ಯೋಹನಃ 11
1 ಅನನ್ತರಂ ಮರಿಯಮ್ ತಸ್ಯಾ ಭಗಿನೀ ಮರ್ಥಾ ಚ ಯಸ್ಮಿನ್ ವೈಥನೀಯಾಗ್ರಾಮೇ ವಸತಸ್ತಸ್ಮಿನ್ ಗ್ರಾಮೇ ಇಲಿಯಾಸರ್ ನಾಮಾ ಪೀಡಿತ ಏಕ ಆಸೀತ್|
Un hombre estaba enfermo, Lázaro, de Betania, del pueblo de María y de su hermana Marta.
2 ಯಾ ಮರಿಯಮ್ ಪ್ರಭುಂ ಸುಗನ್ಧಿತೇಲೈನ ಮರ್ದ್ದಯಿತ್ವಾ ಸ್ವಕೇಶೈಸ್ತಸ್ಯ ಚರಣೌ ಸಮಮಾರ್ಜತ್ ತಸ್ಯಾ ಭ್ರಾತಾ ಸ ಇಲಿಯಾಸರ್ ರೋಗೀ|
Era aquella María, que había ungido al Señor con ungüento y enjugado sus pies con sus cabellos, cuyo hermano Lázaro estaba enfermo.
3 ಅಪರಞ್ಚ ಹೇ ಪ್ರಭೋ ಭವಾನ್ ಯಸ್ಮಿನ್ ಪ್ರೀಯತೇ ಸ ಏವ ಪೀಡಿತೋಸ್ತೀತಿ ಕಥಾಂ ಕಥಯಿತ್ವಾ ತಸ್ಯ ಭಗಿನ್ಯೌ ಪ್ರೇಷಿತವತ್ಯೌ|
Las hermanas, pues, enviaron a decirle: “Señor, he aquí que está enfermo aquel a quien tienes gran afecto.”
4 ತದಾ ಯೀಶುರಿಮಾಂ ವಾರ್ತ್ತಾಂ ಶ್ರುತ್ವಾಕಥಯತ ಪೀಡೇಯಂ ಮರಣಾರ್ಥಂ ನ ಕಿನ್ತ್ವೀಶ್ವರಸ್ಯ ಮಹಿಮಾರ್ಥಮ್ ಈಶ್ವರಪುತ್ರಸ್ಯ ಮಹಿಮಪ್ರಕಾಶಾರ್ಥಞ್ಚ ಜಾತಾ|
Pero Jesús, al oírlo, dijo: “Esta enfermedad no es para la muerte, sino para la gloria de Dios, para que el Hijo de Dios sea glorificado por ella.”
5 ಯೀಶು ರ್ಯದ್ಯಪಿಮರ್ಥಾಯಾಂ ತದ್ಭಗಿನ್ಯಾಮ್ ಇಲಿಯಾಸರಿ ಚಾಪ್ರೀಯತ,
Jesús amaba a Marta, a su hermana y a Lázaro.
6 ತಥಾಪಿ ಇಲಿಯಾಸರಃ ಪೀಡಾಯಾಃ ಕಥಂ ಶ್ರುತ್ವಾ ಯತ್ರ ಆಸೀತ್ ತತ್ರೈವ ದಿನದ್ವಯಮತಿಷ್ಠತ್|
Por eso, al saber que estaba enfermo, se quedó dos días en el lugar donde estaba.
7 ತತಃ ಪರಮ್ ಸ ಶಿಷ್ಯಾನಕಥಯದ್ ವಯಂ ಪುನ ರ್ಯಿಹೂದೀಯಪ್ರದೇಶಂ ಯಾಮಃ|
Luego, después de esto, dijo a los discípulos: “Vamos a Judea de nuevo”.
