< prakAzitaM 6 >
1 anantaraM mayi nirIkSamANe meSazAvakena tAsAM saptamudrANAm ekA mudrA muktA tatasteSAM caturNAm ekasya prANina Agatya pazyetivAcako meghagarjanatulyo ravo mayA zrutaH|
Y miré cuando el Cordero hubo abierto el uno de los sellos, y oí a uno de los cuatro animales diciendo como con una voz de trueno: Ven, y ve.
2 tataH param ekaH zuklAzco dRSTaH, tadArUDho jano dhanu rdhArayati tasmai ca kirITamekam adAyi tataH sa prabhavan prabhaviSyaMzca nirgatavAn|
Y miré, y he aquí un caballo blanco; y el que estaba sentado encima de él, tenía un arco; y le fue dada una corona, y salió victorioso, para que también venciese.
3 aparaM dvitIyamudrAyAM tena mocitAyAM dvitIyasya prANina Agatya pazyeti vAk mayA zrutA|
Y cuando él hubo abierto el segundo sello, oí el segundo animal, que decía: Ven, y ve.
4 tato 'ruNavarNo 'para eko 'zvo nirgatavAn tadArohiNi pRthivItaH zAntyapaharaNasya lokAnAM madhye parasparaM pratighAtotpAdanasya ca sAmarthyaM samarpitam, eko bRhatkhaGgo 'pi tasmA adAyi|
Y salió otro caballo bermejo; y al que estaba sentado sobre él, fue dado poder de quitar la paz de la tierra, y que se matasen unos a otros; y le fue dada una grande espada.
5 aparaM tRtIyamudrAyAM tana mocitAyAM tRtIyasya prANina Agatya pazyeti vAk mayA zrutA, tataH kAlavarNa eko 'zvo mayA dRSTaH, tadArohiNo haste tulA tiSThati
Y cuando él hubo abierto el tercero sello, oí al tercer animal, que decía: Ven, y mira. Y miré, y he aquí un caballo negro; y el que estaba sentado encima de él tenía un peso en su mano.
6 anantaraM prANicatuSTayasya madhyAd vAgiyaM zrutA godhUmAnAmekaH seTako mudrApAdaikamUlyaH, yavAnAJca seTakatrayaM mudrApAdaikamUlyaM tailadrAkSArasAzca tvayA mA hiMsitavyAH|
Y oí una voz en medio de los cuatro animales, que decía: Un cheniz de trigo por un denario, y tres chenices de cebada por un denario; y no hagas daño al vino, ni al aceite.
7 anantaraM caturthamudrAyAM tena mocitAyAM caturthasya prANina Agatya pazyeti vAk mayA zrutA|
Y después que él abrió el cuarto sello, oí la voz del cuarto animal, que decía: Ven, y ve.
8 tataH pANDuravarNa eko 'zvo mayA dRSTaH, tadArohiNo nAma mRtyuriti paralokazca tam anucarati khaGgena durbhikSeNa mahAmAryyA vanyapazubhizca lokAnAM badhAya pRthivyAzcaturthAMzasyAdhipatyaM tasmA adAyi| (Hadēs )
Y miré, y he aquí un caballo pálido; y el que estaba sentado sobre él, tenía por nombre Muerte, y el Infierno le seguía; y le fue dada potestad sobre la cuarta parte de la tierra, para matar con espada, y con hambre, y con mortandad, y con fieras de la tierra. (Hadēs )
9 anantaraM paJcamamudrAyAM tena mocitAyAm IzvaravAkyahetostatra sAkSyadAnAcca cheditAnAM lokAnAM dehino vedyA adho mayAdRzyanta|
Y cuando él hubo abierto el quinto sello, ví debajo del altar las almas de los que habían sido muertos por la palabra de Dios, y por el testimonio que ellos tenían:
10 ta uccairidaM gadanti, he pavitra satyamaya prabho asmAkaM raktapAte pRthivInivAsibhi rvivadituM tasya phala dAtuJca kati kAlaM vilambase?
Y clamaban en alta voz, diciendo: ¿Hasta cuándo, Señor, santo y verdadero, no juzgas, y vengas nuestra sangre de los que moran sobre la tierra?
11 tatasteSAm ekaikasmai zubhraH paricchado 'dAyi vAgiyaJcAkathyata yUyamalpakAlam arthato yuSmAkaM ye sahAdAsA bhrAtaro yUyamiva ghAniSyante teSAM saMkhyA yAvat sampUrNatAM na gacchati tAvad viramata|
Y fuéronles dadas sendas ropas blancas, y les fue dicho, que aun reposasen todavía un poco de tiempo, hasta que sus consiervos fuesen cumplidos, y sus hermanos que también habían de ser muertos como ellos.
12 anantaraM yadA sa SaSThamudrAmamocayat tadA mayi nirIkSamANe mahAn bhUkampo 'bhavat sUryyazca uSTralomajavastravat kRSNavarNazcandramAzca raktasaGkAzo 'bhavat
Y miré cuando él abrió el sexto sello; y, he aquí, fue hecho un gran terremoto; y el sol fue hecho negro como saco de pelo, y la luna fue hecha toda como sangre;
13 gaganasthatArAzca prabalavAyunA cAlitAd uDumbaravRkSAt nipAtitAnyapakkaphalAnIva bhUtale nyapatan|
Y las estrellas del cielo cayeron sobre la tierra, como la higuera deja caer sus no sazonados higos, cuando es sacudida de un vigoroso viento:
14 AkAzamaNDalaJca saGkucyamAnagranthaivAntardhAnam agamat giraya upadvIpAzca sarvve sthAnAntaraM cAlitAH
Y el cielo se apartó como un libro que es arrollado; y todo monte e islas fueron movidos de sus lugares;
15 pRthivIsthA bhUpAlA mahAllokAH sahastrapatayo dhaninaH parAkramiNazca lokA dAsA muktAzca sarvve 'pi guhAsu giristhazaileSu ca svAn prAcchAdayan|
Y los reyes de la tierra, y los magnates, y los ricos, y los capitanes, y los fuertes, y todo siervo, y todo libre se escondieron en las cavernas, y en tre las piedras de los montes;
16 te ca girIn zailAMzca vadanti yUyam asmadupari patitvA siMhAsanopaviSTajanasya dRSTito meSazAvakasya kopAccAsmAn gopAyata;
Y decían a los montes, y a las rocas: Caéd sobre nosotros, y escondédnos de la cara de aquel que está sentado sobre el trono, y de la ira del Cordero:
17 yatastasya krodhasya mahAdinam upasthitaM kaH sthAtuM zaknoti?
Porque el gran día de su ira es venido, ¿y quién podrá estar firme?