लूकः 22
1 अपरञ्च किण्वशून्यपूपोत्सवस्य काल उपस्थिते
అపరఞ్చ కిణ్వశూన్యపూపోత్సవస్య కాల ఉపస్థితే
2 प्रधानयाजका अध्यायकाश्च यथा तं हन्तुं शक्नुवन्ति तथोपायाम् अचेष्टन्त किन्तु लोकेभ्यो बिभ्युः।
ప్రధానయాజకా అధ్యాయకాశ్చ యథా తం హన్తుం శక్నువన్తి తథోపాయామ్ అచేష్టన్త కిన్తు లోకేభ్యో బిభ్యుః|
3 एतस्तिन् समये द्वादशशिष्येषु गणित ईष्करियोतीयरूढिमान् यो यिहूदास्तस्यान्तःकरणं शैतानाश्रितत्वात्
ఏతస్తిన్ సమయే ద్వాదశశిష్యేషు గణిత ఈష్కరియోతీయరూఢిమాన్ యో యిహూదాస్తస్యాన్తఃకరణం శైతానాశ్రితత్వాత్
4 स गत्वा यथा यीशुं तेषां करेषु समर्पयितुं शक्नोति तथा मन्त्रणां प्रधानयाजकैः सेनापतिभिश्च सह चकार।
స గత్వా యథా యీశుం తేషాం కరేషు సమర్పయితుం శక్నోతి తథా మన్త్రణాం ప్రధానయాజకైః సేనాపతిభిశ్చ సహ చకార|
5 तेन ते तुष्टास्तस्मै मुद्रां दातुं पणं चक्रुः।
తేన తే తుష్టాస్తస్మై ముద్రాం దాతుం పణం చక్రుః|
6 ततः सोङ्गीकृत्य यथा लोकानामगोचरे तं परकरेषु समर्पयितुं शक्नोति तथावकाशं चेष्टितुमारेभे।
తతః సోఙ్గీకృత్య యథా లోకానామగోచరే తం పరకరేషు సమర్పయితుం శక్నోతి తథావకాశం చేష్టితుమారేభే|
7 अथ किण्वशून्यपूपोत्मवदिने, अर्थात् यस्मिन् दिने निस्तारोत्सवस्य मेषो हन्तव्यस्तस्मिन् दिने
అథ కిణ్వశూన్యపూపోత్మవదినే, అర్థాత్ యస్మిన్ దినే నిస్తారోత్సవస్య మేషో హన్తవ్యస్తస్మిన్ దినే
8 यीशुः पितरं योहनञ्चाहूय जगाद, युवां गत्वास्माकं भोजनार्थं निस्तारोत्सवस्य द्रव्याण्यासादयतं।
యీశుః పితరం యోహనఞ్చాహూయ జగాద, యువాం గత్వాస్మాకం భోజనార్థం నిస్తారోత్సవస్య ద్రవ్యాణ్యాసాదయతం|
9 तदा तौ पप्रच्छतुः कुचासादयावो भवतः केच्छा?
తదా తౌ పప్రచ్ఛతుః కుచాసాదయావో భవతః కేచ్ఛా?
