១ ថិឞលនីកិនះ 2
1 ហេ ភ្រាតរះ, យុឞ្មន្មធ្យេ ៜស្មាកំ ប្រវេឝោ និឞ្ផលោ ន ជាត ឥតិ យូយំ ស្វយំ ជានីថ។
Now you yourselves know, brothers, that our entrance to you did not happen without purpose.
2 អបរំ យុឞ្មាភិ រ្យថាឝ្រាវិ តថា បូវ៌្វំ ផិលិបីនគរេ ក្លិឞ្ដា និន្ទិតាឝ្ច សន្តោៜបិ វយម៑ ឦឝ្វរាទ៑ ឧត្សាហំ លព្ធ្វា ពហុយត្នេន យុឞ្មាន៑ ឦឝ្វរស្យ សុសំវាទម៑ អពោធយាម។
Rather, in spite of having already suffered and been insulted in Philippi, as you know, we made bold in our God to speak to you the Gospel of God, in the face of strong opposition.
3 យតោៜស្មាកម៑ អាទេឝោ ភ្រាន្តេរឝុចិភាវាទ៑ វោត្បន្នះ ប្រវញ្ចនាយុក្តោ វា ន ភវតិ។
Further, our exhortation does not spring from delusion or impurity, nor is it in deception,
4 កិន្ត្វីឝ្វរេណាស្មាន៑ បរីក្ឞ្យ វិឝ្វសនីយាន៑ មត្ត្វា ច យទ្វត៑ សុសំវាទោៜស្មាសុ សមាប៌្យត តទ្វទ៑ វយំ មានវេភ្យោ ន រុរោចិឞមាណាះ កិន្ត្វស្មទន្តះករណានាំ បរីក្ឞកាយេឝ្វរាយ រុរោចិឞមាណា ភាឞាមហេ។
but we speak precisely as those who have been approved by God to be entrusted with the Gospel, not so as to please men, but to please the God who evaluates our hearts.
5 វយំ កទាបិ ស្តុតិវាទិនោ នាភវាមេតិ យូយំ ជានីថ កទាបិ ឆលវស្ត្រេណ លោភំ នាច្ឆាទយាមេត្យស្មិន៑ ឦឝ្វរះ សាក្ឞី វិទ្យតេ។
Further, you well know that we never used words to flatter, or to disguise greed (God is witness),
6 វយំ ខ្រីឞ្ដស្យ ប្រេរិតា ឥវ គៅរវាន្វិតា ភវិតុម៑ អឝក្ឞ្យាម កិន្តុ យុឞ្មត្តះ បរស្មាទ៑ វា កស្មាទបិ មានវាទ៑ គៅរវំ ន លិប្សមានា យុឞ្មន្មធ្យេ ម្ឫទុភាវា ភូត្វាវត៌្តាមហិ។
or to seek glory from men (whether from you or from others)—as apostles of Christ we could have been ‘heavy’,
7 យថា កាចិន្មាតា ស្វកីយឝិឝូន៑ បាលយតិ តថា វយមបិ យុឞ្មាន៑ កាង្ក្ឞមាណា
but we were gentle among you, like a nurse cherishing her own children.
8 យុឞ្មភ្យំ កេវលម៑ ឦឝ្វរស្យ សុសំវាទំ តន្នហិ កិន្តុ ស្វកីយប្រាណាន៑ អបិ ទាតុំ មនោភិរភ្យលឞាម, យតោ យូយម៑ អស្មាកំ ស្នេហបាត្រាណ្យភវត។
Yearning over you in this way, we were well pleased to share with you not only the Gospel of God but also our own selves, because you had become dear to us.
9 ហេ ភ្រាតរះ, អស្មាកំ ឝ្រមះ ក្លេឝឝ្ច យុឞ្មាភិះ ស្មយ៌្យតេ យុឞ្មាកំ កោៜបិ យទ៑ ភារគ្រស្តោ ន ភវេត៑ តទត៌្ហំ វយំ ទិវានិឝំ បរិឝ្រាម្យន្តោ យុឞ្មន្មធ្យ ឦឝ្វរស្យ សុសំវាទមឃោឞយាម។
Surely you remember, brothers, our toil and exertion, because working night and day, so as not to burden any of you, we proclaimed the Gospel of God to you.
10 អបរញ្ច វិឝ្វាសិនោ យុឞ្មាន៑ ប្រតិ វយំ កីទ្ឫក៑ បវិត្រត្វយថាត៌្ហត្វនិទ៌ោឞត្វាចារិណោៜភវាមេត្យស្មិន៑ ឦឝ្វរោ យូយញ្ច សាក្ឞិណ អាធ្វេ។
You are witnesses, and so is God, how devoutly and justly and blamelessly we behaved ourselves among you who believe;
11 អបរញ្ច យទ្វត៑ បិតា ស្វពាលកាន៑ តទ្វទ៑ វយំ យុឞ្មាកម៑ ឯកៃកំ ជនម៑ ឧបទិឞ្ដវន្តះ សាន្ត្វិតវន្តឝ្ច,
indeed, you know how we treated each one of you as a father does his own children, exhorting and comforting you,
12 យ ឦឝ្វរះ ស្វីយរាជ្យាយ វិភវាយ ច យុឞ្មាន៑ អាហូតវាន៑ តទុបយុក្តាចរណាយ យុឞ្មាន៑ ប្រវត៌្តិតវន្តឝ្ចេតិ យូយំ ជានីថ។
insisting that you conduct yourselves in a manner worthy of the God who calls you into His own kingdom and glory.
