ಮಥಿಃ 22
1 ಅನನ್ತರಂ ಯೀಶುಃ ಪುನರಪಿ ದೃಷ್ಟಾನ್ತೇನ ತಾನ್ ಅವಾದೀತ್,
AND Jesus continuing his discourse, spake again to them in parables, saying,
2 ಸ್ವರ್ಗೀಯರಾಜ್ಯಮ್ ಏತಾದೃಶಸ್ಯ ನೃಪತೇಃ ಸಮಂ, ಯೋ ನಿಜ ಪುತ್ರಂ ವಿವಾಹಯನ್ ಸರ್ವ್ವಾನ್ ನಿಮನ್ತ್ರಿತಾನ್ ಆನೇತುಂ ದಾಸೇಯಾನ್ ಪ್ರಹಿತವಾನ್,
The kingdom of heaven is like to a certain king, who made a marriage-feast for his son:
3 ಕಿನ್ತು ತೇ ಸಮಾಗನ್ತುಂ ನೇಷ್ಟವನ್ತಃ|
and sent his servants to call those who were invited to the entertainment: and they would not come.
4 ತತೋ ರಾಜಾ ಪುನರಪಿ ದಾಸಾನನ್ಯಾನ್ ಇತ್ಯುಕ್ತ್ವಾ ಪ್ರೇಷಯಾಮಾಸ, ನಿಮನ್ತ್ರಿತಾನ್ ವದತ, ಪಶ್ಯತ, ಮಮ ಭೇಜ್ಯಮಾಸಾದಿತಮಾಸ್ತೇ, ನಿಜವ್ಟಷಾದಿಪುಷ್ಟಜನ್ತೂನ್ ಮಾರಯಿತ್ವಾ ಸರ್ವ್ವಂ ಖಾದ್ಯದ್ರವ್ಯಮಾಸಾದಿತವಾನ್, ಯೂಯಂ ವಿವಾಹಮಾಗಚ್ಛತ|
Again he sent other servants, saying, Tell those who have been invited, Behold, I have prepared my dinner; my oxen and the fatlings are killed, and all things are ready; come unto the marriage-feast.
5 ತಥಪಿ ತೇ ತುಚ್ಛೀಕೃತ್ಯ ಕೇಚಿತ್ ನಿಜಕ್ಷೇತ್ರಂ ಕೇಚಿದ್ ವಾಣಿಜ್ಯಂ ಪ್ರತಿ ಸ್ವಸ್ವಮಾರ್ಗೇಣ ಚಲಿತವನ್ತಃ|
But they gave themselves no concern about it, and went their several ways, one to his own farm, and another to his traffick:
6 ಅನ್ಯೇ ಲೋಕಾಸ್ತಸ್ಯ ದಾಸೇಯಾನ್ ಧೃತ್ವಾ ದೌರಾತ್ಮ್ಯಂ ವ್ಯವಹೃತ್ಯ ತಾನವಧಿಷುಃ|
And the rest seizing his servants, insulted and slew them.
7 ಅನನ್ತರಂ ಸ ನೃಪತಿಸ್ತಾಂ ವಾರ್ತ್ತಾಂ ಶ್ರುತ್ವಾ ಕ್ರುಧ್ಯನ್ ಸೈನ್ಯಾನಿ ಪ್ರಹಿತ್ಯ ತಾನ್ ಘಾತಕಾನ್ ಹತ್ವಾ ತೇಷಾಂ ನಗರಂ ದಾಹಯಾಮಾಸ|
Then the king, when he heard it, was incensed: and sending out his armies, destroyed these murderers, and burnt down their city.
8 ತತಃ ಸ ನಿಜದಾಸೇಯಾನ್ ಬಭಾಷೇ, ವಿವಾಹೀಯಂ ಭೋಜ್ಯಮಾಸಾದಿತಮಾಸ್ತೇ, ಕಿನ್ತು ನಿಮನ್ತ್ರಿತಾ ಜನಾ ಅಯೋಗ್ಯಾಃ|
Then he said to his servants, The wedding entertainment indeed is ready, but those who were invited were not worthy:
9 ತಸ್ಮಾದ್ ಯೂಯಂ ರಾಜಮಾರ್ಗಂ ಗತ್ವಾ ಯಾವತೋ ಮನುಜಾನ್ ಪಶ್ಯತ, ತಾವತಏವ ವಿವಾಹೀಯಭೋಜ್ಯಾಯ ನಿಮನ್ತ್ರಯತ|
go therefore into the thoroughfares of the roads, and as many as ye find, invite to the banquet.