10 तदा सोवादीत्, नगरे प्रविष्टे कश्चिज्जलकुम्भमादाय युवां साक्षात् करिष्यति स यन्निवेशनं प्रविशति युवामपि तन्निवेशनं तत्पश्चादित्वा निवेशनपतिम् इति वाक्यं वदतं,
తదా సోవాదీత్, నగరే ప్రవిష్టే కశ్చిజ్జలకుమ్భమాదాయ యువాం సాక్షాత్ కరిష్యతి స యన్నివేశనం ప్రవిశతి యువామపి తన్నివేశనం తత్పశ్చాదిత్వా నివేశనపతిమ్ ఇతి వాక్యం వదతం,
11 यत्राहं निस्तारोत्सवस्य भोज्यं शिष्यैः सार्द्धं भोक्तुं शक्नोमि सातिथिशालाा कुत्र? कथामिमां प्रभुस्त्वां पृच्छति।
యత్రాహం నిస్తారోత్సవస్య భోజ్యం శిష్యైః సార్ద్ధం భోక్తుం శక్నోమి సాతిథిశాలా కుత్ర? కథామిమాం ప్రభుస్త్వాం పృచ్ఛతి|
12 ततः स जनो द्वितीयप्रकोष्ठीयम् एकं शस्तं कोष्ठं दर्शयिष्यति तत्र भोज्यमासादयतं।
తతః స జనో ద్వితీయప్రకోష్ఠీయమ్ ఏకం శస్తం కోష్ఠం దర్శయిష్యతి తత్ర భోజ్యమాసాదయతం|
13 ततस्तौ गत्वा तद्वाक्यानुसारेण सर्व्वं दृष्द्वा तत्र निस्तारोत्सवीयं भोज्यमासादयामासतुः।
తతస్తౌ గత్వా తద్వాక్యానుసారేణ సర్వ్వం దృష్ద్వా తత్ర నిస్తారోత్సవీయం భోజ్యమాసాదయామాసతుః|
14 अथ काल उपस्थिते यीशु र्द्वादशभिः प्रेरितैः सह भोक्तुमुपविश्य कथितवान्
అథ కాల ఉపస్థితే యీశు ర్ద్వాదశభిః ప్రేరితైః సహ భోక్తుముపవిశ్య కథితవాన్
15 मम दुःखभोगात् पूर्व्वं युभाभिः सह निस्तारोत्सवस्यैतस्य भोज्यं भोक्तुं मयातिवाञ्छा कृता।
మమ దుఃఖభోగాత్ పూర్వ్వం యుభాభిః సహ నిస్తారోత్సవస్యైతస్య భోజ్యం భోక్తుం మయాతివాఞ్ఛా కృతా|
16 युष्मान् वदामि, यावत्कालम् ईश्वरराज्ये भोजनं न करिष्ये तावत्कालम् इदं न भोक्ष्ये।
యుష్మాన్ వదామి, యావత్కాలమ్ ఈశ్వరరాజ్యే భోజనం న కరిష్యే తావత్కాలమ్ ఇదం న భోక్ష్యే|
17 तदा स पानपात्रमादाय ईश्वरस्य गुणान् कीर्त्तयित्वा तेभ्यो दत्वावदत्, इदं गृह्लीत यूयं विभज्य पिवत।
తదా స పానపాత్రమాదాయ ఈశ్వరస్య గుణాన్ కీర్త్తయిత్వా తేభ్యో దత్వావదత్, ఇదం గృహ్లీత యూయం విభజ్య పివత|
18 युष्मान् वदामि यावत्कालम् ईश्वरराजत्वस्य संस्थापनं न भवति तावद् द्राक्षाफलरसं न पास्यामि।
యుష్మాన్ వదామి యావత్కాలమ్ ఈశ్వరరాజత్వస్య సంస్థాపనం న భవతి తావద్ ద్రాక్షాఫలరసం న పాస్యామి|
19 ततः पूपं गृहीत्वा ईश्वरगुणान् कीर्त्तयित्वा भङ्क्ता तेभ्यो दत्वावदत्, युष्मदर्थं समर्पितं यन्मम वपुस्तदिदं, एतत् कर्म्म मम स्मरणार्थं कुरुध्वं।
