প্রেরিতাঃ 24
1 ১ পঞ্চভ্যো দিনেভ্যঃ পরং হনানীযনামা মহাযাজকোঽধিপতেঃ সমক্ষং পৌলস্য প্রাতিকূল্যেন নিৱেদযিতুং তর্তুল্লনামানং কঞ্চন ৱক্তারং প্রাচীনজনাংশ্চ সঙ্গিনঃ কৃৎৱা কৈসরিযানগরম্ আগচ্ছৎ|
Nach fünf Tagen aber kam der Hohepriester Ananias mit den Ältesten und einem gewissen Redner Tertullus herab, und sie machten bei dem Landpfleger Anzeige wider Paulus.
2 ২ ততঃ পৌলে সমানীতে সতি তর্তুল্লস্তস্যাপৱাদকথাং কথযিতুম্ আরভত হে মহামহিমফীলিক্ষ ভৱতো ৱযম্ অতিনির্ৱ্ৱিঘ্নং কালং যাপযামো ভৱতঃ পরিণামদর্শিতযা এতদ্দেশীযানাং বহূনি মঙ্গলানি ঘটিতানি,
Als er aber gerufen worden war, begann Tertullus die Anklage und sprach:
Da wir großen Frieden durch dich genießen, und da durch deine Fürsorge für diese Nation löbliche Maßregeln [Nach and. Les.: Verbesserungen] getroffen worden sind, so erkennen wir es allewege und allenthalben, [O. Maßregeln allewege und allenthalben getroffen worden sind, so erkennen wir es usw.] vortrefflichster Felix, mit aller Dankbarkeit an.
Auf daß ich dich aber nicht länger aufhalte, bitte ich dich, uns in Kürze nach deiner Geneigtheit [O. Milde] anzuhören.
5 ৫ এষ মহামারীস্ৱরূপো নাসরতীযমতগ্রাহিসংঘাতস্য মুখ্যো ভূৎৱা সর্ৱ্ৱদেশেষু সর্ৱ্ৱেষাং যিহূদীযানাং রাজদ্রোহাচরণপ্রৱৃত্তিং জনযতীত্যস্মাভি র্নিশ্চিতং|
Denn wir haben diesen Mann als eine Pest befunden und als einen, der unter allen Juden, die auf dem Erdkreis sind, [O. die über den Erdkreis hin wohnen] Aufruhr erregt, und als einen Anführer der Sekte der Nazaräer;
6 ৬ স মন্দিরমপি অশুচি কর্ত্তুং চেষ্টিতৱান্; ইতি কারণাদ্ ৱযম্ এনং ধৃৎৱা স্ৱৱ্যৱস্থানুসারেণ ৱিচারযিতুং প্রাৱর্ত্তামহি;
welcher auch versucht hat, den Tempel zu entheiligen, den wir auch ergriffen haben und nach unserem Gesetz richten wollten.
Lysias aber, der Oberste, kam herzu und führte ihn mit großer Gewalt aus unseren Händen weg,
8 ৮ এতস্যাপৱাদকান্ ভৱতঃ সমীপম্ আগন্তুম্ আজ্ঞাপযৎ| ৱযং যস্মিন্ তমপৱাদামো ভৱতা পদপৱাদকথাযাং ৱিচারিতাযাং সত্যাং সর্ৱ্ৱং ৱৃত্তান্তং ৱেদিতুং শক্ষ্যতে|
indem er seinen Anklägern befahl, zu dir zu kommen; von welchem du selbst, wenn du es untersucht [O. ihn ausgeforscht] hast, über alles dieses Gewißheit erhalten kannst, dessen wir ihn anklagen. -
Aber auch die Juden griffen Paulus mit an und sagten, daß dies sich also verhielte.
