प्रकाशितं 11
1 अनन्तरं परिमाणदण्डवद् एको नलो मह्यमदायि, स च दूत उपतिष्ठन् माम् अवदत्, उत्थायेश्वरस्य मन्दिरं वेदीं तत्रत्यसेवकांश्च मिमीष्व।
అనన్తరం పరిమాణదణ్డవద్ ఏకో నలో మహ్యమదాయి, స చ దూత ఉపతిష్ఠన్ మామ్ అవదత్, ఉత్థాయేశ్వరస్య మన్దిరం వేదీం తత్రత్యసేవకాంశ్చ మిమీష్వ|
2 किन्तु मन्दिरस्य बहिःप्राङ्गणं त्यज न मिमीष्व यतस्तद् अन्यजातीयेभ्यो दत्तं, पवित्रं नगरञ्च द्विचत्वारिंशन्मासान् यावत् तेषां चरणै र्मर्द्दिष्यते।
కిన్తు మన్దిరస్య బహిఃప్రాఙ్గణం త్యజ న మిమీష్వ యతస్తద్ అన్యజాతీయేభ్యో దత్తం, పవిత్రం నగరఞ్చ ద్విచత్వారింశన్మాసాన్ యావత్ తేషాం చరణై ర్మర్ద్దిష్యతే|
3 पश्चात् मम द्वाभ्यां साक्षिभ्यां मया सामर्थ्यं दायिष्यते तावुष्ट्रलोमजवस्त्रपरिहितौ षष्ठ्यधिकद्विशताधिकसहस्रदिनानि यावद् भविष्यद्वाक्यानि वदिष्यतः।
పశ్చాత్ మమ ద్వాభ్యాం సాక్షిభ్యాం మయా సామర్థ్యం దాయిష్యతే తావుష్ట్రలోమజవస్త్రపరిహితౌ షష్ఠ్యధికద్విశతాధికసహస్రదినాని యావద్ భవిష్యద్వాక్యాని వదిష్యతః|
4 तावेव जगदीश्वरस्यान्तिके तिष्ठन्तौ जितवृक्षौ दीपवृक्षौ च।
తావేవ జగదీశ్వరస్యాన్తికే తిష్ఠన్తౌ జితవృక్షౌ దీపవృక్షౌ చ|
5 यदि केचित् तौ हिंसितुं चेष्टन्ते तर्हि तयो र्वदनाभ्याम् अग्नि र्निर्गत्य तयोः शत्रून् भस्मीकरिष्यति। यः कश्चित् तौ हिंसितुं चेष्टते तेनैवमेव विनष्टव्यं।
యది కేచిత్ తౌ హింసితుం చేష్టన్తే తర్హి తయో ర్వదనాభ్యామ్ అగ్ని ర్నిర్గత్య తయోః శత్రూన్ భస్మీకరిష్యతి| యః కశ్చిత్ తౌ హింసితుం చేష్టతే తేనైవమేవ వినష్టవ్యం|
6 तयो र्भविष्यद्वाक्यकथनदिनेषु यथा वृष्टि र्न जायते तथा गगनं रोद्धुं तयोः सामर्थ्यम् अस्ति, अपरं तोयानि शोणितरूपाणि कर्त्तुं निजाभिलाषात् मुहुर्मुहुः सर्व्वविधदण्डैः पृथिवीम् आहन्तुञ्च तयोः सामर्थ्यमस्ति।
తయో ర్భవిష్యద్వాక్యకథనదినేషు యథా వృష్టి ర్న జాయతే తథా గగనం రోద్ధుం తయోః సామర్థ్యమ్ అస్తి, అపరం తోయాని శోణితరూపాణి కర్త్తుం నిజాభిలాషాత్ ముహుర్ముహుః సర్వ్వవిధదణ్డైః పృథివీమ్ ఆహన్తుఞ్చ తయోః సామర్థ్యమస్తి|
7 अपरं तयोः साक्ष्ये समाप्ते सति रसातलाद् येनोत्थितव्यं स पशुस्ताभ्यां सह युद्ध्वा तौ जेष्यति हनिष्यति च। (Abyssos g12)
