ಲೂಕಃ 15
1 ತದಾ ಕರಸಞ್ಚಾಯಿನಃ ಪಾಪಿನಶ್ಚ ಲೋಕಾ ಉಪದೇಶ್ಕಥಾಂ ಶ್ರೋತುಂ ಯೀಶೋಃ ಸಮೀಪಮ್ ಆಗಚ್ಛನ್|
Überall pflegten sich die Zöllner und andere verrufene Leute an ihn heranzudrängen, um ihn zu hören.
2 ತತಃ ಫಿರೂಶಿನ ಉಪಾಧ್ಯಾಯಾಶ್ಚ ವಿವದಮಾನಾಃ ಕಥಯಾಮಾಸುಃ ಏಷ ಮಾನುಷಃ ಪಾಪಿಭಿಃ ಸಹ ಪ್ರಣಯಂ ಕೃತ್ವಾ ತೈಃ ಸಾರ್ದ್ಧಂ ಭುಂಕ್ತೇ|
Darüber waren die Pharisäer und die Schriftgelehrten unwillig. "Dieser Mann", so sprachen sie, "verkehrt ja mit offenbaren Sündern und läßt sich sogar von ihnen zu Tisch laden."
3 ತದಾ ಸ ತೇಭ್ಯ ಇಮಾಂ ದೃಷ್ಟಾನ್ತಕಥಾಂ ಕಥಿತವಾನ್,
Darauf antwortete ihnen Jesus durch dies Gleichnis:
4 ಕಸ್ಯಚಿತ್ ಶತಮೇಷೇಷು ತಿಷ್ಠತ್ಮು ತೇಷಾಮೇಕಂ ಸ ಯದಿ ಹಾರಯತಿ ತರ್ಹಿ ಮಧ್ಯೇಪ್ರಾನ್ತರಮ್ ಏಕೋನಶತಮೇಷಾನ್ ವಿಹಾಯ ಹಾರಿತಮೇಷಸ್ಯ ಉದ್ದೇಶಪ್ರಾಪ್ತಿಪರ್ಯ್ಯನತಂ ನ ಗವೇಷಯತಿ, ಏತಾದೃಶೋ ಲೋಕೋ ಯುಷ್ಮಾಕಂ ಮಧ್ಯೇ ಕ ಆಸ್ತೇ?
"Wenn einer von euch hundert Schafe hat und eins davon kommt ihm abhanden, läßt er dann nicht die neunundneunzig auf der Weide und sucht nach dem verirrten, bis er's findet?
5 ತಸ್ಯೋದ್ದೇಶಂ ಪ್ರಾಪ್ಯ ಹೃಷ್ಟಮನಾಸ್ತಂ ಸ್ಕನ್ಧೇ ನಿಧಾಯ ಸ್ವಸ್ಥಾನಮ್ ಆನೀಯ ಬನ್ಧುಬಾನ್ಧವಸಮೀಪವಾಸಿನ ಆಹೂಯ ವಕ್ತಿ,
Und hat er es gefunden, so nimmt er's voller Freude auf seine Schulter.
6 ಹಾರಿತಂ ಮೇಷಂ ಪ್ರಾಪ್ತೋಹಮ್ ಅತೋ ಹೇತೋ ರ್ಮಯಾ ಸಾರ್ದ್ಧಮ್ ಆನನ್ದತ|
Kommt er dann nach Hause, so ruft er seine Freunde und Nachbarn zusammen und spricht zu ihnen: 'Freut euch mit mir, denn ich habe mein verirrtes Schaf wiedergefunden.'
7 ತದ್ವದಹಂ ಯುಷ್ಮಾನ್ ವದಾಮಿ, ಯೇಷಾಂ ಮನಃಪರಾವರ್ತ್ತನಸ್ಯ ಪ್ರಯೋಜನಂ ನಾಸ್ತಿ, ತಾದೃಶೈಕೋನಶತಧಾರ್ಮ್ಮಿಕಕಾರಣಾದ್ ಯ ಆನನ್ದಸ್ತಸ್ಮಾದ್ ಏಕಸ್ಯ ಮನಃಪರಿವರ್ತ್ತಿನಃ ಪಾಪಿನಃ ಕಾರಣಾತ್ ಸ್ವರ್ಗೇ ಽಧಿಕಾನನ್ದೋ ಜಾಯತೇ|
Ich sage euch: Ebenso ist auch im Himmel über einen einzigen Sünder, der von seinem Irrweg umkehrt, größere Freude als über neunundneunzig Gerechte, die keine Bekehrung nötig haben.