8 ತತಸ್ತೇ ಪ್ರತ್ಯವದನ್, ಹೇ ಗುರೋ ಸ್ವಲ್ಪದಿನಾನಿ ಗತಾನಿ ಯಿಹೂದೀಯಾಸ್ತ್ವಾಂ ಪಾಷಾಣೈ ರ್ಹನ್ತುಮ್ ಉದ್ಯತಾಸ್ತಥಾಪಿ ಕಿಂ ಪುನಸ್ತತ್ರ ಯಾಸ್ಯಸಿ?
Los discípulos le preguntaron: “Rabí, los judíos querían apedrearte. ¿Vas a ir allí de nuevo?”
9 ಯೀಶುಃ ಪ್ರತ್ಯವದತ್, ಏಕಸ್ಮಿನ್ ದಿನೇ ಕಿಂ ದ್ವಾದಶಘಟಿಕಾ ನ ಭವನ್ತಿ? ಕೋಪಿ ದಿವಾ ಗಚ್ಛನ್ ನ ಸ್ಖಲತಿ ಯತಃ ಸ ಏತಜ್ಜಗತೋ ದೀಪ್ತಿಂ ಪ್ರಾಪ್ನೋತಿ|
Jesús respondió: “¿No hay doce horas de luz? Si un hombre camina de día, no tropieza, porque ve la luz de este mundo.
10 ಕಿನ್ತು ರಾತ್ರೌ ಗಚ್ಛನ್ ಸ್ಖಲತಿ ಯತೋ ಹೇತೋಸ್ತತ್ರ ದೀಪ್ತಿ ರ್ನಾಸ್ತಿ|
Pero si un hombre camina de noche, tropieza, porque la luz no está en él”.
11 ಇಮಾಂ ಕಥಾಂ ಕಥಯಿತ್ವಾ ಸ ತಾನವದದ್, ಅಸ್ಮಾಕಂ ಬನ್ಧುಃ ಇಲಿಯಾಸರ್ ನಿದ್ರಿತೋಭೂದ್ ಇದಾನೀಂ ತಂ ನಿದ್ರಾತೋ ಜಾಗರಯಿತುಂ ಗಚ್ಛಾಮಿ|
Dijo estas cosas, y después les dijo: “Nuestro amigo Lázaro se ha dormido, pero yo voy para despertarlo del sueño.”
12 ಯೀಶು ರ್ಮೃತೌ ಕಥಾಮಿಮಾಂ ಕಥಿತವಾನ್ ಕಿನ್ತು ವಿಶ್ರಾಮಾರ್ಥಂ ನಿದ್ರಾಯಾಂ ಕಥಿತವಾನ್ ಇತಿ ಜ್ಞಾತ್ವಾ ಶಿಷ್ಯಾ ಅಕಥಯನ್,
Entonces los discípulos dijeron: “Señor, si se ha dormido, se recuperará”.
13 ಹೇ ಗುರೋ ಸ ಯದಿ ನಿದ್ರಾತಿ ತರ್ಹಿ ಭದ್ರಮೇವ|
Ahora bien, Jesús había hablado de su muerte, pero ellos pensaron que hablaba de descansar en el sueño.
14 ತದಾ ಯೀಶುಃ ಸ್ಪಷ್ಟಂ ತಾನ್ ವ್ಯಾಹರತ್, ಇಲಿಯಾಸರ್ ಅಮ್ರಿಯತ;
Entonces Jesús les dijo claramente: “Lázaro ha muerto.
15 ಕಿನ್ತು ಯೂಯಂ ಯಥಾ ಪ್ರತೀಥ ತದರ್ಥಮಹಂ ತತ್ರ ನ ಸ್ಥಿತವಾನ್ ಇತ್ಯಸ್ಮಾದ್ ಯುಷ್ಮನ್ನಿಮಿತ್ತಮ್ ಆಹ್ಲಾದಿತೋಹಂ, ತಥಾಪಿ ತಸ್ಯ ಸಮೀಪೇ ಯಾಮ|
Me alegro por vosotros de no haber estado allí, para que creáis. Sin embargo, vayamos a verlo”.
