ប្រេរិតាះ 25
1 អនន្តរំ ផីឞ្ដោ និជរាជ្យម៑ អាគត្យ ទិនត្រយាត៑ បរំ កៃសរិយាតោ យិរូឝាលម្នគរម៑ អាគមត៑។
Tedy Festus wjechawszy na państwo, po trzech dniach przyjechał do Jeruzalemu z Cezaryi.
2 តទា មហាយាជកោ យិហូទីយានាំ ប្រធានលោកាឝ្ច តស្យ សមក្ឞំ បៅលម៑ អបាវទន្ត។
I stawili się przed nim najwyższy kapłan i przedniejsi z Żydów przeciwko Pawłowi, i prosili go,
3 ភវាន៑ តំ យិរូឝាលមម៑ អានេតុម៑ អាជ្ញាបយត្វិតិ វិនីយ តេ តស្មាទ៑ អនុគ្រហំ វាញ្ឆិតវន្តះ។
Żądając łaski przeciwko niemu, aby go kazał przywieść do Jeruzalemu, uczyniwszy zasadzkę, aby go zabili na drodze.
4 យតះ បថិមធ្យេ គោបនេន បៅលំ ហន្តុំ តៃ រ្ឃាតកា និយុក្តាះ។ ផីឞ្ដ ឧត្តរំ ទត្តវាន៑ បៅលះ កៃសរិយាយាំ ស្ថាស្យតិ បុនរល្បទិនាត៑ បរម៑ អហំ តត្រ យាស្យាមិ។
Ale Festus powiedział: Iż Paweł jest pod strażą w Cezaryi, a iż sam tam w rychle pojedzie.
5 តតស្តស្យ មានុឞស្យ យទិ កឝ្ចិទ៑ អបរាធស្តិឞ្ឋតិ តហ៌ិ យុឞ្មាកំ យេ ឝក្នុវន្តិ តេ មយា សហ តត្រ គត្វា តមបវទន្តុ ស ឯតាំ កថាំ កថិតវាន៑។
Którzy tedy, mówi, z was mogą, niechże z nami jadą; a jeźli jest jaka wina w tym mężu, niechże nań skarżą.
6 ទឝទិវសេភ្យោៜធិកំ វិលម្ព្យ ផីឞ្ដស្តស្មាត៑ កៃសរិយានគរំ គត្វា បរស្មិន៑ ទិវសេ វិចារាសន ឧបទិឝ្យ បៅលម៑ អានេតុម៑ អាជ្ញាបយត៑។
A zamieszkawszy u nich nie więcej tylko dziesięć dni, jechał do Cezaryi, a nazajutrz usiadłszy na sądzie, kazał Pawła przywieść.
7 បៅលេ សមុបស្ថិតេ សតិ យិរូឝាលម្នគរាទ៑ អាគតា យិហូទីយលោកាស្តំ ចតុទ៌ិឝិ សំវេឞ្ដ្យ តស្យ វិរុទ្ធំ ពហូន៑ មហាទោឞាន៑ ឧត្ថាបិតវន្តះ កិន្តុ តេឞាំ កិមបិ ប្រមាណំ ទាតុំ ន ឝក្នុវន្តះ។
Który gdy przyszedł, obstąpili go ci, którzy byli przyszli z Jeruzalemu Żydowie, przynosząc wiele i ciężkich skarg przeciwko Pawłowi, których dowieść nie mogli;
8 តតះ បៅលះ ស្វស្មិន៑ ឧត្តរមិទម៑ ឧទិតវាន៑, យិហូទីយានាំ វ្យវស្ថាយា មន្ទិរស្យ កៃសរស្យ វា ប្រតិកូលំ កិមបិ កម៌្ម នាហំ ក្ឫតវាន៑។
Gdyż on sprawę dawał o sobie: Żem ani przeciwko zakonowi żydowskiemu, ani przeciwko kościołowi, ani przeciwko cesarzowi nic nie zgrzeszył.
9 កិន្តុ ផីឞ្ដោ យិហូទីយាន៑ សន្តុឞ្ដាន៑ កត៌្តុម៑ អភិលឞន៑ បៅលម៑ អភាឞត ត្វំ កិំ យិរូឝាលមំ គត្វាស្មិន៑ អភិយោគេ មម សាក្ឞាទ៑ វិចារិតោ ភវិឞ្យសិ?
Ale Festus chcąc sobie zjednać łaskę u Żydów, odpowiedziawszy Pawłowi, rzekł: Chceszże iść do Jeruzalemu, a tam o te rzeczy sądzony być przede mną?
10 តតះ បៅល ឧត្តរំ ប្រោក្តវាន៑, យត្រ មម វិចារោ ភវិតុំ យោគ្យះ កៃសរស្យ តត្រ វិចារាសន ឯវ សមុបស្ថិតោស្មិ; អហំ យិហូទីយានាំ កាមបិ ហានិំ នាកាឞ៌ម៑ ឥតិ ភវាន៑ យថាត៌្ហតោ វិជានាតិ។
Ale Paweł rzekł: Przed sądem cesarskim stoję, gdzie mię sądzić potrzeba: Żydówem w niczem nie krzywdził, jako i ty lepiej wiesz.