8 ಅಪರಞ್ಚ ದಶಾನಾಂ ರೂಪ್ಯಖಣ್ಡಾನಾಮ್ ಏಕಖಣ್ಡೇ ಹಾರಿತೇ ಪ್ರದೀಪಂ ಪ್ರಜ್ವಾಲ್ಯ ಗೃಹಂ ಸಮ್ಮಾರ್ಜ್ಯ ತಸ್ಯ ಪ್ರಾಪ್ತಿಂ ಯಾವದ್ ಯತ್ನೇನ ನ ಗವೇಷಯತಿ, ಏತಾದೃಶೀ ಯೋಷಿತ್ ಕಾಸ್ತೇ?
Oder wenn eine Frau zehn Silberlinge hat und sie verliert einen, zündet sie dann nicht ein Licht an und kehrt das Haus und sucht mit Sorgfalt, bis sie ihn findet?
9 ಪ್ರಾಪ್ತೇ ಸತಿ ಬನ್ಧುಬಾನ್ಧವಸಮೀಪವಾಸಿನೀರಾಹೂಯ ಕಥಯತಿ, ಹಾರಿತಂ ರೂಪ್ಯಖಣ್ಡಂ ಪ್ರಾಪ್ತಾಹಂ ತಸ್ಮಾದೇವ ಮಯಾ ಸಾರ್ದ್ಧಮ್ ಆನನ್ದತ|
Und hat sie ihn gefunden, so ruft sie ihre Freundinnen und Nachbarinnen zusammen und spricht: 'Freut euch mit mir, denn ich habe den verlorenen Silberling wiedergefunden.'
10 ತದ್ವದಹಂ ಯುಷ್ಮಾನ್ ವ್ಯಾಹರಾಮಿ, ಏಕೇನ ಪಾಪಿನಾ ಮನಸಿ ಪರಿವರ್ತ್ತಿತೇ, ಈಶ್ವರಸ್ಯ ದೂತಾನಾಂ ಮಧ್ಯೇಪ್ಯಾನನ್ದೋ ಜಾಯತೇ|
Ebenso, sage ich euch, herrscht Freude bei den Engeln Gottes über einen einzigen Sünder, der sich bekehrt."
11 ಅಪರಞ್ಚ ಸ ಕಥಯಾಮಾಸ, ಕಸ್ಯಚಿದ್ ದ್ವೌ ಪುತ್ರಾವಾಸ್ತಾಂ,
Weiter sprach er: "Ein Mann hatte zwei Söhne.
12 ತಯೋಃ ಕನಿಷ್ಠಃ ಪುತ್ರಃ ಪಿತ್ರೇ ಕಥಯಾಮಾಸ, ಹೇ ಪಿತಸ್ತವ ಸಮ್ಪತ್ತ್ಯಾ ಯಮಂಶಂ ಪ್ರಾಪ್ಸ್ಯಾಮ್ಯಹಂ ವಿಭಜ್ಯ ತಂ ದೇಹಿ, ತತಃ ಪಿತಾ ನಿಜಾಂ ಸಮ್ಪತ್ತಿಂ ವಿಭಜ್ಯ ತಾಭ್ಯಾಂ ದದೌ|
Der jüngste sprach zu seinem Vater: 'Vater, gib mir das Erbteil, das mir zukommt.' Da teilte der Vater das Vermögen unter sie.
