ಪ್ರೇರಿತಾಃ 10
1 ಕೈಸರಿಯಾನಗರ ಇತಾಲಿಯಾಖ್ಯಸೈನ್ಯಾನ್ತರ್ಗತಃ ಕರ್ಣೀಲಿಯನಾಮಾ ಸೇನಾಪತಿರಾಸೀತ್
In Cäsarea lebte ein Mann namens Kornelius, Hauptmann in der so genannten Italischen Kohorte.
2 ಸ ಸಪರಿವಾರೋ ಭಕ್ತ ಈಶ್ವರಪರಾಯಣಶ್ಚಾಸೀತ್; ಲೋಕೇಭ್ಯೋ ಬಹೂನಿ ದಾನಾದೀನಿ ದತ್ವಾ ನಿರನ್ತರಮ್ ಈಶ್ವರೇ ಪ್ರಾರ್ಥಯಾಞ್ಚಕ್ರೇ|
Er war samt seinem ganzen Hause fromm und gottesfürchtig, gab dem Volke reichlich Almosen und betete unablässig zu Gott.
3 ಏಕದಾ ತೃತೀಯಪ್ರಹರವೇಲಾಯಾಂ ಸ ದೃಷ್ಟವಾನ್ ಈಶ್ವರಸ್ಯೈಕೋ ದೂತಃ ಸಪ್ರಕಾಶಂ ತತ್ಸಮೀಪಮ್ ಆಗತ್ಯ ಕಥಿತವಾನ್, ಹೇ ಕರ್ಣೀಲಿಯ|
Es war um die neunte Tagesstunde, da sah er ganz deutlich in einem Gesichte, wie ein Engel Gottes zu ihm hereinkam und zu ihm sprach: "Kornelius!"
4 ಕಿನ್ತು ಸ ತಂ ದೃಷ್ಟ್ವಾ ಭೀತೋಽಕಥಯತ್, ಹೇ ಪ್ರಭೋ ಕಿಂ? ತದಾ ತಮವದತ್ ತವ ಪ್ರಾರ್ಥನಾ ದಾನಾದಿ ಚ ಸಾಕ್ಷಿಸ್ವರೂಪಂ ಭೂತ್ವೇಶ್ವರಸ್ಯ ಗೋಚರಮಭವತ್|
Er aber schaute ihn starr an und fragte voll Furcht: "Was, o Herr?" Er antwortete ihm: "Deine Gebete und deine Almosen sind emporgestiegen zu Gott als Gedächtnisopfer.
5 ಇದಾನೀಂ ಯಾಫೋನಗರಂ ಪ್ರತಿ ಲೋಕಾನ್ ಪ್ರೇಷ್ಯ ಸಮುದ್ರತೀರೇ ಶಿಮೋನ್ನಾಮ್ನಶ್ಚರ್ಮ್ಮಕಾರಸ್ಯ ಗೃಹೇ ಪ್ರವಾಸಕಾರೀ ಪಿತರನಾಮ್ನಾ ವಿಖ್ಯಾತೋ ಯಃ ಶಿಮೋನ್ ತಮ್ ಆಹ್ವಾಯಯ;
Doch jetzt sende Männer nach Joppe und laß den Simon holen, der auch Petrus heißt.
6 ತಸ್ಮಾತ್ ತ್ವಯಾ ಯದ್ಯತ್ ಕರ್ತ್ತವ್ಯಂ ತತ್ತತ್ ಸ ವದಿಷ್ಯತಿ|
Er ist zu Gast bei einem Gerber namens Simon, der am Meer ein Haus besitzt" Der wird dir sagen, was du tun sollst.
