រោមិណះ 9
1 អហំ កាញ្ចិទ៑ កល្បិតាំ កថាំ ន កថយាមិ, ខ្រីឞ្ដស្យ សាក្ឞាត៑ សត្យមេវ ព្រវីមិ បវិត្រស្យាត្មនះ សាក្ឞាន៑ មទីយំ មន ឯតត៑ សាក្ឞ្យំ ទទាតិ។
I tell the truth in Christ. I do not lie, and my conscience bears witness with me in the Holy Spirit,
2 មមាន្តរតិឝយទុះខំ និរន្តរំ ខេទឝ្ច
that for me there is great sorrow and unceasing pain in my heart.
3 តស្មាទ៑ អហំ ស្វជាតីយភ្រាត្ឫណាំ និមិត្តាត៑ ស្វយំ ខ្រីឞ្ដាច្ឆាបាក្រាន្តោ ភវិតុម៑ ឰច្ឆម៑។
For I could wish that I myself would be cursed and set apart from Christ for the sake of my brothers, those of my own race according to the flesh.
4 យតស្ត ឥស្រាយេលស្យ វំឝា អបិ ច ទត្តកបុត្រត្វំ តេជោ និយមោ វ្យវស្ថាទានំ មន្ទិរេ ភជនំ ប្រតិជ្ញាះ បិត្ឫបុរុឞគណឝ្ចៃតេឞុ សវ៌្វេឞុ តេឞាម៑ អធិការោៜស្តិ។
They are Israelites. They have adoption, the glory, the covenants, the gift of the law, the worship of God, and the promises.
5 តត៑ កេវលំ នហិ កិន្តុ សវ៌្វាធ្យក្ឞះ សវ៌្វទា សច្ចិទានន្ទ ឦឝ្វរោ យះ ខ្រីឞ្ដះ សោៜបិ ឝារីរិកសម្ពន្ធេន តេឞាំ វំឝសម្ភវះ។ (aiōn g165)
Theirs are the ancestors from whom Christ has come with respect to the flesh—he who is God over all. May he be praised forever. Amen. (aiōn g165)
6 ឦឝ្វរស្យ វាក្យំ វិផលំ ជាតម៑ ឥតិ នហិ យត្ការណាទ៑ ឥស្រាយេលោ វំឝេ យេ ជាតាស្តេ សវ៌្វេ វស្តុត ឥស្រាយេលីយា ន ភវន្តិ។
But it is not as though the promises of God have failed. For it is not everyone in Israel who truly belongs to Israel.
7 អបរម៑ ឥព្រាហីមោ វំឝេ ជាតា អបិ សវ៌្វេ តស្យៃវ សន្តានា ន ភវន្តិ កិន្តុ ឥស្ហាកោ នាម្នា តវ វំឝោ វិខ្យាតោ ភវិឞ្យតិ។
Neither are all Abraham's descendants truly his children. But, “It is through Isaac that your descendants will be called.”
8 អត៌្ហាត៑ ឝារីរិកសំសគ៌ាត៑ ជាតាះ សន្តានា យាវន្តស្តាវន្ត ឯវេឝ្វរស្យ សន្តានា ន ភវន្តិ កិន្តុ ប្រតិឝ្រវណាទ៑ យេ ជាយន្តេ តឯវេឝ្វរវំឝោ គណ្យតេ។
That is, the children of the flesh are not the children of God. But the children of the promise are regarded as descendants.
9 យតស្តត្ប្រតិឝ្រុតេ រ្វាក្យមេតត៑, ឯតាទ្ឫឝេ សមយេ ៜហំ បុនរាគមិឞ្យាមិ តត្បូវ៌្វំ សារាយាះ បុត្រ ឯកោ ជនិឞ្យតេ។
For this is the word of promise: “At this time I will come, and a son will be given to Sarah.”
10 អបរមបិ វទាមិ ស្វមនោៜភិលាឞត ឦឝ្វរេណ យន្និរូបិតំ តត៑ កម៌្មតោ នហិ កិន្ត្វាហ្វយិតុ រ្ជាតមេតទ៑ យថា សិទ្ធ្យតិ
Not only this, but after Rebekah also had conceived by one man, our father Isaac—
11 តទត៌្ហំ រិព្កានាមិកយា យោឞិតា ជនៃកស្មាទ៑ អត៌្ហាទ៑ អស្មាកម៑ ឥស្ហាកះ បូវ៌្វបុរុឞាទ៑ គព៌្ហេ ធ្ឫតេ តស្យាះ សន្តានយោះ ប្រសវាត៑ បូវ៌្វំ កិញ្ច តយោះ ឝុភាឝុភកម៌្មណះ ករណាត៑ បូវ៌្វំ
for the children were not yet born and had not yet done anything good or bad, so that the purpose of God according to choice might stand, not because of actions, but because of him who calls—
12 តាំ ប្រតីទំ វាក្យម៑ ឧក្តំ, ជ្យេឞ្ឋះ កនិឞ្ឋំ សេវិឞ្យតេ,
it was said to her, “The older will serve the younger.”
