mathiH 22
1 anantaraM yIzuH punarapi dRSTAntena tAn avAdIt,
και αποκριθεις ο ιησους παλιν ειπεν αυτοις εν παραβολαις λεγων
2 svargIyarAjyam etAdRzasya nRpateH samaM, yo nija putraM vivAhayan sarvvAn nimantritAn AnetuM dAseyAn prahitavAn,
ωμοιωθη η βασιλεια των ουρανων ανθρωπω βασιλει οστις εποιησεν γαμους τω υιω αυτου
3 kintu te samAgantuM neSTavantaH|
και απεστειλεν τους δουλους αυτου καλεσαι τους κεκλημενους εις τους γαμους και ουκ ηθελον ελθειν
4 tato rAjA punarapi dAsAnanyAn ityuktvA preSayAmAsa, nimantritAn vadata, pazyata, mama bhejyamAsAditamAste, nijavTaSAdipuSTajantUn mArayitvA sarvvaM khAdyadravyamAsAditavAn, yUyaM vivAhamAgacchata|
παλιν απεστειλεν αλλους δουλους λεγων ειπατε τοις κεκλημενοις ιδου το αριστον μου ητοιμασα οι ταυροι μου και τα σιτιστα τεθυμενα και παντα ετοιμα δευτε εις τους γαμους
5 tathapi te tucchIkRtya kecit nijakSetraM kecid vANijyaM prati svasvamArgeNa calitavantaH|
οι δε αμελησαντες απηλθον ο μεν εις τον ιδιον αγρον ο δε εις την εμποριαν αυτου
6 anye lokAstasya dAseyAn dhRtvA daurAtmyaM vyavahRtya tAnavadhiSuH|
οι δε λοιποι κρατησαντες τους δουλους αυτου υβρισαν και απεκτειναν
7 anantaraM sa nRpatistAM vArttAM zrutvA krudhyan sainyAni prahitya tAn ghAtakAn hatvA teSAM nagaraM dAhayAmAsa|
ακουσας δε ο βασιλευς ωργισθη και πεμψας τα στρατευματα αυτου απωλεσεν τους φονεις εκεινους και την πολιν αυτων ενεπρησεν
8 tataH sa nijadAseyAn babhASe, vivAhIyaM bhojyamAsAditamAste, kintu nimantritA janA ayogyAH|
τοτε λεγει τοις δουλοις αυτου ο μεν γαμος ετοιμος εστιν οι δε κεκλημενοι ουκ ησαν αξιοι
9 tasmAd yUyaM rAjamArgaM gatvA yAvato manujAn pazyata, tAvataeva vivAhIyabhojyAya nimantrayata|
πορευεσθε ουν επι τας διεξοδους των οδων και οσους αν ευρητε καλεσατε εις τους γαμους
10 tadA te dAseyA rAjamArgaM gatvA bhadrAn abhadrAn vA yAvato janAn dadRzuH, tAvataeva saMgRhyAnayan; tato'bhyAgatamanujai rvivAhagRham apUryyata|
και εξελθοντες οι δουλοι εκεινοι εις τας οδους συνηγαγον παντας οσους ευρον πονηρους τε και αγαθους και επλησθη ο γαμος ανακειμενων
11 tadAnIM sa rAjA sarvvAnabhyAgatAn draSTum abhyantaramAgatavAn; tadA tatra vivAhIyavasanahInamekaM janaM vIkSya taM jagAd,
εισελθων δε ο βασιλευς θεασασθαι τους ανακειμενους ειδεν εκει ανθρωπον ουκ ενδεδυμενον ενδυμα γαμου
12 he mitra, tvaM vivAhIyavasanaM vinA kathamatra praviSTavAn? tena sa niruttaro babhUva|
και λεγει αυτω εταιρε πως εισηλθες ωδε μη εχων ενδυμα γαμου ο δε εφιμωθη
13 tadA rAjA nijAnucarAn avadat, etasya karacaraNAn baddhA yatra rodanaM dantairdantagharSaNaJca bhavati, tatra vahirbhUtatamisre taM nikSipata|
τοτε ειπεν ο βασιλευς τοις διακονοις δησαντες αυτου ποδας και χειρας αρατε αυτον και εκβαλετε εις το σκοτος το εξωτερον εκει εσται ο κλαυθμος και ο βρυγμος των οδοντων
14 itthaM bahava AhUtA alpe manobhimatAH|