11 កញ្ចិទបរាធំ កិញ្ចន វធាហ៌ំ កម៌្ម វា យទ្យហម៑ អករិឞ្យំ តហ៌ិ ប្រាណហននទណ្ឌមបិ ភោក្តុម៑ ឧទ្យតោៜភវិឞ្យំ, កិន្តុ តេ មម សមបវាទំ កុវ៌្វន្តិ ស យទិ កល្បិតមាត្រោ ភវតិ តហ៌ិ តេឞាំ ករេឞុ មាំ សមប៌យិតុំ កស្យាប្យធិការោ នាស្តិ, កៃសរស្យ និកដេ មម វិចារោ ភវតុ។
Bo jeźlim w czem nieprawy i co godnego śmierci uczynił, nie zbraniam się umrzeć; ale jeźli nie masz nic takiego z tych rzeczy, o które na mię skarżą, nikt mię im wydać nie może; apeluję do cesarza.
12 តទា ផីឞ្ដោ មន្ត្រិភិះ សាទ៌្ធំ សំមន្ត្រ្យ បៅលាយ កថិតវាន៑, កៃសរស្យ និកដេ កិំ តវ វិចារោ ភវិឞ្យតិ? កៃសរស្យ សមីបំ គមិឞ្យសិ។
Tedy Festus rozmówiwszy się z radą, odpowiedział: Do cesarzaś apelował? do cesarza pójdziesz.
13 កិយទ្ទិនេភ្យះ បរម៑ អាគ្រិប្បរាជា ពណ៌ីកី ច ផីឞ្ដំ សាក្ឞាត៑ កត៌្តុំ កៃសរិយានគរម៑ អាគតវន្តៅ។
A gdy wyszło kilka dni, król Agrypa i Bernice przyjechali do Cezaryi, witać Festa.
14 តទា តៅ ពហុទិនានិ តត្រ ស្ថិតៅ តតះ ផីឞ្ដស្តំ រាជានំ បៅលស្យ កថាំ វិជ្ញាប្យ កថយិតុម៑ អារភត បៅលនាមានម៑ ឯកំ ពន្ទិ ផីលិក្ឞោ ពទ្ធំ សំស្ថាប្យ គតវាន៑។
A gdy tam niemało dni zamieszkali, Festus przełożył królowi sprawę Pawłową, mówiąc: Mąż niektóry zostawiony jest od Feliksa w więzieniu.
15 យិរូឝាលមិ មម ស្ថិតិកាលេ មហាយាជកោ យិហូទីយានាំ ប្រាចីនលោកាឝ្ច តម៑ អបោទ្យ តម្ប្រតិ ទណ្ឌាជ្ញាំ ប្រាត៌្ហយន្ត។
Dla którego, gdym był w Jeruzalemie, stawili się przede mną przedniejsi kapłani i starsi żydowscy, prosząc o dekret przeciwko niemu.
16 តតោហម៑ ឥត្យុត្តរម៑ អវទំ យាវទ៑ អបោទិតោ ជនះ ស្វាបវាទកាន៑ សាក្ឞាត៑ ក្ឫត្វា ស្វស្មិន៑ យោៜបរាធ អារោបិតស្តស្យ ប្រត្យុត្តរំ ទាតុំ សុយោគំ ន ប្រាប្នោតិ, តាវត្កាលំ កស្យាបិ មានុឞស្យ ប្រាណនាឝាជ្ញាបនំ រោមិលោកានាំ រីតិ រ្នហិ។
Którymem odpowiedział, że tego nie mają w zwyczaju Rzymianie, aby którego człowieka mieli wydać na stracenie, ażby pierwej oskarżony miał przed sobą te, co nań skarżą, i dano by mu plac do odpowiedzi na to, w czem go obwiniają.
17 តតស្តេឞ្វត្រាគតេឞុ បរស្មិន៑ ទិវសេៜហម៑ អវិលម្ពំ វិចារាសន ឧបវិឝ្យ តំ មានុឞម៑ អានេតុម៑ អាជ្ញាបយម៑។
Gdy się tedy tu zeszli, bez wszelkiej odwłoki nazajutrz zasiadłszy na sądzie, kazałem przywieść tego męża.
18 តទនន្តរំ តស្យាបវាទកា ឧបស្ថាយ យាទ្ឫឝម៑ អហំ ចិន្តិតវាន៑ តាទ្ឫឝំ កញ្ចន មហាបវាទំ នោត្ថាប្យ
Przeciw któremu stanąwszy ci, co nań skarżyli, żadnej winy nie przynieśli z tych, którychem się ja spodziewał.
19 ស្វេឞាំ មតេ តថា បៅលោ យំ សជីវំ វទតិ តស្មិន៑ យីឝុនាមនិ ម្ឫតជនេ ច តស្យ វិរុទ្ធំ កថិតវន្តះ។
Lecz jakieś spory o swoich zabobonach mieli przeciwko niemu i o niejakim Jezusie umarłym, o którym Paweł twierdził, że żyw jest.