13 ಕತಿಪಯಾತ್ ಕಾಲಾತ್ ಪರಂ ಸ ಕನಿಷ್ಠಪುತ್ರಃ ಸಮಸ್ತಂ ಧನಂ ಸಂಗೃಹ್ಯ ದೂರದೇಶಂ ಗತ್ವಾ ದುಷ್ಟಾಚರಣೇನ ಸರ್ವ್ವಾಂ ಸಮ್ಪತ್ತಿಂ ನಾಶಯಾಮಾಸ|
Bald darauf nahm der jüngste Sohn all sein Gut zusammen und zog in ein fernes Land. Dort brachte er sein Vermögen in einem liederlichen Leben durch.
14 ತಸ್ಯ ಸರ್ವ್ವಧನೇ ವ್ಯಯಂ ಗತೇ ತದ್ದೇಶೇ ಮಹಾದುರ್ಭಿಕ್ಷಂ ಬಭೂವ, ತತಸ್ತಸ್ಯ ದೈನ್ಯದಶಾ ಭವಿತುಮ್ ಆರೇಭೇ|
Als er alles ausgegeben hatte, entstand in jenem Land eine schwere Hungersnot. Da fing er an zu darben.
15 ತತಃ ಪರಂ ಸ ಗತ್ವಾ ತದ್ದೇಶೀಯಂ ಗೃಹಸ್ಥಮೇಕಮ್ ಆಶ್ರಯತ; ತತಃ ಸತಂ ಶೂಕರವ್ರಜಂ ಚಾರಯಿತುಂ ಪ್ರಾನ್ತರಂ ಪ್ರೇಷಯಾಮಾಸ|
Er ging hin und trat in Dienst bei einem Bürger jenes Landes. Der schickte ihn auf seine Felder, um die Schweine zu hüten.
16 ಕೇನಾಪಿ ತಸ್ಮೈ ಭಕ್ಷ್ಯಾದಾನಾತ್ ಸ ಶೂಕರಫಲವಲ್ಕಲೇನ ಪಿಚಿಣ್ಡಪೂರಣಾಂ ವವಾಞ್ಛ|
Da hätte er sich gern sattgegessen an den Schoten, die die Schweine fraßen; doch niemand gab sie ihm.
17 ಶೇಷೇ ಸ ಮನಸಿ ಚೇತನಾಂ ಪ್ರಾಪ್ಯ ಕಥಯಾಮಾಸ, ಹಾ ಮಮ ಪಿತುಃ ಸಮೀಪೇ ಕತಿ ಕತಿ ವೇತನಭುಜೋ ದಾಸಾ ಯಥೇಷ್ಟಂ ತತೋಧಿಕಞ್ಚ ಭಕ್ಷ್ಯಂ ಪ್ರಾಪ್ನುವನ್ತಿ ಕಿನ್ತ್ವಹಂ ಕ್ಷುಧಾ ಮುಮೂರ್ಷುಃ|
Da kam er zur Besinnung und sprach: 'Wieviel Tagelöhner meines Vaters haben Brot im Überfluß, und ich muß hier verhungern!
18 ಅಹಮುತ್ಥಾಯ ಪಿತುಃ ಸಮೀಪಂ ಗತ್ವಾ ಕಥಾಮೇತಾಂ ವದಿಷ್ಯಾಮಿ, ಹೇ ಪಿತರ್ ಈಶ್ವರಸ್ಯ ತವ ಚ ವಿರುದ್ಧಂ ಪಾಪಮಕರವಮ್
Ich will mich aufmachen und zu meinem Vater gehen und zu ihm sagen: 'Vater, ich habe gesündigt gegen den Himmel und wider dich;
19 ತವ ಪುತ್ರಇತಿ ವಿಖ್ಯಾತೋ ಭವಿತುಂ ನ ಯೋಗ್ಯೋಸ್ಮಿ ಚ, ಮಾಂ ತವ ವೈತನಿಕಂ ದಾಸಂ ಕೃತ್ವಾ ಸ್ಥಾಪಯ|
ich bin nicht mehr wert, dein Sohn zu heißen; behandle mich wie einen deiner Tagelöhner.'