తతః పూపం గృహీత్వా ఈశ్వరగుణాన్ కీర్త్తయిత్వా భఙ్క్తా తేభ్యో దత్వావదత్, యుష్మదర్థం సమర్పితం యన్మమ వపుస్తదిదం, ఏతత్ కర్మ్మ మమ స్మరణార్థం కురుధ్వం|
20 अथ भोजनान्ते तादृशं पात्रं गृहीत्वावदत्, युष्मत्कृते पातितं यन्मम रक्तं तेन निर्णीतनवनियमरूपं पानपात्रमिदं।
అథ భోజనాన్తే తాదృశం పాత్రం గృహీత్వావదత్, యుష్మత్కృతే పాతితం యన్మమ రక్తం తేన నిర్ణీతనవనియమరూపం పానపాత్రమిదం|
21 पश्यत यो मां परकरेषु समर्पयिष्यति स मया सह भोजनासन उपविशति।
పశ్యత యో మాం పరకరేషు సమర్పయిష్యతి స మయా సహ భోజనాసన ఉపవిశతి|
22 यथा निरूपितमास्ते तदनुसारेणा मनुष्यपुुत्रस्य गति र्भविष्यति किन्तु यस्तं परकरेषु समर्पयिष्यति तस्य सन्तापो भविष्यति।
యథా నిరూపితమాస్తే తదనుసారేణా మనుష్యపుత్రస్య గతి ర్భవిష్యతి కిన్తు యస్తం పరకరేషు సమర్పయిష్యతి తస్య సన్తాపో భవిష్యతి|
23 तदा तेषां को जन एतत् कर्म्म करिष्यति तत् ते परस्परं प्रष्टुमारेभिरे।
తదా తేషాం కో జన ఏతత్ కర్మ్మ కరిష్యతి తత్ తే పరస్పరం ప్రష్టుమారేభిరే|
24 अपरं तेषां को जनः श्रेष्ठत्वेन गणयिष्यते, अत्रार्थे तेषां विवादोभवत्।
అపరం తేషాం కో జనః శ్రేష్ఠత్వేన గణయిష్యతే, అత్రార్థే తేషాం వివాదోభవత్|
25 अस्मात् कारणात् सोवदत्, अन्यदेशीयानां राजानः प्रजानामुपरि प्रभुत्वं कुर्व्वन्ति दारुणशासनं कृत्वापि ते भूपतित्वेन विख्याता भवन्ति च।
అస్మాత్ కారణాత్ సోవదత్, అన్యదేశీయానాం రాజానః ప్రజానాముపరి ప్రభుత్వం కుర్వ్వన్తి దారుణశాసనం కృత్వాపి తే భూపతిత్వేన విఖ్యాతా భవన్తి చ|
26 किन्तु युष्माकं तथा न भविष्यति, यो युष्माकं श्रेष्ठो भविष्यति स कनिष्ठवद् भवतु, यश्च मुख्यो भविष्यति स सेवकवद्भवतु।
కిన్తు యుష్మాకం తథా న భవిష్యతి, యో యుష్మాకం శ్రేష్ఠో భవిష్యతి స కనిష్ఠవద్ భవతు, యశ్చ ముఖ్యో భవిష్యతి స సేవకవద్భవతు|
27 भोजनोपविष्टपरिचारकयोः कः श्रेष्ठः? यो भोजनायोपविशति स किं श्रेष्ठो न भवति? किन्तु युष्माकं मध्येऽहं परिचारकइवास्मि।
భోజనోపవిష్టపరిచారకయోః కః శ్రేష్ఠః? యో భోజనాయోపవిశతి స కిం శ్రేష్ఠో న భవతి? కిన్తు యుష్మాకం మధ్యేఽహం పరిచారకఇవాస్మి|
28 अपरञ्च युयं मम परीक्षाकाले प्रथममारभ्य मया सह स्थिता
అపరఞ్చ యుయం మమ పరీక్షాకాలే ప్రథమమారభ్య మయా సహ స్థితా
29 एतत्कारणात् पित्रा यथा मदर्थं राज्यमेकं निरूपितं तथाहमपि युष्मदर्थं राज्यं निरूपयामि।
ఏతత్కారణాత్ పిత్రా యథా మదర్థం రాజ్యమేకం నిరూపితం తథాహమపి యుష్మదర్థం రాజ్యం నిరూపయామి|