7 ಇತ್ಯುಪದಿಶ್ಯ ದೂತೇ ಪ್ರಸ್ಥಿತೇ ಸತಿ ಕರ್ಣೀಲಿಯಃ ಸ್ವಗೃಹಸ್ಥಾನಾಂ ದಾಸಾನಾಂ ದ್ವೌ ಜನೌ ನಿತ್ಯಂ ಸ್ವಸಙ್ಗಿನಾಂ ಸೈನ್ಯಾನಾಮ್ ಏಕಾಂ ಭಕ್ತಸೇನಾಞ್ಚಾಹೂಯ
Der Engel, der mit ihm geredet hatte, verschwand. Er rief zwei seiner Sklaven und einen gottesfürchtigen Soldaten aus seiner ständigen Umgebung,
8 ಸಕಲಮೇತಂ ವೃತ್ತಾನ್ತಂ ವಿಜ್ಞಾಪ್ಯ ಯಾಫೋನಗರಂ ತಾನ್ ಪ್ರಾಹಿಣೋತ್|
setzte ihnen alles auseinander und schickte sie nach Joppe.
9 ಪರಸ್ಮಿನ್ ದಿನೇ ತೇ ಯಾತ್ರಾಂ ಕೃತ್ವಾ ಯದಾ ನಗರಸ್ಯ ಸಮೀಪ ಉಪಾತಿಷ್ಠನ್, ತದಾ ಪಿತರೋ ದ್ವಿತೀಯಪ್ರಹರವೇಲಾಯಾಂ ಪ್ರಾರ್ಥಯಿತುಂ ಗೃಹಪೃಷ್ಠಮ್ ಆರೋಹತ್|
Am anderen Tag, während jene noch unterwegs waren und sich der Stadt näherten, stieg Petrus auf das Dach, um zu beten. Es war um die sechste Stunde.
10 ಏತಸ್ಮಿನ್ ಸಮಯೇ ಕ್ಷುಧಾರ್ತ್ತಃ ಸನ್ ಕಿಞ್ಚಿದ್ ಭೋಕ್ತುಮ್ ಐಚ್ಛತ್ ಕಿನ್ತು ತೇಷಾಮ್ ಅನ್ನಾಸಾದನಸಮಯೇ ಸ ಮೂರ್ಚ್ಛಿತಃ ಸನ್ನಪತತ್|
Er war hungrig und wünschte zu essen. Während man zurichtete, kam über ihn eine Verzückung:
11 ತತೋ ಮೇಘದ್ವಾರಂ ಮುಕ್ತಂ ಚತುರ್ಭಿಃ ಕೋಣೈ ರ್ಲಮ್ಬಿತಂ ಬೃಹದ್ವಸ್ತ್ರಮಿವ ಕಿಞ್ಚನ ಭಾಜನಮ್ ಆಕಾಶಾತ್ ಪೃಥಿವೀಮ್ ಅವಾರೋಹತೀತಿ ದೃಷ್ಟವಾನ್|
Er schaute den Himmel offen und ein Behältnis wie ein großes Linnentuch herabkommen, das an den vier Enden auf die Erde herabgelassen wurde.
12 ತನ್ಮಧ್ಯೇ ನಾನಪ್ರಕಾರಾ ಗ್ರಾಮ್ಯವನ್ಯಪಶವಃ ಖೇಚರೋರೋಗಾಮಿಪ್ರಭೃತಯೋ ಜನ್ತವಶ್ಚಾಸನ್|
In ihm befanden sich alle vierfüßigen und kriechenden Tiere der Erde und Vögel des Himmels.
13 ಅನನ್ತರಂ ಹೇ ಪಿತರ ಉತ್ಥಾಯ ಹತ್ವಾ ಭುಂಕ್ಷ್ವ ತಮ್ಪ್ರತೀಯಂ ಗಗಣೀಯಾ ವಾಣೀ ಜಾತಾ|
Eine Stimme rief ihm zu: "Steh auf, Petrus, schlachte und iß!"
14 ತದಾ ಪಿತರಃ ಪ್ರತ್ಯವದತ್, ಹೇ ಪ್ರಭೋ ಈದೃಶಂ ಮಾ ಭವತು, ಅಹಮ್ ಏತತ್ ಕಾಲಂ ಯಾವತ್ ನಿಷಿದ್ಧಮ್ ಅಶುಚಿ ವಾ ದ್ರವ್ಯಂ ಕಿಞ್ಚಿದಪಿ ನ ಭುಕ್ತವಾನ್|
Petrus erwiderte: "Nein, Herr! Noch nie habe ich etwas Gemeines und Unreines gegessen."