అపరం తయోః సాక్ష్యే సమాప్తే సతి రసాతలాద్ యేనోత్థితవ్యం స పశుస్తాభ్యాం సహ యుద్ధ్వా తౌ జేష్యతి హనిష్యతి చ| (Abyssos g12)
8 ततस्तयोः प्रभुरपि यस्यां महापुर्य्यां क्रुशे हतो ऽर्थतो यस्याः पारमार्थिकनामनी सिदोमं मिसरश्चेति तस्या महापुर्य्यांः सन्निवेशे तयोः कुणपे स्थास्यतः।
తతస్తయోః ప్రభురపి యస్యాం మహాపుర్య్యాం క్రుశే హతో ఽర్థతో యస్యాః పారమార్థికనామనీ సిదోమం మిసరశ్చేతి తస్యా మహాపుర్య్యాంః సన్నివేశే తయోః కుణపే స్థాస్యతః|
9 ततो नानाजातीया नानावंशीया नानाभाषावादिनो नानादेशीयाश्च बहवो मानवाः सार्द्धदिनत्रयं तयोः कुणपे निरीक्षिष्यन्ते, तयोः कुणपयोः श्मशाने स्थापनं नानुज्ञास्यन्ति।
తతో నానాజాతీయా నానావంశీయా నానాభాషావాదినో నానాదేశీయాశ్చ బహవో మానవాః సార్ద్ధదినత్రయం తయోః కుణపే నిరీక్షిష్యన్తే, తయోః కుణపయోః శ్మశానే స్థాపనం నానుజ్ఞాస్యన్తి|
10 पृथिवीनिवासिनश्च तयो र्हेतोरानन्दिष्यन्ति सुखभोगं कुर्व्वन्तः परस्परं दानानि प्रेषयिष्यन्ति च यतस्ताभ्यां भविष्यद्वादिभ्यां पृथिवीनिवासिनो यातनां प्राप्ताः।
పృథివీనివాసినశ్చ తయో ర్హేతోరానన్దిష్యన్తి సుఖభోగం కుర్వ్వన్తః పరస్పరం దానాని ప్రేషయిష్యన్తి చ యతస్తాభ్యాం భవిష్యద్వాదిభ్యాం పృథివీనివాసినో యాతనాం ప్రాప్తాః|
11 तस्मात् सार्द्धदिनत्रयात् परम् ईश्वरात् जीवनदायक आत्मनि तौ प्रविष्टे तौ चरणैरुदतिष्ठतां, तेन यावन्तस्तावपश्यन् ते ऽतीव त्रासयुक्ता अभवन्।
తస్మాత్ సార్ద్ధదినత్రయాత్ పరమ్ ఈశ్వరాత్ జీవనదాయక ఆత్మని తౌ ప్రవిష్టే తౌ చరణైరుదతిష్ఠతాం, తేన యావన్తస్తావపశ్యన్ తే ఽతీవ త్రాసయుక్తా అభవన్|
12 ततः परं तौ स्वर्गाद् उच्चैरिदं कथयन्तं रवम् अशृणुतां युवां स्थानम् एतद् आरोहतां ततस्तयोः शत्रुषु निरीक्षमाणेषु तौ मेघेन स्वर्गम् आरूढवन्तौ।
తతః పరం తౌ స్వర్గాద్ ఉచ్చైరిదం కథయన్తం రవమ్ అశృణుతాం యువాం స్థానమ్ ఏతద్ ఆరోహతాం తతస్తయోః శత్రుషు నిరీక్షమాణేషు తౌ మేఘేన స్వర్గమ్ ఆరూఢవన్తౌ|
13 तद्दण्डे महाभूमिकम्पे जाते पुर्य्या दशमांशः पतितः सप्तसहस्राणि मानुषाश्च तेन भूमिकम्पेन हताः, अवशिष्टाश्च भयं गत्वा स्वर्गीयेश्वरस्य प्रशंसाम् अकीर्त्तयन्।
తద్దణ్డే మహాభూమికమ్పే జాతే పుర్య్యా దశమాంశః పతితః సప్తసహస్రాణి మానుషాశ్చ తేన భూమికమ్పేన హతాః, అవశిష్టాశ్చ భయం గత్వా స్వర్గీయేశ్వరస్య ప్రశంసామ్ అకీర్త్తయన్|