20 តតោហំ តាទ្ឫគ្វិចារេ សំឝយានះ សន៑ កថិតវាន៑ ត្វំ យិរូឝាលមំ គត្វា កិំ តត្រ វិចារិតោ ភវិតុម៑ ឥច្ឆសិ?
Ja tedy wątpiąc o tem, o czem ten spór był, rzekłem: Jeźliby chciał iść do Jeruzalemu, a tam o tem być sądzony?
21 តទា បៅលោ មហារាជស្យ និកដេ វិចារិតោ ភវិតុំ ប្រាត៌្ហយត, តស្មាទ៑ យាវត្កាលំ តំ កៃសរស្យ សមីបំ ប្រេឞយិតុំ ន ឝក្នោមិ តាវត្កាលំ តមត្រ ស្ថាបយិតុម៑ អាទិឞ្ដវាន៑។
Lecz iż Paweł apelował, aby zachowany był do Augustowego rozeznania, rozkazałem go chować, ażbym go posłał do cesarza.
22 តត អាគ្រិប្បះ ផីឞ្ដម៑ ឧក្តវាន៑, អហមបិ តស្យ មានុឞស្យ កថាំ ឝ្រោតុម៑ អភិលឞាមិ។ តទា ផីឞ្ដោ វ្យាហរត៑ ឝ្វស្តទីយាំ កថាំ ត្វំ ឝ្រោឞ្យសិ។
Zatem Agrypa rzekł do Festa: Chciałbym ja tego człowieka słyszeć. A on rzekł: Jutro go usłyszysz.
23 បរស្មិន៑ ទិវសេ អាគ្រិប្បោ ពណ៌ីកី ច មហាសមាគមំ ក្ឫត្វា ប្រធានវាហិនីបតិភិ រ្នគរស្ថប្រធានលោកៃឝ្ច សហ មិលិត្វា រាជគ្ឫហមាគត្យ សមុបស្ថិតៅ តទា ផីឞ្ដស្យាជ្ញយា បៅល អានីតោៜភវត៑។
Nazajutrz tedy, gdy przyszedł Agrypa i Bernice z wielką okazałością, i weszli w dom sądowy z hetmanami i mężami przedniejszymi miasta onego, na rozkazanie Festowe przywiedziono Pawła.
24 តទា ផីឞ្ដះ កថិតវាន៑ ហេ រាជន៑ អាគ្រិប្ប ហេ ឧបស្ថិតាះ សវ៌្វេ លោកា យិរូឝាលម្នគរេ យិហូទីយលោកសមូហោ យស្មិន៑ មានុឞេ មម សមីបេ និវេទនំ ក្ឫត្វា ប្រោច្ចៃះ កថាមិមាំ កថិតវាន៑ បុនរល្បកាលមបិ តស្យ ជីវនំ នោចិតំ តមេតំ មានុឞំ បឝ្យត។
I rzekł Festus: Królu Agrypo i wszyscy mężowie, którzyście tu z nami! widzicie tego, o którego mię wszystek lud żydowski prosił, i w Jeruzalemie i tu wołając, że nie słuszna, aby ten dłużej żyć miał.
25 កិន្ត្វេឞ ជនះ ប្រាណនាឝហ៌ំ កិមបិ កម៌្ម ន ក្ឫតវាន៑ ឥត្យជានាំ តថាបិ ស មហារាជស្យ សន្និធៅ វិចារិតោ ភវិតុំ ប្រាត៌្ហយត តស្មាត៑ តស្យ សមីបំ តំ ប្រេឞយិតុំ មតិមករវម៑។
A ja zrozumiawszy, że nie uczynił nic śmierci godnego, a iż i on sam apelował do Augusta, uczyniłem dekret, aby był posłany.
26 កិន្តុ ឝ្រីយុក្តស្យ សមីបម៑ ឯតស្មិន៑ កិំ លេខនីយម៑ ឥត្យស្យ កស្យចិន៑ និណ៌យស្យ ន ជាតត្វាទ៑ ឯតស្យ វិចារេ សតិ យថាហំ លេខិតុំ កិញ្ចន និឝ្ចិតំ ប្រាប្នោមិ តទត៌្ហំ យុឞ្មាកំ សមក្ឞំ វិឝេឞតោ ហេ អាគ្រិប្បរាជ ភវតះ សមក្ឞម៑ ឯតម៑ អានយេ។
O którym, co bym panu pewnego pisać miał, nie mam. Przetoż kazałem go przed was przywieść, a najwięcej przed cię, królu Agrypo! abym, po rozsądzeniu sprawy jego, miał co pisać.
27 យតោ ពន្ទិប្រេឞណសមយេ តស្យាភិយោគស្យ កិញ្ចិទលេខនម៑ អហម៑ អយុក្តំ ជានាមិ។
Bo mi się niesłuszna widzi, posłać więźnia, a tego, o co go obwiniają, nie oznajmić.