15 ತತಃ ಪುನರಪಿ ತಾದೃಶೀ ವಿಹಯಸೀಯಾ ವಾಣೀ ಜಾತಾ ಯದ್ ಈಶ್ವರಃ ಶುಚಿ ಕೃತವಾನ್ ತತ್ ತ್ವಂ ನಿಷಿದ್ಧಂ ನ ಜಾನೀಹಿ|
Zum zweitenmal rief es ihm zu: "Was Gott gereinigt hat, sollst du nicht gemein heißen."
16 ಇತ್ಥಂ ತ್ರಿಃ ಸತಿ ತತ್ ಪಾತ್ರಂ ಪುನರಾಕೃಷ್ಟಂ ಆಕಾಶಮ್ ಅಗಚ್ಛತ್|
Das geschah dreimal. Gleich darauf wurde das Behältnis wieder in den Himmel emporgehoben
17 ತತಃ ಪರಂ ಯದ್ ದರ್ಶನಂ ಪ್ರಾಪ್ತವಾನ್ ತಸ್ಯ ಕೋ ಭಾವ ಇತ್ಯತ್ರ ಪಿತರೋ ಮನಸಾ ಸನ್ದೇಗ್ಧಿ, ಏತಸ್ಮಿನ್ ಸಮಯೇ ಕರ್ಣೀಲಿಯಸ್ಯ ತೇ ಪ್ರೇಷಿತಾ ಮನುಷ್ಯಾ ದ್ವಾರಸ್ಯ ಸನ್ನಿಧಾವುಪಸ್ಥಾಯ,
Während Petrus noch überlegte, was das Gesicht, das er gesehen hatte, zu bedeuten habe, standen die Leute, die Kornelius abgesandt und die sich zum Hause des Simon bereits durchgefragt hatten, am Tore.
18 ಶಿಮೋನೋ ಗೃಹಮನ್ವಿಚ್ಛನ್ತಃ ಸಮ್ಪೃಛ್ಯಾಹೂಯ ಕಥಿತವನ್ತಃ ಪಿತರನಾಮ್ನಾ ವಿಖ್ಯಾತೋ ಯಃ ಶಿಮೋನ್ ಸ ಕಿಮತ್ರ ಪ್ರವಸತಿ?
Sie riefen und fragten, ob hier ein Simon mit dem Beinamen Petrus wohne.
19 ಯದಾ ಪಿತರಸ್ತದ್ದರ್ಶನಸ್ಯ ಭಾವಂ ಮನಸಾನ್ದೋಲಯತಿ ತದಾತ್ಮಾ ತಮವದತ್, ಪಶ್ಯ ತ್ರಯೋ ಜನಾಸ್ತ್ವಾಂ ಮೃಗಯನ್ತೇ|
Petrus dachte immer noch über das Gesicht nach. Da sprach der Geist zu ihm: "Drei Männer suchen dich.
20 ತ್ವಮ್ ಉತ್ಥಾಯಾವರುಹ್ಯ ನಿಃಸನ್ದೇಹಂ ತೈಃ ಸಹ ಗಚ್ಛ ಮಯೈವ ತೇ ಪ್ರೇಷಿತಾಃ|
Steh auf und geh hinab und zieh mit ihnen ohne irgendein Bedenken; denn ich habe sie gesandt."
21 ತಸ್ಮಾತ್ ಪಿತರೋಽವರುಹ್ಯ ಕರ್ಣೀಲಿಯಪ್ರೇರಿತಲೋಕಾನಾಂ ನಿಕಟಮಾಗತ್ಯ ಕಥಿತವಾನ್ ಪಶ್ಯತ ಯೂಯಂ ಯಂ ಮೃಗಯಧ್ವೇ ಸ ಜನೋಹಂ, ಯೂಯಂ ಕಿನ್ನಿಮಿತ್ತಮ್ ಆಗತಾಃ?