16 ತದಾ ಥೋಮಾ ಯಂ ದಿದುಮಂ ವದನ್ತಿ ಸ ಸಙ್ಗಿನಃ ಶಿಷ್ಯಾನ್ ಅವದದ್ ವಯಮಪಿ ಗತ್ವಾ ತೇನ ಸಾರ್ದ್ಧಂ ಮ್ರಿಯಾಮಹೈ|
Entonces Tomás, que se llama Dídimo, dijo a sus condiscípulos: “Vayamos también nosotros, para morir con él.”
17 ಯೀಶುಸ್ತತ್ರೋಪಸ್ಥಾಯ ಇಲಿಯಾಸರಃ ಶ್ಮಶಾನೇ ಸ್ಥಾಪನಾತ್ ಚತ್ವಾರಿ ದಿನಾನಿ ಗತಾನೀತಿ ವಾರ್ತ್ತಾಂ ಶ್ರುತವಾನ್|
Cuando llegó Jesús, se dio cuenta de que ya llevaba cuatro días en el sepulcro.
18 ವೈಥನೀಯಾ ಯಿರೂಶಾಲಮಃ ಸಮೀಪಸ್ಥಾ ಕ್ರೋಶೈಕಮಾತ್ರಾನ್ತರಿತಾ;
Betania estaba cerca de Jerusalén, a unos quince pasos.
19 ತಸ್ಮಾದ್ ಬಹವೋ ಯಿಹೂದೀಯಾ ಮರ್ಥಾಂ ಮರಿಯಮಞ್ಚ ಭ್ಯಾತೃಶೋಕಾಪನ್ನಾಂ ಸಾನ್ತ್ವಯಿತುಂ ತಯೋಃ ಸಮೀಪಮ್ ಆಗಚ್ಛನ್|
Muchos de los judíos se habían reunido con las mujeres en torno a Marta y María, para consolarlas por su hermano.
20 ಮರ್ಥಾ ಯೀಶೋರಾಗಮನವಾರ್ತಾಂ ಶ್ರುತ್ವೈವ ತಂ ಸಾಕ್ಷಾದ್ ಅಕರೋತ್ ಕಿನ್ತು ಮರಿಯಮ್ ಗೇಹ ಉಪವಿಶ್ಯ ಸ್ಥಿತಾ|
Cuando Marta se enteró de que Jesús venía, fue a recibirlo, pero María se quedó en la casa.
21 ತದಾ ಮರ್ಥಾ ಯೀಶುಮವಾದತ್, ಹೇ ಪ್ರಭೋ ಯದಿ ಭವಾನ್ ಅತ್ರಾಸ್ಥಾಸ್ಯತ್ ತರ್ಹಿ ಮಮ ಭ್ರಾತಾ ನಾಮರಿಷ್ಯತ್|
Entonces Marta dijo a Jesús: “Señor, si hubieras estado aquí, mi hermano no habría muerto.
22 ಕಿನ್ತ್ವಿದಾನೀಮಪಿ ಯದ್ ಈಶ್ವರೇ ಪ್ರಾರ್ಥಯಿಷ್ಯತೇ ಈಶ್ವರಸ್ತದ್ ದಾಸ್ಯತೀತಿ ಜಾನೇಽಹಂ|
Incluso ahora sé que todo lo que pidas a Dios, Dios te lo dará”.
23 ಯೀಶುರವಾದೀತ್ ತವ ಭ್ರಾತಾ ಸಮುತ್ಥಾಸ್ಯತಿ|
Jesús le dijo: “Tu hermano resucitará”.
24 ಮರ್ಥಾ ವ್ಯಾಹರತ್ ಶೇಷದಿವಸೇ ಸ ಉತ್ಥಾನಸಮಯೇ ಪ್ರೋತ್ಥಾಸ್ಯತೀತಿ ಜಾನೇಽಹಂ|
Marta le dijo: “Sé que resucitará en la resurrección en el último día”.
