ಪ್ರಕಾಶಿತಂ 16

1 ತತಃ ಪರಂ ಮನ್ದಿರಾತ್ ತಾನ್ ಸಪ್ತದೂತಾನ್ ಸಮ್ಭಾಷಮಾಣ ಏಷ ಮಹಾರವೋ ಮಯಾಶ್ರಾವಿ, ಯೂಯಂ ಗತ್ವಾ ತೇಭ್ಯಃ ಸಪ್ತಕಂಸೇಭ್ಯ ಈಶ್ವರಸ್ಯ ಕ್ರೋಧಂ ಪೃಥಿವ್ಯಾಂ ಸ್ರಾವಯತ|

And I heard a great voice out of the temple saying to the seven angels, Go, and pour out the vials of the wrath of God upon the earth.

2 ತತಃ ಪ್ರಥಮೋ ದೂತೋ ಗತ್ವಾ ಸ್ವಕಂಸೇ ಯದ್ಯದ್ ಅವಿದ್ಯತ ತತ್ ಪೃಥಿವ್ಯಾಮ್ ಅಸ್ರಾವಯತ್ ತಸ್ಮಾತ್ ಪಶೋಃ ಕಲಙ್ಕಧಾರಿಣಾಂ ತತ್ಪ್ರತಿಮಾಪೂಜಕಾನಾಂ ಮಾನವಾನಾಂ ಶರೀರೇಷು ವ್ಯಥಾಜನಕಾ ದುಷ್ಟವ್ರಣಾ ಅಭವನ್|

And the first went, and poured out his vial upon the earth; and there fell a foul and loathsome sore upon the men who had the mark of the beast, and upon them who worshipped his image.

3 ತತಃ ಪರಂ ದ್ವಿತೀಯೋ ದೂತಃ ಸ್ವಕಂಸೇ ಯದ್ಯದ್ ಅವಿದ್ಯತ ತತ್ ಸಮುದ್ರೇ ಽಸ್ರಾವಯತ್ ತೇನ ಸ ಕುಣಪಸ್ಥಶೋಣಿತರೂಪ್ಯಭವತ್ ಸಮುದ್ರೇ ಸ್ಥಿತಾಶ್ಚ ಸರ್ವ್ವೇ ಪ್ರಾಣಿನೋ ಮೃತ್ಯುಂ ಗತಾಃ|

And the second angel poured out his vial upon the sea; and it became as the blood of a dead man: and every living soul died in the sea.

4 ಅಪರಂ ತೃತೀಯೋ ದೂತಃ ಸ್ವಕಂಸೇ ಯದ್ಯದ್ ಅವಿದ್ಯತ ತತ್ ಸರ್ವ್ವಂ ನದೀಷು ಜಲಪ್ರಸ್ರವಣೇಷು ಚಾಸ್ರಾವಯತ್ ತತಸ್ತಾನಿ ರಕ್ತಮಯಾನ್ಯಭವನ್| ಅಪರಂ ತೋಯಾನಾಮ್ ಅಧಿಪಸ್ಯ ದೂತಸ್ಯ ವಾಗಿಯಂ ಮಯಾ ಶ್ರುತಾ|

And the third angel poured out his vial upon the rivers and fountains of waters; and they became blood.

5 ವರ್ತ್ತಮಾನಶ್ಚ ಭೂತಶ್ಚ ಭವಿಷ್ಯಂಶ್ಚ ಪರಮೇಶ್ವರಃ| ತ್ವಮೇವ ನ್ಯಾಯ್ಯಕಾರೀ ಯದ್ ಏತಾದೃಕ್ ತ್ವಂ ವ್ಯಚಾರಯಃ|

And I heard the angel of the waters say, Thou art righteous, O Lord, who art, and wast, and shalt be, because thou hast judged thus.

6 ಭವಿಷ್ಯದ್ವಾದಿಸಾಧೂನಾಂ ರಕ್ತಂ ತೈರೇವ ಪಾತಿತಂ| ಶೋಣಿತಂ ತ್ವನ್ತು ತೇಭ್ಯೋ ಽದಾಸ್ತತ್ಪಾನಂ ತೇಷು ಯುಜ್ಯತೇ||

For they have shed the blood of saints and prophets, and thou hast given them blood to drink; for they are worthy.

7 ಅನನ್ತರಂ ವೇದೀತೋ ಭಾಷಮಾಣಸ್ಯ ಕಸ್ಯಚಿದ್ ಅಯಂ ರವೋ ಮಯಾ ಶ್ರುತಃ, ಹೇ ಪರಶ್ವರ ಸತ್ಯಂ ತತ್ ಹೇ ಸರ್ವ್ವಶಕ್ತಿಮನ್ ಪ್ರಭೋ| ಸತ್ಯಾ ನ್ಯಾಯ್ಯಾಶ್ಚ ಸರ್ವ್ವಾ ಹಿ ವಿಚಾರಾಜ್ಞಾಸ್ತ್ವದೀಯಕಾಃ||

And I heard another from the altar say, Even so, Lord God Almighty, true and righteous are thy judgments.

