ಮಾರ್ಕಃ 9
1 ಅಥ ಸ ತಾನವಾದೀತ್ ಯುಷ್ಮಭ್ಯಮಹಂ ಯಥಾರ್ಥಂ ಕಥಯಾಮಿ, ಈಶ್ವರರಾಜ್ಯಂ ಪರಾಕ್ರಮೇಣೋಪಸ್ಥಿತಂ ನ ದೃಷ್ಟ್ವಾ ಮೃತ್ಯುಂ ನಾಸ್ವಾದಿಷ್ಯನ್ತೇ, ಅತ್ರ ದಣ್ಡಾಯಮಾನಾನಾಂ ಮಧ್ಯೇಪಿ ತಾದೃಶಾ ಲೋಕಾಃ ಸನ್ತಿ|
Les dijo: “Os aseguro que hay algunos de los que están aquí que no probarán la muerte hasta que vean llegar el Reino de Dios con poder.”
2 ಅಥ ಷಡ್ದಿನೇಭ್ಯಃ ಪರಂ ಯೀಶುಃ ಪಿತರಂ ಯಾಕೂಬಂ ಯೋಹನಞ್ಚ ಗೃಹೀತ್ವಾ ಗಿರೇರುಚ್ಚಸ್ಯ ನಿರ್ಜನಸ್ಥಾನಂ ಗತ್ವಾ ತೇಷಾಂ ಪ್ರತ್ಯಕ್ಷೇ ಮೂರ್ತ್ಯನ್ತರಂ ದಧಾರ|
Al cabo de seis días, Jesús tomó consigo a Pedro, Santiago y Juan, y los llevó a un monte alto en privado, y se transformó en otra forma delante de ellos.
3 ತತಸ್ತಸ್ಯ ಪರಿಧೇಯಮ್ ಈದೃಶಮ್ ಉಜ್ಜ್ವಲಹಿಮಪಾಣಡರಂ ಜಾತಂ ಯದ್ ಜಗತಿ ಕೋಪಿ ರಜಕೋ ನ ತಾದೃಕ್ ಪಾಣಡರಂ ಕರ್ತ್ತಾಂ ಶಕ್ನೋತಿ|
Sus vestidos se volvieron relucientes, sumamente blancos, como la nieve, como ningún lavandero en la tierra puede blanquearlos.
4 ಅಪರಞ್ಚ ಏಲಿಯೋ ಮೂಸಾಶ್ಚ ತೇಭ್ಯೋ ದರ್ಶನಂ ದತ್ತ್ವಾ ಯೀಶುನಾ ಸಹ ಕಥನಂ ಕರ್ತ್ತುಮಾರೇಭಾತೇ|
Se les aparecieron Elías y Moisés, que hablaban con Jesús.
5 ತದಾ ಪಿತರೋ ಯೀಶುಮವಾದೀತ್ ಹೇ ಗುರೋಽಸ್ಮಾಕಮತ್ರ ಸ್ಥಿತಿರುತ್ತಮಾ, ತತಏವ ವಯಂ ತ್ವತ್ಕೃತೇ ಏಕಾಂ ಮೂಸಾಕೃತೇ ಏಕಾಮ್ ಏಲಿಯಕೃತೇ ಚೈಕಾಂ, ಏತಾಸ್ತಿಸ್ರಃ ಕುಟೀ ರ್ನಿರ್ಮ್ಮಾಮ|
Pedro respondió a Jesús: “Rabí, es bueno que estemos aquí. Hagamos tres tiendas: una para ti, otra para Moisés y otra para Elías”.
6 ಕಿನ್ತು ಸ ಯದುಕ್ತವಾನ್ ತತ್ ಸ್ವಯಂ ನ ಬುಬುಧೇ ತತಃ ಸರ್ವ್ವೇ ಬಿಭಯಾಞ್ಚಕ್ರುಃ|
Pues no sabía qué decir, ya que tenían mucho miedo.
7 ಏತರ್ಹಿ ಪಯೋದಸ್ತಾನ್ ಛಾದಯಾಮಾಸ, ಮಮಯಾಂ ಪ್ರಿಯಃ ಪುತ್ರಃ ಕಥಾಸು ತಸ್ಯ ಮನಾಂಸಿ ನಿವೇಶಯತೇತಿ ನಭೋವಾಣೀ ತನ್ಮೇದ್ಯಾನ್ನಿರ್ಯಯೌ|
Llegó una nube que los cubría, y una voz salió de la nube: “Este es mi Hijo amado. Escuchadle”.