Da ging Petrus zu den Leuten hinunter und sprach zu ihnen: "Ich bin es, den ihr suchet. Was führt euch hierher?"
22 ತತಸ್ತೇ ಪ್ರತ್ಯವದನ್ ಕರ್ಣೀಲಿಯನಾಮಾ ಶುದ್ಧಸತ್ತ್ವ ಈಶ್ವರಪರಾಯಣೋ ಯಿಹೂದೀಯದೇಶಸ್ಥಾನಾಂ ಸರ್ವ್ವೇಷಾಂ ಸನ್ನಿಧೌ ಸುಖ್ಯಾತ್ಯಾಪನ್ನ ಏಕಃ ಸೇನಾಪತಿ ರ್ನಿಜಗೃಹಂ ತ್ವಾಮಾಹೂಯ ನೇತುಂ ತ್ವತ್ತಃ ಕಥಾ ಶ್ರೋತುಞ್ಚ ಪವಿತ್ರದೂತೇನ ಸಮಾದಿಷ್ಟಃ|
Sie antworteten ihm: "Kornelius, der Hauptmann, ein rechtlicher und gottesfürchtiger Mann, der bei der ganzen jüdischen Bevölkerung in gutem Rufe steht, ward von einem heiligen Engel angewiesen, dich in sein Haus zu holen und von dir Belehrung zu empfangen."
23 ತದಾ ಪಿತರಸ್ತಾನಭ್ಯನ್ತರಂ ನೀತ್ವಾ ತೇಷಾಮಾತಿಥ್ಯಂ ಕೃತವಾನ್, ಪರೇಽಹನಿ ತೈಃ ಸಾರ್ದ್ಧಂ ಯಾತ್ರಾಮಕರೋತ್, ಯಾಫೋನಿವಾಸಿನಾಂ ಭ್ರಾತೃಣಾಂ ಕಿಯನ್ತೋ ಜನಾಶ್ಚ ತೇನ ಸಹ ಗತಾಃ|
Da lud er sie ein und beherbergte sie. Am folgenden Tage machte er sich auf und zog mit ihnen fort; einige der Brüder aus Joppe begleiteten ihn.
24 ಪರಸ್ಮಿನ್ ದಿವಸೇ ಕೈಸರಿಯಾನಗರಮಧ್ಯಪ್ರವೇಶಸಮಯೇ ಕರ್ಣೀಲಿಯೋ ಜ್ಞಾತಿಬನ್ಧೂನ್ ಆಹೂಯಾನೀಯ ತಾನ್ ಅಪೇಕ್ಷ್ಯ ಸ್ಥಿತಃ|
Am anderen Tag langte er in Cäsarea an. Kornelius erwartete sie und hatte seine Verwandten und vertrauten Freunde eingeladen.
25 ಪಿತರೇ ಗೃಹ ಉಪಸ್ಥಿತೇ ಕರ್ಣೀಲಿಯಸ್ತಂ ಸಾಕ್ಷಾತ್ಕೃತ್ಯ ಚರಣಯೋಃ ಪತಿತ್ವಾ ಪ್ರಾಣಮತ್|
Als Petrus eintrat, ging ihm Kornelius entgegen, fiel ihm zu Füßen und begrüßte ihn.
26 ಪಿತರಸ್ತಮುತ್ಥಾಪ್ಯ ಕಥಿತವಾನ್, ಉತ್ತಿಷ್ಠಾಹಮಪಿ ಮಾನುಷಃ|
Petrus aber hob ihn auf und sprach: "Steh auf! Auch ich bin nur ein Mensch."