πολλοι γαρ εισιν κλητοι ολιγοι δε εκλεκτοι
15 anantaraM phirUzinaH pragatya yathA saMlApena tam unmAthe pAtayeyustathA mantrayitvA
τοτε πορευθεντες οι φαρισαιοι συμβουλιον ελαβον οπως αυτον παγιδευσωσιν εν λογω
16 herodIyamanujaiH sAkaM nijaziSyagaNena taM prati kathayAmAsuH, he guro, bhavAn satyaH satyamIzvarIyamArgamupadizati, kamapi mAnuSaM nAnurudhyate, kamapi nApekSate ca, tad vayaM jAnImaH|
και αποστελλουσιν αυτω τους μαθητας αυτων μετα των ηρωδιανων λεγοντες διδασκαλε οιδαμεν οτι αληθης ει και την οδον του θεου εν αληθεια διδασκεις και ου μελει σοι περι ουδενος ου γαρ βλεπεις εις προσωπον ανθρωπων
17 ataH kaisarabhUpAya karo'smAkaM dAtavyo na vA? atra bhavatA kiM budhyate? tad asmAn vadatu|
ειπε ουν ημιν τι σοι δοκει εξεστιν δουναι κηνσον καισαρι η ου
18 tato yIzusteSAM khalatAM vijJAya kathitavAn, re kapaTinaH yuyaM kuto mAM parikSadhve?
γνους δε ο ιησους την πονηριαν αυτων ειπεν τι με πειραζετε υποκριται
19 tatkaradAnasya mudrAM mAM darzayata| tadAnIM taistasya samIpaM mudrAcaturthabhAga AnIte
επιδειξατε μοι το νομισμα του κηνσου οι δε προσηνεγκαν αυτω δηναριον
20 sa tAn papraccha, atra kasyeyaM mUrtti rnAma cAste? te jagaduH, kaisarabhUpasya|
και λεγει αυτοις τινος η εικων αυτη και η επιγραφη
21 tataH sa uktavAna, kaisarasya yat tat kaisarAya datta, Izvarasya yat tad IzvarAya datta|
λεγουσιν αυτω καισαρος τοτε λεγει αυτοις αποδοτε ουν τα καισαρος καισαρι και τα του θεου τω θεω
22 iti vAkyaM nizamya te vismayaM vijJAya taM vihAya calitavantaH|
και ακουσαντες εθαυμασαν και αφεντες αυτον απηλθον
23 tasminnahani sidUkino'rthAt zmazAnAt notthAsyantIti vAkyaM ye vadanti, te yIzerantikam Agatya papracchuH,
εν εκεινη τη ημερα προσηλθον αυτω σαδδουκαιοι οι λεγοντες μη ειναι αναστασιν και επηρωτησαν αυτον
24 he guro, kazcinmanujazcet niHsantAnaH san prANAn tyajati, tarhi tasya bhrAtA tasya jAyAM vyuhya bhrAtuH santAnam utpAdayiSyatIti mUsA AdiSTavAn|
λεγοντες διδασκαλε μωσης ειπεν εαν τις αποθανη μη εχων τεκνα επιγαμβρευσει ο αδελφος αυτου την γυναικα αυτου και αναστησει σπερμα τω αδελφω αυτου
25 kintvasmAkamatra ke'pi janAH saptasahodarA Asan, teSAM jyeSTha ekAM kanyAM vyavahAt, aparaM prANatyAgakAle svayaM niHsantAnaH san tAM striyaM svabhrAtari samarpitavAn,
ησαν δε παρ ημιν επτα αδελφοι και ο πρωτος γαμησας ετελευτησεν και μη εχων σπερμα αφηκεν την γυναικα αυτου τω αδελφω αυτου
26 tato dvitIyAdisaptamAntAzca tathaiva cakruH|
ομοιως και ο δευτερος και ο τριτος εως των επτα
27 zeSe sApI nArI mamAra|
υστερον δε παντων απεθανεν και η γυνη
28 mRtAnAm utthAnasamaye teSAM saptAnAM madhye sA nArI kasya bhAryyA bhaviSyati? yasmAt sarvvaeva tAM vyavahan|
εν τη ουν αναστασει τινος των επτα εσται γυνη παντες γαρ εσχον αυτην
29 tato yIzuH pratyavAdIt, yUyaM dharmmapustakam IzvarIyAM zaktiJca na vijJAya bhrAntimantaH|
