ಯಾಕೂಬಃ 1
1 ಈಶ್ವರಸ್ಯ ಪ್ರಭೋ ರ್ಯೀಶುಖ್ರೀಷ್ಟಸ್ಯ ಚ ದಾಸೋ ಯಾಕೂಬ್ ವಿಕೀರ್ಣೀಭೂತಾನ್ ದ್ವಾದಶಂ ವಂಶಾನ್ ಪ್ರತಿ ನಮಸ್ಕೃತ್ಯ ಪತ್ರಂ ಲಿಖತಿ|
Jakob, Guds og Herren Jesu Kristi tenar, helsar dei tolv ætterne som er spreidde i framande land.
2 ಹೇ ಮಮ ಭ್ರಾತರಃ, ಯೂಯಂ ಯದಾ ಬಹುವಿಧಪರೀಕ್ಷಾಷು ನಿಪತತ ತದಾ ತತ್ ಪೂರ್ಣಾನನ್ದಸ್ಯ ಕಾರಣಂ ಮನ್ಯಧ್ವಂ|
Haldt det for berre gleda, mine brør, når de kjem ut i ymse freistingar,
3 ಯತೋ ಯುಷ್ಮಾಕಂ ವಿಶ್ವಾಸಸ್ಯ ಪರೀಕ್ಷಿತತ್ವೇನ ಧೈರ್ಯ್ಯಂ ಸಮ್ಪಾದ್ಯತ ಇತಿ ಜಾನೀಥ|
etter di de veit at prøvingi av dykkar tru verkar tolmod!
4 ತಚ್ಚ ಧೈರ್ಯ್ಯಂ ಸಿದ್ಧಫಲಂ ಭವತು ತೇನ ಯೂಯಂ ಸಿದ್ಧಾಃ ಸಮ್ಪೂರ್ಣಾಶ್ಚ ಭವಿಷ್ಯಥ ಕಸ್ಯಾಪಿ ಗುಣಸ್ಯಾಭಾವಶ್ಚ ಯುಷ್ಮಾಕಂ ನ ಭವಿಷ್ಯತಿ|
Men tolmodet må føra til fullkome verk, so de kann vera fullkomne og heile og ikkje vanta noko.
5 ಯುಷ್ಮಾಕಂ ಕಸ್ಯಾಪಿ ಜ್ಞಾನಾಭಾವೋ ಯದಿ ಭವೇತ್ ತರ್ಹಿ ಯ ಈಶ್ವರಃ ಸರಲಭಾವೇನ ತಿರಸ್ಕಾರಞ್ಚ ವಿನಾ ಸರ್ವ್ವೇಭ್ಯೋ ದದಾತಿ ತತಃ ಸ ಯಾಚತಾಂ ತತಸ್ತಸ್ಮೈ ದಾಯಿಷ್ಯತೇ|
Men dersom nokon av dykk vantar visdom, so bede han Gud, han som gjev alle viljugt og utan vondord, og han skal få.
6 ಕಿನ್ತು ಸ ನಿಃಸನ್ದೇಹಃ ಸನ್ ವಿಶ್ವಾಸೇನ ಯಾಚತಾಂ ಯತಃ ಸನ್ದಿಗ್ಧೋ ಮಾನವೋ ವಾಯುನಾ ಚಾಲಿತಸ್ಯೋತ್ಪ್ಲವಮಾನಸ್ಯ ಚ ಸಮುದ್ರತರಙ್ಗಸ್ಯ ಸದೃಶೋ ಭವತಿ|
Men han må beda med tru og ikkje tvilande; for den som tvilar, er liksom havbåra, som vert rørd og rugga av vinden.
7 ತಾದೃಶೋ ಮಾನವಃ ಪ್ರಭೋಃ ಕಿಞ್ಚಿತ್ ಪ್ರಾಪ್ಸ್ಯತೀತಿ ನ ಮನ್ಯತಾಂ|
For ikkje må det menneskjet tru at han skal få noko av Herren,
8 ದ್ವಿಮನಾ ಲೋಕಃ ಸರ್ವ್ವಗತಿಷು ಚಞ್ಚಲೋ ಭವತಿ|
slik ein tvihuga mann, ustød på alle sine vegar.
9 ಯೋ ಭ್ರಾತಾ ನಮ್ರಃ ಸ ನಿಜೋನ್ನತ್ಯಾ ಶ್ಲಾಘತಾಂ|
Men den låge broren rose seg av sin høgleik,
10 ಯಶ್ಚ ಧನವಾನ್ ಸ ನಿಜನಮ್ರತಯಾ ಶ್ಲಾಘತಾಂಯತಃ ಸ ತೃಣಪುಷ್ಪವತ್ ಕ್ಷಯಂ ಗಮಿಷ್ಯತಿ|
og den rike av sin lågleik; for han skal kverva burt som blomen på graset:
11 ಯತಃ ಸತಾಪೇನ ಸೂರ್ಯ್ಯೇಣೋದಿತ್ಯ ತೃಣಂ ಶೋಷ್ಯತೇ ತತ್ಪುಷ್ಪಞ್ಚ ಭ್ರಶ್ಯತಿ ತೇನ ತಸ್ಯ ರೂಪಸ್ಯ ಸೌನ್ದರ್ಯ್ಯಂ ನಶ್ಯತಿ ತದ್ವದ್ ಧನಿಲೋಕೋಽಪಿ ಸ್ವೀಯಮೂಢತಯಾ ಮ್ಲಾಸ್ಯತಿ|
Soli gjekk upp med sin hite og gjorde graset turt, og blomen på det fall av, og hans fagre åsyn vart øydelagd. Soleis skal og den rike visna på sine vegar.