27 ತದಾ ಕರ್ಣೀಲಿಯೇನ ಸಾಕಮ್ ಆಲಪನ್ ಗೃಹಂ ಪ್ರಾವಿಶತ್ ತನ್ಮಧ್ಯೇ ಚ ಬಹುಲೋಕಾನಾಂ ಸಮಾಗಮಂ ದೃಷ್ಟ್ವಾ ತಾನ್ ಅವದತ್,
Im Gespräch mit ihm trat er ein und fand viele Leute versammelt.
28 ಅನ್ಯಜಾತೀಯಲೋಕೈಃ ಮಹಾಲಪನಂ ವಾ ತೇಷಾಂ ಗೃಹಮಧ್ಯೇ ಪ್ರವೇಶನಂ ಯಿಹೂದೀಯಾನಾಂ ನಿಷಿದ್ಧಮ್ ಅಸ್ತೀತಿ ಯೂಯಮ್ ಅವಗಚ್ಛಥ; ಕಿನ್ತು ಕಮಪಿ ಮಾನುಷಮ್ ಅವ್ಯವಹಾರ್ಯ್ಯಮ್ ಅಶುಚಿಂ ವಾ ಜ್ಞಾತುಂ ಮಮ ನೋಚಿತಮ್ ಇತಿ ಪರಮೇಶ್ವರೋ ಮಾಂ ಜ್ಞಾಪಿತವಾನ್|
Da sprach er zu ihnen: "Ihr wisset wohl, daß es einem Juden nicht erlaubt ist, mit einem Nichtjuden näher zu verkehren oder zu ihm zu gehen. Doch mir hat Gott gezeigt, daß man keinen Menschen gemein und unrein nennen darf.
29 ಇತಿ ಹೇತೋರಾಹ್ವಾನಶ್ರವಣಮಾತ್ರಾತ್ ಕಾಞ್ಚನಾಪತ್ತಿಮ್ ಅಕೃತ್ವಾ ಯುಷ್ಮಾಕಂ ಸಮೀಪಮ್ ಆಗತೋಸ್ಮಿ; ಪೃಚ್ಛಾಮಿ ಯೂಯಂ ಕಿನ್ನಿಮಿತ್ತಂ ಮಾಮ್ ಆಹೂಯತ?
Ich bin deshalb ohne irgendein Bedenken mitgegangen, als ihr mich rufen ließet. Ich möchte aber doch nun wissen, warum ihr mich habt rufen lassen."
30 ತದಾ ಕರ್ಣೀಲಿಯಃ ಕಥಿತವಾನ್, ಅದ್ಯ ಚತ್ವಾರಿ ದಿನಾನಿ ಜಾತಾನಿ ಏತಾವದ್ವೇಲಾಂ ಯಾವದ್ ಅಹಮ್ ಅನಾಹಾರ ಆಸನ್ ತತಸ್ತೃತೀಯಪ್ರಹರೇ ಸತಿ ಗೃಹೇ ಪ್ರಾರ್ಥನಸಮಯೇ ತೇಜೋಮಯವಸ್ತ್ರಭೃದ್ ಏಕೋ ಜನೋ ಮಮ ಸಮಕ್ಷಂ ತಿಷ್ಠನ್ ಏತಾಂ ಕಥಾಮ್ ಅಕಥಯತ್,
Kornelius erwiderte: "Gerade vor vier Tagen, auf die Stunde hin, da betete ich in meinem Hause um die neunte Stunde. Und siehe, da stand ein Mann vor mir in glänzend weißem Kleide
31 ಹೇ ಕರ್ಣೀಲಿಯ ತ್ವದೀಯಾ ಪ್ರಾರ್ಥನಾ ಈಶ್ವರಸ್ಯ ಕರ್ಣಗೋಚರೀಭೂತಾ ತವ ದಾನಾದಿ ಚ ಸಾಕ್ಷಿಸ್ವರೂಪಂ ಭೂತ್ವಾ ತಸ್ಯ ದೃಷ್ಟಿಗೋಚರಮಭವತ್|
und sprach: 'Kornelius! Dein Gebet ist erhört und deiner Almosen ward vor Gott gedacht.
