೨ ಪಿತರಃ 2
1 ಅಪರಂ ಪೂರ್ವ್ವಕಾಲೇ ಯಥಾ ಲೋಕಾನಾಂ ಮಧ್ಯೇ ಮಿಥ್ಯಾಭವಿಷ್ಯದ್ವಾದಿನ ಉಪಾತಿಷ್ಠನ್ ತಥಾ ಯುಷ್ಮಾಕಂ ಮಧ್ಯೇಽಪಿ ಮಿಥ್ಯಾಶಿಕ್ಷಕಾ ಉಪಸ್ಥಾಸ್ಯನ್ತಿ, ತೇ ಸ್ವೇಷಾಂ ಕ್ರೇತಾರಂ ಪ್ರಭುಮ್ ಅನಙ್ಗೀಕೃತ್ಯ ಸತ್ವರಂ ವಿನಾಶಂ ಸ್ವೇಷು ವರ್ತ್ತಯನ್ತಿ ವಿನಾಶಕವೈಧರ್ಮ್ಮ್ಯಂ ಗುಪ್ತಂ ಯುಷ್ಮನ್ಮಧ್ಯಮ್ ಆನೇಷ್ಯನ್ತಿ|
But there were false prophets also in the nation, just as there will be false teachers among you, people who will secretly introduce ruinous divisions, disowning even the Lord who bought them, and bringing speedy ruin on themselves.
2 ತತೋ ಽನೇಕೇಷು ತೇಷಾಂ ವಿನಾಶಕಮಾರ್ಗಂ ಗತೇಷು ತೇಭ್ಯಃ ಸತ್ಯಮಾರ್ಗಸ್ಯ ನಿನ್ದಾ ಸಮ್ಭವಿಷ್ಯತಿ|
There will be many, too, who will follow their licentious courses, and cause the way of the truth to be maligned.
3 ಅಪರಞ್ಚ ತೇ ಲೋಭಾತ್ ಕಾಪಟ್ಯವಾಕ್ಯೈ ರ್ಯುಷ್ಮತ್ತೋ ಲಾಭಂ ಕರಿಷ್ಯನ್ತೇ ಕಿನ್ತು ತೇಷಾಂ ಪುರಾತನದಣ್ಡಾಜ್ಞಾ ನ ವಿಲಮ್ಬತೇ ತೇಷಾಂ ವಿನಾಶಶ್ಚ ನ ನಿದ್ರಾತಿ|
In their covetousness they will try to make you a source of profit by their fabrications; but for a long time past their sentence has not been standing idle, nor their ruin slumbering.
4 ಈಶ್ವರಃ ಕೃತಪಾಪಾನ್ ದೂತಾನ್ ನ ಕ್ಷಮಿತ್ವಾ ತಿಮಿರಶೃಙ್ಖಲೈಃ ಪಾತಾಲೇ ರುದ್ಧ್ವಾ ವಿಚಾರಾರ್ಥಂ ಸಮರ್ಪಿತವಾನ್| (Tartaroō g5020)
Remember, God did not spare angels when they sinned, but sent them down to Tartarus, and consigned them to caverns of darkness, to be kept under guard for judgment. (Tartaroō g5020)
5 ಪುರಾತನಂ ಸಂಸಾರಮಪಿ ನ ಕ್ಷಮಿತ್ವಾ ತಂ ದುಷ್ಟಾನಾಂ ಸಂಸಾರಂ ಜಲಾಪ್ಲಾವನೇನ ಮಜ್ಜಯಿತ್ವಾ ಸಪ್ತಜನೈಃ ಸಹಿತಂ ಧರ್ಮ್ಮಪ್ರಚಾರಕಂ ನೋಹಂ ರಕ್ಷಿತವಾನ್|
Nor did he spare the world of old; though he preserved Noah, the preacher of righteousness, and seven others, when he brought a flood on the godless world.
