មថិះ 20
1 ស្វគ៌រាជ្យម៑ ឯតាទ្ឫឝា កេនចិទ៑ គ្ឫហស្យេន សមំ, យោៜតិប្រភាតេ និជទ្រាក្ឞាក្ឞេត្រេ ក្ឫឞកាន៑ និយោក្តុំ គតវាន៑។
For the kingdom of heaven is like an employer who went out in the early morning to hire labourers for his vineyards.
2 បឝ្ចាត៑ តៃះ សាកំ ទិនៃកភ្ឫតិំ មុទ្រាចតុត៌្ហាំឝំ និរូប្យ តាន៑ ទ្រាក្ឞាក្ឞេត្រំ ប្រេរយាមាស។
He agreed with the labourers to pay them the standard daily rate of two silver coins, and sent them into his vineyard.
3 អនន្តរំ ប្រហរៃកវេលាយាំ គត្វា ហដ្ដេ កតិបយាន៑ និឞ្កម៌្មកាន៑ វិលោក្យ តានវទត៑,
On going out again, about nine o’clock, he saw some others standing in the marketplace, doing nothing.
4 យូយមបិ មម ទ្រាក្ឞាក្ឞេត្រំ យាត, យុឞ្មភ្យមហំ យោគ្យភ្ឫតិំ ទាស្យាមិ, តតស្តេ វវ្រជុះ។
“You also may go into my vineyard,” he said, “and I will pay you what is fair.”
5 បុនឝ្ច ស ទ្វិតីយត្ឫតីយយោះ ប្រហរយោ រ្ពហិ រ្គត្វា តថៃវ ក្ឫតវាន៑។
So they went. Going out again about midday and about three o’clock, he did as before.
6 តតោ ទណ្ឌទ្វយាវឝិឞ្ដាយាំ វេលាយាំ ពហិ រ្គត្វាបរាន៑ កតិបយជនាន៑ និឞ្កម៌្មកាន៑ វិលោក្យ ប្ឫឞ្ដវាន៑, យូយំ កិមត៌្ហម៑ អត្រ សវ៌្វំ ទិនំ និឞ្កម៌្មាណស្តិឞ្ឋថ?
When he went out about five, he found some others standing there, and said to them “Why have you been standing here all day long, doing nothing?”
7 តេ ប្រត្យវទន៑, អស្មាន៑ ន កោបិ កម៌មណិ និយុំក្តេ។ តទានីំ ស កថិតវាន៑, យូយមបិ មម ទ្រាក្ឞាក្ឞេត្រំ យាត, តេន យោគ្យាំ ភ្ឫតិំ លប្ស្យថ។
“Because no one has hired us,” they answered. “You also may go into my vineyard,” he said.
8 តទនន្តរំ សន្ធ្យាយាំ សត្យាំ សឯវ ទ្រាក្ឞាក្ឞេត្របតិរធ្យក្ឞំ គទិវាន៑, ក្ឫឞកាន៑ អាហូយ ឝេឞជនមារភ្យ ប្រថមំ យាវត៑ តេភ្យោ ភ្ឫតិំ ទេហិ។
In the evening the owner of the vineyard said to his steward “Call the labourers, and pay them their wages, beginning with the last, and ending with the first.”
9 តេន យេ ទណ្ឌទ្វយាវស្ថិតេ សមាយាតាស្តេឞាម៑ ឯកៃកោ ជនោ មុទ្រាចតុត៌្ហាំឝំ ប្រាប្នោត៑។
Now when those who had been hired about five o’clock went up, they received two silver coins each.
10 តទានីំ ប្រថមនិយុក្តា ជនា អាគត្យានុមិតវន្តោ វយមធិកំ ប្រប្ស្យាមះ, កិន្តុ តៃរបិ មុទ្រាចតុត៌្ហាំឝោៜលាភិ។
So, when the first went up, they thought that they would receive more, but they also received two silver coins each;
11 តតស្តេ តំ គ្ឫហីត្វា តេន ក្ឞេត្របតិនា សាកំ វាគ្យុទ្ធំ កុវ៌្វន្តះ កថយាមាសុះ,
at which they began to grumble at their employer.
12 វយំ ក្ឫត្ស្នំ ទិនំ តាបក្លេឝៅ សោឍវន្តះ, កិន្តុ បឝ្ចាតាយា សេ ជនា ទណ្ឌទ្វយមាត្រំ បរិឝ្រាន្តវន្តស្តេៜស្មាភិះ សមានាំឝាះ ក្ឫតាះ។
“These last,” they said, “have done only one hour’s work, and yet you have put them on the same footing with us, who have borne the brunt of the day’s work, and the heat.”