13 យស្មិន៑ សមយេ យូយម៑ អស្មាកំ មុខាទ៑ ឦឝ្វរេណ ប្រតិឝ្រុតំ វាក្យម៑ អលភធ្វំ តស្មិន៑ សមយេ តត៑ មានុឞាណាំ វាក្យំ ន មត្ត្វេឝ្វរស្យ វាក្យំ មត្ត្វា គ្ឫហីតវន្ត ឥតិ ការណាទ៑ វយំ និរន្តរម៑ ឦឝ្វរំ ធន្យំ វទាមះ, យតស្តទ៑ ឦឝ្វរស្យ វាក្យម៑ ឥតិ សត្យំ វិឝ្វាសិនាំ យុឞ្មាកំ មធ្យេ តស្យ គុណះ ប្រកាឝតេ ច។
Another reason we give thanks to God continually is that when you received from us the spoken Word of God, you welcomed it not as the word of men but, as it actually is, the Word of God, which is indeed operative in you who believe.
14 ហេ ភ្រាតរះ, ខ្រីឞ្ដាឝ្រិតវត្យ ឦឝ្វរស្យ យាះ សមិត្យោ យិហូទាទេឝេ សន្តិ យូយំ តាសាម៑ អនុការិណោៜភវត, តទ្ភុក្តា លោកាឝ្ច យទ្វទ៑ យិហូទិលោកេភ្យស្តទ្វទ៑ យូយមបិ ស្វជាតីយលោកេភ្យោ ទុះខម៑ អលភធ្វំ។
For you, brothers, became imitators of God's congregations in Christ Jesus, the ones in Judea, in that you also suffered the same things from your own countrymen that they did from the Jews
15 តេ យិហូទីយាះ ប្រភុំ យីឝុំ ភវិឞ្យទ្វាទិនឝ្ច ហតវន្តោ ៜស្មាន៑ ទូរីក្ឫតវន្តឝ្ច, ត ឦឝ្វរាយ ន រោចន្តេ សវ៌្វេឞាំ មានវានាំ វិបក្ឞា ភវន្តិ ច;
(the ones who killed both the Lord Jesus and their own prophets, who have persecuted us, who do not please God and are hostile to everybody,
16 អបរំ ភិន្នជាតីយលោកានាំ បរិត្រាណាត៌្ហំ តេឞាំ មធ្យេ សុសំវាទឃោឞណាទ៑ អស្មាន៑ ប្រតិឞេធន្តិ ចេត្ថំ ស្វីយបាបានាំ បរិមាណម៑ ឧត្តរោត្តរំ បូរយន្តិ, កិន្តុ តេឞាម៑ អន្តការី ក្រោធស្តាន៑ ឧបក្រមតេ។
trying to prevent us from speaking to the Gentiles so that they may be saved—so as to fill up the measure of their sins. They have received the full impact of the Wrath).
17 ហេ ភ្រាតរះ មនសា នហិ កិន្តុ វទនេន កិយត្កាលំ យុឞ្មត្តោ ៜស្មាកំ វិច្ឆេទេ ជាតេ វយំ យុឞ្មាកំ មុខានិ ទ្រឞ្ដុម៑ អត្យាកាង្ក្ឞយា ពហុ យតិតវន្តះ។
Now we, brothers, having been bereaved of you for a short season (in presence, not in heart), made every effort to see your face, from intense longing.
18 ទ្វិរេកក្ឫត្វោ វា យុឞ្មត្សមីបគមនាយាស្មាកំ វិឝេឞតះ បៅលស្យ មមាភិលាឞោៜភវត៑ កិន្តុ ឝយតានោ ៜស្មាន៑ និវារិតវាន៑។
(We actually tried to come to you—I, Paul, time and again—but Satan thwarted us.)
19 យតោៜស្មាកំ កា ប្រត្យាឝា កោ វានន្ទះ កិំ វា ឝ្លាឃ្យកិរីដំ? អស្មាកំ ប្រភោ រ្យីឝុខ្រីឞ្ដស្យាគមនកាលេ តត្សម្មុខស្ថា យូយំ កិំ តន្ន ភវិឞ្យថ?
For what is our hope, or joy, or crown of glorying? Is it not precisely you, in the presence of our Lord Jesus at His coming?
20 យូយម៑ ឯវាស្មាកំ គៅរវានន្ទស្វរូបា ភវថ។
Indeed, you are our glory and our joy.