12 ಯೋ ಜನಃ ಪರೀಕ್ಷಾಂ ಸಹತೇ ಸ ಏವ ಧನ್ಯಃ, ಯತಃ ಪರೀಕ್ಷಿತತ್ವಂ ಪ್ರಾಪ್ಯ ಸ ಪ್ರಭುನಾ ಸ್ವಪ್ರೇಮಕಾರಿಭ್ಯಃ ಪ್ರತಿಜ್ಞಾತಂ ಜೀವನಮುಕುಟಂ ಲಪ್ಸ್ಯತೇ|
Sæl den mannen som held ut i freisting! for når han er prøvd, skal han få livsens kruna, som Gud hev lova deim som elskar honom.
13 ಈಶ್ವರೋ ಮಾಂ ಪರೀಕ್ಷತ ಇತಿ ಪರೀಕ್ಷಾಸಮಯೇ ಕೋಽಪಿ ನ ವದತು ಯತಃ ಪಾಪಾಯೇಶ್ವರಸ್ಯ ಪರೀಕ್ಷಾ ನ ಭವತಿ ಸ ಚ ಕಮಪಿ ನ ಪರೀಕ್ಷತೇ|
Ingen må segja når han vert freista: «Eg vert freista av Gud; » for Gud er ikkje freista av det vonde, og sjølv freistar han ingen.
14 ಕಿನ್ತು ಯಃ ಕಶ್ಚಿತ್ ಸ್ವೀಯಮನೋವಾಞ್ಛಯಾಕೃಷ್ಯತೇ ಲೋಭ್ಯತೇ ಚ ತಸ್ಯೈವ ಪರೀಕ್ಷಾ ಭವತಿ|
Men kvar ein vert freista når han vert dregen og lokka av si eigi lyst!
15 ತಸ್ಮಾತ್ ಸಾ ಮನೋವಾಞ್ಛಾ ಸಗರ್ಭಾ ಭೂತ್ವಾ ದುಷ್ಕೃತಿಂ ಪ್ರಸೂತೇ ದುಷ್ಕೃತಿಶ್ಚ ಪರಿಣಾಮಂ ಗತ್ವಾ ಮೃತ್ಯುಂ ಜನಯತಿ|
sidan, når lysti vert med barn, ber ho synd; men når syndi er fullmogna, føder ho daude.
16 ಹೇ ಮಮ ಪ್ರಿಯಭ್ರಾತರಃ, ಯೂಯಂ ನ ಭ್ರಾಮ್ಯತ|
Far ikkje vilt, mine kjære brør!
17 ಯತ್ ಕಿಞ್ಚಿದ್ ಉತ್ತಮಂ ದಾನಂ ಪೂರ್ಣೋ ವರಶ್ಚ ತತ್ ಸರ್ವ್ವಮ್ ಊರ್ದ್ಧ್ವಾದ್ ಅರ್ಥತೋ ಯಸ್ಮಿನ್ ದಶಾನ್ತರಂ ಪರಿವರ್ತ್ತನಜಾತಚ್ಛಾಯಾ ವಾ ನಾಸ್ತಿ ತಸ್ಮಾದ್ ದೀಪ್ತ್ಯಾಕರಾತ್ ಪಿತುರವರೋಹತಿ|
All god gåva og all fullkomi gåva kjem ovantil frå faderen til ljosi, han som det ikkje er umbrøyte ved eller skiftande skugge.
18 ತಸ್ಯ ಸೃಷ್ಟವಸ್ತೂನಾಂ ಮಧ್ಯೇ ವಯಂ ಯತ್ ಪ್ರಥಮಫಲಸ್ವರೂಪಾ ಭವಾಮಸ್ತದರ್ಥಂ ಸ ಸ್ವೇಚ್ಛಾತಃ ಸತ್ಯಮತಸ್ಯ ವಾಕ್ಯೇನಾಸ್ಮಾನ್ ಜನಯಾಮಾಸ|
Etter sin vilje hev han født oss ved sannings ord, so me skulde vera ei fyrstegrøde av hans skapningar.
19 ಅತಏವ ಹೇ ಮಮ ಪ್ರಿಯಭ್ರಾತರಃ, ಯುಷ್ಮಾಕಮ್ ಏಕೈಕೋ ಜನಃ ಶ್ರವಣೇ ತ್ವರಿತಃ ಕಥನೇ ಧೀರಃ ಕ್ರೋಧೇಽಪಿ ಧೀರೋ ಭವತು|
Det veit de, kjære brør! Men kvart menneskje vere snar til å høyra, sein til å tala, sein til vreide,
20 ಯತೋ ಮಾನವಸ್ಯ ಕ್ರೋಧ ಈಶ್ವರೀಯಧರ್ಮ್ಮಂ ನ ಸಾಧಯತಿ|
for ein manns vreide verkar ikkje det som er rett for Gud.