8 ಅಥ ಹಠಾತ್ತೇ ಚತುರ್ದಿಶೋ ದೃಷ್ಟ್ವಾ ಯೀಶುಂ ವಿನಾ ಸ್ವೈಃ ಸಹಿತಂ ಕಮಪಿ ನ ದದೃಶುಃ|
De repente, al mirar a su alrededor, ya no vieron a nadie con ellos, sino sólo a Jesús.
9 ತತಃ ಪರಂ ಗಿರೇರವರೋಹಣಕಾಲೇ ಸ ತಾನ್ ಗಾಢಮ್ ದೂತ್ಯಾದಿದೇಶ ಯಾವನ್ನರಸೂನೋಃ ಶ್ಮಶಾನಾದುತ್ಥಾನಂ ನ ಭವತಿ, ತಾವತ್ ದರ್ಶನಸ್ಯಾಸ್ಯ ವಾರ್ತ್ತಾ ಯುಷ್ಮಾಭಿಃ ಕಸ್ಮೈಚಿದಪಿ ನ ವಕ್ತವ್ಯಾ|
Mientras bajaban del monte, les ordenó que no contaran a nadie lo que habían visto, hasta que el Hijo del Hombre hubiera resucitado de entre los muertos.
10 ತದಾ ಶ್ಮಶಾನಾದುತ್ಥಾನಸ್ಯ ಕೋಭಿಪ್ರಾಯ ಇತಿ ವಿಚಾರ್ಯ್ಯ ತೇ ತದ್ವಾಕ್ಯಂ ಸ್ವೇಷು ಗೋಪಾಯಾಞ್ಚಕ್ರಿರೇ|
Ellos guardaron esta frase para sí mismos, preguntándose qué significaba eso de “resucitar de entre los muertos”.
11 ಅಥ ತೇ ಯೀಶುಂ ಪಪ್ರಚ್ಛುಃ ಪ್ರಥಮತ ಏಲಿಯೇನಾಗನ್ತವ್ಯಮ್ ಇತಿ ವಾಕ್ಯಂ ಕುತ ಉಪಾಧ್ಯಾಯಾ ಆಹುಃ?
Le preguntaron: “¿Por qué dicen los escribas que Elías debe venir primero?”
12 ತದಾ ಸ ಪ್ರತ್ಯುವಾಚ, ಏಲಿಯಃ ಪ್ರಥಮಮೇತ್ಯ ಸರ್ವ್ವಕಾರ್ಯ್ಯಾಣಿ ಸಾಧಯಿಷ್ಯತಿ; ನರಪುತ್ರೇ ಚ ಲಿಪಿ ರ್ಯಥಾಸ್ತೇ ತಥೈವ ಸೋಪಿ ಬಹುದುಃಖಂ ಪ್ರಾಪ್ಯಾವಜ್ಞಾಸ್ಯತೇ|
Les dijo: “En efecto, Elías viene primero y restaura todas las cosas. ¿Cómo está escrito acerca del Hijo del Hombre, que ha de padecer muchas cosas y ser despreciado?
13 ಕಿನ್ತ್ವಹಂ ಯುಷ್ಮಾನ್ ವದಾಮಿ, ಏಲಿಯಾರ್ಥೇ ಲಿಪಿ ರ್ಯಥಾಸ್ತೇ ತಥೈವ ಸ ಏತ್ಯ ಯಯೌ, ಲೋಕಾ: ಸ್ವೇಚ್ಛಾನುರೂಪಂ ತಮಭಿವ್ಯವಹರನ್ತಿ ಸ್ಮ|
Pero yo os digo que Elías ha venido, y también han hecho con él lo que han querido, tal como está escrito de él.”
14 ಅನನ್ತರಂ ಸ ಶಿಷ್ಯಸಮೀಪಮೇತ್ಯ ತೇಷಾಂ ಚತುಃಪಾರ್ಶ್ವೇ ತೈಃ ಸಹ ಬಹುಜನಾನ್ ವಿವದಮಾನಾನ್ ಅಧ್ಯಾಪಕಾಂಶ್ಚ ದೃಷ್ಟವಾನ್;
Al llegar a los discípulos, vio que los rodeaba una gran multitud y que los escribas los interrogaban.