10 ১০ অধিপতৌ কথাং কথযিতুং পৌলং প্রতীঙ্গিতং কৃতৱতি স কথিতৱান্ ভৱান্ বহূন্ ৱৎসরান্ যাৱদ্ এতদ্দেশস্য শাসনং করোতীতি ৱিজ্ঞায প্রত্যুত্তরং দাতুম্ অক্ষোভোঽভৱম্|
Paulus aber antwortete, nachdem ihm der Landpfleger zu reden gewinkt hatte: Da ich weiß, daß du seit vielen Jahren Richter über diese Nation bist, so verantworte ich mich über das mich Betreffende getrost,
11 ১১ অদ্য কেৱলং দ্ৱাদশ দিনানি যাতানি, অহম্ আরাধনাং কর্ত্তুং যিরূশালমনগরং গতৱান্ এষা কথা ভৱতা জ্ঞাতুং শক্যতে;
indem du erkennen kannst, daß es nicht mehr als zwölf Tage sind, seit ich hinaufging, um in Jerusalem anzubeten.
12 ১২ কিন্ত্ৱিভে মাং মধ্যেমন্দিরং কেনাপি সহ ৱিতণ্ডাং কুর্ৱ্ৱন্তং কুত্রাপি ভজনভৱনে নগরে ৱা লোকান্ কুপ্রৱৃত্তিং জনযন্তুং ন দৃষ্টৱন্তঃ|
Und sie haben mich weder in dem Tempel mit jemandem in Unterredung gefunden, noch einen Auflauf der Volksmenge machend, weder in den Synagogen noch in der Stadt; [Eig. durch die Stadt hin]
auch können sie das nicht dartun, worüber sie mich jetzt anklagen.
14 ১৪ কিন্তু ভৱিষ্যদ্ৱাক্যগ্রন্থে ৱ্যৱস্থাগ্রন্থে চ যা যা কথা লিখিতাস্তে তাসু সর্ৱ্ৱাসু ৱিশ্ৱস্য যন্মতম্ ইমে ৱিধর্ম্মং জানন্তি তন্মতানুসারেণাহং নিজপিতৃপুরুষাণাম্ ঈশ্ৱরম্ আরাধযামীত্যহং ভৱতঃ সমক্ষম্ অঙ্গীকরোমি|
Aber dies bekenne ich dir, daß ich nach dem Wege, den sie eine Sekte nennen, also dem Gott meiner Väter [Eig. dem väterlichen Gott] diene, indem ich allem glaube, was in dem Gesetz [Eig. durch das Gesetz hin] und in den Propheten geschrieben steht,
15 ১৫ ধার্ম্মিকাণাম্ অধার্ম্মিকাণাঞ্চ প্রমীতলোকানামেৱোত্থানং ভৱিষ্যতীতি কথামিমে স্ৱীকুর্ৱ্ৱন্তি তথাহমপি তস্মিন্ ঈশ্ৱরে প্রত্যাশাং করোমি;
und die Hoffnung zu Gott habe, welche auch selbst diese annehmen, [O. erwarten] daß eine Auferstehung sein wird, sowohl der Gerechten als der Ungerechten.
Darum übe ich mich auch, allezeit ein Gewissen ohne Anstoß zu haben vor Gott und den Menschen.
17 ১৭ বহুষু ৱৎসরেষু গতেষু স্ৱদেশীযলোকানাং নিমিত্তং দানীযদ্রৱ্যাণি নৈৱেদ্যানি চ সমাদায পুনরাগমনং কৃতৱান্|
Nach vielen Jahren aber kam ich her, um Almosen für meine Nation und Opfer darzubringen,
18 ১৮ ততোহং শুচি র্ভূৎৱা লোকানাং সমাগমং কলহং ৱা ন কারিতৱান্ তথাপ্যাশিযাদেশীযাঃ কিযন্তো যিহুদীযলোকা মধ্যেমন্দিরং মাং ধৃতৱন্তঃ|
wobei sie mich gereinigt im Tempel fanden, weder mit Auflauf noch mit Tumult;
es waren aber etliche Juden aus Asien, die hier vor dir sein und Klage führen sollten, wenn sie etwas wider mich hätten.
