< માર્કઃ 5 >

1 અથ તૂ સિન્ધુપારં ગત્વા ગિદેરીયપ્રદેશ ઉપતસ્થુઃ|
Then they crossed the sea, and came into the country of the Gadarenes.
2 નૌકાતો નિર્ગતમાત્રાદ્ અપવિત્રભૂતગ્રસ્ત એકઃ શ્મશાનાદેત્ય તં સાક્ષાચ્ ચકાર|
He was no sooner gone ashore, than there met him a man coming from the monuments, possessed of an unclean spirit,
3 સ શ્મશાનેઽવાત્સીત્ કોપિ તં શૃઙ્ખલેન બદ્વ્વા સ્થાપયિતું નાશક્નોત્|
who made his abode in the tombs; and no man could confine him, not even with chains,
4 જનૈર્વારં નિગડૈઃ શૃઙ્ખલૈશ્ચ સ બદ્ધોપિ શૃઙ્ખલાન્યાકૃષ્ય મોચિતવાન્ નિગડાનિ ચ ભંક્ત્વા ખણ્ડં ખણ્ડં કૃતવાન્ કોપિ તં વશીકર્ત્તું ન શશક|
and broken the fetters, so that no person was able to tame him.
5 દિવાનિશં સદા પર્વ્વતં શ્મશાનઞ્ચ ભ્રમિત્વા ચીત્શબ્દં કૃતવાન્ ગ્રાવભિશ્ચ સ્વયં સ્વં કૃતવાન્|
He was continually, night and day, in the mountains, and in the tombs, howling, and cutting himself with flints.
6 સ યીશું દૂરાત્ પશ્યન્નેવ ધાવન્ તં પ્રણનામ ઉચૈરુવંશ્ચોવાચ,
But when he saw Jesus afar off, he ran, and prostrating himself before him,
7 હે સર્વ્વોપરિસ્થેશ્વરપુત્ર યીશો ભવતા સહ મે કઃ સમ્બન્ધઃ? અહં ત્વામીશ્વરેણ શાપયે માં મા યાતય|
cried out, What hast thou to do with me, Jesus, Son of the Most High God? I conjure thee by God not to torment me.
8 યતો યીશુસ્તં કથિતવાન્ રે અપવિત્રભૂત, અસ્માન્નરાદ્ બહિર્નિર્ગચ્છ|
(For Jesus had said to him, Come out of the man, you unclean spirit.)
9 અથ સ તં પૃષ્ટવાન્ કિન્તે નામ? તેન પ્રત્યુક્તં વયમનેકે ઽસ્મસ્તતોઽસ્મન્નામ બાહિની|
Jesus asked him, What is your name? He answered, My name is Legion, for we are many.
10 તતોસ્માન્ દેશાન્ન પ્રેષયેતિ તે તં પ્રાર્થયન્ત|
And he earnestly entreated him not to drive them out of the country.
11 તદાનીં પર્વ્વતં નિકષા બૃહન્ વરાહવ્રજશ્ચરન્નાસીત્|
Now there was a great herd of swine feeding on the mountain.
12 તસ્માદ્ ભૂતા વિનયેન જગદુઃ, અમું વરાહવ્રજમ્ આશ્રયિતુમ્ અસ્માન્ પ્રહિણુ|
And the fiends besought him, saying, Suffer us to go to the swine, that we may enter into them.
13 યીશુનાનુજ્ઞાતાસ્તેઽપવિત્રભૂતા બહિર્નિર્યાય વરાહવ્રજં પ્રાવિશન્ તતઃ સર્વ્વે વરાહા વસ્તુતસ્તુ પ્રાયોદ્વિસહસ્રસંઙ્ખ્યકાઃ કટકેન મહાજવાદ્ ધાવન્તઃ સિન્ધૌ પ્રાણાન્ જહુઃ|
Jesus immediately permitted them. Then the unclean spirits being gone out, entered into the swine; and the herd, in number about two thousand, rushed down a precipice into the sea, and were choked.
14 તસ્માદ્ વરાહપાલકાઃ પલાયમાનાઃ પુરે ગ્રામે ચ તદ્વાર્ત્તં કથયાઞ્ચક્રુઃ| તદા લોકા ઘટિતં તત્કાર્ય્યં દ્રષ્ટું બહિર્જગ્મુઃ
And the swineherds fled, and told it in the city and villages. And the people flocked out to see what had happened.
15 યીશોઃ સન્નિધિં ગત્વા તં ભૂતગ્રસ્તમ્ અર્થાદ્ બાહિનીભૂતગ્રસ્તં નરં સવસ્ત્રં સચેતનં સમુપવિષ્ટઞ્ચ દૃષ્ટ્વા બિભ્યુઃ|
When they came to Jesus, and saw him who had been possessed by the legion, sitting, and clothed, and in his right mind, they were afraid.