15 ಕಿನ್ತು ಸರ್ವ್ವಲೋಕಾಸ್ತಂ ದೃಷ್ಟ್ವೈವ ಚಮತ್ಕೃತ್ಯ ತದಾಸನ್ನಂ ಧಾವನ್ತಸ್ತಂ ಪ್ರಣೇಮುಃ|
En seguida, toda la multitud, al verle, se asombró mucho, y corriendo hacia él, le saludó.
16 ತದಾ ಯೀಶುರಧ್ಯಾಪಕಾನಪ್ರಾಕ್ಷೀದ್ ಏತೈಃ ಸಹ ಯೂಯಂ ಕಿಂ ವಿವದಧ್ವೇ?
Él preguntó a los escribas: “¿Qué les preguntas?”
17 ತತೋ ಲೋಕಾನಾಂ ಕಶ್ಚಿದೇಕಃ ಪ್ರತ್ಯವಾದೀತ್ ಹೇ ಗುರೋ ಮಮ ಸೂನುಂ ಮೂಕಂ ಭೂತಧೃತಞ್ಚ ಭವದಾಸನ್ನಮ್ ಆನಯಂ|
Uno de la multitud respondió: “Maestro, te he traído a mi hijo, que tiene un espíritu mudo;
18 ಯದಾಸೌ ಭೂತಸ್ತಮಾಕ್ರಮತೇ ತದೈವ ಪಾತಸತಿ ತಥಾ ಸ ಫೇಣಾಯತೇ, ದನ್ತೈರ್ದನ್ತಾನ್ ಘರ್ಷತಿ ಕ್ಷೀಣೋ ಭವತಿ ಚ; ತತೋ ಹೇತೋಸ್ತಂ ಭೂತಂ ತ್ಯಾಜಯಿತುಂ ಭವಚ್ಛಿಷ್ಯಾನ್ ನಿವೇದಿತವಾನ್ ಕಿನ್ತು ತೇ ನ ಶೇಕುಃ|
y dondequiera que se apodera de él, lo derriba, y echa espuma por la boca, rechina los dientes y se pone rígido. He pedido a tus discípulos que lo expulsen, y no han podido”.
19 ತದಾ ಸ ತಮವಾದೀತ್, ರೇ ಅವಿಶ್ವಾಸಿನಃ ಸನ್ತಾನಾ ಯುಷ್ಮಾಭಿಃ ಸಹ ಕತಿ ಕಾಲಾನಹಂ ಸ್ಥಾಸ್ಯಾಮಿ? ಅಪರಾನ್ ಕತಿ ಕಾಲಾನ್ ವಾ ವ ಆಚಾರಾನ್ ಸಹಿಷ್ಯೇ? ತಂ ಮದಾಸನ್ನಮಾನಯತ|
Le respondió: “Generación incrédula, ¿hasta cuándo estaré con vosotros? ¿Hasta cuándo habré de soportaros? Traedlo a mí”.
20 ತತಸ್ತತ್ಸನ್ನಿಧಿಂ ಸ ಆನೀಯತ ಕಿನ್ತು ತಂ ದೃಷ್ಟ್ವೈವ ಭೂತೋ ಬಾಲಕಂ ಧೃತವಾನ್; ಸ ಚ ಭೂಮೌ ಪತಿತ್ವಾ ಫೇಣಾಯಮಾನೋ ಲುಲೋಠ|
Lo llevaron hasta él, y cuando lo vio, inmediatamente el espíritu lo convulsionó y cayó al suelo, revolcándose y echando espuma por la boca.
21 ತದಾ ಸ ತತ್ಪಿತರಂ ಪಪ್ರಚ್ಛ, ಅಸ್ಯೇದೃಶೀ ದಶಾ ಕತಿ ದಿನಾನಿ ಭೂತಾ? ತತಃ ಸೋವಾದೀತ್ ಬಾಲ್ಯಕಾಲಾತ್|
Le preguntó a su padre: “¿Cuánto tiempo hace que le pasa esto?”. Dijo: “Desde la infancia.