13 យថា លិខិតម៑ អាស្តេ, តថាប្យេឞាវិ ន ប្រីត្វា យាកូពិ ប្រីតវាន៑ អហំ។
It is just as had been written: “Jacob I loved, but Esau I hated.”
14 តហ៌ិ វយំ កិំ ព្រូមះ? ឦឝ្វរះ កិម៑ អន្យាយការី? តថា ន ភវតុ។
What then will we say? Is there unrighteousness with God? May it never be.
15 យតះ ស ស្វយំ មូសាម៑ អវទត៑; អហំ យស្មិន៑ អនុគ្រហំ ចិកីឞ៌ាមិ តមេវានុគ្ឫហ្លាមិ, យញ្ច ទយិតុម៑ ឥច្ឆាមិ តមេវ ទយេ។
For he says to Moses, “I will have mercy on whom I will have mercy, and I will have compassion on whom I will have compassion.”
16 អតឯវេច្ឆតា យតមានេន វា មានវេន តន្ន សាធ្យតេ ទយាការិណេឝ្វរេណៃវ សាធ្យតេ។
So then, it is not because of him who wills, nor because of him who runs, but because of God, who shows mercy.
17 ផិរៅណិ ឝាស្ត្រេ លិខតិ, អហំ ត្វទ្ទ្វារា មត្បរាក្រមំ ទឝ៌យិតុំ សវ៌្វប្ឫថិវ្យាំ និជនាម ប្រកាឝយិតុញ្ច ត្វាំ ស្ថាបិតវាន៑។
For the scripture says to Pharaoh, “For this very purpose I raised you up, so that I might demonstrate my power in you, and so that my name might be proclaimed in all the earth.”
18 អតះ ស យម៑ អនុគ្រហីតុម៑ ឥច្ឆតិ តមេវានុគ្ឫហ្លាតិ, យញ្ច និគ្រហីតុម៑ ឥច្ឆតិ តំ និគ្ឫហ្លាតិ។
So then, God has mercy on whom he wishes, and whom he wishes, he makes stubborn.
19 យទិ វទសិ តហ៌ិ ស ទោឞំ កុតោ គ្ឫហ្លាតិ? តទីយេច្ឆាយាះ ប្រតិពន្ធកត្វំ កត៌្តំ កស្យ សាមត៌្ហ្យំ វិទ្យតេ?
You will say then to me, “Why does he still find fault? For who has ever withstood his will?”
20 ហេ ឦឝ្វរស្យ ប្រតិបក្ឞ មត៌្យ ត្វំ កះ? ឯតាទ្ឫឝំ មាំ កុតះ ស្ឫឞ្ដវាន៑? ឥតិ កថាំ ស្ឫឞ្ដវស្តុ ស្រឞ្ដ្រេ កិំ កថយិឞ្យតិ?
On the contrary, man, who are you who answers against God? Will what has been molded say to the one who molds it, “Why did you make me this way?”
21 ឯកស្មាន៑ ម្ឫត្បិណ្ឌាទ៑ ឧត្ក្ឫឞ្ដាបក្ឫឞ្ដៅ ទ្វិវិធៅ កលឝៅ កត៌្តុំ កិំ កុលាលស្យ សាមត៌្ហ្យំ នាស្តិ?
Does the potter not have the right over the clay to make from the same lump a container for special use, and another container for daily use?
22 ឦឝ្វរះ កោបំ ប្រកាឝយិតុំ និជឝក្តិំ ជ្ញាបយិតុញ្ចេច្ឆន៑ យទិ វិនាឝស្យ យោគ្យានិ ក្រោធភាជនានិ ប្រតិ ពហុកាលំ ទីគ៌្ហសហិឞ្ណុតាម៑ អាឝ្រយតិ;
What if God, who is willing to show his wrath and to make his power known, endured with much patience containers of wrath prepared for destruction?