32 ಅತೋ ಯಾಫೋನಗರಂ ಪ್ರತಿ ಲೋಕಾನ್ ಪ್ರಹಿತ್ಯ ತತ್ರ ಸಮುದ್ರತೀರೇ ಶಿಮೋನ್ನಾಮ್ನಃ ಕಸ್ಯಚಿಚ್ಚರ್ಮ್ಮಕಾರಸ್ಯ ಗೃಹೇ ಪ್ರವಾಸಕಾರೀ ಪಿತರನಾಮ್ನಾ ವಿಖ್ಯಾತೋ ಯಃ ಶಿಮೋನ್ ತಮಾಹೂಯಯ; ತತಃ ಸ ಆಗತ್ಯ ತ್ವಾಮ್ ಉಪದೇಕ್ಷ್ಯತಿ|
Schick hin nach Joppe und laß Simon rufen, der auch Petrus heißt; er weilt als Gast im Hause des Gerbers Simon dicht am Meer.'
33 ಇತಿ ಕಾರಣಾತ್ ತತ್ಕ್ಷಣಾತ್ ತವ ನಿಕಟೇ ಲೋಕಾನ್ ಪ್ರೇಷಿತವಾನ್, ತ್ವಮಾಗತವಾನ್ ಇತಿ ಭದ್ರಂ ಕೃತವಾನ್| ಈಶ್ವರೋ ಯಾನ್ಯಾಖ್ಯಾನಾನಿ ಕಥಯಿತುಮ್ ಆದಿಶತ್ ತಾನಿ ಶ್ರೋತುಂ ವಯಂ ಸರ್ವ್ವೇ ಸಾಮ್ಪ್ರತಮ್ ಈಶ್ವರಸ್ಯ ಸಾಕ್ಷಾದ್ ಉಪಸ್ಥಿತಾಃ ಸ್ಮಃ|
Und sogleich sandte ich zu dir, und du hast recht getan, daß du gekommen bist. Jetzt sind wir alle hier vor Gott versammelt, um zu hören, was dir vom Herrn aufgetragen ist."
34 ತದಾ ಪಿತರ ಇಮಾಂ ಕಥಾಂ ಕಥಯಿತುಮ್ ಆರಬ್ಧವಾನ್, ಈಶ್ವರೋ ಮನುಷ್ಯಾಣಾಮ್ ಅಪಕ್ಷಪಾತೀ ಸನ್
Da tat Petrus seinen Mund auf und sprach: "Nunmehr begreife ich in Wahrheit, daß Gott nicht auf die Person sieht,
35 ಯಸ್ಯ ಕಸ್ಯಚಿದ್ ದೇಶಸ್ಯ ಯೋ ಲೋಕಾಸ್ತಸ್ಮಾದ್ಭೀತ್ವಾ ಸತ್ಕರ್ಮ್ಮ ಕರೋತಿ ಸ ತಸ್ಯ ಗ್ರಾಹ್ಯೋ ಭವತಿ, ಏತಸ್ಯ ನಿಶ್ಚಯಮ್ ಉಪಲಬ್ಧವಾನಹಮ್|
daß ihm vielmehr in jedem Volke der angenehm ist, der ihn fürchtet und Gerechtigkeit übt.
36 ಸರ್ವ್ವೇಷಾಂ ಪ್ರಭು ರ್ಯೋ ಯೀಶುಖ್ರೀಷ್ಟಸ್ತೇನ ಈಶ್ವರ ಇಸ್ರಾಯೇಲ್ವಂಶಾನಾಂ ನಿಕಟೇ ಸುಸಂವಾದಂ ಪ್ರೇಷ್ಯ ಸಮ್ಮೇಲನಸ್ಯ ಯಂ ಸಂವಾದಂ ಪ್ರಾಚಾರಯತ್ ತಂ ಸಂವಾದಂ ಯೂಯಂ ಶ್ರುತವನ್ತಃ|
Das Wort hat er den Kindern Israels gesandt, indem er Frieden verkündigte durch Jesus Christus; dieser ist der Herr aller.