22 ಭೂತೋಯಂ ತಂ ನಾಶಯಿತುಂ ಬಹುವಾರಾನ್ ವಹ್ನೌ ಜಲೇ ಚ ನ್ಯಕ್ಷಿಪತ್ ಕಿನ್ತು ಯದಿ ಭವಾನ ಕಿಮಪಿ ಕರ್ತ್ತಾಂ ಶಕ್ನೋತಿ ತರ್ಹಿ ದಯಾಂ ಕೃತ್ವಾಸ್ಮಾನ್ ಉಪಕರೋತು|
Muchas veces lo ha echado al fuego y al agua para destruirlo. Pero si puedes hacer algo, ten compasión de nosotros y ayúdanos”.
23 ತದಾ ಯೀಶುಸ್ತಮವದತ್ ಯದಿ ಪ್ರತ್ಯೇತುಂ ಶಕ್ನೋಷಿ ತರ್ಹಿ ಪ್ರತ್ಯಯಿನೇ ಜನಾಯ ಸರ್ವ್ವಂ ಸಾಧ್ಯಮ್|
Jesús le dijo: “Si puedes creer, todo es posible para el que cree”.
24 ತತಸ್ತತ್ಕ್ಷಣಂ ತದ್ಬಾಲಕಸ್ಯ ಪಿತಾ ಪ್ರೋಚ್ಚೈ ರೂವನ್ ಸಾಶ್ರುನೇತ್ರಃ ಪ್ರೋವಾಚ, ಪ್ರಭೋ ಪ್ರತ್ಯೇಮಿ ಮಮಾಪ್ರತ್ಯಯಂ ಪ್ರತಿಕುರು|
Inmediatamente el padre del niño gritó con lágrimas: “¡Creo! Ayuda a mi incredulidad”.
25 ಅಥ ಯೀಶು ರ್ಲೋಕಸಙ್ಘಂ ಧಾವಿತ್ವಾಯಾನ್ತಂ ದೃಷ್ಟ್ವಾ ತಮಪೂತಭೂತಂ ತರ್ಜಯಿತ್ವಾ ಜಗಾದ, ರೇ ಬಧಿರ ಮೂಕ ಭೂತ ತ್ವಮೇತಸ್ಮಾದ್ ಬಹಿರ್ಭವ ಪುನಃ ಕದಾಪಿ ಮಾಶ್ರಯೈನಂ ತ್ವಾಮಹಮ್ ಇತ್ಯಾದಿಶಾಮಿ|
Al ver Jesús que una multitud venía corriendo, reprendió al espíritu impuro, diciéndole: “¡Espíritu mudo y sordo, te ordeno que salgas de él y no vuelvas a entrar!”
26 ತದಾ ಸ ಭೂತಶ್ಚೀತ್ಶಬ್ದಂ ಕೃತ್ವಾ ತಮಾಪೀಡ್ಯ ಬಹಿರ್ಜಜಾಮ, ತತೋ ಬಾಲಕೋ ಮೃತಕಲ್ಪೋ ಬಭೂವ ತಸ್ಮಾದಯಂ ಮೃತಇತ್ಯನೇಕೇ ಕಥಯಾಮಾಸುಃ|
Después de gritar y convulsionar mucho, salió de él. El muchacho quedó como muerto, tanto que la mayoría decía: “Está muerto”.
27 ಕಿನ್ತು ಕರಂ ಧೃತ್ವಾ ಯೀಶುನೋತ್ಥಾಪಿತಃ ಸ ಉತ್ತಸ್ಥೌ|
Pero Jesús lo tomó de la mano y lo resucitó; y se levantó.
28 ಅಥ ಯೀಶೌ ಗೃಹಂ ಪ್ರವಿಷ್ಟೇ ಶಿಷ್ಯಾ ಗುಪ್ತಂ ತಂ ಪಪ್ರಚ್ಛುಃ, ವಯಮೇನಂ ಭೂತಂ ತ್ಯಾಜಯಿತುಂ ಕುತೋ ನ ಶಕ್ತಾಃ?
Cuando entró en la casa, sus discípulos le preguntaron en privado: “¿Por qué no pudimos expulsarlo?”
29 ಸ ಉವಾಚ, ಪ್ರಾರ್ಥನೋಪವಾಸೌ ವಿನಾ ಕೇನಾಪ್ಯನ್ಯೇನ ಕರ್ಮ್ಮಣಾ ಭೂತಮೀದೃಶಂ ತ್ಯಾಜಯಿತುಂ ನ ಶಕ್ಯಂ|
Les dijo: “Este tipo no puede salir sino con oración y ayuno”.