23 អបរញ្ច វិភវប្រាប្ត្យត៌្ហំ បូវ៌្វំ និយុក្តាន្យនុគ្រហបាត្រាណិ ប្រតិ និជវិភវស្យ ពាហុល្យំ ប្រកាឝយិតុំ កេវលយិហូទិនាំ នហិ ភិន្នទេឝិនាមបិ មធ្យាទ្
What if he did this in order that he might make known the riches of his glory upon containers of mercy, which he had previously prepared for glory?
24 អស្មានិវ តាន្យាហ្វយតិ តត្រ តវ កិំ?
What if he did this also for us, whom he also called, not only from among the Jews, but also from among the Gentiles?
25 ហោឝេយគ្រន្ថេ យថា លិខិតម៑ អាស្តេ, យោ លោកោ មម នាសីត៑ តំ វទិឞ្យាមិ មទីយកំ។ យា ជាតិ រ្មេៜប្រិយា ចាសីត៑ តាំ វទិឞ្យាម្យហំ ប្រិយាំ។
As he says also in Hosea: “I will call my people who were not my people, and her beloved who was not beloved.
26 យូយំ មទីយលោកា ន យត្រេតិ វាក្យមៅច្យត។ អមរេឝស្យ សន្តានា ឥតិ ខ្យាស្យន្តិ តត្រ តេ។
Then it will be that where it was said to them, 'You are not my people,' there they will be called 'sons of the living God.'”
27 ឥស្រាយេលីយលោកេឞុ យិឝាយិយោៜបិ វាចមេតាំ ប្រាចារយត៑, ឥស្រាយេលីយវំឝានាំ យា សំខ្យា សា តុ និឝ្ចិតំ។ សមុទ្រសិកតាសំខ្យាសមានា យទិ ជាយតេ។ តថាបិ កេវលំ លោកៃរល្បៃស្ត្រាណំ វ្រជិឞ្យតេ។
Isaiah cries out concerning Israel, “Though the number of the children of Israel were as the sand of the sea, it will be a remnant that will be saved,
28 យតោ ន្យាយេន ស្វំ កម៌្ម បរេឝះ សាធយិឞ្យតិ។ ទេឝេ សឯវ សំក្ឞេបាន្និជំ កម៌្ម ករិឞ្យតិ។
for the Lord will carry out his sentence on the earth, completely and without delay.”
29 យិឝាយិយោៜបរមបិ កថយាមាស, សៃន្យាធ្យក្ឞបរេឝេន ចេត៑ កិញ្ចិន្នោទឝិឞ្យត។ តទា វយំ សិទោមេវាភវិឞ្យាម វិនិឝ្ចិតំ។ យទ្វា វយម៑ អមោរាយា អគមិឞ្យាម តុល្យតាំ។
As Isaiah had said previously, “If the Lord of hosts had not left us descendants, we would be like Sodom, and we would have become like Gomorrah.”
30 តហ៌ិ វយំ កិំ វក្ឞ្យាមះ? ឥតរទេឝីយា លោកា អបិ បុណ្យាត៌្ហម៑ អយតមានា វិឝ្វាសេន បុណ្យម៑ អលភន្ត;
What will we say then? That the Gentiles, who were not pursuing righteousness, obtained righteousness, the righteousness by faith.
31 កិន្ត្វិស្រាយេល្លោកា វ្យវស្ថាបាលនេន បុណ្យាត៌្ហំ យតមានាស្តន៑ នាលភន្ត។
But Israel, who did pursue a law of righteousness, did not arrive at it.
32 តស្យ កិំ ការណំ? តេ វិឝ្វាសេន នហិ កិន្តុ វ្យវស្ថាយាះ ក្រិយយា ចេឞ្ដិត្វា តស្មិន៑ ស្ខលនជនកេ បាឞាណេ បាទស្ខលនំ ប្រាប្តាះ។
Why not? Because they did not pursue it by faith, but by works. They stumbled over the stone of stumbling,
33 លិខិតំ យាទ្ឫឝម៑ អាស្តេ, បឝ្យ បាទស្ខលាត៌្ហំ ហិ សីយោនិ ប្រស្តរន្តថា។ ពាធាការញ្ច បាឞាណំ បរិស្ថាបិតវានហម៑។ វិឝ្វសិឞ្យតិ យស្តត្រ ស ជនោ ន ត្របិឞ្យតេ។
as it has been written, “Look, I am laying in Zion a stone of stumbling and a rock of offense. He who believes in it will not be ashamed.”
