2 karinthinaH 8
1 he bhrAtaraH, mAkidaniyAdezasthAsu samitiSu prakAzito ya IzvarasyAnugrahastamahaM yuSmAn jJApayAmi|
Notam autem facimus vobis, fratres, gratiam Dei, quæ data est in Ecclesiis Macedoniæ:
2 vastuto bahuklezaparIkSAsamaye teSAM mahAnando'tIvadInatA ca vadAnyatAyAH pracuraphalam aphalayatAM|
quod in multo experimento tribulationis abundantia gaudii ipsorum fuit, et altissima paupertas eorum abundavit in divitias simplicitatis eorum:
3 te svecchayA yathAzakti kiJcAtizakti dAna udyuktA abhavan iti mayA pramANIkriyate|
quia secundum virtutem testimonium illis reddo, et supra virtutem voluntarii fuerunt,
4 vayaJca yat pavitralokebhyasteSAM dAnam upakArArthakam aMzanaJca gRhlAmastad bahununayenAsmAn prArthitavantaH|
cum multa exhortatione obsecrantes nos gratiam, et communicationem ministerii, quod fit in Sanctos.
5 vayaM yAdRk pratyaiQkSAmahi tAdRg akRtvA te'gre prabhave tataH param IzvarasyecchayAsmabhyamapi svAn nyavedayan|
Et non sicut speravimus, sed semetipsos dederunt primum Domino, deinde nobis per voluntatem Dei,
6 ato hetostvaM yathArabdhavAn tathaiva karinthinAM madhye'pi tad dAnagrahaNaM sAdhayeti yuSmAn adhi vayaM tItaM prArthayAmahi|
ita ut rogaremus Titum: ut quemadmodum cœpit, ita et perficiat in vobis etiam gratiam istam.
7 ato vizvAso vAkpaTutA jJAnaM sarvvotsAho 'smAsu prema caitai rguNai ryUyaM yathAparAn atizedhve tathaivaitena guNenApyatizedhvaM|
Sed sicut in omnibus abundatis fide, et sermone, et scientia, et omni solicitudine, insuper et charitate vestra in nos, ut et in hac gratia abundetis.
8 etad aham AjJayA kathayAmIti nahi kintvanyeSAm utsAhakAraNAd yuSmAkamapi premnaH sAralyaM parIkSitumicchatA mayaitat kathyate|
Non quasi imperans dico: sed per aliorum solicitudinem, etiam vestræ charitatis ingenium bonum comprobans.
9 yUyaJcAsmatprabho ryIzukhrISTasyAnugrahaM jAnItha yatastasya nirdhanatvena yUyaM yad dhanino bhavatha tadarthaM sa dhanI sannapi yuSmatkRte nirdhano'bhavat|
Scitis enim gratiam Domini nostri Iesu Christi, quoniam propter vos egenus factus est, cum esset dives, ut illius inopia vos divites essetis.
10 etasmin ahaM yuSmAn svavicAraM jJApayAmi| gataM saMvatsaram Arabhya yUyaM kevalaM karmma karttaM tannahi kintvicchukatAM prakAzayitumapyupAkrAbhyadhvaM tato heto ryuSmatkRte mama mantraNA bhadrA|
Et consilium in hoc do: hoc enim vobis utile est, qui non solum facere, sed et velle cœpistis ab anno priore:
11 ato 'dhunA tatkarmmasAdhanaM yuSmAbhiH kriyatAM tena yadvad icchukatAyAm utsAhastadvad ekaikasya sampadanusAreNa karmmasAdhanam api janiSyate|
nunc vero et facto perficite: ut quemadmodum promptus est animus voluntatis, ita sit et perficiendi ex eo, quod habetis.
12 yasmin icchukatA vidyate tena yanna dhAryyate tasmAt so'nugRhyata iti nahi kintu yad dhAryyate tasmAdeva|
Si enim voluntas prompta est, secundum id, quod habet, accepta est, non secundum id, quod non habet.