30 ಅನನ್ತರಂ ಸ ತತ್ಸ್ಥಾನಾದಿತ್ವಾ ಗಾಲೀಲ್ಮಧ್ಯೇನ ಯಯೌ, ಕಿನ್ತು ತತ್ ಕೋಪಿ ಜಾನೀಯಾದಿತಿ ಸ ನೈಚ್ಛತ್|
Salieron de allí y pasaron por Galilea. No quería que nadie lo supiera,
31 ಅಪರಞ್ಚ ಸ ಶಿಷ್ಯಾನುಪದಿಶನ್ ಬಭಾಷೇ, ನರಪುತ್ರೋ ನರಹಸ್ತೇಷು ಸಮರ್ಪಯಿಷ್ಯತೇ ತೇ ಚ ತಂ ಹನಿಷ್ಯನ್ತಿ ತೈಸ್ತಸ್ಮಿನ್ ಹತೇ ತೃತೀಯದಿನೇ ಸ ಉತ್ಥಾಸ್ಯತೀತಿ|
porque estaba enseñando a sus discípulos, y les decía: “El Hijo del Hombre va a ser entregado a manos de los hombres, y lo matarán; y cuando lo maten, al tercer día resucitará.”
32 ಕಿನ್ತು ತತ್ಕಥಾಂ ತೇ ನಾಬುಧ್ಯನ್ತ ಪ್ರಷ್ಟುಞ್ಚ ಬಿಭ್ಯಃ|
Pero no entendieron el dicho y tuvieron miedo de preguntarle.
33 ಅಥ ಯೀಶುಃ ಕಫರ್ನಾಹೂಮ್ಪುರಮಾಗತ್ಯ ಮಧ್ಯೇಗೃಹಞ್ಚೇತ್ಯ ತಾನಪೃಚ್ಛದ್ ವರ್ತ್ಮಮಧ್ಯೇ ಯೂಯಮನ್ಯೋನ್ಯಂ ಕಿಂ ವಿವದಧ್ವೇ ಸ್ಮ?
Llegó a Capernaúm y, estando en la casa, les preguntó: “¿Qué discutíais entre vosotros por el camino?”
34 ಕಿನ್ತು ತೇ ನಿರುತ್ತರಾಸ್ತಸ್ಥು ರ್ಯಸ್ಮಾತ್ತೇಷಾಂ ಕೋ ಮುಖ್ಯ ಇತಿ ವರ್ತ್ಮಾನಿ ತೇಽನ್ಯೋನ್ಯಂ ವ್ಯವದನ್ತ|
Pero ellos guardaron silencio, porque habían discutido entre sí en el camino sobre quién era el más grande.
35 ತತಃ ಸ ಉಪವಿಶ್ಯ ದ್ವಾದಶಶಿಷ್ಯಾನ್ ಆಹೂಯ ಬಭಾಷೇ ಯಃ ಕಶ್ಚಿತ್ ಮುಖ್ಯೋ ಭವಿತುಮಿಚ್ಛತಿ ಸ ಸರ್ವ್ವೇಭ್ಯೋ ಗೌಣಃ ಸರ್ವ್ವೇಷಾಂ ಸೇವಕಶ್ಚ ಭವತು|
Se sentó y llamó a los doce, y les dijo: “Si alguno quiere ser el primero, será el último de todos y el servidor de todos”.
36 ತದಾ ಸ ಬಾಲಕಮೇಕಂ ಗೃಹೀತ್ವಾ ಮಧ್ಯೇ ಸಮುಪಾವೇಶಯತ್ ತತಸ್ತಂ ಕ್ರೋಡೇ ಕೃತ್ವಾ ತಾನವಾದಾತ್
Tomó a un niño pequeño y lo puso en medio de ellos. Tomándolo en brazos, les dijo:
37 ಯಃ ಕಶ್ಚಿದೀದೃಶಸ್ಯ ಕಸ್ಯಾಪಿ ಬಾಲಸ್ಯಾತಿಥ್ಯಂ ಕರೋತಿ ಸ ಮಮಾತಿಥ್ಯಂ ಕರೋತಿ; ಯಃ ಕಶ್ಚಿನ್ಮಮಾತಿಥ್ಯಂ ಕರೋತಿ ಸ ಕೇವಲಮ್ ಮಮಾತಿಥ್ಯಂ ಕರೋತಿ ತನ್ನ ಮತ್ಪ್ರೇರಕಸ್ಯಾಪ್ಯಾತಿಥ್ಯಂ ಕರೋತಿ|
“El que recibe a un niño como éste en mi nombre, me recibe a mí; y el que me recibe a mí, no me recibe a mí, sino al que me ha enviado.”