25 ತದಾ ಯೀಶುಃ ಕಥಿತವಾನ್ ಅಹಮೇವ ಉತ್ಥಾಪಯಿತಾ ಜೀವಯಿತಾ ಚ ಯಃ ಕಶ್ಚನ ಮಯಿ ವಿಶ್ವಸಿತಿ ಸ ಮೃತ್ವಾಪಿ ಜೀವಿಷ್ಯತಿ;
Jesús le dijo: “Yo soy la resurrección y la vida. El que cree en mí seguirá viviendo, aunque muera.
El que vive y cree en mí no morirá jamás. ¿Crees en esto?” (aiōn g165)
27 ಸಾವದತ್ ಪ್ರಭೋ ಯಸ್ಯಾವತರಣಾಪೇಕ್ಷಾಸ್ತಿ ಭವಾನ್ ಸಏವಾಭಿಷಿಕ್ತ್ತ ಈಶ್ವರಪುತ್ರ ಇತಿ ವಿಶ್ವಸಿಮಿ|
Ella le dijo: “Sí, Señor. He llegado a creer que tú eres el Cristo, el Hijo de Dios, el que viene al mundo”.
28 ಇತಿ ಕಥಾಂ ಕಥಯಿತ್ವಾ ಸಾ ಗತ್ವಾ ಸ್ವಾಂ ಭಗಿನೀಂ ಮರಿಯಮಂ ಗುಪ್ತಮಾಹೂಯ ವ್ಯಾಹರತ್ ಗುರುರುಪತಿಷ್ಠತಿ ತ್ವಾಮಾಹೂಯತಿ ಚ|
Cuando hubo dicho esto, se fue y llamó a María, su hermana, en secreto, diciendo: “El Maestro está aquí y te llama.”
29 ಕಥಾಮಿಮಾಂ ಶ್ರುತ್ವಾ ಸಾ ತೂರ್ಣಮ್ ಉತ್ಥಾಯ ತಸ್ಯ ಸಮೀಪಮ್ ಅಗಚ್ಛತ್|
Al oír esto, se levantó rápidamente y fue hacia él.
30 ಯೀಶು ರ್ಗ್ರಾಮಮಧ್ಯಂ ನ ಪ್ರವಿಶ್ಯ ಯತ್ರ ಮರ್ಥಾ ತಂ ಸಾಕ್ಷಾದ್ ಅಕರೋತ್ ತತ್ರ ಸ್ಥಿತವಾನ್|
Pero Jesús no había entrado aún en la aldea, sino que estaba en el lugar donde Marta lo había encontrado.
31 ಯೇ ಯಿಹೂದೀಯಾ ಮರಿಯಮಾ ಸಾಕಂ ಗೃಹೇ ತಿಷ್ಠನ್ತಸ್ತಾಮ್ ಅಸಾನ್ತ್ವಯನ ತೇ ತಾಂ ಕ್ಷಿಪ್ರಮ್ ಉತ್ಥಾಯ ಗಚ್ಛನ್ತಿಂ ವಿಲೋಕ್ಯ ವ್ಯಾಹರನ್, ಸ ಶ್ಮಶಾನೇ ರೋದಿತುಂ ಯಾತಿ, ಇತ್ಯುಕ್ತ್ವಾ ತೇ ತಸ್ಯಾಃ ಪಶ್ಚಾದ್ ಅಗಚ್ಛನ್|
Entonces los judíos que estaban con ella en la casa y la consolaban, al ver que María se levantaba rápidamente y salía, la siguieron diciendo: “Va al sepulcro a llorar allí.”