8 ಅನನ್ತರಂ ಚತುರ್ಥೋ ದೂತಃ ಸ್ವಕಂಸೇ ಯದ್ಯದ್ ಅವಿದ್ಯತ ತತ್ ಸರ್ವ್ವಂ ಸೂರ್ಯ್ಯೇ ಽಸ್ರಾವಯತ್ ತಸ್ಮೈ ಚ ವಹ್ನಿನಾ ಮಾನವಾನ್ ದಗ್ಧುಂ ಸಾಮರ್ಥ್ಯಮ್ ಅದಾಯಿ|

And the fourth angel poured out his vial upon the sun; and power was given to him to scorch men with fire.

9 ತೇನ ಮನುಷ್ಯಾ ಮಹಾತಾಪೇನ ತಾಪಿತಾಸ್ತೇಷಾಂ ದಣ್ಡಾನಾಮ್ ಆಧಿಪತ್ಯವಿಶಿಷ್ಟಸ್ಯೇಶ್ವರಸ್ಯ ನಾಮಾನಿನ್ದನ್ ತತ್ಪ್ರಶಂಸಾರ್ಥಞ್ಚ ಮನಃಪರಿವರ್ತ್ತನಂ ನಾಕುರ್ವ್ವನ್|

And men were scorched with great heat, and blasphemed the name of God, who hath power over these plagues: and they repented not to give him glory.

10 ತತಃ ಪರಂ ಪಞ್ಚಮೋ ದೂತಃ ಸ್ವಕಂಸೇ ಯದ್ಯದ್ ಅವಿದ್ಯತ ತತ್ ಸರ್ವ್ವಂ ಪಶೋಃ ಸಿಂಹಾಸನೇ ಽಸ್ರಾವಯತ್ ತೇನ ತಸ್ಯ ರಾಷ್ಟ್ರಂ ತಿಮಿರಾಚ್ಛನ್ನಮ್ ಅಭವತ್ ಲೋಕಾಶ್ಚ ವೇದನಾಕಾರಣಾತ್ ಸ್ವರಸನಾ ಅದಂದಶ್ಯತ|

And the fifth angel poured out his vial upon the throne of the beast; and his kingdom was full of darkness; and they gnawed their tongues for pain,

11 ಸ್ವಕೀಯವ್ಯಥಾವ್ರಣಕಾರಣಾಚ್ಚ ಸ್ವರ್ಗಸ್ಥಮ್ ಅನಿನ್ದನ್ ಸ್ವಕ್ರಿಯಾಭ್ಯಶ್ಚ ಮನಾಂಸಿ ನ ಪರಾವರ್ತ್ತಯನ್|

And blasphemed the God of heaven because of their pains and their sores, and repented not of their deeds.

12 ತತಃ ಪರಂ ಷಷ್ಠೋ ದೂತಃ ಸ್ವಕಂಸೇ ಯದ್ಯದ್ ಅವಿದ್ಯತ ತತ್ ಸರ್ವ್ವಂ ಫರಾತಾಖ್ಯೋ ಮಹಾನದೇ ಽಸ್ರಾವಯತ್ ತೇನ ಸೂರ್ಯ್ಯೋದಯದಿಶ ಆಗಮಿಷ್ಯತಾಂ ರಾಜ್ಞಾಂ ಮಾರ್ಗಸುಗಮಾರ್ಥಂ ತಸ್ಯ ತೋಯಾನಿ ಪರ್ಯ್ಯಶುಷ್ಯನ್|

And the sixth angel poured out his vial upon the great river Euphrates; and its water was dried up, that the way of the kings of the east might be prepared.

13 ಅನನ್ತರಂ ನಾಗಸ್ಯ ವದನಾತ್ ಪಶೋ ರ್ವದನಾತ್ ಮಿಥ್ಯಾಭವಿಷ್ಯದ್ವಾದಿನಶ್ಚ ವದನಾತ್ ನಿರ್ಗಚ್ಛನ್ತಸ್ತ್ರಯೋ ಽಶುಚಯ ಆತ್ಮಾನೋ ಮಯಾ ದೃಷ್ಟಾಸ್ತೇ ಮಣ್ಡೂಕಾಕಾರಾಃ|

And I saw three unclean spirits like frogs come out of the mouth of the dragon, and out of the mouth of the beast, and out of the mouth of the false prophet.

14 ತ ಆಶ್ಚರ್ಯ್ಯಕರ್ಮ್ಮಕಾರಿಣೋ ಭೂತಾನಾಮ್ ಆತ್ಮಾನಃ ಸನ್ತಿ ಸರ್ವ್ವಶಕ್ತಿಮತ ಈಶ್ವರಸ್ಯ ಮಹಾದಿನೇ ಯೇನ ಯುದ್ಧೇನ ಭವಿತವ್ಯಂ ತತ್ಕೃತೇ ಕೃತ್ಸ್ರಜಗತೋ ರಾಜ್ಞಾಃ ಸಂಗ್ರಹೀತುಂ ತೇಷಾಂ ಸನ್ನಿಧಿಂ ನಿರ್ಗಚ್ಛನ್ತಿ|

For they are the spirits of demons, working miracles, which go forth to the kings of the earth and of the whole world, to gather them to the battle of that great day of God Almighty.

