មាក៌ះ 8
1 តទា តត្សមីបំ ពហវោ លោកា អាយាតា អតស្តេឞាំ ភោជ្យទ្រវ្យាភាវាទ៑ យីឝុះ ឝិឞ្យានាហូយ ជគាទ, ។
A w oneż dni, gdy nader wielki lud był, a nie mieli, co by jedli, zwoławszy Jezus uczniów swoich, rzekł im:
2 លោកនិវហេ មម ក្ឫបា ជាយតេ តេ ទិនត្រយំ មយា សាទ៌្ធំ សន្តិ តេឞាំ ភោជ្យំ កិមបិ នាស្តិ។
Żal mi tego ludu; bo już trzy dni trwają przy mnie, a nie mają, co by jedli;
3 តេឞាំ មធ្យេៜនេកេ ទូរាទ៑ អាគតាះ, អភុក្តេឞុ តេឞុ មយា ស្វគ្ឫហមភិប្រហិតេឞុ តេ បថិ ក្លមិឞ្យន្តិ។
A jeźli je rozpuszczę głodne do domów ich, pomdleją na drodze; albowiem niektórzy z nich z daleka przyszli.
4 ឝិឞ្យា អវាទិឞុះ, ឯតាវតោ លោកាន៑ តប៌យិតុម៑ អត្រ ប្រន្តរេ បូបាន៑ ប្រាប្តុំ កេន ឝក្យតេ?
Tedy mu odpowiedzieli uczniowie jego: Skądże te kto będzie mógł nasycić chlebem tu na puszczy?
5 តតះ ស តាន៑ បប្រច្ឆ យុឞ្មាកំ កតិ បូបាះ សន្តិ? តេៜកថយន៑ សប្ត។
I spytał ich: Wieleż macie chlebów? A oni rzekli: Siedm.
6 តតះ ស តាល្លោកាន៑ ភុវិ សមុបវេឞ្ដុម៑ អាទិឝ្យ តាន៑ សប្ត បូបាន៑ ធ្ឫត្វា ឦឝ្វរគុណាន៑ អនុកីត៌្តយាមាស, ភំក្ត្វា បរិវេឞយិតុំ ឝិឞ្យាន៑ ប្រតិ ទទៅ, តតស្តេ លោកេភ្យះ បរិវេឞយាមាសុះ។
I rozkazał ludowi, żeby usiadł na ziemi; a wziąwszy one siedm chlebów, podziękowawszy łamał, i dawał uczniom swoim, aby przed lud kładli; i kładli przed lud.
7 តថា តេឞាំ សមីបេ យេ ក្ឞុទ្រមត្ស្យា អាសន៑ តានប្យាទាយ ឦឝ្វរគុណាន៑ សំកីត៌្យ បរិវេឞយិតុម៑ អាទិឞ្ដវាន៑។
Mieli też trochę rybek, które pobłogosławiwszy, kazał i one przed lud kłaść.
8 តតោ លោកា ភុក្ត្វា ត្ឫប្តិំ គតា អវឝិឞ្ដខាទ្យៃះ បូណ៌ាះ សប្តឌល្លកា គ្ឫហីតាឝ្ច។
Jedli tedy i nasyceni są, i zebrali, co zbyło ułomków, siedm koszów.
9 ឯតេ ភោក្តារះ ប្រាយឝ្ចតុះ សហស្របុរុឞា អាសន៑ តតះ ស តាន៑ វិសសជ៌។
A było tych, co jedli, około czterech tysięcy; i rozpuścił je.
10 អថ ស ឝិឞ្យះ សហ នាវមារុហ្យ ទល្មានូថាសីមាមាគតះ។
A wnet wstąpiwszy w łódź z uczniami swoimi, przyszedł w strony Dalmanutskie.
11 តតះ បរំ ផិរូឝិន អាគត្យ តេន សហ វិវទមានាស្តស្យ បរីក្ឞាត៌្ហម៑ អាកាឝីយចិហ្នំ ទ្រឞ្ដុំ យាចិតវន្តះ។
I wyszli Faryzeuszowie, a poczęli z nim spór wieść, szukając od niego znamienia z nieba, a kusząc go.