32 ಯತ್ರ ಯೀಶುರತಿಷ್ಠತ್ ತತ್ರ ಮರಿಯಮ್ ಉಪಸ್ಥಾಯ ತಂ ದೃಷ್ಟ್ವಾ ತಸ್ಯ ಚರಣಯೋಃ ಪತಿತ್ವಾ ವ್ಯಾಹರತ್ ಹೇ ಪ್ರಭೋ ಯದಿ ಭವಾನ್ ಅತ್ರಾಸ್ಥಾಸ್ಯತ್ ತರ್ಹಿ ಮಮ ಭ್ರಾತಾ ನಾಮರಿಷ್ಯತ್|
Por eso, cuando María llegó a donde estaba Jesús y lo vio, se postró a sus pies, diciéndole: “Señor, si hubieras estado aquí, mi hermano no habría muerto.”
33 ಯೀಶುಸ್ತಾಂ ತಸ್ಯಾಃ ಸಙ್ಗಿನೋ ಯಿಹೂದೀಯಾಂಶ್ಚ ರುದತೋ ವಿಲೋಕ್ಯ ಶೋಕಾರ್ತ್ತಃ ಸನ್ ದೀರ್ಘಂ ನಿಶ್ವಸ್ಯ ಕಥಿತವಾನ್ ತಂ ಕುತ್ರಾಸ್ಥಾಪಯತ?
Cuando Jesús la vio llorar, y a los judíos que venían con ella, gimió en el espíritu y se turbó,
34 ತೇ ವ್ಯಾಹರನ್, ಹೇ ಪ್ರಭೋ ಭವಾನ್ ಆಗತ್ಯ ಪಶ್ಯತು|
y dijo: “¿Dónde lo habéis puesto?” Le dijeron: “Señor, ven a ver”.
35 ಯೀಶುನಾ ಕ್ರನ್ದಿತಂ|
Jesús lloró.
36 ಅತಏವ ಯಿಹೂದೀಯಾ ಅವದನ್, ಪಶ್ಯತಾಯಂ ತಸ್ಮಿನ್ ಕಿದೃಗ್ ಅಪ್ರಿಯತ|
Por eso los judíos decían: “¡Vean cuánto afecto le tenía!”.
37 ತೇಷಾಂ ಕೇಚಿದ್ ಅವದನ್ ಯೋನ್ಧಾಯ ಚಕ್ಷುಷೀ ದತ್ತವಾನ್ ಸ ಕಿಮ್ ಅಸ್ಯ ಮೃತ್ಯುಂ ನಿವಾರಯಿತುಂ ನಾಶಕ್ನೋತ್?
Algunos de ellos decían: “¿No podía este hombre, que abrió los ojos del ciego, evitar que éste muriera?”
38 ತತೋ ಯೀಶುಃ ಪುನರನ್ತರ್ದೀರ್ಘಂ ನಿಶ್ವಸ್ಯ ಶ್ಮಶಾನಾನ್ತಿಕಮ್ ಅಗಚ್ಛತ್| ತತ್ ಶ್ಮಶಾನಮ್ ಏಕಂ ಗಹ್ವರಂ ತನ್ಮುಖೇ ಪಾಷಾಣ ಏಕ ಆಸೀತ್|
Jesús, gimiendo de nuevo en su interior, llegó al sepulcro. Era una cueva, y una piedra estaba apoyada en ella.
39 ತದಾ ಯೀಶುರವದದ್ ಏನಂ ಪಾಷಾಣಮ್ ಅಪಸಾರಯತ, ತತಃ ಪ್ರಮೀತಸ್ಯ ಭಗಿನೀ ಮರ್ಥಾವದತ್ ಪ್ರಭೋ, ಅಧುನಾ ತತ್ರ ದುರ್ಗನ್ಧೋ ಜಾತಃ, ಯತೋದ್ಯ ಚತ್ವಾರಿ ದಿನಾನಿ ಶ್ಮಶಾನೇ ಸ ತಿಷ್ಠತಿ|
Jesús dijo: “Quita la piedra”. Marta, la hermana del que había muerto, le dijo: “Señor, a estas alturas hay un hedor, pues lleva cuatro días muerto”.