15 ಅಪರಮ್ ಇಬ್ರಿಭಾಷಯಾ ಹರ್ಮ್ಮಗಿದ್ದೋನಾಮಕಸ್ಥನೇ ತೇ ಸಙ್ಗೃಹೀತಾಃ|

Behold, I come as a thief. Blessed is he that watcheth, and keepeth his garments, lest he walk naked, and they see his shame.

16 ಪಶ್ಯಾಹಂ ಚೈರವದ್ ಆಗಚ್ಛಾಮಿ ಯೋ ಜನಃ ಪ್ರಬುದ್ಧಸ್ತಿಷ್ಠತಿ ಯಥಾ ಚ ನಗ್ನಃ ಸನ್ ನ ಪರ್ಯ್ಯಟತಿ ತಸ್ಯ ಲಜ್ಜಾ ಚ ಯಥಾ ದೃಶ್ಯಾ ನ ಭವತಿ ತಥಾ ಸ್ವವಾಸಾಂಸಿ ರಕ್ಷತಿ ಸ ಧನ್ಯಃ|

And he gathered them together into a place called in the Hebrew tongue Armageddon.

17 ತತಃ ಪರಂ ಸಪ್ತಮೋ ದೂತಃ ಸ್ವಕಂಸೇ ಯದ್ಯದ್ ಅವಿದ್ಯತ ತತ್ ಸರ್ವ್ವಮ್ ಆಕಾಶೇ ಽಸ್ರಾವಯತ್ ತೇನ ಸ್ವರ್ಗೀಯಮನ್ದಿರಮಧ್ಯಸ್ಥಸಿಂಹಾಸನಾತ್ ಮಹಾರವೋ ಽಯಂ ನಿರ್ಗತಃ ಸಮಾಪ್ತಿರಭವದಿತಿ|

And the seventh angel poured out his vial into the air; and there came a great voice out of the temple of heaven, from the throne, saying, It is done.

18 ತದನನ್ತರಂ ತಡಿತೋ ರವಾಃ ಸ್ತನಿತಾನಿ ಚಾಭವನ್, ಯಸ್ಮಿನ್ ಕಾಲೇ ಚ ಪೃಥಿವ್ಯಾಂ ಮನುಷ್ಯಾಃ ಸೃಷ್ಟಾಸ್ತಮ್ ಆರಭ್ಯ ಯಾದೃಙ್ಮಹಾಭೂಮಿಕಮ್ಪಃ ಕದಾಪಿ ನಾಭವತ್ ತಾದೃಗ್ ಭೂಕಮ್ಪೋ ಽಭವತ್|

And there were voices, and thunders, and lightnings; and there was a great earthquake, such as hath not been since men were upon the earth, so mighty an earthquake, and so great.

19 ತದಾನೀಂ ಮಹಾನಗರೀ ತ್ರಿಖಣ್ಡಾ ಜಾತಾ ಭಿನ್ನಜಾತೀಯಾನಾಂ ನಗರಾಣಿ ಚ ನ್ಯಪತನ್ ಮಹಾಬಾಬಿಲ್ ಚೇಶ್ವರೇಣ ಸ್ವಕೀಯಪ್ರಚಣ್ಡಕೋಪಮದಿರಾಪಾತ್ರದಾನಾರ್ಥಂ ಸಂಸ್ಮೃತಾ|

And the great city was divided into three parts, and the cities of the nations fell: and great Babylon came in remembrance before God, to give to her the cup of the wine of the fierceness of his wrath.

20 ದ್ವೀಪಾಶ್ಚ ಪಲಾಯಿತಾ ಗಿರಯಶ್ಚಾನ್ತಹಿತಾಃ|

And every isle fled away, and the mountains were not found.

21 ಗಗನಮಣ್ಡಲಾಚ್ಚ ಮನುಷ್ಯಾಣಾಮ್ ಉಪರ್ಯ್ಯೇಕೈಕದ್ರೋಣಪರಿಮಿತಶಿಲಾನಾಂ ಮಹಾವೃಷ್ಟಿರಭವತ್ ತಚ್ಛಿಲಾವೃಷ್ಟೇಃ ಕ್ಲೇಶಾತ್ ಮನುಷ್ಯಾ ಈಶ್ವರಮ್ ಅನಿನ್ದಮ್ ಯತಸ್ತಜ್ಜಾತಃ ಕ್ಲೇಶೋ ಽತೀವ ಮಹಾನ್|

And there fell upon men a great hail out of heaven, every stone about the weight of a talent: and men blasphemed God because of the plague of the hail; for its plague was exceeding great.