37 ಯತೋ ಯೋಹನಾ ಮಜ್ಜನೇ ಪ್ರಚಾರಿತೇ ಸತಿ ಸ ಗಾಲೀಲದೇಶಮಾರಭ್ಯ ಸಮಸ್ತಯಿಹೂದೀಯದೇಶಂ ವ್ಯಾಪ್ನೋತ್;
Ihr kennt die Begebenheiten, die sich im ganzen Judenland zugetragen haben: In Galiläa fing er an nach der Taufe, die Johannes verkündete;
38 ಫಲತ ಈಶ್ವರೇಣ ಪವಿತ್ರೇಣಾತ್ಮನಾ ಶಕ್ತ್ಯಾ ಚಾಭಿಷಿಕ್ತೋ ನಾಸರತೀಯಯೀಶುಃ ಸ್ಥಾನೇ ಸ್ಥಾನೇ ಭ್ರಮನ್ ಸುಕ್ರಿಯಾಂ ಕುರ್ವ್ವನ್ ಶೈತಾನಾ ಕ್ಲಿಷ್ಟಾನ್ ಸರ್ವ್ವಲೋಕಾನ್ ಸ್ವಸ್ಥಾನ್ ಅಕರೋತ್, ಯತ ಈಶ್ವರಸ್ತಸ್ಯ ಸಹಾಯ ಆಸೀತ್;
ich meine Jesus von Nazareth, den Gott mit dem Heiligen Geist und mit Wunderkraft gesalbt hat, der dann umhergezogen ist, Wohltaten spendete und alle vom Teufel Besessenen geheilt hat; Gott war ja mit ihm.
39 ವಯಞ್ಚ ಯಿಹೂದೀಯದೇಶೇ ಯಿರೂಶಾಲಮ್ನಗರೇ ಚ ತೇನ ಕೃತಾನಾಂ ಸರ್ವ್ವೇಷಾಂ ಕರ್ಮ್ಮಣಾಂ ಸಾಕ್ಷಿಣೋ ಭವಾಮಃ| ಲೋಕಾಸ್ತಂ ಕ್ರುಶೇ ವಿದ್ಧ್ವಾ ಹತವನ್ತಃ,
Wir sind von all dem Zeugen, was er im Judenland und in Jerusalem gewirkt hat. Man hat ihn zwar getötet, indem man ihn ans Holz gehängt hat.
40 ಕಿನ್ತು ತೃತೀಯದಿವಸೇ ಈಶ್ವರಸ್ತಮುತ್ಥಾಪ್ಯ ಸಪ್ರಕಾಶಮ್ ಅದರ್ಶಯತ್|
Gott aber hat ihn am dritten Tag auferweckt und sichtbar werden lassen,
41 ಸರ್ವ್ವಲೋಕಾನಾಂ ನಿಕಟ ಇತಿ ನ ಹಿ, ಕಿನ್ತು ತಸ್ಮಿನ್ ಶ್ಮಶಾನಾದುತ್ಥಿತೇ ಸತಿ ತೇನ ಸಾರ್ದ್ಧಂ ಭೋಜನಂ ಪಾನಞ್ಚ ಕೃತವನ್ತ ಏತಾದೃಶಾ ಈಶ್ವರಸ್ಯ ಮನೋನೀತಾಃ ಸಾಕ್ಷಿಣೋ ಯೇ ವಯಮ್ ಅಸ್ಮಾಕಂ ನಿಕಟೇ ತಮದರ್ಶಯತ್|
zwar nicht dem ganzen Volke, doch den von Gott vorbestimmten Zeugen, uns, die wir nach seiner Auferstehung von den Toten mit ihm zusammen gesessen und getrunken haben.