16 તતો દૃષ્ટતત્કાર્ય્યલોકાસ્તસ્ય ભૂતગ્રસ્તનરસ્ય વરાહવ્રજસ્યાપિ તાં ધટનાં વર્ણયામાસુઃ|
And those who had seen the whole, having related to them what had happened to the demoniac, and to the swine,
17 તતસ્તે સ્વસીમાતો બહિર્ગન્તું યીશું વિનેતુમારેભિરે|
they entreated him to leave their territories.
18 અથ તસ્ય નૌકારોહણકાલે સ ભૂતમુક્તો ના યીશુના સહ સ્થાતું પ્રાર્થયતે;
As he entered the bark, the man who had been possessed, begged permission to attend him.
19 કિન્તુ સ તમનનુમત્ય કથિતવાન્ ત્વં નિજાત્મીયાનાં સમીપં ગૃહઞ્ચ ગચ્છ પ્રભુસ્ત્વયિ કૃપાં કૃત્વા યાનિ કર્મ્માણિ કૃતવાન્ તાનિ તાન્ જ્ઞાપય|
Jesus however did not permit him, but said, Go home to your relations, and tell them what great things the Lord, in pity, jas done for you.
20 અતઃ સ પ્રસ્થાય યીશુના કૃતં તત્સર્વ્વાશ્ચર્ય્યં કર્મ્મ દિકાપલિદેશે પ્રચારયિતું પ્રારબ્ધવાન્ તતઃ સર્વ્વે લોકા આશ્ચર્ય્યં મેનિરે|
Accordingly he departed, publishing in Decapolis, what great things Jesus had done for him. And they were all amazed.
21 અનન્તરં યીશૌ નાવા પુનરન્યપાર ઉત્તીર્ણે સિન્ધુતટે ચ તિષ્ઠતિ સતિ તત્સમીપે બહુલોકાનાં સમાગમોઽભૂત્|
Jesus having repassed in the bark, a great crowd gathered round him, while he was on the shore.
22 અપરં યાયીર્ નામ્ના કશ્ચિદ્ ભજનગૃહસ્યાધિપ આગત્ય તં દૃષ્ટ્વૈવ ચરણયોઃ પતિત્વા બહુ નિવેદ્ય કથિતવાન્;
Then came one of the directors of the synagogue, named Jairus, who seeing him threw himself at his feet,
23 મમ કન્યા મૃતપ્રાયાભૂદ્ અતો ભવાનેત્ય તદારોગ્યાય તસ્યા ગાત્રે હસ્તમ્ અર્પયતુ તેનૈવ સા જીવિષ્યતિ|
and entreated him earnestly, saying, My little daughter is in extreme danger; I pray you come and lay your hands upon her and to heal her, and she will be well.
24 તદા યીશુસ્તેન સહ ચલિતઃ કિન્તુ તત્પશ્ચાદ્ બહુલોકાશ્ચલિત્વા તાદ્ગાત્રે પતિતાઃ|
And Jesus went with him, followed by a great multitude who thronged him.
25 અથ દ્વાદશવર્ષાણિ પ્રદરરોગેણ
And a woman, who had been twelve years distressed with an issue of blood,
26 શીર્ણા ચિકિત્સકાનાં નાનાચિકિત્સાભિશ્ચ દુઃખં ભુક્તવતી ચ સર્વ્વસ્વં વ્યયિત્વાપિ નારોગ્યં પ્રાપ્તા ચ પુનરપિ પીડિતાસીચ્ચ
who had suffered much from several physicians, and spent her all without receiving any relief, but rather growing worse,
27 યા સ્ત્રી સા યીશો ર્વાર્ત્તાં પ્રાપ્ય મનસાકથયત્ યદ્યહં તસ્ય વસ્ત્રમાત્ર સ્પ્રષ્ટું લભેયં તદા રોગહીના ભવિષ્યામિ|
having heard of Jesus, came in the crowd, behind, and touched his mantle;
28 અતોહેતોઃ સા લોકારણ્યમધ્યે તત્પશ્ચાદાગત્ય તસ્ય વસ્ત્રં પસ્પર્શ|
for she had said, If I but touch his cloths, I shall recover.
29 તેનૈવ તત્ક્ષણં તસ્યા રક્તસ્રોતઃ શુષ્કં સ્વયં તસ્માદ્ રોગાન્મુક્તા ઇત્યપિ દેહેઽનુભૂતા|
Instantly the source of her distemper was dried up, and she felt in her body, that she was delivered from that scourge.
30 અથ સ્વસ્માત્ શક્તિ ર્નિર્ગતા યીશુરેતન્મનસા જ્ઞાત્વા લોકનિવહં પ્રતિ મુખં વ્યાવૃત્ય પૃષ્ટવાન્ કેન મદ્વસ્ત્રં સ્પૃષ્ટં?