6 ಸಿದೋಮಮ್ ಅಮೋರಾ ಚೇತಿನಾಮಕೇ ನಗರೇ ಭವಿಷ್ಯತಾಂ ದುಷ್ಟಾನಾಂ ದೃಷ್ಟಾನ್ತಂ ವಿಧಾಯ ಭಸ್ಮೀಕೃತ್ಯ ವಿನಾಶೇನ ದಣ್ಡಿತವಾನ್;
He condemned the cities of Sodom and Gomorrah and reduced them to ashes, holding them up as a warning to the godless of what was in store for them;
7 ಕಿನ್ತು ತೈಃ ಕುತ್ಸಿತವ್ಯಭಿಚಾರಿಭಿ ರ್ದುಷ್ಟಾತ್ಮಭಿಃ ಕ್ಲಿಷ್ಟಂ ಧಾರ್ಮ್ಮಿಕಂ ಲೋಟಂ ರಕ್ಷಿತವಾನ್|
but he rescued righteous Lot, whose heart was vexed by the wanton licentiousness of his neighbours;
8 ಸ ಧಾರ್ಮ್ಮಿಕೋ ಜನಸ್ತೇಷಾಂ ಮಧ್ಯೇ ನಿವಸನ್ ಸ್ವೀಯದೃಷ್ಟಿಶ್ರೋತ್ರಗೋಚರೇಭ್ಯಸ್ತೇಷಾಮ್ ಅಧರ್ಮ್ಮಾಚಾರೇಭ್ಯಃ ಸ್ವಕೀಯಧಾರ್ಮ್ಮಿಕಮನಸಿ ದಿನೇ ದಿನೇ ತಪ್ತವಾನ್|
for, seeing and hearing what he did, as he lived his righteous life among them, day after day, Lot’s righteous soul was tortured by their wicked doings.
9 ಪ್ರಭು ರ್ಭಕ್ತಾನ್ ಪರೀಕ್ಷಾದ್ ಉದ್ಧರ್ತ್ತುಂ ವಿಚಾರದಿನಞ್ಚ ಯಾವದ್ ದಣ್ಡ್ಯಾಮಾನಾನ್ ಅಧಾರ್ಮ್ಮಿಕಾನ್ ರೋದ್ಧುಂ ಪಾರಯತಿ,
The Lord, therefore, knows how to deliver the pious from temptation, and to keep the wicked, who are even now suffering punishment, in readiness for “the day of judgment” –
10 ವಿಶೇಷತೋ ಯೇ ಽಮೇಧ್ಯಾಭಿಲಾಷಾತ್ ಶಾರೀರಿಕಸುಖಮ್ ಅನುಗಚ್ಛನ್ತಿ ಕರ್ತೃತ್ವಪದಾನಿ ಚಾವಜಾನನ್ತಿ ತಾನೇವ (ರೋದ್ಧುಂ ಪಾರಯತಿ| ) ತೇ ದುಃಸಾಹಸಿನಃ ಪ್ರಗಲ್ಭಾಶ್ಚ|
especially those who, following the promptings of their lower nature, indulge their polluting passions and despise all control. Audacious and self-willed, they feel no awe of the celestial beings, maligning them,
11 ಅಪರಂ ಬಲಗೌರವಾಭ್ಯಾಂ ಶ್ರೇಷ್ಠಾ ದಿವ್ಯದೂತಾಃ ಪ್ರಭೋಃ ಸನ್ನಿಧೌ ಯೇಷಾಂ ವೈಪರೀತ್ಯೇನ ನಿನ್ದಾಸೂಚಕಂ ವಿಚಾರಂ ನ ಕುರ್ವ್ವನ್ತಿ ತೇಷಾಮ್ ಉಚ್ಚಪದಸ್ಥಾನಾಂ ನಿನ್ದನಾದ್ ಇಮೇ ನ ಭೀತಾಃ|
even where angels, though excelling them in strength and power, do not bring against them a malignant charge before the Lord.