38 ಅಥ ಯೋಹನ್ ತಮಬ್ರವೀತ್ ಹೇ ಗುರೋ, ಅಸ್ಮಾಕಮನನುಗಾಮಿನಮ್ ಏಕಂ ತ್ವಾನ್ನಾಮ್ನಾ ಭೂತಾನ್ ತ್ಯಾಜಯನ್ತಂ ವಯಂ ದೃಷ್ಟವನ್ತಃ, ಅಸ್ಮಾಕಮಪಶ್ಚಾದ್ಗಾಮಿತ್ವಾಚ್ಚ ತಂ ನ್ಯಷೇಧಾಮ|
Juan le dijo: “Maestro, hemos visto a uno que no nos sigue expulsando demonios en tu nombre, y se lo prohibimos porque no nos sigue.”
39 ಕಿನ್ತು ಯೀಶುರವದತ್ ತಂ ಮಾ ನಿಷೇಧತ್, ಯತೋ ಯಃ ಕಶ್ಚಿನ್ ಮನ್ನಾಮ್ನಾ ಚಿತ್ರಂ ಕರ್ಮ್ಮ ಕರೋತಿ ಸ ಸಹಸಾ ಮಾಂ ನಿನ್ದಿತುಂ ನ ಶಕ್ನೋತಿ|
Pero Jesús dijo: “No se lo prohíbas, porque no hay nadie que haga una obra poderosa en mi nombre y pueda rápidamente hablar mal de mí.
40 ತಥಾ ಯಃ ಕಶ್ಚಿದ್ ಯುಷ್ಮಾಕಂ ವಿಪಕ್ಷತಾಂ ನ ಕರೋತಿ ಸ ಯುಷ್ಮಾಕಮೇವ ಸಪಕ್ಷಃ|
Porque el que no está contra nosotros, está de nuestra parte.
41 ಯಃ ಕಶ್ಚಿದ್ ಯುಷ್ಮಾನ್ ಖ್ರೀಷ್ಟಶಿಷ್ಯಾನ್ ಜ್ಞಾತ್ವಾ ಮನ್ನಾಮ್ನಾ ಕಂಸೈಕೇನ ಪಾನೀಯಂ ಪಾತುಂ ದದಾತಿ, ಯುಷ್ಮಾನಹಂ ಯಥಾರ್ಥಂ ವಚ್ಮಿ, ಸ ಫಲೇನ ವಞ್ಚಿತೋ ನ ಭವಿಷ್ಯತಿ|
Porque cualquiera que os dé a beber un vaso de agua en mi nombre porque sois de Cristo, de cierto os digo que no perderá su recompensa.
42 ಕಿನ್ತು ಯದಿ ಕಶ್ಚಿನ್ ಮಯಿ ವಿಶ್ವಾಸಿನಾಮೇಷಾಂ ಕ್ಷುದ್ರಪ್ರಾಣಿನಾಮ್ ಏಕಸ್ಯಾಪಿ ವಿಘ್ನಂ ಜನಯತಿ, ತರ್ಹಿ ತಸ್ಯೈತತ್ಕರ್ಮ್ಮ ಕರಣಾತ್ ಕಣ್ಠಬದ್ಧಪೇಷಣೀಕಸ್ಯ ತಸ್ಯ ಸಾಗರಾಗಾಧಜಲ ಮಜ್ಜನಂ ಭದ್ರಂ|
“El que haga tropezar a uno de estos pequeños que creen en mí, más le valdría ser arrojado al mar con una piedra de molino colgada al cuello.