42 ಜೀವಿತಮೃತೋಭಯಲೋಕಾನಾಂ ವಿಚಾರಂ ಕರ್ತ್ತುಮ್ ಈಶ್ವರೋ ಯಂ ನಿಯುಕ್ತವಾನ್ ಸ ಏವ ಸ ಜನಃ, ಇಮಾಂ ಕಥಾಂ ಪ್ರಚಾರಯಿತುಂ ತಸ್ಮಿನ್ ಪ್ರಮಾಣಂ ದಾತುಞ್ಚ ಸೋಽಸ್ಮಾನ್ ಆಜ್ಞಾಪಯತ್|
Er hat uns aufgetragen, dem Volke zu verkünden und zu bezeugen, daß er der von Gott bestellte Richter über Lebendige und Tote ist.
43 ಯಸ್ತಸ್ಮಿನ್ ವಿಶ್ವಸಿತಿ ಸ ತಸ್ಯ ನಾಮ್ನಾ ಪಾಪಾನ್ಮುಕ್ತೋ ಭವಿಷ್ಯತಿ ತಸ್ಮಿನ್ ಸರ್ವ್ವೇ ಭವಿಷ್ಯದ್ವಾದಿನೋಪಿ ಏತಾದೃಶಂ ಸಾಕ್ಷ್ಯಂ ದದತಿ|
Von ihm bezeugen alle Propheten, daß jeder, der an ihn glaubt, durch seinen Namen Nachlaß der Sünden empfangen wird."
44 ಪಿತರಸ್ಯೈತತ್ಕಥಾಕಥನಕಾಲೇ ಸರ್ವ್ವೇಷಾಂ ಶ್ರೋತೃಣಾಮುಪರಿ ಪವಿತ್ರ ಆತ್ಮಾವಾರೋಹತ್|
Während Petrus noch so redete, kam der Heilige Geist auf alle herab, die die Predigt hörten.
45 ತತಃ ಪಿತರೇಣ ಸಾರ್ದ್ಧಮ್ ಆಗತಾಸ್ತ್ವಕ್ಛೇದಿನೋ ವಿಶ್ವಾಸಿನೋ ಲೋಕಾ ಅನ್ಯದೇಶೀಯೇಭ್ಯಃ ಪವಿತ್ರ ಆತ್ಮನಿ ದತ್ತೇ ಸತಿ
Die Gläubigen aus der Beschneidung, die mit Petrus gekommen waren, wunderten sich, daß auch über die Heiden die Gabe des Heiligen Geistes ausgegossen wurde;
46 ತೇ ನಾನಾಜಾತೀಯಭಾಷಾಭಿಃ ಕಥಾಂ ಕಥಯನ್ತ ಈಶ್ವರಂ ಪ್ರಶಂಸನ್ತಿ, ಇತಿ ದೃಷ್ಟ್ವಾ ಶ್ರುತ್ವಾ ಚ ವಿಸ್ಮಯಮ್ ಆಪದ್ಯನ್ತ|
denn sie hörten, wie sie in Sprachen redeten und Gott lobpriesen. Da sprach Petrus:
47 ತದಾ ಪಿತರಃ ಕಥಿತವಾನ್, ವಯಮಿವ ಯೇ ಪವಿತ್ರಮ್ ಆತ್ಮಾನಂ ಪ್ರಾಪ್ತಾಸ್ತೇಷಾಂ ಜಲಮಜ್ಜನಂ ಕಿಂ ಕೋಪಿ ನಿಷೇದ್ಧುಂ ಶಕ್ನೋತಿ?
"Kann man das Wasser der Taufe denen versagen, die gleich uns den Heiligen Geist empfangen haben?"
48 ತತಃ ಪ್ರಭೋ ರ್ನಾಮ್ನಾ ಮಜ್ಜಿತಾ ಭವತೇತಿ ತಾನಾಜ್ಞಾಪಯತ್| ಅನನ್ತರಂ ತೇ ಸ್ವೈಃ ಸಾರ್ದ್ಧಂ ಕತಿಪಯದಿನಾನಿ ಸ್ಥಾತುಂ ಪ್ರಾರ್ಥಯನ್ತ|
So ließ er sie denn im Namen Jesu Christi taufen. Hierauf baten sie ihn, noch einige Tage dazubleiben.