20 ಪಶ್ಚಾತ್ ಸ ಉತ್ಥಾಯ ಪಿತುಃ ಸಮೀಪಂ ಜಗಾಮ; ತತಸ್ತಸ್ಯ ಪಿತಾತಿದೂರೇ ತಂ ನಿರೀಕ್ಷ್ಯ ದಯಾಞ್ಚಕ್ರೇ, ಧಾವಿತ್ವಾ ತಸ್ಯ ಕಣ್ಠಂ ಗೃಹೀತ್ವಾ ತಂ ಚುಚುಮ್ಬ ಚ|
Er machte sich nun auf den Weg zu seinem Vater. Als er noch weit entfernt war, sah ihn schon sein Vater kommen, und voll Mitleid eilte er ihm entgegen, fiel ihm um den Hals und küßte ihn.
21 ತದಾ ಪುತ್ರ ಉವಾಚ, ಹೇ ಪಿತರ್ ಈಶ್ವರಸ್ಯ ತವ ಚ ವಿರುದ್ಧಂ ಪಾಪಮಕರವಂ, ತವ ಪುತ್ರಇತಿ ವಿಖ್ಯಾತೋ ಭವಿತುಂ ನ ಯೋಗ್ಯೋಸ್ಮಿ ಚ|
Da sprach der Sohn zu ihm: 'Vater, ich habe gesündigt gegen den Himmel und wider dich; ich bin nicht mehr wert, dein Sohn zu heißen.'
22 ಕಿನ್ತು ತಸ್ಯ ಪಿತಾ ನಿಜದಾಸಾನ್ ಆದಿದೇಶ, ಸರ್ವ್ವೋತ್ತಮವಸ್ತ್ರಾಣ್ಯಾನೀಯ ಪರಿಧಾಪಯತೈನಂ ಹಸ್ತೇ ಚಾಙ್ಗುರೀಯಕಮ್ ಅರ್ಪಯತ ಪಾದಯೋಶ್ಚೋಪಾನಹೌ ಸಮರ್ಪಯತ;
Doch der Vater befahl seinen Knechten: 'Holt schnell ein Festgewand — das allerbeste — und legt's ihm an; steckt einen Ring an seine Hand und zieht ihm Schuhe an die Füße!
23 ಪುಷ್ಟಂ ಗೋವತ್ಸಮ್ ಆನೀಯ ಮಾರಯತ ಚ ತಂ ಭುಕ್ತ್ವಾ ವಯಮ್ ಆನನ್ದಾಮ|
Dann holt das Mastkalb her und schlachtet es: laßt uns ein Festmahl halten und fröhlich sein!
24 ಯತೋ ಮಮ ಪುತ್ರೋಯಮ್ ಅಮ್ರಿಯತ ಪುನರಜೀವೀದ್ ಹಾರಿತಶ್ಚ ಲಬ್ಧೋಭೂತ್ ತತಸ್ತ ಆನನ್ದಿತುಮ್ ಆರೇಭಿರೇ|
Denn dieser mein Sohn war tot und ist wieder lebendig geworden, er war verloren und ist wiedergefunden worden.' Und sie begannen ein Freudenmahl.
25 ತತ್ಕಾಲೇ ತಸ್ಯ ಜ್ಯೇಷ್ಠಃ ಪುತ್ರಃ ಕ್ಷೇತ್ರ ಆಸೀತ್| ಅಥ ಸ ನಿವೇಶನಸ್ಯ ನಿಕಟಂ ಆಗಚ್ಛನ್ ನೃತ್ಯಾನಾಂ ವಾದ್ಯಾನಾಞ್ಚ ಶಬ್ದಂ ಶ್ರುತ್ವಾ
Der älteste Sohn war gerade auf dem Feld. Als er nun heimkam und sich dem Haus näherte, hörte er Spiel und Tanz.
26 ದಾಸಾನಾಮ್ ಏಕಮ್ ಆಹೂಯ ಪಪ್ರಚ್ಛ, ಕಿಂ ಕಾರಣಮಸ್ಯ?
Da rief er einen von den Knechten und fragte ihn, was das bedeute.