14 द्वितीयः सन्तापो गतः पश्य तृतीयः सन्तापस्तूर्णम् आगच्छति।
ద్వితీయః సన్తాపో గతః పశ్య తృతీయః సన్తాపస్తూర్ణమ్ ఆగచ్ఛతి|
15 अनन्तरं सप्तदूतेन तूर्य्यां वादितायां स्वर्ग उच्चैः स्वरैर्वागियं कीर्त्तिता, राजत्वं जगतो यद्यद् राज्यं तदधुनाभवत्। अस्मत्प्रभोस्तदीयाभिषिक्तस्य तारकस्य च। तेन चानन्तकालीयं राजत्वं प्रकरिष्यते॥ (aiōn g165)
అనన్తరం సప్తదూతేన తూర్య్యాం వాదితాయాం స్వర్గ ఉచ్చైః స్వరైర్వాగియం కీర్త్తితా, రాజత్వం జగతో యద్యద్ రాజ్యం తదధునాభవత్| అస్మత్ప్రభోస్తదీయాభిషిక్తస్య తారకస్య చ| తేన చానన్తకాలీయం రాజత్వం ప్రకరిష్యతే|| (aiōn g165)
16 अपरम् ईश्वरस्यान्तिके स्वकीयसिंहासनेषूपविष्टाश्चतुर्विंशतिप्राचीना भुवि न्यङ्भूखा भूत्वेश्वरं प्रणम्यावदन्,
అపరమ్ ఈశ్వరస్యాన్తికే స్వకీయసింహాసనేషూపవిష్టాశ్చతుర్వింశతిప్రాచీనా భువి న్యఙ్భూఖా భూత్వేశ్వరం ప్రణమ్యావదన్,
17 हे भूत वर्त्तमानापि भविष्यंश्च परेश्वर। हे सर्व्वशक्तिमन् स्वामिन् वयं ते कुर्म्महे स्तवं। यत् त्वया क्रियते राज्यं गृहीत्वा ते महाबलं।
హే భూత వర్త్తమానాపి భవిష్యంశ్చ పరేశ్వర| హే సర్వ్వశక్తిమన్ స్వామిన్ వయం తే కుర్మ్మహే స్తవం| యత్ త్వయా క్రియతే రాజ్యం గృహీత్వా తే మహాబలం|
18 विजातीयेषु कुप्यत्सु प्रादुर्भूता तव क्रुधा। मृतानामपि कालो ऽसौ विचारो भविता यदा। भृत्याश्च तव यावन्तो भविष्यद्वादिसाधवः। ये च क्षुद्रा महान्तो वा नामतस्ते हि बिभ्यति। यदा सर्व्वेभ्य एतेभ्यो वेतनं वितरिष्यते। गन्तव्यश्च यदा नाशो वसुधाया विनाशकैः॥
విజాతీయేషు కుప్యత్సు ప్రాదుర్భూతా తవ క్రుధా| మృతానామపి కాలో ఽసౌ విచారో భవితా యదా| భృత్యాశ్చ తవ యావన్తో భవిష్యద్వాదిసాధవః| యే చ క్షుద్రా మహాన్తో వా నామతస్తే హి బిభ్యతి| యదా సర్వ్వేభ్య ఏతేభ్యో వేతనం వితరిష్యతే| గన్తవ్యశ్చ యదా నాశో వసుధాయా వినాశకైః||
19 अनन्तरम् ईश्वरस्य स्वर्गस्थमन्दिरस्य द्वारं मुक्तं तन्मन्दिरमध्ये च नियममञ्जूषा दृश्याभवत्, तेन तडितो रवाः स्तनितानि भूमिकम्पो गुरुतरशिलावृष्टिश्चैतानि समभवन्।
అనన్తరమ్ ఈశ్వరస్య స్వర్గస్థమన్దిరస్య ద్వారం ముక్తం తన్మన్దిరమధ్యే చ నియమమఞ్జూషా దృశ్యాభవత్, తేన తడితో రవాః స్తనితాని భూమికమ్పో గురుతరశిలావృష్టిశ్చైతాని సమభవన్|