Jesus immediately, conscious of the virtue which had issued from him, turned toward the crowd, saying, Who touched my clothes?
31 તતસ્તસ્ય શિષ્યા ઊચુઃ ભવતો વપુષિ લોકાઃ સંઘર્ષન્તિ તદ્ દૃષ્ટ્વા કેન મદ્વસ્ત્રં સ્પૃષ્ટમિતિ કુતઃ કથયતિ?
His disciples answered, You see how the multitude throng you; yet you say, Who touched me?
32 કિન્તુ કેન તત્ કર્મ્મ કૃતં તદ્ દ્રષ્ટું યીશુશ્ચતુર્દિશો દૃષ્ટવાન્|
But he looked round him, to see her who had done it.
33 તતઃ સા સ્ત્રી ભીતા કમ્પિતા ચ સતી સ્વસ્યા રુક્પ્રતિક્રિયા જાતેતિ જ્ઞાત્વાગત્ય તત્સમ્મુખે પતિત્વા સર્વ્વવૃત્તાન્તં સત્યં તસ્મૈ કથયામાસ|
Then the woman, knowing the change wrought upon her, came trembling with fear, threw herself prostrate before him, and confessed the whole truth.
34 તદાનીં યીશુસ્તાં ગદિતવાન્, હે કન્યે તવ પ્રતીતિસ્ત્વામ્ અરોગામકરોત્ ત્વં ક્ષેમેણ વ્રજ સ્વરોગાન્મુક્તા ચ તિષ્ઠ|
But he said to her, Daughter, your faith has cured you; go in peace, released from this scourge.
35 ઇતિવાક્યવદનકાલે ભજનગૃહાધિપસ્ય નિવેશનાલ્ લોકા એત્યાધિપં બભાષિરે તવ કન્યા મૃતા તસ્માદ્ ગુરું પુનઃ કુતઃ ક્લિશ્નાસિ?
Before he had done speaking, messengers came from the house of the director of the synagogue, who said, Your daughter is dead, why should you trouble the teacher any further?
36 કિન્તુ યીશુસ્તદ્ વાક્યં શ્રુત્વૈવ ભજનગૃહાધિપં ગદિતવાન્ મા ભૈષીઃ કેવલં વિશ્વાસિહિ|
Jesus hearing this message delivered, said immediately to the director, Fear not; only believe.
37 અથ પિતરો યાકૂબ્ તદ્ભ્રાતા યોહન્ ચ એતાન્ વિના કમપિ સ્વપશ્ચાદ્ યાતું નાન્વમન્યત|
And he allowed no person to follow him except Peter and James, and John, the brother of James.
38 તસ્ય ભજનગૃહાધિપસ્ય નિવેશનસમીપમ્ આગત્ય કલહં બહુરોદનં વિલાપઞ્ચ કુર્વ્વતો લોકાન્ દદર્શ|
Being arrived at the director's house, and seeing the tumult, and the people weeping and wailing immoderately,
39 તસ્માન્ નિવેશનં પ્રવિશ્ય પ્રોક્તવાન્ યૂયં કુત ઇત્થં કલહં રોદનઞ્ચ કુરુથ? કન્યા ન મૃતા નિદ્રાતિ|
he said to them, as he entered, Why do you weep and make a bustle? The child is not dead, but asleep.
40 તસ્માત્તે તમુપજહસુઃ કિન્તુ યીશુઃ સર્વ્વાન બહિષ્કૃત્ય કન્યાયાઃ પિતરૌ સ્વસઙ્ગિનશ્ચ ગૃહીત્વા યત્ર કન્યાસીત્ તત્ સ્થાનં પ્રવિષ્ટવાન્|
And they derided him. But having made them all go out, he took with him the child's father and mother, and those who came with him; and he entered the chamber where she was;
41 અથ સ તસ્યાઃ કન્યાયા હસ્તૌ ધૃત્વા તાં બભાષે ટાલીથા કૂમી, અર્થતો હે કન્યે ત્વમુત્તિષ્ઠ ઇત્યાજ્ઞાપયામિ|
and, taking her by the hand, said to her, Talitha cumi, (which signified, Young woman, arise, ) I command you.
42 તુનૈવ તત્ક્ષણં સા દ્વાદશવર્ષવયસ્કા કન્યા પોત્થાય ચલિતુમારેભે, ઇતઃ સર્વ્વે મહાવિસ્મયં ગતાઃ|
Immediately the maid arose and walked, for she was twelve years old; and they were confounded with astonishment.
43 તત એતસ્યૈ કિઞ્ચિત્ ખાદ્યં દત્તેતિ કથયિત્વા એતત્કર્મ્મ કમપિ ન જ્ઞાપયતેતિ દૃઢમાદિષ્ટવાન્|
But he strictly enjoined them not to mention it to any person, and ordered that something should be given her to eat.

< માર્કઃ 5 >