12 ಕಿನ್ತು ಯೇ ಬುದ್ಧಿಹೀನಾಃ ಪ್ರಕೃತಾ ಜನ್ತವೋ ಧರ್ತ್ತವ್ಯತಾಯೈ ವಿನಾಶ್ಯತಾಯೈ ಚ ಜಾಯನ್ತೇ ತತ್ಸದೃಶಾ ಇಮೇ ಯನ್ನ ಬುಧ್ಯನ್ತೇ ತತ್ ನಿನ್ದನ್ತಃ ಸ್ವಕೀಯವಿನಾಶ್ಯತಯಾ ವಿನಂಕ್ಷ್ಯನ್ತಿ ಸ್ವೀಯಾಧರ್ಮ್ಮಸ್ಯ ಫಲಂ ಪ್ರಾಪ್ಸ್ಯನ್ತಿ ಚ|
These people, however, like animals without reason, intended by nature to be caught and killed – these people, I say, malign those of whom they know nothing, and will assuredly perish through their own corruption,
13 ತೇ ದಿವಾ ಪ್ರಕೃಷ್ಟಭೋಜನಂ ಸುಖಂ ಮನ್ಯನ್ತೇ ನಿಜಛಲೈಃ ಸುಖಭೋಗಿನಃ ಸನ್ತೋ ಯುಷ್ಮಾಭಿಃ ಸಾರ್ದ್ಧಂ ಭೋಜನಂ ಕುರ್ವ್ವನ್ತಃ ಕಲಙ್ಕಿನೋ ದೋಷಿಣಶ್ಚ ಭವನ್ತಿ|
suffering themselves, as the penalty for the suffering that they have inflicted. They think that pleasure consists in the self-indulgence of the moment. They are a stain and a disgrace, indulging, as they do, in their wanton revelry, even while joining you at your feasts.
14 ತೇಷಾಂ ಲೋಚನಾನಿ ಪರದಾರಾಕಾಙ್ಕ್ಷೀಣಿ ಪಾಪೇ ಚಾಶ್ರಾನ್ತಾನಿ ತೇ ಚಞ್ಚಲಾನಿ ಮನಾಂಸಿ ಮೋಹಯನ್ತಿ ಲೋಭೇ ತತ್ಪರಮನಸಃ ಸನ್ತಿ ಚ|
They have eyes only for adulteresses, eyes never tired of sin; they entice weak souls; their minds are trained to covet; they live under a curse.
15 ತೇ ಶಾಪಗ್ರಸ್ತಾ ವಂಶಾಃ ಸರಲಮಾರ್ಗಂ ವಿಹಾಯ ಬಿಯೋರಪುತ್ರಸ್ಯ ಬಿಲಿಯಮಸ್ಯ ವಿಪಥೇನ ವ್ರಜನ್ತೋ ಭ್ರಾನ್ತಾ ಅಭವನ್| ಸ ಬಿಲಿಯಮೋ ಽಪ್ಯಧರ್ಮ್ಮಾತ್ ಪ್ರಾಪ್ಯೇ ಪಾರಿತೋಷಿಕೇಽಪ್ರೀಯತ,
Leaving the straight road, they have gone astray and followed in the steps of Balaam, the son of Beor, who set his heart on the reward for wrongdoing,
16 ಕಿನ್ತು ನಿಜಾಪರಾಧಾದ್ ಭರ್ತ್ಸನಾಮ್ ಅಲಭತ ಯತೋ ವಚನಶಕ್ತಿಹೀನಂ ವಾಹನಂ ಮಾನುಷಿಕಗಿರಮ್ ಉಚ್ಚಾರ್ಯ್ಯ ಭವಿಷ್ಯದ್ವಾದಿನ ಉನ್ಮತ್ತತಾಮ್ ಅಬಾಧತ|
but was rebuked for his offence. A dumb animal spoke with a human voice, and checked the prophet’s madness.