27 ತತಃ ಸೋವಾದೀತ್, ತವ ಭ್ರಾತಾಗಮತ್, ತವ ತಾತಶ್ಚ ತಂ ಸುಶರೀರಂ ಪ್ರಾಪ್ಯ ಪುಷ್ಟಂ ಗೋವತ್ಸಂ ಮಾರಿತವಾನ್|
Der sagte ihm: 'Dein Bruder ist zurückgekommen; da hat dein Vater das Mastkalb geschlachtet, weil er ihn gesund wiederhat.'
28 ತತಃ ಸ ಪ್ರಕುಪ್ಯ ನಿವೇಶನಾನ್ತಃ ಪ್ರವೇಷ್ಟುಂ ನ ಸಮ್ಮೇನೇ; ತತಸ್ತಸ್ಯ ಪಿತಾ ಬಹಿರಾಗತ್ಯ ತಂ ಸಾಧಯಾಮಾಸ|
Da ward er zornig und wollte nicht hineingehen. Da kam sein Vater heraus und redete ihm zu.
29 ತತಃ ಸ ಪಿತರಂ ಪ್ರತ್ಯುವಾಚ, ಪಶ್ಯ ತವ ಕಾಞ್ಚಿದಪ್ಯಾಜ್ಞಾಂ ನ ವಿಲಂಘ್ಯ ಬಹೂನ್ ವತ್ಸರಾನ್ ಅಹಂ ತ್ವಾಂ ಸೇವೇ ತಥಾಪಿ ಮಿತ್ರೈಃ ಸಾರ್ದ್ಧಮ್ ಉತ್ಸವಂ ಕರ್ತ್ತುಂ ಕದಾಪಿ ಛಾಗಮೇಕಮಪಿ ಮಹ್ಯಂ ನಾದದಾಃ;
Er aber antwortete dem Vater: 'So viele Jahre schon diene ich dir wie ein leibeigener Knecht, und nie habe ich gegen dein Gebot gehandelt. Doch noch kein einzigmal hast du mir einen jungen Ziegenbock geschenkt, damit ich ein frohes Mahl mit meinen Freunden hielte.
30 ಕಿನ್ತು ತವ ಯಃ ಪುತ್ರೋ ವೇಶ್ಯಾಗಮನಾದಿಭಿಸ್ತವ ಸಮ್ಪತ್ತಿಮ್ ಅಪವ್ಯಯಿತವಾನ್ ತಸ್ಮಿನ್ನಾಗತಮಾತ್ರೇ ತಸ್ಯೈವ ನಿಮಿತ್ತಂ ಪುಷ್ಟಂ ಗೋವತ್ಸಂ ಮಾರಿತವಾನ್|
Jetzt aber, wo dieser dein Sohn heimkommt, der dein Hab und Gut im Verkehr mit Dirnen vergeudet hat, da hast du ihm das Mastkalb schlachten lassen.'
31 ತದಾ ತಸ್ಯ ಪಿತಾವೋಚತ್, ಹೇ ಪುತ್ರ ತ್ವಂ ಸರ್ವ್ವದಾ ಮಯಾ ಸಹಾಸಿ ತಸ್ಮಾನ್ ಮಮ ಯದ್ಯದಾಸ್ತೇ ತತ್ಸರ್ವ್ವಂ ತವ|
Der Vater sprach zu ihm: 'Mein Kind, du bist ja immer bei mir, und alles, was mir gehört, gehört auch dir. Aber jetzt sollte doch lauter Freude herrschen; denn dieser dein Bruder war tot und ist lebendig geworden, er war verloren und ist wiedergefunden worden.'"
32 ಕಿನ್ತು ತವಾಯಂ ಭ್ರಾತಾ ಮೃತಃ ಪುನರಜೀವೀದ್ ಹಾರಿತಶ್ಚ ಭೂತ್ವಾ ಪ್ರಾಪ್ತೋಭೂತ್, ಏತಸ್ಮಾತ್ ಕಾರಣಾದ್ ಉತ್ಸವಾನನ್ದೌ ಕರ್ತ್ತುಮ್ ಉಚಿತಮಸ್ಮಾಕಮ್|