13 yata itareSAM virAmeNa yuSmAkaJca klezena bhavitavyaM tannahi kintu samatayaiva|
Non enim ut aliis sit remissio, vobis autem tribulatio, sed ex æqualitate.
14 varttamAnasamaye yuSmAkaM dhanAdhikyena teSAM dhananyUnatA pUrayitavyA tasmAt teSAmapyAdhikyena yuSmAkaM nyUnatA pUrayiSyate tena samatA janiSyate|
In præsenti tempore vestra abundantia illorum inopiam suppleat: ut et illorum abundantia vestræ inopiæ sit supplementum, ut fiat æqualitas, sicut scriptum est:
15 tadeva zAstre'pi likhitam Aste yathA, yenAdhikaM saMgRhItaM tasyAdhikaM nAbhavat yena cAlpaM saMgRhItaM tasyAlpaM nAbhavat|
Qui multum non abundavit: et qui modicum, non minoravit.
16 yuSmAkaM hitAya tItasya manasi ya Izvara imam udyogaM janitavAn sa dhanyo bhavatu|
Gratias autem Deo, qui dedit eandem solicitudinem pro vobis in corde Titi,
17 tIto'smAkaM prArthanAM gRhItavAn kiJca svayam udyuktaH san svecchayA yuSmatsamIpaM gatavAn|
quoniam exhortationem quidem suscepit: sed cum solicitior esset, sua voluntate profectus est ad vos.
18 tena saha yo'para eko bhrAtAsmAbhiH preSitaH susaMvAdAt tasya sukhyAtyA sarvvAH samitayo vyAptAH|
Misimus etiam cum illo fratrem, cuius laus est in Evangelio per omnes Ecclesias:
19 prabho rgauravAya yuSmAkam icchukatAyai ca sa samitibhiretasyai dAnasevAyai asmAkaM saGgitve nyayojyata|
non solum autem, sed et ordinatus est ab Ecclesiis comes peregrinationis nostræ in hanc gratiam, quæ ministratur a nobis ad Domini gloriam, et destinatam voluntatem nostram:
20 yato yA mahopAyanasevAsmAbhi rvidhIyate tAmadhi vayaM yat kenApi na nindyAmahe tadarthaM yatAmahe|
devitantes hoc, ne quis nos vituperet in hac plenitudine, quæ ministratur a nobis.
21 yataH kevalaM prabhoH sAkSAt tannahi kintu mAnavAnAmapi sAkSAt sadAcAraM karttum AlocAmahe|
Providemus enim bona non solum coram Deo, sed etiam coram hominibus.
22 tAbhyAM sahApara eko yo bhrAtAsmAbhiH preSitaH so'smAbhi rbahuviSayeSu bahavArAn parIkSita udyogIva prakAzitazca kintvadhunA yuSmAsu dRDhavizvAsAt tasyotsAho bahu vavRdhe|
Misimus autem cum illis et fratrem nostrum, quem probavimus in multis sæpe solicitum esse: nunc autem multo solicitiorem, confidentia multa in vos,
23 yadi kazcit tItasya tattvaM jijJAsate tarhi sa mama sahabhAgI yuSmanmadhye sahakArI ca, aparayo rbhrAtrostattvaM vA yadi jijJAsate tarhi tau samitInAM dUtau khrISTasya pratibimbau ceti tena jJAyatAM|
sive pro Tito, qui est socius meus, et in vos adiutor, sive fratres nostri, Apostoli Ecclesiarum, gloria Christi.
24 ato hetoH samitInAM samakSaM yuSmatpremno'smAkaM zlAghAyAzca prAmANyaM tAn prati yuSmAbhiH prakAzayitavyaM|
Ostensionem ergo, quæ est charitatis vestræ, et nostræ gloriæ pro vobis, in illos ostendite in faciem Ecclesiarum.