10 ತದಾ ತೇ ದಾಸೇಯಾ ರಾಜಮಾರ್ಗಂ ಗತ್ವಾ ಭದ್ರಾನ್ ಅಭದ್ರಾನ್ ವಾ ಯಾವತೋ ಜನಾನ್ ದದೃಶುಃ, ತಾವತಏವ ಸಂಗೃಹ್ಯಾನಯನ್; ತತೋಽಭ್ಯಾಗತಮನುಜೈ ರ್ವಿವಾಹಗೃಹಮ್ ಅಪೂರ್ಯ್ಯತ|
So these servants going out into the roads, collected all, as many as they found, both bad and good; and the wedding feast was fully furnished with guests.
11 ತದಾನೀಂ ಸ ರಾಜಾ ಸರ್ವ್ವಾನಭ್ಯಾಗತಾನ್ ದ್ರಷ್ಟುಮ್ ಅಭ್ಯನ್ತರಮಾಗತವಾನ್; ತದಾ ತತ್ರ ವಿವಾಹೀಯವಸನಹೀನಮೇಕಂ ಜನಂ ವೀಕ್ಷ್ಯ ತಂ ಜಗಾದ್,
Then the king coming in to look around on the guests, saw there a man who had not put on the wedding garment:
12 ಹೇ ಮಿತ್ರ, ತ್ವಂ ವಿವಾಹೀಯವಸನಂ ವಿನಾ ಕಥಮತ್ರ ಪ್ರವಿಷ್ಟವಾನ್? ತೇನ ಸ ನಿರುತ್ತರೋ ಬಭೂವ|
and he saith to him, Friend, how came thou in here, not having the garment provided for the marriage feast? And he was speechless.
13 ತದಾ ರಾಜಾ ನಿಜಾನುಚರಾನ್ ಅವದತ್, ಏತಸ್ಯ ಕರಚರಣಾನ್ ಬದ್ಧಾ ಯತ್ರ ರೋದನಂ ದನ್ತೈರ್ದನ್ತಘರ್ಷಣಞ್ಚ ಭವತಿ, ತತ್ರ ವಹಿರ್ಭೂತತಮಿಸ್ರೇ ತಂ ನಿಕ್ಷಿಪತ|
Then said the king to the servants, Bind his feet and hands, and take him away, and cast him into the darkness, which is without; there shall be weeping and gnashing of teeth.
14 ಇತ್ಥಂ ಬಹವ ಆಹೂತಾ ಅಲ್ಪೇ ಮನೋಭಿಮತಾಃ|
For many are called, but few elect.
15 ಅನನ್ತರಂ ಫಿರೂಶಿನಃ ಪ್ರಗತ್ಯ ಯಥಾ ಸಂಲಾಪೇನ ತಮ್ ಉನ್ಮಾಥೇ ಪಾತಯೇಯುಸ್ತಥಾ ಮನ್ತ್ರಯಿತ್ವಾ
Then went the Pharisees, and took counsel together how they might lay a snare to entrap him in his discourse.
16 ಹೇರೋದೀಯಮನುಜೈಃ ಸಾಕಂ ನಿಜಶಿಷ್ಯಗಣೇನ ತಂ ಪ್ರತಿ ಕಥಯಾಮಾಸುಃ, ಹೇ ಗುರೋ, ಭವಾನ್ ಸತ್ಯಃ ಸತ್ಯಮೀಶ್ವರೀಯಮಾರ್ಗಮುಪದಿಶತಿ, ಕಮಪಿ ಮಾನುಷಂ ನಾನುರುಧ್ಯತೇ, ಕಮಪಿ ನಾಪೇಕ್ಷತೇ ಚ, ತದ್ ವಯಂ ಜಾನೀಮಃ|
And they sent to him their disciples, with the Herodians, saying, Master, we know that thou art true, and teachest the way of God with veracity; and carest for no man, for thou regardest not the person of men:
17 ಅತಃ ಕೈಸರಭೂಪಾಯ ಕರೋಽಸ್ಮಾಕಂ ದಾತವ್ಯೋ ನ ವಾ? ಅತ್ರ ಭವತಾ ಕಿಂ ಬುಧ್ಯತೇ? ತದ್ ಅಸ್ಮಾನ್ ವದತು|
tell us therefore, What thinkest thou? Is it lawful to pay tribute to Caesar, or not?