21 ಅತೋ ಹೇತೋ ರ್ಯೂಯಂ ಸರ್ವ್ವಾಮ್ ಅಶುಚಿಕ್ರಿಯಾಂ ದುಷ್ಟತಾಬಾಹುಲ್ಯಞ್ಚ ನಿಕ್ಷಿಪ್ಯ ಯುಷ್ಮನ್ಮನಸಾಂ ಪರಿತ್ರಾಣೇ ಸಮರ್ಥಂ ರೋಪಿತಂ ವಾಕ್ಯಂ ನಮ್ರಭಾವೇನ ಗೃಹ್ಲೀತ|
Legg difor av all ureinskap og alt som er att av vondskap, og tak med spaklynde imot ordet som er innplanta i dykk, og som er megtigt til å frelsa sjælerne dykkar!
22 ಅಪರಞ್ಚ ಯೂಯಂ ಕೇವಲಮ್ ಆತ್ಮವಞ್ಚಯಿತಾರೋ ವಾಕ್ಯಸ್ಯ ಶ್ರೋತಾರೋ ನ ಭವತ ಕಿನ್ತು ವಾಕ್ಯಸ್ಯ ಕರ್ಮ್ಮಕಾರಿಣೋ ಭವತ|
Men vert slike som gjer etter ordet og ikkje berre høyrer det og dermed dårar dykk sjølve!
23 ಯತೋ ಯಃ ಕಶ್ಚಿದ್ ವಾಕ್ಯಸ್ಯ ಕರ್ಮ್ಮಕಾರೀ ನ ಭೂತ್ವಾ ಕೇವಲಂ ತಸ್ಯ ಶ್ರೋತಾ ಭವತಿ ಸ ದರ್ಪಣೇ ಸ್ವೀಯಶಾರೀರಿಕವದನಂ ನಿರೀಕ್ಷಮಾಣಸ್ಯ ಮನುಜಸ್ಯ ಸದೃಶಃ|
For dersom nokon høyrer ordet og ikkje gjer etter det, då er han lik ein mann som skodar sitt naturlege andlit i ein spegel;
24 ಆತ್ಮಾಕಾರೇ ದೃಷ್ಟೇ ಸ ಪ್ರಸ್ಥಾಯ ಕೀದೃಶ ಆಸೀತ್ ತತ್ ತತ್ಕ್ಷಣಾದ್ ವಿಸ್ಮರತಿ|
han skoda seg sjølv og gjekk burt og gløymde straks korleis han såg ut.
25 ಕಿನ್ತು ಯಃ ಕಶ್ಚಿತ್ ನತ್ವಾ ಮುಕ್ತೇಃ ಸಿದ್ಧಾಂ ವ್ಯವಸ್ಥಾಮ್ ಆಲೋಕ್ಯ ತಿಷ್ಠತಿ ಸ ವಿಸ್ಮೃತಿಯುಕ್ತಃ ಶ್ರೋತಾ ನ ಭೂತ್ವಾ ಕರ್ಮ್ಮಕರ್ತ್ತೈವ ಸನ್ ಸ್ವಕಾರ್ಯ್ಯೇ ಧನ್ಯೋ ಭವಿಷ್ಯತಿ|
Men den som ser inn i fridomens fullkomne lov og held ved med det, so han ikkje vert ein gløymsam tilhøyrar, men ein som gjer gjerningi, han skal vera sæl i si gjerning.
26 ಅನಾಯತ್ತರಸನಃ ಸನ್ ಯಃ ಕಶ್ಚಿತ್ ಸ್ವಮನೋ ವಞ್ಚಯಿತ್ವಾ ಸ್ವಂ ಭಕ್ತಂ ಮನ್ಯತೇ ತಸ್ಯ ಭಕ್ತಿ ರ್ಮುಧಾ ಭವತಿ|
Dersom nokon meiner at han er ein gudsdyrkar, og ikkje tøymer tunga si, men dårar sitt eige hjarta, hans gudsdyrking er fåfengd.
27 ಕ್ಲೇಶಕಾಲೇ ಪಿತೃಹೀನಾನಾಂ ವಿಧವಾನಾಞ್ಚ ಯದ್ ಅವೇಕ್ಷಣಂ ಸಂಸಾರಾಚ್ಚ ನಿಷ್ಕಲಙ್ಕೇನ ಯದ್ ಆತ್ಮರಕ್ಷಣಂ ತದೇವ ಪಿತುರೀಶ್ವರಸ್ಯ ಸಾಕ್ಷಾತ್ ಶುಚಿ ರ್ನಿರ್ಮ್ಮಲಾ ಚ ಭಕ್ತಿಃ|
Ei rein og lytelaus gudsdyrking for Gud og Faderen er dette: å sjå til faderlause og enkjor i deira trengsla, å halda seg sjølv uflekka av verdi.