30 तस्मान् मम राज्ये भोजनासने च भोजनपाने करिष्यध्वे सिंहासनेषूपविश्य चेस्रायेलीयानां द्वादशवंशानां विचारं करिष्यध्वे।
తస్మాన్ మమ రాజ్యే భోజనాసనే చ భోజనపానే కరిష్యధ్వే సింహాసనేషూపవిశ్య చేస్రాయేలీయానాం ద్వాదశవంశానాం విచారం కరిష్యధ్వే|
31 अपरं प्रभुरुवाच, हे शिमोन् पश्य तितउना धान्यानीव युष्मान् शैतान् चालयितुम् ऐच्छत्,
అపరం ప్రభురువాచ, హే శిమోన్ పశ్య తితఉనా ధాన్యానీవ యుష్మాన్ శైతాన్ చాలయితుమ్ ఐచ్ఛత్,
32 किन्तु तव विश्वासस्य लोपो यथा न भवति एतत् त्वदर्थं प्रार्थितं मया, त्वन्मनसि परिवर्त्तिते च भ्रातृणां मनांसि स्थिरीकुरु।
కిన్తు తవ విశ్వాసస్య లోపో యథా న భవతి ఏతత్ త్వదర్థం ప్రార్థితం మయా, త్వన్మనసి పరివర్త్తితే చ భ్రాతృణాం మనాంసి స్థిరీకురు|
33 तदा सोवदत्, हे प्रभोहं त्वया सार्द्धं कारां मृतिञ्च यातुं मज्जितोस्मि।
తదా సోవదత్, హే ప్రభోహం త్వయా సార్ద్ధం కారాం మృతిఞ్చ యాతుం మజ్జితోస్మి|
34 ततः स उवाच, हे पितर त्वां वदामि, अद्य कुक्कुटरवात् पूर्व्वं त्वं मत्परिचयं वारत्रयम् अपह्वोष्यसे।
తతః స ఉవాచ, హే పితర త్వాం వదామి, అద్య కుక్కుటరవాత్ పూర్వ్వం త్వం మత్పరిచయం వారత్రయమ్ అపహ్వోష్యసే|
35 अपरं स पप्रच्छ, यदा मुद्रासम्पुटं खाद्यपात्रं पादुकाञ्च विना युष्मान् प्राहिणवं तदा युष्माकं कस्यापि न्यूनतासीत्? ते प्रोचुः कस्यापि न।
అపరం స పప్రచ్ఛ, యదా ముద్రాసమ్పుటం ఖాద్యపాత్రం పాదుకాఞ్చ వినా యుష్మాన్ ప్రాహిణవం తదా యుష్మాకం కస్యాపి న్యూనతాసీత్? తే ప్రోచుః కస్యాపి న|
36 तदा सोवदत् किन्त्विदानीं मुद्रासम्पुटं खाद्यपात्रं वा यस्यास्ति तेन तद्ग्रहीतव्यं, यस्य च कृपाणोे नास्ति तेन स्ववस्त्रं विक्रीय स क्रेतव्यः।
తదా సోవదత్ కిన్త్విదానీం ముద్రాసమ్పుటం ఖాద్యపాత్రం వా యస్యాస్తి తేన తద్గ్రహీతవ్యం, యస్య చ కృపాణో నాస్తి తేన స్వవస్త్రం విక్రీయ స క్రేతవ్యః|
37 यतो युष्मानहं वदामि, अपराधिजनैः सार्द्धं गणितः स भविष्यति। इदं यच्छास्त्रीयं वचनं लिखितमस्ति तन्मयि फलिष्यति यतो मम सम्बन्धीयं सर्व्वं सेत्स्यति।
యతో యుష్మానహం వదామి, అపరాధిజనైః సార్ద్ధం గణితః స భవిష్యతి| ఇదం యచ్ఛాస్త్రీయం వచనం లిఖితమస్తి తన్మయి ఫలిష్యతి యతో మమ సమ్బన్ధీయం సర్వ్వం సేత్స్యతి|
38 तदा ते प्रोचुः प्रभो पश्य इमौ कृपाणौ। ततः सोवदद् एतौ यथेष्टौ।