αποκριθεις δε ο ιησους ειπεν αυτοις πλανασθε μη ειδοτες τας γραφας μηδε την δυναμιν του θεου
30 utthAnaprAptA lokA na vivahanti, na ca vAcA dIyante, kintvIzvarasya svargasthadUtAnAM sadRzA bhavanti|
εν γαρ τη αναστασει ουτε γαμουσιν ουτε εκγαμιζονται αλλ ως αγγελοι του θεου εν ουρανω εισιν
31 aparaM mRtAnAmutthAnamadhi yuSmAn pratIyamIzvaroktiH,
περι δε της αναστασεως των νεκρων ουκ ανεγνωτε το ρηθεν υμιν υπο του θεου λεγοντος
32 "ahamibrAhIma Izvara ishAka Izvaro yAkUba Izvara" iti kiM yuSmAbhi rnApAThi? kintvIzvaro jIvatAm Izvara: , sa mRtAnAmIzvaro nahi|
εγω ειμι ο θεος αβρααμ και ο θεος ισαακ και ο θεος ιακωβ ουκ εστιν ο θεος θεος νεκρων αλλα ζωντων
33 iti zrutvA sarvve lokAstasyopadezAd vismayaM gatAH|
και ακουσαντες οι οχλοι εξεπλησσοντο επι τη διδαχη αυτου
34 anantaraM sidUkinAm niruttaratvavArtAM nizamya phirUzina ekatra militavantaH,
οι δε φαρισαιοι ακουσαντες οτι εφιμωσεν τους σαδδουκαιους συνηχθησαν επι το αυτο
35 teSAmeko vyavasthApako yIzuM parIkSituM papaccha,
και επηρωτησεν εις εξ αυτων νομικος πειραζων αυτον και λεγων
36 he guro vyavasthAzAstramadhye kAjJA zreSThA?
διδασκαλε ποια εντολη μεγαλη εν τω νομω
37 tato yIzuruvAca, tvaM sarvvAntaHkaraNaiH sarvvaprANaiH sarvvacittaizca sAkaM prabhau paramezvare prIyasva,
ο δε ιησους ειπεν αυτω αγαπησεις κυριον τον θεον σου εν ολη τη καρδια σου και εν ολη τη ψυχη σου και εν ολη τη διανοια σου
38 eSA prathamamahAjJA| tasyAH sadRzI dvitIyAjJaiSA,
αυτη εστιν πρωτη και μεγαλη εντολη
39 tava samIpavAsini svAtmanIva prema kuru|
δευτερα δε ομοια αυτη αγαπησεις τον πλησιον σου ως σεαυτον
40 anayo rdvayorAjJayoH kRtsnavyavasthAyA bhaviSyadvaktRgranthasya ca bhArastiSThati|
εν ταυταις ταις δυσιν εντολαις ολος ο νομος και οι προφηται κρεμανται
41 anantaraM phirUzinAm ekatra sthitikAle yIzustAn papraccha,
συνηγμενων δε των φαρισαιων επηρωτησεν αυτους ο ιησους
42 khrISTamadhi yuSmAkaM kIdRgbodho jAyate? sa kasya santAnaH? tataste pratyavadan, dAyUdaH santAnaH|
λεγων τι υμιν δοκει περι του χριστου τινος υιος εστιν λεγουσιν αυτω του δαβιδ
43 tadA sa uktavAn, tarhi dAyUd katham AtmAdhiSThAnena taM prabhuM vadati?
λεγει αυτοις πως ουν δαβιδ εν πνευματι κυριον αυτον καλει λεγων
44 yathA mama prabhumidaM vAkyamavadat paramezvaraH| tavArIn pAdapIThaM te yAvannahi karomyahaM| tAvat kAlaM madIye tvaM dakSapArzva upAviza| ato yadi dAyUd taM prabhuM vadati, rtiha sa kathaM tasya santAno bhavati?
ειπεν ο κυριος τω κυριω μου καθου εκ δεξιων μου εως αν θω τους εχθρους σου υποποδιον των ποδων σου
45 tadAnIM teSAM kopi tadvAkyasya kimapyuttaraM dAtuM nAzaknot;
ει ουν δαβιδ καλει αυτον κυριον πως υιος αυτου εστιν
46 taddinamArabhya taM kimapi vAkyaM praSTuM kasyApi sAhaso nAbhavat|
και ουδεις εδυνατο αυτω αποκριθηναι λογον ουδε ετολμησεν τις απ εκεινης της ημερας επερωτησαι αυτον ουκετι