18 ತತೋ ಯೀಶುಸ್ತೇಷಾಂ ಖಲತಾಂ ವಿಜ್ಞಾಯ ಕಥಿತವಾನ್, ರೇ ಕಪಟಿನಃ ಯುಯಂ ಕುತೋ ಮಾಂ ಪರಿಕ್ಷಧ್ವೇ?
But Jesus knew their wicked design, and said, Why tempt ye me, ye hypocrites?
19 ತತ್ಕರದಾನಸ್ಯ ಮುದ್ರಾಂ ಮಾಂ ದರ್ಶಯತ| ತದಾನೀಂ ತೈಸ್ತಸ್ಯ ಸಮೀಪಂ ಮುದ್ರಾಚತುರ್ಥಭಾಗ ಆನೀತೇ
Shew me the money for the tribute; and they brought him a denarius.
20 ಸ ತಾನ್ ಪಪ್ರಚ್ಛ, ಅತ್ರ ಕಸ್ಯೇಯಂ ಮೂರ್ತ್ತಿ ರ್ನಾಮ ಚಾಸ್ತೇ? ತೇ ಜಗದುಃ, ಕೈಸರಭೂಪಸ್ಯ|
And he saith unto them, Whose figure is this and inscription?
21 ತತಃ ಸ ಉಕ್ತವಾನ, ಕೈಸರಸ್ಯ ಯತ್ ತತ್ ಕೈಸರಾಯ ದತ್ತ, ಈಶ್ವರಸ್ಯ ಯತ್ ತದ್ ಈಶ್ವರಾಯ ದತ್ತ|
They say unto him, Caesar’s. Then saith he to them, Render therefore to Caesar, the things which are Caesar’s; and to God, the things which are God’s.
22 ಇತಿ ವಾಕ್ಯಂ ನಿಶಮ್ಯ ತೇ ವಿಸ್ಮಯಂ ವಿಜ್ಞಾಯ ತಂ ವಿಹಾಯ ಚಲಿತವನ್ತಃ|
And when they heard him, they marvelled, and leaving him, went away.
23 ತಸ್ಮಿನ್ನಹನಿ ಸಿದೂಕಿನೋಽರ್ಥಾತ್ ಶ್ಮಶಾನಾತ್ ನೋತ್ಥಾಸ್ಯನ್ತೀತಿ ವಾಕ್ಯಂ ಯೇ ವದನ್ತಿ, ತೇ ಯೀಶೇರನ್ತಿಕಮ್ ಆಗತ್ಯ ಪಪ್ರಚ್ಛುಃ,
On the same day the Sadducees came to him, who say, that there is no resurrection, and they put a question to him,
24 ಹೇ ಗುರೋ, ಕಶ್ಚಿನ್ಮನುಜಶ್ಚೇತ್ ನಿಃಸನ್ತಾನಃ ಸನ್ ಪ್ರಾಣಾನ್ ತ್ಯಜತಿ, ತರ್ಹಿ ತಸ್ಯ ಭ್ರಾತಾ ತಸ್ಯ ಜಾಯಾಂ ವ್ಯುಹ್ಯ ಭ್ರಾತುಃ ಸನ್ತಾನಮ್ ಉತ್ಪಾದಯಿಷ್ಯತೀತಿ ಮೂಸಾ ಆದಿಷ್ಟವಾನ್|
saying, Master, Moses said, “If a man die having no children, his brother in right of affinity shall marry his wife, and raise up seed for his brother.”
25 ಕಿನ್ತ್ವಸ್ಮಾಕಮತ್ರ ಕೇಽಪಿ ಜನಾಃ ಸಪ್ತಸಹೋದರಾ ಆಸನ್, ತೇಷಾಂ ಜ್ಯೇಷ್ಠ ಏಕಾಂ ಕನ್ಯಾಂ ವ್ಯವಹಾತ್, ಅಪರಂ ಪ್ರಾಣತ್ಯಾಗಕಾಲೇ ಸ್ವಯಂ ನಿಃಸನ್ತಾನಃ ಸನ್ ತಾಂ ಸ್ತ್ರಿಯಂ ಸ್ವಭ್ರಾತರಿ ಸಮರ್ಪಿತವಾನ್,
Now there were with us seven brothers; and the first marrying, died, and had no offspring, and left his wife to his brother;
26 ತತೋ ದ್ವಿತೀಯಾದಿಸಪ್ತಮಾನ್ತಾಶ್ಚ ತಥೈವ ಚಕ್ರುಃ|
likewise the second also; then the third; so on to the seven.