20 ২০ নোচেৎ পূর্ৱ্ৱে মহাসভাস্থানাং লোকানাং সন্নিধৌ মম দণ্ডাযমানৎৱসমযে, অহমদ্য মৃতানামুত্থানে যুষ্মাভি র্ৱিচারিতোস্মি,
Oder laß diese selbst sagen, welches Unrecht sie an mir gefunden haben, als ich vor dem Synedrium stand,
21 ২১ তেষাং মধ্যে তিষ্ঠন্নহং যামিমাং কথামুচ্চৈঃ স্ৱরেণ কথিতৱান্ তদন্যো মম কোপি দোষোঽলভ্যত ন ৱেতি ৱরম্ এতে সমুপস্থিতলোকা ৱদন্তু|
es sei denn wegen dieses einen Ausrufs, den ich tat, als ich unter ihnen stand: Wegen der Auferstehung der Toten werde ich heute von euch gerichtet.
22 ২২ তদা ফীলিক্ষ এতাং কথাং শ্রুৎৱা তন্মতস্য ৱিশেষৱৃত্তান্তং ৱিজ্ঞাতুং ৱিচারং স্থগিতং কৃৎৱা কথিতৱান্ লুষিযে সহস্রসেনাপতৌ সমাযাতে সতি যুষ্মাকং ৱিচারম্ অহং নিষ্পাদযিষ্যামি|
Felix aber, der in betreff des Weges genauere Kenntnis hatte, beschied sie auf weiteres [O. vertagte ihre Sache. [W. sie]] und sagte: Wenn Lysias, der Oberste, herabkommt, so will ich eure Sache entscheiden.
23 ২৩ অনন্তরং বন্ধনং ৱিনা পৌলং রক্ষিতুং তস্য সেৱনায সাক্ষাৎকরণায ৱা তদীযাত্মীযবন্ধুজনান্ ন ৱারযিতুঞ্চ শমসেনাপতিম্ আদিষ্টৱান্|
Und er befahl dem Hauptmann, ihn zu verwahren und ihm Erleichterung zu geben und niemandem von den Seinigen zu wehren, ihm zu dienen.
24 ২৪ অল্পদিনাৎ পরং ফীলিক্ষোঽধিপতি র্দ্রুষিল্লানাম্না যিহূদীযযা স্ৱভার্য্যযা সহাগত্য পৌলমাহূয তস্য মুখাৎ খ্রীষ্টধর্ম্মস্য ৱৃত্তান্তম্ অশ্রৌষীৎ|
Nach etlichen Tagen aber kam Felix mit Drusilla, seinem Weibe, die eine Jüdin war, herbei und ließ den Paulus holen und hörte ihn über den Glauben an Christum.
25 ২৫ পৌলেন ন্যাযস্য পরিমিতভোগস্য চরমৱিচারস্য চ কথাযাং কথিতাযাং সত্যাং ফীলিক্ষঃ কম্পমানঃ সন্ ৱ্যাহরদ্ ইদানীং যাহি, অহম্ অৱকাশং প্রাপ্য ৎৱাম্ আহূস্যামি|
Als er aber über Gerechtigkeit und Enthaltsamkeit und das kommende Gericht redete, wurde Felix mit Furcht erfüllt und antwortete: Für jetzt gehe hin; wenn ich aber gelegene Zeit habe, werde ich dich rufen lassen.
26 ২৬ মুক্তিপ্রপ্ত্যর্থং পৌলেন মহ্যং মুদ্রাদাস্যন্তে ইতি পত্যাশাং কৃৎৱা স পুনঃ পুনস্তমাহূয তেন সাকং কথোপকথনং কৃতৱান্|
Zugleich hoffte er, daß ihm von Paulus Geld gegeben werden würde; deshalb ließ er ihn auch öfter holen und unterhielt sich mit ihm.
27 ২৭ কিন্তু ৱৎসরদ্ৱযাৎ পরং পর্কিযফীষ্ট ফালিক্ষস্য পদং প্রাপ্তে সতি ফীলিক্ষো যিহূদীযান্ সন্তুষ্টান্ চিকীর্ষন্ পৌলং বদ্ধং সংস্থাপ্য গতৱান্|
Als aber zwei Jahre verflossen [Eig. erfüllt] waren, bekam Felix den Porcius Festus zum Nachfolger; und da Felix sich bei den Juden in Gunst setzen wollte, hinterließ er den Paulus gefangen.