12 តទា សោៜន្តទ៌ីគ៌្ហំ និឝ្វស្យាកថយត៑, ឯតេ វិទ្យមាននរាះ កុតឝ្ចិន្ហំ ម្ឫគយន្តេ? យុឞ្មានហំ យថាត៌្ហំ ព្រវីមិ លោកានេតាន៑ កិមបិ ចិហ្នំ ន ទឝ៌យិឞ្យតេ។
Tedy westchnąwszy serdecznie w duchu swym, rzekł: Przeczże ten rodzaj znamienia szuka? Zaprawdę powiadam wam, że nie będzie dane znamię temu rodzajowi.
13 អថ តាន៑ ហិត្វា បុន រ្នាវម៑ អារុហ្យ បារមគាត៑។
I opuściwszy ich, wstąpił zasię w łódź, i przeprawił się na drugą stronę.
14 ឯតហ៌ិ ឝិឞ្យៃះ បូបេឞុ វិស្ម្ឫតេឞុ នាវិ តេឞាំ សន្និធៅ បូប ឯកឯវ ស្ថិតះ។
A zapomnieli byli uczniowie wziąć z sobą chleba, i nie mieli z sobą nic więcej, tylko jeden chleb w łodzi.
15 តទានីំ យីឝុស្តាន៑ អាទិឞ្ដវាន៑ ផិរូឝិនាំ ហេរោទឝ្ច កិណ្វំ ប្រតិ សតក៌ាះ សាវធានាឝ្ច ភវត។
Tedy im przykazał, mówiąc: Baczcież, a strzeżcie się kwasu Faryzeuszów i kwasu Herodowego.
16 តតស្តេៜន្យោន្យំ វិវេចនំ កត៌ុម៑ អារេភិរេ, អស្មាកំ សន្និធៅ បូបោ នាស្តីតិ ហេតោរិទំ កថយតិ។
I rozmawiali między sobą i rzekli: O tem snać mówi, że nie mamy chleba.
17 តទ៑ ពុទ្វ្វា យីឝុស្តេភ្យោៜកថយត៑ យុឞ្មាកំ ស្ថានេ បូបាភាវាត៑ កុត ឥត្ថំ វិតក៌យថ? យូយំ កិមទ្យាបិ កិមបិ ន ជានីថ? ពោទ្ធុញ្ច ន ឝក្នុថ? យាវទទ្យ កិំ យុឞ្មាកំ មនាំសិ កឋិនានិ សន្តិ?
Co poznawszy Jezus, rzekł im: O czemże rozmawiacie, iż nie macie chleba? Jeszczeż nie baczycie i nie zrozumiewacie? Jeszczeż macie serce swoje zdrętwiałe?
18 សត្សុ នេត្រេឞុ កិំ ន បឝ្យថ? សត្សុ កណ៌េឞុ កិំ ន ឝ្ឫណុថ? ន ស្មរថ ច?
Oczy mając nie widzicie, i uszy mając nie słyszycie, i nie pamiętacie?
19 យទាហំ បញ្ចបូបាន៑ បញ្ចសហស្រាណាំ បុរុឞាណាំ មធ្យេ ភំក្ត្វា ទត្តវាន៑ តទានីំ យូយម៑ អវឝិឞ្ដបូបៃះ បូណ៌ាន៑ កតិ ឌល្លកាន៑ គ្ឫហីតវន្តះ? តេៜកថយន៑ ទ្វាទឝឌល្លកាន៑។
Gdym onych pięć chlebów łamał między pięć tysięcy ludzi, wiele żeście pełnych koszów ułomków zebrali? Rzekli mu: Dwanaście;
20 អបរញ្ច យទា ចតុះសហស្រាណាំ បុរុឞាណាំ មធ្យេ បូបាន៑ ភំក្ត្វាទទាំ តទា យូយម៑ អតិរិក្តបូបានាំ កតិ ឌល្លកាន៑ គ្ឫហីតវន្តះ? តេ កថយាមាសុះ សប្តឌល្លកាន៑។
A gdym onych siedm chlebów łamał między cztery tysiące ludzi, wieleście koszów pełnych ułomków zebrali? A oni rzekli: Siedm.
