লূকঃ 18
And he spoke a parable unto them to this end, that men ought always to pray, and not to faint;
Saying, There was in a city a judge, which feared not God, neither regarded man:
And there was a widow in that city; and she came unto him, saying, Avenge me of mine adversary.
4 ৪ ততঃ স প্ৰাড্ৱিৱাকঃ কিযদ্দিনানি ন তদঙ্গীকৃতৱান্ পশ্চাচ্চিত্তে চিন্তযামাস, যদ্যপীশ্ৱৰান্ন বিভেমি মনুষ্যানপি ন মন্যে
And he would not for a while: but afterward he said within himself, Though I fear not God, nor regard man;
5 ৫ তথাপ্যেষা ৱিধৱা মাং ক্লিশ্নাতি তস্মাদস্যা ৱিৱাদং পৰিষ্কৰিষ্যামি নোচেৎ সা সদাগত্য মাং ৱ্যগ্ৰং কৰিষ্যতি|
Yet because this widow troubles me, I will avenge her, lest by her continual coming she weary me.
And the Lord said, Hear what the unjust judge says.
7 ৭ ঈশ্ৱৰস্য যে ঽভিৰুচিতলোকা দিৱানিশং প্ৰাৰ্থযন্তে স বহুদিনানি ৱিলম্ব্যাপি তেষাং ৱিৱাদান্ কিং ন পৰিষ্কৰিষ্যতি?
And shall not God avenge his own elect, which cry day and night unto him, though he bear long with them?
8 ৮ যুষ্মানহং ৱদামি ৎৱৰযা পৰিষ্কৰিষ্যতি, কিন্তু যদা মনুষ্যপুত্ৰ আগমিষ্যতি তদা পৃথিৱ্যাং কিমীদৃশং ৱিশ্ৱাসং প্ৰাপ্স্যতি?
I tell you that he will avenge them speedily. Nevertheless when the Son of man comes, shall he find faith on the earth?
9 ৯ যে স্ৱান্ ধাৰ্ম্মিকান্ জ্ঞাৎৱা পৰান্ তুচ্ছীকুৰ্ৱ্ৱন্তি এতাদৃগ্ভ্যঃ, কিযদ্ভ্য ইমং দৃষ্টান্তং কথযামাস|
And he spoke this parable unto certain which trusted in themselves that they were righteous, and despised others:
Two men went up into the temple to pray; the one a Pharisee, and the other a publican.
11 ১১ ততোঽসৌ ফিৰূশ্যেকপাৰ্শ্ৱে তিষ্ঠন্ হে ঈশ্ৱৰ অহমন্যলোকৱৎ লোঠযিতান্যাযী পাৰদাৰিকশ্চ ন ভৱামি অস্য কৰসঞ্চাযিনস্তুল্যশ্চ ন, তস্মাত্ত্ৱাং ধন্যং ৱদামি|
The Pharisee stood and prayed thus with himself, God, I thank you, that I am not as other men are, extortionists, unjust, adulterers, or even as this publican.
I fast twice in the week, I give tithes of all that I possess.
13 ১৩ কিন্তু স কৰসঞ্চাযি দূৰে তিষ্ঠন্ স্ৱৰ্গং দ্ৰষ্টুং নেচ্ছন্ ৱক্ষসি কৰাঘাতং কুৰ্ৱ্ৱন্ হে ঈশ্ৱৰ পাপিষ্ঠং মাং দযস্ৱ, ইত্থং প্ৰাৰ্থযামাস|
And the publican, standing far off, would not lift up so much as his eyes unto heaven, but stroke upon his breast, saying, God be merciful to me a sinner.
14 ১৪ যুষ্মানহং ৱদামি, তযোৰ্দ্ৱযো ৰ্মধ্যে কেৱলঃ কৰসঞ্চাযী পুণ্যৱত্ত্ৱেন গণিতো নিজগৃহং জগাম, যতো যঃ কশ্চিৎ স্ৱমুন্নমযতি স নামযিষ্যতে কিন্তু যঃ কশ্চিৎ স্ৱং নমযতি স উন্নমযিষ্যতে|
I tell you, this man went down to his house justified rather than the other: for every one that exalts himself shall be brought low; and he that humbles himself shall be exalted.
15 ১৫ অথ শিশূনাং গাত্ৰস্পৰ্শাৰ্থং লোকাস্তান্ তস্য সমীপমানিন্যুঃ শিষ্যাস্তদ্ দৃষ্ট্ৱানেতৃন্ তৰ্জযামাসুঃ,
And they brought unto him also infants, that he would touch them: but when his disciples saw it, they rebuked them.
16 ১৬ কিন্তু যীশুস্তানাহূয জগাদ, মন্নিকটম্ আগন্তুং শিশূন্ অনুজানীধ্ৱং তাংশ্চ মা ৱাৰযত; যত ঈশ্ৱৰৰাজ্যাধিকাৰিণ এষাং সদৃশাঃ|
But Jesus called them unto him, and said, Suffer little children to come unto me, and forbid them not: for of such is the kingdom of God.
17 ১৭ অহং যুষ্মান্ যথাৰ্থং ৱদামি, যো জনঃ শিশোঃ সদৃশো ভূৎৱা ঈশ্ৱৰৰাজ্যং ন গৃহ্লাতি স কেনাপি প্ৰকাৰেণ তৎ প্ৰৱেষ্টুং ন শক্নোতি|
Verily I say unto you, Whosoever shall not receive the kingdom of God as a little child shall in no wise enter therein.