43 ಅತಃ ಸ್ವಕರೋ ಯದಿ ತ್ವಾಂ ಬಾಧತೇ ತರ್ಹಿ ತಂ ಛಿನ್ಧಿ;
Si tu mano te hace tropezar, córtala. Es mejor que entres en la vida mutilado, en lugar de que tus dos manos vayan a la Gehenna, al fuego inextinguible, (Geenna g1067)
44 ಯಸ್ಮಾತ್ ಯತ್ರ ಕೀಟಾ ನ ಮ್ರಿಯನ್ತೇ ವಹ್ನಿಶ್ಚ ನ ನಿರ್ವ್ವಾತಿ, ತಸ್ಮಿನ್ ಅನಿರ್ವ್ವಾಣಾನಲನರಕೇ ಕರದ್ವಯವಸ್ತವ ಗಮನಾತ್ ಕರಹೀನಸ್ಯ ಸ್ವರ್ಗಪ್ರವೇಶಸ್ತವ ಕ್ಷೇಮಂ| (Geenna g1067)
‘donde su gusano no muere, y el fuego no se apaga.’
45 ಯದಿ ತವ ಪಾದೋ ವಿಘ್ನಂ ಜನಯತಿ ತರ್ಹಿ ತಂ ಛಿನ್ಧಿ,
Si tu pie te hace tropezar, córtalo. Es mejor que entres cojo en la vida, antes que tus dos pies sean arrojados a la Gehenna, al fuego que nunca se apagará, (Geenna g1067)
46 ಯತೋ ಯತ್ರ ಕೀಟಾ ನ ಮ್ರಿಯನ್ತೇ ವಹ್ನಿಶ್ಚ ನ ನಿರ್ವ್ವಾತಿ, ತಸ್ಮಿನ್ ಽನಿರ್ವ್ವಾಣವಹ್ನೌ ನರಕೇ ದ್ವಿಪಾದವತಸ್ತವ ನಿಕ್ಷೇಪಾತ್ ಪಾದಹೀನಸ್ಯ ಸ್ವರ್ಗಪ್ರವೇಶಸ್ತವ ಕ್ಷೇಮಂ| (Geenna g1067)
‘donde su gusano no muere, y el fuego no se apaga.’
47 ಸ್ವನೇತ್ರಂ ಯದಿ ತ್ವಾಂ ಬಾಧತೇ ತರ್ಹಿ ತದಪ್ಯುತ್ಪಾಟಯ, ಯತೋ ಯತ್ರ ಕೀಟಾ ನ ಮ್ರಿಯನ್ತೇ ವಹ್ನಿಶ್ಚ ನ ನಿರ್ವ್ವಾತಿ,
Si tu ojo te hace tropezar, arrójalo. Es mejor que entres en el Reino de Dios con un solo ojo, en lugar de tener dos ojos para ser arrojado a la Gehenna del fuego, (Geenna g1067)
48 ತಸ್ಮಿನ ಽನಿರ್ವ್ವಾಣವಹ್ನೌ ನರಕೇ ದ್ವಿನೇತ್ರಸ್ಯ ತವ ನಿಕ್ಷೇಪಾದ್ ಏಕನೇತ್ರವತ ಈಶ್ವರರಾಜ್ಯೇ ಪ್ರವೇಶಸ್ತವ ಕ್ಷೇಮಂ| (Geenna g1067)
‘donde su gusano no muere, y el fuego no se apaga.’
49 ಯಥಾ ಸರ್ವ್ವೋ ಬಲಿ ರ್ಲವಣಾಕ್ತಃ ಕ್ರಿಯತೇ ತಥಾ ಸರ್ವ್ವೋ ಜನೋ ವಹ್ನಿರೂಪೇಣ ಲವಣಾಕ್ತಃ ಕಾರಿಷ್ಯತೇ|
Porque todos serán salados con fuego, y todo sacrificio será sazonado con sal.
50 ಲವಣಂ ಭದ್ರಂ ಕಿನ್ತು ಯದಿ ಲವಣೇ ಸ್ವಾದುತಾ ನ ತಿಷ್ಠತಿ, ತರ್ಹಿ ಕಥಮ್ ಆಸ್ವಾದ್ಯುಕ್ತಂ ಕರಿಷ್ಯಥ? ಯೂಯಂ ಲವಣಯುಕ್ತಾ ಭವತ ಪರಸ್ಪರಂ ಪ್ರೇಮ ಕುರುತ|
La sal es buena, pero si la sal ha perdido su salinidad, ¿con qué la sazonaréis? Tened sal en vosotros mismos, y estad en paz unos con otros”.