27 ಶೇಷೇ ಸಾಪೀ ನಾರೀ ಮಮಾರ|
Last of all the woman died also.
28 ಮೃತಾನಾಮ್ ಉತ್ಥಾನಸಮಯೇ ತೇಷಾಂ ಸಪ್ತಾನಾಂ ಮಧ್ಯೇ ಸಾ ನಾರೀ ಕಸ್ಯ ಭಾರ್ಯ್ಯಾ ಭವಿಷ್ಯತಿ? ಯಸ್ಮಾತ್ ಸರ್ವ್ವಏವ ತಾಂ ವ್ಯವಹನ್|
In the resurrection therefore, whose wife shall she be of the seven? for they all had her.
29 ತತೋ ಯೀಶುಃ ಪ್ರತ್ಯವಾದೀತ್, ಯೂಯಂ ಧರ್ಮ್ಮಪುಸ್ತಕಮ್ ಈಶ್ವರೀಯಾಂ ಶಕ್ತಿಞ್ಚ ನ ವಿಜ್ಞಾಯ ಭ್ರಾನ್ತಿಮನ್ತಃ|
Jesus then answering, said unto them, Ye are in an error, from not knowing the Scriptures, and the power of God.
30 ಉತ್ಥಾನಪ್ರಾಪ್ತಾ ಲೋಕಾ ನ ವಿವಹನ್ತಿ, ನ ಚ ವಾಚಾ ದೀಯನ್ತೇ, ಕಿನ್ತ್ವೀಶ್ವರಸ್ಯ ಸ್ವರ್ಗಸ್ಥದೂತಾನಾಂ ಸದೃಶಾ ಭವನ್ತಿ|
For at the resurrection, they neither marry, nor are given in marriage, but are as the angels of God in heaven.
31 ಅಪರಂ ಮೃತಾನಾಮುತ್ಥಾನಮಧಿ ಯುಷ್ಮಾನ್ ಪ್ರತೀಯಮೀಶ್ವರೋಕ್ತಿಃ,
But with respect to the resurrection of the dead, have ye not read what was spoken to you of God, saying,
32 "ಅಹಮಿಬ್ರಾಹೀಮ ಈಶ್ವರ ಇಸ್ಹಾಕ ಈಶ್ವರೋ ಯಾಕೂಬ ಈಶ್ವರ" ಇತಿ ಕಿಂ ಯುಷ್ಮಾಭಿ ರ್ನಾಪಾಠಿ? ಕಿನ್ತ್ವೀಶ್ವರೋ ಜೀವತಾಮ್ ಈಶ್ವರ: , ಸ ಮೃತಾನಾಮೀಶ್ವರೋ ನಹಿ|
“I am the God of Abraham, and the God of Isaac, and the God of Jacob?” God is not the God of the dead, but of the living.
33 ಇತಿ ಶ್ರುತ್ವಾ ಸರ್ವ್ವೇ ಲೋಕಾಸ್ತಸ್ಯೋಪದೇಶಾದ್ ವಿಸ್ಮಯಂ ಗತಾಃ|
And when the multitude heard it, they were amazingly struck with his doctrine.
34 ಅನನ್ತರಂ ಸಿದೂಕಿನಾಮ್ ನಿರುತ್ತರತ್ವವಾರ್ತಾಂ ನಿಶಮ್ಯ ಫಿರೂಶಿನ ಏಕತ್ರ ಮಿಲಿತವನ್ತಃ,
But the Pharisees hearing that he had stopped the Sadducees’ mouths, they assembled together:
35 ತೇಷಾಮೇಕೋ ವ್ಯವಸ್ಥಾಪಕೋ ಯೀಶುಂ ಪರೀಕ್ಷಿತುಂ ಪಪಚ್ಛ,
and one of them, a teacher of the law, put a question to him, to make trial of him, and said,
36 ಹೇ ಗುರೋ ವ್ಯವಸ್ಥಾಶಾಸ್ತ್ರಮಧ್ಯೇ ಕಾಜ್ಞಾ ಶ್ರೇಷ್ಠಾ?