40 ತದಾ ಯೀಶುರವಾದೀತ್, ಯದಿ ವಿಶ್ವಸಿಷಿ ತರ್ಹೀಶ್ವರಸ್ಯ ಮಹಿಮಪ್ರಕಾಶಂ ದ್ರಕ್ಷ್ಯಸಿ ಕಥಾಮಿಮಾಂ ಕಿಂ ತುಭ್ಯಂ ನಾಕಥಯಂ?
Jesús le dijo: ¿No te dije que, si crees, verás la gloria de Dios?”
41 ತದಾ ಮೃತಸ್ಯ ಶ್ಮಶಾನಾತ್ ಪಾಷಾಣೋಽಪಸಾರಿತೇ ಯೀಶುರೂರ್ದ್ವ್ವಂ ಪಶ್ಯನ್ ಅಕಥಯತ್, ಹೇ ಪಿತ ರ್ಮಮ ನೇವೇಸನಮ್ ಅಶೃಣೋಃ ಕಾರಣಾದಸ್ಮಾತ್ ತ್ವಾಂ ಧನ್ಯಂ ವದಾಮಿ|
Entonces quitaron la piedra del lugar donde yacía el muerto. Jesús levantó los ojos y dijo: “Padre, te agradezco que me hayas escuchado.
42 ತ್ವಂ ಸತತಂ ಶೃಣೋಷಿ ತದಪ್ಯಹಂ ಜಾನಾಮಿ, ಕಿನ್ತು ತ್ವಂ ಮಾಂ ಯತ್ ಪ್ರೈರಯಸ್ತದ್ ಯಥಾಸ್ಮಿನ್ ಸ್ಥಾನೇ ಸ್ಥಿತಾ ಲೋಕಾ ವಿಶ್ವಸನ್ತಿ ತದರ್ಥಮ್ ಇದಂ ವಾಕ್ಯಂ ವದಾಮಿ|
Sé que siempre me escuchas, pero a causa de la multitud que está alrededor he dicho esto, para que crean que tú me has enviado.”
43 ಇಮಾಂ ಕಥಾಂ ಕಥಯಿತ್ವಾ ಸ ಪ್ರೋಚ್ಚೈರಾಹ್ವಯತ್, ಹೇ ಇಲಿಯಾಸರ್ ಬಹಿರಾಗಚ್ಛ|
Cuando hubo dicho esto, gritó a gran voz: “¡Lázaro, ven afuera!”
44 ತತಃ ಸ ಪ್ರಮೀತಃ ಶ್ಮಶಾನವಸ್ತ್ರೈ ರ್ಬದ್ಧಹಸ್ತಪಾದೋ ಗಾತ್ರಮಾರ್ಜನವಾಸಸಾ ಬದ್ಧಮುಖಶ್ಚ ಬಹಿರಾಗಚ್ಛತ್| ಯೀಶುರುದಿತವಾನ್ ಬನ್ಧನಾನಿ ಮೋಚಯಿತ್ವಾ ತ್ಯಜತೈನಂ|
El que estaba muerto salió, atado de pies y manos con vendas, y su rostro estaba envuelto con un paño. Jesús les dijo: “Libéralo y déjalo ir”.
45 ಮರಿಯಮಃ ಸಮೀಪಮ್ ಆಗತಾ ಯೇ ಯಿಹೂದೀಯಲೋಕಾಸ್ತದಾ ಯೀಶೋರೇತತ್ ಕರ್ಮ್ಮಾಪಶ್ಯನ್ ತೇಷಾಂ ಬಹವೋ ವ್ಯಶ್ವಸನ್,
Por eso, muchos de los judíos que se acercaron a María y vieron lo que hacía Jesús creyeron en él.
46 ಕಿನ್ತು ಕೇಚಿದನ್ಯೇ ಫಿರೂಶಿನಾಂ ಸಮೀಪಂ ಗತ್ವಾ ಯೀಶೋರೇತಸ್ಯ ಕರ್ಮ್ಮಣೋ ವಾರ್ತ್ತಾಮ್ ಅವದನ್|
Pero algunos de ellos se fueron a los fariseos y les contaron las cosas que Jesús había hecho.