13 តតះ ស តេឞាមេកំ ប្រត្យុវាច, ហេ វត្ស, មយា ត្វាំ ប្រតិ កោប្យន្យាយោ ន ក្ឫតះ កិំ ត្វយា មត្សមក្ឞំ មុទ្រាចតុត៌្ហាំឝោ នាង្គីក្ឫតះ?
“My friend,” was his reply to one of them, “I am not treating you unfairly. Didn’t you agree with me for two silver coins?
14 តស្មាត៑ តវ យត៑ ប្រាប្យំ តទាទាយ យាហិ, តុភ្យំ យតិ, បឝ្ចាតីយនិយុក្តលោកាយាបិ តតិ ទាតុមិច្ឆាមិ។
Take what belongs to you, and go. I choose to give to this last man the same as to you.
15 ស្វេច្ឆយា និជទ្រវ្យវ្យវហរណំ កិំ មយា ន កត៌្តវ្យំ? មម ទាត្ឫត្វាត៑ ត្វយា កិម៑ ឦឞ៌្យាទ្ឫឞ្ដិះ ក្រិយតេ?
Don’t I have the right to do as I choose with what is mine? Are you envious because I am generous?”
16 ឥត្ថម៑ អគ្រីយលោកាះ បឝ្ចតីយា ភវិឞ្យន្តិ, បឝ្ចាតីយជនាឝ្ចគ្រីយា ភវិឞ្យន្តិ, អហូតា ពហវះ កិន្ត្វល្បេ មនោភិលឞិតាះ។
So those who are last will be first, and the first last.’
17 តទនន្តរំ យីឝុ រ្យិរូឝាលម្នគរំ គច្ឆន៑ មាគ៌មធ្យេ ឝិឞ្យាន៑ ឯកាន្តេ វភាឞេ,
When Jesus was on the point of going up to Jerusalem, he gathered the twelve disciples round him by themselves, and said to them as they were on their way,
18 បឝ្យ វយំ យិរូឝាលម្នគរំ យាមះ, តត្រ ប្រធានយាជកាធ្យាបកានាំ ករេឞុ មនុឞ្យបុត្រះ សមប៌ិឞ្យតេ;
‘Listen! We are going up to Jerusalem; and there the Son of Man will be betrayed to the chief priests and teachers of the Law, and they will condemn him to death,
19 តេ ច តំ ហន្តុមាជ្ញាប្យ តិរស្ក្ឫត្យ វេត្រេណ ប្រហត៌្តុំ ក្រុឝេ ធាតយិតុញ្ចាន្យទេឝីយានាំ ករេឞុ សមប៌យិឞ្យន្តិ, កិន្តុ ស ត្ឫតីយទិវសេ ឝ្មឝានាទ៑ ឧត្ថាបិឞ្យតេ។
and give him up to the Gentiles for them to mock, and to scourge, and to crucify; and on the third day he will rise.’
20 តទានីំ សិវទីយស្យ នារី ស្វបុត្រាវាទាយ យីឝោះ សមីបម៑ ឯត្យ ប្រណម្យ កញ្ចនានុគ្រហំ តំ យយាចេ។
Then the mother of Zebedee’s sons came to him with her sons, bowing to the ground, and begging a favour.
21 តទា យីឝុស្តាំ ប្រោក្តវាន៑, ត្វំ កិំ យាចសេ? តតះ សា ពភាឞេ, ភវតោ រាជត្វេ មមានយោះ សុតយោរេកំ ភវទ្ទក្ឞិណបាឝ៌្វេ ទ្វិតីយំ វាមបាឝ៌្វ ឧបវេឞ្ដុម៑ អាជ្ញាបយតុ។
‘What is it that you want?’ he asked. ‘I want you to say,’ she replied, ‘that in your kingdom these two sons of mine may sit, one on your right, and the other on your left.’
22 យីឝុះ ប្រត្យុវាច, យុវាភ្យាំ យទ៑ យាច្យតេ, តន្ន ពុធ្យតេ, អហំ យេន កំសេន បាស្យាមិ យុវាភ្យាំ កិំ តេន បាតុំ ឝក្យតេ? អហញ្ច យេន មជ្ជេនេន មជ្ជិឞ្យេ, យុវាភ្យាំ កិំ តេន មជ្ជយិតុំ ឝក្យតេ? តេ ជគទុះ ឝក្យតេ។
‘You do not know what you are asking,’ was Jesus’ answer. ‘Can you drink the cup that I am to drink?’ ‘Yes,’ they exclaimed, ‘we can.’