17 ಇಮೇ ನಿರ್ಜಲಾನಿ ಪ್ರಸ್ರವಣಾನಿ ಪ್ರಚಣ್ಡವಾಯುನಾ ಚಾಲಿತಾ ಮೇಘಾಶ್ಚ ತೇಷಾಂ ಕೃತೇ ನಿತ್ಯಸ್ಥಾಯೀ ಘೋರತರಾನ್ಧಕಾರಃ ಸಞ್ಚಿತೋ ಽಸ್ತಿ| (questioned)
These people are like springs without water, or mists driven before a gale; and for them the blackest darkness has been reserved.
18 ಯೇ ಚ ಜನಾ ಭ್ರಾನ್ತ್ಯಾಚಾರಿಗಣಾತ್ ಕೃಚ್ಛ್ರೇಣೋದ್ಧೃತಾಸ್ತಾನ್ ಇಮೇ ಽಪರಿಮಿತದರ್ಪಕಥಾ ಭಾಷಮಾಣಾಃ ಶಾರೀರಿಕಸುಖಾಭಿಲಾಷೈಃ ಕಾಮಕ್ರೀಡಾಭಿಶ್ಚ ಮೋಹಯನ್ತಿ|
With boastful and foolish talk, they appeal to the passions of people’s lower nature, and, by their profligacy, entice those who are just escaping from the people who live such misguided lives.
19 ತೇಭ್ಯಃ ಸ್ವಾಧೀನತಾಂ ಪ್ರತಿಜ್ಞಾಯ ಸ್ವಯಂ ವಿನಾಶ್ಯತಾಯಾ ದಾಸಾ ಭವನ್ತಿ, ಯತಃ, ಯೋ ಯೇನೈವ ಪರಾಜಿಗ್ಯೇ ಸ ಜಾತಸ್ತಸ್ಯ ಕಿಙ್ಕರಃ|
They promise them freedom, while they themselves are slaves to corrupt habits; for a person is the slave of anything to which they give way.
20 ತ್ರಾತುಃ ಪ್ರಭೋ ರ್ಯೀಶುಖ್ರೀಷ್ಟಸ್ಯ ಜ್ಞಾನೇನ ಸಂಸಾರಸ್ಯ ಮಲೇಭ್ಯ ಉದ್ಧೃತಾ ಯೇ ಪುನಸ್ತೇಷು ನಿಮಜ್ಜ್ಯ ಪರಾಜೀಯನ್ತೇ ತೇಷಾಂ ಪ್ರಥಮದಶಾತಃ ಶೇಷದಶಾ ಕುತ್ಸಿತಾ ಭವತಿ|
If, after having escaped the polluting influences of the world, through knowing our Lord and Saviour, Jesus Christ, people are again entangled in them, and give way to them, their last state has become worse than their first.
21 ತೇಷಾಂ ಪಕ್ಷೇ ಧರ್ಮ್ಮಪಥಸ್ಯ ಜ್ಞಾನಾಪ್ರಾಪ್ತಿ ರ್ವರಂ ನ ಚ ನಿರ್ದ್ದಿಷ್ಟಾತ್ ಪವಿತ್ರವಿಧಿಮಾರ್ಗಾತ್ ಜ್ಞಾನಪ್ರಾಪ್ತಾನಾಂ ಪರಾವರ್ತ್ತನಂ|
It would, indeed, have been better for them not to have known the way of righteousness, than, after knowing it, to turn away from the holy command delivered to them.
22 ಕಿನ್ತು ಯೇಯಂ ಸತ್ಯಾ ದೃಷ್ಟಾನ್ತಕಥಾ ಸೈವ ತೇಷು ಫಲಿತವತೀ, ಯಥಾ, ಕುಕ್ಕುರಃ ಸ್ವೀಯವಾನ್ತಾಯ ವ್ಯಾವರ್ತ್ತತೇ ಪುನಃ ಪುನಃ| ಲುಠಿತುಂ ಕರ್ದ್ದಮೇ ತದ್ವತ್ ಕ್ಷಾಲಿತಶ್ಚೈವ ಶೂಕರಃ||
In their case is seen the truth of the proverb – “A dog returns to what it has vomited” and “A sow after washing to her wallowing-place in the mud.”