47 ತತಃ ಪರಂ ಪ್ರಧಾನಯಾಜಕಾಃ ಫಿರೂಶಿನಾಶ್ಚ ಸಭಾಂ ಕೃತ್ವಾ ವ್ಯಾಹರನ್ ವಯಂ ಕಿಂ ಕುರ್ಮ್ಮಃ? ಏಷ ಮಾನವೋ ಬಹೂನ್ಯಾಶ್ಚರ್ಯ್ಯಕರ್ಮ್ಮಾಣಿ ಕರೋತಿ|
Entonces los jefes de los sacerdotes y los fariseos reunieron un consejo y dijeron: “¿Qué hacemos? Porque este hombre hace muchas señales.
48 ಯದೀದೃಶಂ ಕರ್ಮ್ಮ ಕರ್ತ್ತುಂ ನ ವಾರಯಾಮಸ್ತರ್ಹಿ ಸರ್ವ್ವೇ ಲೋಕಾಸ್ತಸ್ಮಿನ್ ವಿಶ್ವಸಿಷ್ಯನ್ತಿ ರೋಮಿಲೋಕಾಶ್ಚಾಗತ್ಯಾಸ್ಮಾಕಮ್ ಅನಯಾ ರಾಜಧಾನ್ಯಾ ಸಾರ್ದ್ಧಂ ರಾಜ್ಯಮ್ ಆಛೇತ್ಸ್ಯನ್ತಿ|
Si lo dejamos así, todos creerán en él, y vendrán los romanos y nos quitarán nuestro lugar y nuestra nación.”
49 ತದಾ ತೇಷಾಂ ಕಿಯಫಾನಾಮಾ ಯಸ್ತಸ್ಮಿನ್ ವತ್ಸರೇ ಮಹಾಯಾಜಕಪದೇ ನ್ಯಯುಜ್ಯತ ಸ ಪ್ರತ್ಯವದದ್ ಯೂಯಂ ಕಿಮಪಿ ನ ಜಾನೀಥ;
Pero uno de ellos, Caifás, siendo sumo sacerdote aquel año, les dijo: “Vosotros no sabéis nada en absoluto,
50 ಸಮಗ್ರದೇಶಸ್ಯ ವಿನಾಶತೋಪಿ ಸರ್ವ್ವಲೋಕಾರ್ಥಮ್ ಏಕಸ್ಯ ಜನಸ್ಯ ಮರಣಮ್ ಅಸ್ಮಾಕಂ ಮಙ್ಗಲಹೇತುಕಮ್ ಏತಸ್ಯ ವಿವೇಚನಾಮಪಿ ನ ಕುರುಥ|
ni consideráis que nos convenga que un hombre muera por el pueblo, y que no perezca toda la nación.”
51 ಏತಾಂ ಕಥಾಂ ಸ ನಿಜಬುದ್ಧ್ಯಾ ವ್ಯಾಹರದ್ ಇತಿ ನ,
Pero él no dijo esto por sí mismo, sino que, siendo sumo sacerdote aquel año, profetizó que Jesús moriría por la nación,
52 ಕಿನ್ತು ಯೀಶೂಸ್ತದ್ದೇಶೀಯಾನಾಂ ಕಾರಣಾತ್ ಪ್ರಾಣಾನ್ ತ್ಯಕ್ಷ್ಯತಿ, ದಿಶಿ ದಿಶಿ ವಿಕೀರ್ಣಾನ್ ಈಶ್ವರಸ್ಯ ಸನ್ತಾನಾನ್ ಸಂಗೃಹ್ಯೈಕಜಾತಿಂ ಕರಿಷ್ಯತಿ ಚ, ತಸ್ಮಿನ್ ವತ್ಸರೇ ಕಿಯಫಾ ಮಹಾಯಾಜಕತ್ವಪದೇ ನಿಯುಕ್ತಃ ಸನ್ ಇದಂ ಭವಿಷ್ಯದ್ವಾಕ್ಯಂ ಕಥಿತವಾನ್|
y no sólo por la nación, sino también para reunir en uno a los hijos de Dios que están dispersos.