23 តទា ស ឧក្តវាន៑, យុវាំ មម កំសេនាវឝ្យំ បាស្យថះ, មម មជ្ជនេន ច យុវាមបិ មជ្ជិឞ្យេថេ, កិន្តុ យេឞាំ ក្ឫតេ មត្តាតេន និរូបិតម៑ ឥទំ តាន៑ វិហាយាន្យំ កមបិ មទ្ទក្ឞិណបាឝ៌្វេ វាមបាឝ៌្វេ ច សមុបវេឝយិតុំ មមាធិការោ នាស្តិ។
‘You will indeed drink my cup,’ he said, ‘but as to a seat at my right and at my left – that is not mine to give, but it is for those for whom it has been prepared by my Father.’
24 ឯតាំ កថាំ ឝ្រុត្វាន្យេ ទឝឝិឞ្យាស្តៅ ភ្រាតរៅ ប្រតិ ចុកុបុះ។
On hearing of this, the ten others were very indignant about the two brothers.
25 កិន្តុ យីឝុះ ស្វសមីបំ តានាហូយ ជគាទ, អន្យទេឝីយលោកានាំ នរបតយស្តាន៑ អធិកុវ៌្វន្តិ, យេ តុ មហាន្តស្តេ តាន៑ ឝាសតិ, ឥតិ យូយំ ជានីថ។
Jesus, however, called the ten to him, and said, ‘The rulers of the Gentiles lord it over them as you know, and their high officials oppress them.
26 កិន្តុ យុឞ្មាកំ មធ្យេ ន តថា ភវេត៑, យុឞ្មាកំ យះ កឝ្ចិត៑ មហាន៑ ពុភូឞតិ, ស យុឞ្មាន៑ សេវេត;
Among you it is not so.
27 យឝ្ច យុឞ្មាកំ មធ្យេ មុខ្យោ ពុភូឞតិ, ស យុឞ្មាកំ ទាសោ ភវេត៑។
No, whoever wants to become great among you must be your servant, and whoever wants to take the first place among you, must be your slave;
28 ឥត្ថំ មនុជបុត្រះ សេវ្យោ ភវិតុំ នហិ, កិន្តុ សេវិតុំ ពហូនាំ បរិត្រាណមូល្យាត៌្ហំ ស្វប្រាណាន៑ ទាតុញ្ចាគតះ។
just as the Son of Man came, not to be served, but to serve, and to give his life as a ransom for many.’
29 អនន្តរំ យិរីហោនគរាត៑ តេឞាំ ពហិគ៌មនសមយេ តស្យ បឝ្ចាទ៑ ពហវោ លោកា វវ្រជុះ។
As they were going out of Jericho, a great crowd followed him.
30 អបរំ វត៌្មបាឝ៌្វ ឧបវិឝន្តៅ ទ្វាវន្ធៅ តេន មាគ៌េណ យីឝោ រ្គមនំ និឝម្យ ប្រោច្ចៃះ កថយាមាសតុះ, ហេ ប្រភោ ទាយូទះ សន្តាន, អាវយោ រ្ទយាំ វិធេហិ។
Two blind men who were sitting by the roadside, hearing that Jesus was passing, called out, ‘Take pity on us, Master, Son of David!’
31 តតោ លោកាះ សវ៌្វេ តុឞ្ណីម្ភវតមិត្យុក្ត្វា តៅ តជ៌យាមាសុះ; តថាបិ តៅ បុនរុច្ចៃះ កថយាមាសតុះ ហេ ប្រភោ ទាយូទះ សន្តាន, អាវាំ ទយស្វ។
The crowd told them to be quiet; but the men only called out the louder, ‘Take pity on us, Master, Son of David!’
32 តទានីំ យីឝុះ ស្ថគិតះ សន៑ តាវាហូយ ភាឞិតវាន៑, យុវយោះ ក្ឫតេ មយា កិំ កត៌្តវ៌្យំ? យុវាំ កិំ កាមយេថេ?
Then Jesus stopped and called them. ‘What do you want me to do for you?’ he said.
33 តទា តាវុក្តវន្តៅ, ប្រភោ នេត្រាណិ នៅ ប្រសន្នានិ ភវេយុះ។
‘Master,’ they replied, ‘we want our eyes to be opened.’
34 តទានីំ យីឝុស្តៅ ប្រតិ ប្រមន្នះ សន៑ តយោ រ្នេត្រាណិ បស្បឝ៌, តេនៃវ តៅ សុវីក្ឞាញ្ចក្រាតេ តត្បឝ្ចាត៑ ជគ្មុតុឝ្ច។
So Jesus, moved with compassion, touched their eyes, and immediately they recovered their sight, and followed him.