21 តទា ស កថិតវាន៑ តហ៌ិ យូយម៑ អធុនាបិ កុតោ ពោទ្វ្វុំ ន ឝក្នុថ?
A on im rzekł: Jakoż tedy nie rozumiecie?
22 អនន្តរំ តស្មិន៑ ពៃត្សៃទានគរេ ប្រាប្តេ លោកា អន្ធមេកំ នរំ តត្សមីបមានីយ តំ ស្ប្រឞ្ដុំ តំ ប្រាត៌្ហយាញ្ចក្រិរេ។
Potem przyszedł do Betsaidy; i przywiedli do niego ślepego, prosząc go, aby się go dotknął.
23 តទា តស្យាន្ធស្យ ករៅ គ្ឫហីត្វា នគរាទ៑ ពហិទ៌េឝំ តំ នីតវាន៑; តន្នេត្រេ និឞ្ឋីវំ ទត្ត្វា តទ្គាត្រេ ហស្តាវប៌យិត្វា តំ បប្រច្ឆ, កិមបិ បឝ្យសិ?
A ująwszy onego ślepego za rękę, wywiódł go precz za miasteczko, i plunąwszy na oczy jego, włożył na niego ręce, i pytał go, jeźliby co widział.
24 ស នេត្រេ ឧន្មីល្យ ជគាទ, វ្ឫក្ឞវត៑ មនុជាន៑ គច្ឆតោ និរីក្ឞេ។
A on spojrzawszy w górę, rzekł: Widzę ludzi; bo widzę, że chodzą jako drzewa.
25 តតោ យីឝុះ បុនស្តស្យ នយនយោ រ្ហស្តាវប៌យិត្វា តស្យ នេត្រេ ឧន្មីលយាមាស; តស្មាត៑ ស ស្វស្ថោ ភូត្វា ស្បឞ្ដរូបំ សវ៌្វលោកាន៑ ទទឝ៌។
Potem zasię włożył ręce na oczy jego, i rozkazał mu w górę spojrzeć; i uzdrowiony jest na wzroku, tak że i z daleka wszystkich jasno widział.
26 តតះ បរំ ត្វំ គ្រាមំ មា គច្ឆ គ្រាមស្ថំ កមបិ ច កិមប្យនុក្ត្វា និជគ្ឫហំ យាហីត្យាទិឝ្យ យីឝុស្តំ និជគ្ឫហំ ប្រហិតវាន៑។
I odesłał go do domu jego, mówiąc: I do tego miasteczka nie wchodź, i nikomu z miasteczka nie powiadaj.
27 អនន្តរំ ឝិឞ្យៃះ សហិតោ យីឝុះ កៃសរីយាផិលិបិបុរំ ជគាម, បថិ គច្ឆន៑ តានប្ឫច្ឆត៑ កោៜហម៑ អត្រ លោកាះ កិំ វទន្តិ?
Tedy wyszedł Jezus i uczniowie jego do miasteczek należących do Cezaryi Filipowej, a w drodze pytał uczniów swoich, mówiąc im: Kimże mię powiadają być ludzie?
28 តេ ប្រត្យូចុះ ត្វាំ យោហនំ មជ្ជកំ វទន្តិ កិន្តុ កេបិ កេបិ ឯលិយំ វទន្តិ; អបរេ កេបិ កេបិ ភវិឞ្យទ្វាទិនាម៑ ឯកោ ជន ឥតិ វទន្តិ។
A oni mu odpowiedzieli: Jedni Janem Chrzcicielem, a drudzy Elijaszem, a drudzy jednym z proroków.
29 អថ ស តានប្ឫច្ឆត៑ កិន្តុ កោហម៑? ឥត្យត្រ យូយំ កិំ វទថ? តទា បិតរះ ប្រត្យវទត៑ ភវាន៑ អភិឞិក្តស្ត្រាតា។
Ale on im rzekł: A wy kim mię być powiadacie? A odpowiadając Piotr, rzekł mu: Tyś jest on Chrystus.
30 តតះ ស តាន៑ គាឍមាទិឝទ៑ យូយំ មម កថា កស្មៃចិទបិ មា កថយត។
I przygroził im, aby o nim nikomu nie powiadali.