Master, which is the great commandment in the law?
37 ತತೋ ಯೀಶುರುವಾಚ, ತ್ವಂ ಸರ್ವ್ವಾನ್ತಃಕರಣೈಃ ಸರ್ವ್ವಪ್ರಾಣೈಃ ಸರ್ವ್ವಚಿತ್ತೈಶ್ಚ ಸಾಕಂ ಪ್ರಭೌ ಪರಮೇಶ್ವರೇ ಪ್ರೀಯಸ್ವ,
Then Jesus said to him, “Thou shalt love the Lord thy God with all thy heart, and with all thy soul, and with all thy mind.”
38 ಏಷಾ ಪ್ರಥಮಮಹಾಜ್ಞಾ| ತಸ್ಯಾಃ ಸದೃಶೀ ದ್ವಿತೀಯಾಜ್ಞೈಷಾ,
This is the first and great commandment.
39 ತವ ಸಮೀಪವಾಸಿನಿ ಸ್ವಾತ್ಮನೀವ ಪ್ರೇಮ ಕುರು|
And the second is like to it, “Thou shalt love thy neighbour as thyself.”
40 ಅನಯೋ ರ್ದ್ವಯೋರಾಜ್ಞಯೋಃ ಕೃತ್ಸ್ನವ್ಯವಸ್ಥಾಯಾ ಭವಿಷ್ಯದ್ವಕ್ತೃಗ್ರನ್ಥಸ್ಯ ಚ ಭಾರಸ್ತಿಷ್ಠತಿ|
On these two commandments, the whole law and the prophets depend.
41 ಅನನ್ತರಂ ಫಿರೂಶಿನಾಮ್ ಏಕತ್ರ ಸ್ಥಿತಿಕಾಲೇ ಯೀಶುಸ್ತಾನ್ ಪಪ್ರಚ್ಛ,
The Pharisees being then assembled, Jesus put a question to them,
42 ಖ್ರೀಷ್ಟಮಧಿ ಯುಷ್ಮಾಕಂ ಕೀದೃಗ್ಬೋಧೋ ಜಾಯತೇ? ಸ ಕಸ್ಯ ಸನ್ತಾನಃ? ತತಸ್ತೇ ಪ್ರತ್ಯವದನ್, ದಾಯೂದಃ ಸನ್ತಾನಃ|
saying, What think ye of the Messiah, whose son is he? They say unto him, David’s.
43 ತದಾ ಸ ಉಕ್ತವಾನ್, ತರ್ಹಿ ದಾಯೂದ್ ಕಥಮ್ ಆತ್ಮಾಧಿಷ್ಠಾನೇನ ತಂ ಪ್ರಭುಂ ವದತಿ?
He saith unto them, How then doth David by the Spirit call him Lord? saying,
44 ಯಥಾ ಮಮ ಪ್ರಭುಮಿದಂ ವಾಕ್ಯಮವದತ್ ಪರಮೇಶ್ವರಃ| ತವಾರೀನ್ ಪಾದಪೀಠಂ ತೇ ಯಾವನ್ನಹಿ ಕರೋಮ್ಯಹಂ| ತಾವತ್ ಕಾಲಂ ಮದೀಯೇ ತ್ವಂ ದಕ್ಷಪಾರ್ಶ್ವ ಉಪಾವಿಶ| ಅತೋ ಯದಿ ದಾಯೂದ್ ತಂ ಪ್ರಭುಂ ವದತಿ, ರ್ತಿಹ ಸ ಕಥಂ ತಸ್ಯ ಸನ್ತಾನೋ ಭವತಿ?
“The Lord said unto my Lord, Sit at my right hand, till I put thine enemies as a footstool for thy feet.”
45 ತದಾನೀಂ ತೇಷಾಂ ಕೋಪಿ ತದ್ವಾಕ್ಯಸ್ಯ ಕಿಮಪ್ಯುತ್ತರಂ ದಾತುಂ ನಾಶಕ್ನೋತ್;
If then David calleth him Lord, how is he his son?
46 ತದ್ದಿನಮಾರಭ್ಯ ತಂ ಕಿಮಪಿ ವಾಕ್ಯಂ ಪ್ರಷ್ಟುಂ ಕಸ್ಯಾಪಿ ಸಾಹಸೋ ನಾಭವತ್|
And no man could answer him a word, neither durst any man, from that day, interrogate him any more.