53 ತದ್ದಿನಮಾರಭ್ಯ ತೇ ಕಥಂ ತಂ ಹನ್ತುಂ ಶಕ್ನುವನ್ತೀತಿ ಮನ್ತ್ರಣಾಂ ಕರ್ತ್ತುಂ ಪ್ರಾರೇಭಿರೇ|
Así que desde aquel día tomaron consejo para darle muerte.
54 ಅತಏವ ಯಿಹೂದೀಯಾನಾಂ ಮಧ್ಯೇ ಯೀಶುಃ ಸಪ್ರಕಾಶಂ ಗಮನಾಗಮನೇ ಅಕೃತ್ವಾ ತಸ್ಮಾದ್ ಗತ್ವಾ ಪ್ರಾನ್ತರಸ್ಯ ಸಮೀಪಸ್ಥಾಯಿಪ್ರದೇಶಸ್ಯೇಫ್ರಾಯಿಮ್ ನಾಮ್ನಿ ನಗರೇ ಶಿಷ್ಯೈಃ ಸಾಕಂ ಕಾಲಂ ಯಾಪಯಿತುಂ ಪ್ರಾರೇಭೇ|
Así que Jesús ya no andaba abiertamente entre los judíos, sino que se fue de allí al campo, cerca del desierto, a una ciudad llamada Efraín. Allí se quedó con sus discípulos.
55 ಅನನ್ತರಂ ಯಿಹೂದೀಯಾನಾಂ ನಿಸ್ತಾರೋತ್ಸವೇ ನಿಕಟವರ್ತ್ತಿನಿ ಸತಿ ತದುತ್ಸವಾತ್ ಪೂರ್ವ್ವಂ ಸ್ವಾನ್ ಶುಚೀನ್ ಕರ್ತ್ತುಂ ಬಹವೋ ಜನಾ ಗ್ರಾಮೇಭ್ಯೋ ಯಿರೂಶಾಲಮ್ ನಗರಮ್ ಆಗಚ್ಛನ್,
Se acercaba la Pascua de los judíos. Muchos subieron del campo a Jerusalén antes de la Pascua, para purificarse.
56 ಯೀಶೋರನ್ವೇಷಣಂ ಕೃತ್ವಾ ಮನ್ದಿರೇ ದಣ್ಡಾಯಮಾನಾಃ ಸನ್ತಃ ಪರಸ್ಪರಂ ವ್ಯಾಹರನ್, ಯುಷ್ಮಾಕಂ ಕೀದೃಶೋ ಬೋಧೋ ಜಾಯತೇ? ಸ ಕಿಮ್ ಉತ್ಸವೇಽಸ್ಮಿನ್ ಅತ್ರಾಗಮಿಷ್ಯತಿ?
Entonces buscaban a Jesús y hablaban entre sí, estando en el templo: “¿Qué pensáis, que no viene a la fiesta?”
57 ಸ ಚ ಕುತ್ರಾಸ್ತಿ ಯದ್ಯೇತತ್ ಕಶ್ಚಿದ್ ವೇತ್ತಿ ತರ್ಹಿ ದರ್ಶಯತು ಪ್ರಧಾನಯಾಜಕಾಃ ಫಿರೂಶಿನಶ್ಚ ತಂ ಧರ್ತ್ತುಂ ಪೂರ್ವ್ವಮ್ ಇಮಾಮ್ ಆಜ್ಞಾಂ ಪ್ರಾಚಾರಯನ್|
Ahora bien, los jefes de los sacerdotes y los fariseos habían ordenado que si alguien sabía dónde estaba, lo denunciara para poder apresarlo.