తదా తే ప్రోచుః ప్రభో పశ్య ఇమౌ కృపాణౌ| తతః సోవదద్ ఏతౌ యథేష్టౌ|
39 अथ स तस्माद्वहि र्गत्वा स्वाचारानुसारेण जैतुननामाद्रिं जगाम शिष्याश्च तत्पश्चाद् ययुः।
అథ స తస్మాద్వహి ర్గత్వా స్వాచారానుసారేణ జైతుననామాద్రిం జగామ శిష్యాశ్చ తత్పశ్చాద్ యయుః|
40 तत्रोपस्थाय स तानुवाच, यथा परीक्षायां न पतथ तदर्थं प्रार्थयध्वं।
తత్రోపస్థాయ స తానువాచ, యథా పరీక్షాయాం న పతథ తదర్థం ప్రార్థయధ్వం|
41 पश्चात् स तस्माद् एकशरक्षेपाद् बहि र्गत्वा जानुनी पातयित्वा एतत् प्रार्थयाञ्चक्रे,
పశ్చాత్ స తస్మాద్ ఏకశరక్షేపాద్ బహి ర్గత్వా జానునీ పాతయిత్వా ఏతత్ ప్రార్థయాఞ్చక్రే,
42 हे पित र्यदि भवान् सम्मन्यते तर्हि कंसमेनं ममान्तिकाद् दूरय किन्तु मदिच्छानुरूपं न त्वदिच्छानुरूपं भवतु।
హే పిత ర్యది భవాన్ సమ్మన్యతే తర్హి కంసమేనం మమాన్తికాద్ దూరయ కిన్తు మదిచ్ఛానురూపం న త్వదిచ్ఛానురూపం భవతు|
43 तदा तस्मै शक्तिं दातुं स्वर्गीयदूतो दर्शनं ददौ।
తదా తస్మై శక్తిం దాతుం స్వర్గీయదూతో దర్శనం దదౌ|
44 पश्चात् सोत्यन्तं यातनया व्याकुलो भूत्वा पुनर्दृढं प्रार्थयाञ्चक्रे, तस्माद् बृहच्छोणितबिन्दव इव तस्य स्वेदबिन्दवः पृथिव्यां पतितुमारेभिरे।
పశ్చాత్ సోత్యన్తం యాతనయా వ్యాకులో భూత్వా పునర్దృఢం ప్రార్థయాఞ్చక్రే, తస్మాద్ బృహచ్ఛోణితబిన్దవ ఇవ తస్య స్వేదబిన్దవః పృథివ్యాం పతితుమారేభిరే|
45 अथ प्रार्थनात उत्थाय शिष्याणां समीपमेत्य तान् मनोदुःखिनो निद्रितान् दृष्ट्वावदत्
అథ ప్రార్థనాత ఉత్థాయ శిష్యాణాం సమీపమేత్య తాన్ మనోదుఃఖినో నిద్రితాన్ దృష్ట్వావదత్
46 कुतो निद्राथ? परीक्षायाम् अपतनार्थं प्रर्थयध्वं।
కుతో నిద్రాథ? పరీక్షాయామ్ అపతనార్థం ప్రర్థయధ్వం|
47 एतत्कथायाः कथनकाले द्वादशशिष्याणां मध्ये गणितो यिहूदानामा जनतासहितस्तेषाम् अग्रे चलित्वा यीशोश्चुम्बनार्थं तदन्तिकम् आययौ।
ఏతత్కథాయాః కథనకాలే ద్వాదశశిష్యాణాం మధ్యే గణితో యిహూదానామా జనతాసహితస్తేషామ్ అగ్రే చలిత్వా యీశోశ్చుమ్బనార్థం తదన్తికమ్ ఆయయౌ|
48 तदा यीशुरुवाच, हे यिहूदा किं चुम्बनेन मनुष्यपुत्रं परकरेषु समर्पयसि?
తదా యీశురువాచ, హే యిహూదా కిం చుమ్బనేన మనుష్యపుత్రం పరకరేషు సమర్పయసి?
49 तदा यद्यद् घटिष्यते तदनुमाय सङ्गिभिरुक्तं, हे प्रभो वयं कि खङ्गेन घातयिष्यामः?
తదా యద్యద్ ఘటిష్యతే తదనుమాయ సఙ్గిభిరుక్తం, హే ప్రభో వయం కి ఖఙ్గేన ఘాతయిష్యామః?