31 មនុឞ្យបុត្រេណាវឝ្យំ ពហវោ យាតនា ភោក្តវ្យាះ ប្រាចីនលោកៃះ ប្រធានយាជកៃរធ្យាបកៃឝ្ច ស និន្ទិតះ សន៑ ឃាតយិឞ្យតេ ត្ឫតីយទិនេ ឧត្ថាស្យតិ ច, យីឝុះ ឝិឞ្យានុបទេឞ្ដុមារភ្យ កថាមិមាំ ស្បឞ្ដមាចឞ្ដ។
I począł je nauczać, że Syn człowieczy musi wiele ucierpieć, i odrzuconym być od starszych ludu, i od przedniejszych kapłanów i nauczonych w Piśmie, i być zabity, a po trzech dniach zmartwychwstać.
32 តស្មាត៑ បិតរស្តស្យ ហស្តៅ ធ្ឫត្វា តំ តជ៌្ជិតវាន៑។
A to mówił jawnie. Tedy go Piotr wziąwszy na stronę, począł go strofować.
33 កិន្តុ ស មុខំ បរាវត៌្យ ឝិឞ្យគណំ និរីក្ឞ្យ បិតរំ តជ៌យិត្វាវាទីទ៑ ទូរីភវ វិឃ្នការិន៑ ឦឝ្វរីយកាយ៌្យាទបិ មនុឞ្យកាយ៌្យំ តុភ្យំ រោចតតរាំ។
Ale on obróciwszy się, a wejrzawszy na ucznie swoje, zgromił Piotra, mówiąc: Idź ode mnie, szatanie; albowiem nie pojmujesz tego, co jest Bożego, ale co jest ludzkiego.
34 អថ ស លោកាន៑ ឝិឞ្យាំឝ្ចាហូយ ជគាទ យះ កឝ្ចិន៑ មាមនុគន្តុម៑ ឥច្ឆតិ ស អាត្មានំ ទាម្យតុ, ស្វក្រុឝំ គ្ឫហីត្វា មត្បឝ្ចាទ៑ អាយាតុ។
A zwoławszy ludu z uczniami swoimi, rzekł im: Ktokolwiek chce za mną iść, niech samego siebie zaprze, a weźmie krzyż swój, i naśladuje mię.
35 យតោ យះ កឝ្ចិត៑ ស្វប្រាណំ រក្ឞិតុមិច្ឆតិ ស តំ ហារយិឞ្យតិ, កិន្តុ យះ កឝ្ចិន៑ មទត៌្ហំ សុសំវាទាត៌្ហញ្ច ប្រាណំ ហារយតិ ស តំ រក្ឞិឞ្យតិ។
Albowiem kto by chciał zachować duszę swą, straci ją; a kto by stracił duszę swą dla mnie i dla Ewangielii, ten ją zachowa.
36 អបរញ្ច មនុជះ សវ៌្វំ ជគត៑ ប្រាប្យ យទិ ស្វប្រាណំ ហារយតិ តហ៌ិ តស្យ កោ លាភះ?
Bo cóż pomoże człowiekowi, choćby wszystek świat pozyskał, a szkodowałby na duszy swojej?
37 នរះ ស្វប្រាណវិនិមយេន កិំ ទាតុំ ឝក្នោតិ?
Albo co za zamianę da człowiek za duszę swoję?
38 ឯតេឞាំ វ្យភិចារិណាំ បាបិនាញ្ច លោកានាំ សាក្ឞាទ៑ យទិ កោបិ មាំ មត្កថាញ្ច លជ្ជាស្បទំ ជានាតិ តហ៌ិ មនុជបុត្រោ យទា ធម៌្មទូតៃះ សហ បិតុះ ប្រភាវេណាគមិឞ្យតិ តទា សោបិ តំ លជ្ជាស្បទំ ជ្ញាស្យតិ។
Albowiem kto by się wstydził za mię i za słowa moje między tym rodzajem cudzołożnym i grzesznym, i Syn człowieczy wstydzić się za niego będzie, gdy przyjdzie w chwale Ojca swego z Anioły świętymi.