18 ১৮ অপৰম্ একোধিপতিস্তং পপ্ৰচ্ছ, হে পৰমগুৰো, অনন্তাযুষঃ প্ৰাপ্তযে মযা কিং কৰ্ত্তৱ্যং? (aiōnios g166)
And a certain ruler asked him, saying, Good Master, what shall I do to inherit eternal life? (aiōnios g166)
And Jesus said unto him, Why call you me good? none is good, save one, that is, God.
20 ২০ পৰদাৰান্ মা গচ্ছ, নৰং মা জহি, মা চোৰয, মিথ্যাসাক্ষ্যং মা দেহি, মাতৰং পিতৰঞ্চ সংমন্যস্ৱ, এতা যা আজ্ঞাঃ সন্তি তাস্ত্ৱং জানাসি|
You know the commandments, Do not commit adultery, Do not kill, Do not steal, Do not bear false witness, Honour your father and your mother.
And he said, All these have I kept from my youth up.
22 ২২ ইতি কথাং শ্ৰুৎৱা যীশুস্তমৱদৎ, তথাপি তৱৈকং কৰ্ম্ম ন্যূনমাস্তে, নিজং সৰ্ৱ্ৱস্ৱং ৱিক্ৰীয দৰিদ্ৰেভ্যো ৱিতৰ, তস্মাৎ স্ৱৰ্গে ধনং প্ৰাপ্স্যসি; তত আগত্য মমানুগামী ভৱ|
Now when Jesus heard these things, he said unto him, Yet lack you one thing: sell all that you have, and distribute unto the poor, and you shall have treasure in heaven: and come, follow me.
And when he heard this, he was very sorrowful: for he was very rich.
And when Jesus saw that he was very sorrowful, he said, How hardly shall they that have riches enter into the kingdom of God!
For it is easier for a camel to go through a needle's eye, than for a rich man to enter into the kingdom of God.
And they that heard it said, Who then can be saved?
And he said, The things which are impossible with men are possible with God.
Then Peter said, Lo, we have left all, and followed you.
29 ২৯ ততঃ স উৱাচ, যুষ্মানহং যথাৰ্থং ৱদামি, ঈশ্ৱৰৰাজ্যাৰ্থং গৃহং পিতৰৌ ভ্ৰাতৃগণং জাযাং সন্তানাংশ্চ ত্যক্তৱা
And he said unto them, Verily I say unto you, There is no man that has left house, or parents, or brethren, or wife, or children, for the kingdom of God's sake,
31 ৩১ অনন্তৰং স দ্ৱাদশশিষ্যানাহূয বভাষে, পশ্যত ৱযং যিৰূশালম্নগৰং যামঃ, তস্মাৎ মনুষ্যপুত্ৰে ভৱিষ্যদ্ৱাদিভিৰুক্তং যদস্তি তদনুৰূপং তং প্ৰতি ঘটিষ্যতে;
Then he took unto him the twelve, and said unto them, Behold, we go up to Jerusalem, and all things that are written by the prophets concerning the Son of man shall be accomplished.
32 ৩২ ৱস্তুতস্তু সোঽন্যদেশীযানাং হস্তেষু সমৰ্পযিষ্যতে, তে তমুপহসিষ্যন্তি, অন্যাযমাচৰিষ্যন্তি তদ্ৱপুষি নিষ্ঠীৱং নিক্ষেপ্স্যন্তি, কশাভিঃ প্ৰহৃত্য তং হনিষ্যন্তি চ,
For he shall be delivered unto the Gentiles, and shall be mocked, and spitefully pleaded, and spitted on:
And they shall scourge him, and put him to death: and the third day he shall rise again.
34 ৩৪ এতস্যাঃ কথাযা অভিপ্ৰাযং কিঞ্চিদপি তে বোদ্ধুং ন শেকুঃ তেষাং নিকটেঽস্পষ্টতৱাৎ তস্যৈতাসাং কথানাম্ আশযং তে জ্ঞাতুং ন শেকুশ্চ|
And they understood none of these things: and this saying (rhema) was hid from them, neither knew they the things which were spoken.
And it came to pass, that as he was come nigh unto Jericho, a certain blind man sat by the way side begging:
And hearing the multitude pass by, he asked what it meant.
And they told him, that Jesus of Nazareth passes by.
And he cried, saying, Jesus, you son of David, have mercy on me.
39 ৩৯ ততোগ্ৰগামিনস্তং মৌনী তিষ্ঠেতি তৰ্জযামাসুঃ কিন্তু স পুনাৰুৱন্ উৱাচ, হে দাযূদঃ সন্তান মাং দযস্ৱ|
And they which went before rebuked him, that he should hold his peace: but he cried so much the more, You son of David, have mercy on me.
And Jesus stood, and commanded him to be brought unto him: and when he was come near, he asked him,
41 ৪১ ততঃ স তস্যান্তিকম্ আগমৎ, তদা স তং পপ্ৰচ্ছ, ৎৱং কিমিচ্ছসি? ৎৱদৰ্থমহং কিং কৰিষ্যামি? স উক্তৱান্, হে প্ৰভোঽহং দ্ৰষ্টুং লভৈ|
Saying, What will you that I shall do unto you? And he said, Lord, that I may receive my sight.
And Jesus said unto him, Receive your sight: your faith has saved you.
43 ৪৩ ততস্তৎক্ষণাৎ তস্য চক্ষুষী প্ৰসন্নে; তস্মাৎ স ঈশ্ৱৰং ধন্যং ৱদন্ তৎপশ্চাদ্ যযৌ, তদালোক্য সৰ্ৱ্ৱে লোকা ঈশ্ৱৰং প্ৰশংসিতুম্ আৰেভিৰে|
And immediately he received his sight, and followed him, glorifying God: and all the people, when they saw it, gave praise unto God.