50 तत एकः करवालेनाहत्य प्रधानयाजकस्य दासस्य दक्षिणं कर्णं चिच्छेद।
తత ఏకః కరవాలేనాహత్య ప్రధానయాజకస్య దాసస్య దక్షిణం కర్ణం చిచ్ఛేద|
51 अधूना निवर्त्तस्व इत्युक्त्वा यीशुस्तस्य श्रुतिं स्पृष्ट्वा स्वस्यं चकार।
అధూనా నివర్త్తస్వ ఇత్యుక్త్వా యీశుస్తస్య శ్రుతిం స్పృష్ట్వా స్వస్యం చకార|
52 पश्चाद् यीशुः समीपस्थान् प्रधानयाजकान् मन्दिरस्य सेनापतीन् प्राचीनांश्च जगाद, यूयं कृपाणान् यष्टींश्च गृहीत्वा मां किं चोरं धर्त्तुमायाताः?
పశ్చాద్ యీశుః సమీపస్థాన్ ప్రధానయాజకాన్ మన్దిరస్య సేనాపతీన్ ప్రాచీనాంశ్చ జగాద, యూయం కృపాణాన్ యష్టీంశ్చ గృహీత్వా మాం కిం చోరం ధర్త్తుమాయాతాః?
53 यदाहं युष्माभिः सह प्रतिदिनं मन्दिरेऽतिष्ठं तदा मां धर्त्तं न प्रवृत्ताः, किन्त्विदानीं युष्माकं समयोन्धकारस्य चाधिपत्यमस्ति।
యదాహం యుష్మాభిః సహ ప్రతిదినం మన్దిరేఽతిష్ఠం తదా మాం ధర్త్తం న ప్రవృత్తాః, కిన్త్విదానీం యుష్మాకం సమయోన్ధకారస్య చాధిపత్యమస్తి|
54 अथ ते तं धृत्वा महायाजकस्य निवेशनं निन्युः। ततः पितरो दूरे दूरे पश्चादित्वा
అథ తే తం ధృత్వా మహాయాజకస్య నివేశనం నిన్యుః| తతః పితరో దూరే దూరే పశ్చాదిత్వా
55 बृहत्कोष्ठस्य मध्ये यत्राग्निं ज्वालयित्वा लोकाः समेत्योपविष्टास्तत्र तैः सार्द्धम् उपविवेश।
బృహత్కోష్ఠస్య మధ్యే యత్రాగ్నిం జ్వాలయిత్వా లోకాః సమేత్యోపవిష్టాస్తత్ర తైః సార్ద్ధమ్ ఉపవివేశ|
56 अथ वह्निसन्निधौ समुपवेशकाले काचिद्दासी मनो निविश्य तं निरीक्ष्यावदत् पुमानयं तस्य सङ्गेऽस्थात्।
అథ వహ్నిసన్నిధౌ సముపవేశకాలే కాచిద్దాసీ మనో నివిశ్య తం నిరీక్ష్యావదత్ పుమానయం తస్య సఙ్గేఽస్థాత్|
57 किन्तु स तद् अपह्नुत्यावादीत् हे नारि तमहं न परिचिनोमि।
కిన్తు స తద్ అపహ్నుత్యావాదీత్ హే నారి తమహం న పరిచినోమి|
58 क्षणान्तरेऽन्यजनस्तं दृष्ट्वाब्रवीत् त्वमपि तेषां निकरस्यैकजनोसि। पितरः प्रत्युवाच हे नर नाहमस्मि।
క్షణాన్తరేఽన్యజనస్తం దృష్ట్వాబ్రవీత్ త్వమపి తేషాం నికరస్యైకజనోసి| పితరః ప్రత్యువాచ హే నర నాహమస్మి|
59 ततः सार्द्धदण्डद्वयात् परं पुनरन्यो जनो निश्चित्य बभाषे, एष तस्य सङ्गीति सत्यं यतोयं गालीलीयो लोकः।
తతః సార్ద్ధదణ్డద్వయాత్ పరం పునరన్యో జనో నిశ్చిత్య బభాషే, ఏష తస్య సఙ్గీతి సత్యం యతోయం గాలీలీయో లోకః|
60 तदा पितर उवाच हे नर त्वं यद् वदमि तदहं बोद्धुं न शक्नोमि, इति वाक्ये कथितमात्रे कुक्कुटो रुराव।
తదా పితర ఉవాచ హే నర త్వం యద్ వదమి తదహం బోద్ధుం న శక్నోమి, ఇతి వాక్యే కథితమాత్రే కుక్కుటో రురావ|
61 तदा प्रभुणा व्याधुट्य पितरे निरीक्षिते कृकवाकुरवात् पूर्व्वं मां त्रिरपह्नोष्यसे इति पूर्व्वोक्तं तस्य वाक्यं पितरः स्मृत्वा
తదా ప్రభుణా వ్యాధుట్య పితరే నిరీక్షితే కృకవాకురవాత్ పూర్వ్వం మాం త్రిరపహ్నోష్యసే ఇతి పూర్వ్వోక్తం తస్య వాక్యం పితరః స్మృత్వా
62 बहिर्गत्वा महाखेदेन चक्रन्द।
బహిర్గత్వా మహాఖేదేన చక్రన్ద|
63 तदा यै र्यीशुर्धृतस्ते तमुपहस्य प्रहर्त्तुमारेभिरे।
తదా యై ర్యీశుర్ధృతస్తే తముపహస్య ప్రహర్త్తుమారేభిరే|
64 वस्त्रेण तस्य दृशौ बद्ध्वा कपोले चपेटाघातं कृत्वा पप्रच्छुः, कस्ते कपोले चपेटाघातं कृतवान? गणयित्वा तद् वद।
వస్త్రేణ తస్య దృశౌ బద్ధ్వా కపోలే చపేటాఘాతం కృత్వా పప్రచ్ఛుః, కస్తే కపోలే చపేటాఘాతం కృతవాన? గణయిత్వా తద్ వద|
65 तदन्यत् तद्विरुद्धं बहुनिन्दावाक्यं वक्तुमारेभिरे।
తదన్యత్ తద్విరుద్ధం బహునిన్దావాక్యం వక్తుమారేభిరే|
66 अथ प्रभाते सति लोकप्राञ्चः प्रधानयाजका अध्यापकाश्च सभां कृत्वा मध्येसभं यीशुमानीय पप्रच्छुः, त्वम् अभिषिकतोसि न वास्मान् वद।
అథ ప్రభాతే సతి లోకప్రాఞ్చః ప్రధానయాజకా అధ్యాపకాశ్చ సభాం కృత్వా మధ్యేసభం యీశుమానీయ పప్రచ్ఛుః, త్వమ్ అభిషికతోసి న వాస్మాన్ వద|
67 स प्रत्युवाच, मया तस्मिन्नुक्तेऽपि यूयं न विश्वसिष्यथ।
స ప్రత్యువాచ, మయా తస్మిన్నుక్తేఽపి యూయం న విశ్వసిష్యథ|
68 कस्मिंश्चिद्वाक्ये युष्मान् पृष्टेऽपि मां न तदुत्तरं वक्ष्यथ न मां त्यक्ष्यथ च।
కస్మింశ్చిద్వాక్యే యుష్మాన్ పృష్టేఽపి మాం న తదుత్తరం వక్ష్యథ న మాం త్యక్ష్యథ చ|
69 किन्त्वितः परं मनुजसुतः सर्व्वशक्तिमत ईश्वरस्य दक्षिणे पार्श्वे समुपवेक्ष्यति।
కిన్త్వితః పరం మనుజసుతః సర్వ్వశక్తిమత ఈశ్వరస్య దక్షిణే పార్శ్వే సముపవేక్ష్యతి|
70 ततस्ते पप्रच्छुः, र्तिह त्वमीश्वरस्य पुत्रः? स कथयामास, यूयं यथार्थं वदथ स एवाहं।
తతస్తే పప్రచ్ఛుః, ర్తిహ త్వమీశ్వరస్య పుత్రః? స కథయామాస, యూయం యథార్థం వదథ స ఏవాహం|
71 तदा ते सर्व्वे कथयामासुः, र्तिह साक्ष्येऽन्सस्मिन् अस्माकं किं प्रयोजनं? अस्य स्वमुखादेव साक्ष्यं प्राप्तम्।
తదా తే సర్వ్వే కథయామాసుః, ర్తిహ సాక్ష్యేఽన్సస్మిన్ అస్మాకం కిం ప్రయోజనం? అస్య స్వముఖాదేవ సాక్ష్యం ప్రాప్తమ్|
