যোহনঃ 19
Entonces Pilato llevó a Jesús y mandó que lo azotaran.
Los soldados hicieron una corona de espinas y la pusieron sobre su cabeza, y lo vistieron con una túnica de color púrpura.
Una y otra vez iban a él y le decían: “¡Oh, Rey de los Judíos!” y lo abofeteaban.
4 ৪ তদা পীলাতঃ পুনৰপি বহিৰ্গৎৱা লোকান্ অৱদৎ, অস্য কমপ্যপৰাধং ন লভেঽহং, পশ্যত তদ্ যুষ্মান্ জ্ঞাপযিতুং যুষ্মাকং সন্নিধৌ বহিৰেনম্ আনযামি|
Pilato salió una vez más y les dijo: “Lo traeré aquí para que sepan que no lo encuentro culpable de ningún crimen”.
5 ৫ ততঃ পৰং যীশুঃ কণ্টকমুকুটৱান্ ৱাৰ্ত্তাকীৱৰ্ণৱসনৱাংশ্চ বহিৰাগচ্ছৎ| ততঃ পীলাত উক্তৱান্ এনং মনুষ্যং পশ্যত|
Entonces Jesús salió usando la corona de espinas y la túnica de color púrpura. “Miren, aquí está el hombre”, dijo Pilato.
6 ৬ তদা প্ৰধানযাজকাঃ পদাতযশ্চ তং দৃষ্ট্ৱা, এনং ক্ৰুশে ৱিধ, এনং ক্ৰুশে ৱিধ, ইত্যুক্ত্ৱা ৰৱিতুং আৰভন্ত| ততঃ পীলাতঃ কথিতৱান্ যূযং স্ৱযম্ এনং নীৎৱা ক্ৰুশে ৱিধত, অহম্ এতস্য কমপ্যপৰাধং ন প্ৰাপ্তৱান্|
Cuando el jefe de los sacerdotes y los guardias vieron a Jesús, gritaron: “¡Crucifícale! ¡Crucifícale!” “Llévenselo ustedes y crucifíquenlo”, respondió Pilato. “Yo no le hallo culpable”.
7 ৭ যিহূদীযাঃ প্ৰত্যৱদন্ অস্মাকং যা ৱ্যৱস্থাস্তে তদনুসাৰেণাস্য প্ৰাণহননম্ উচিতং যতোযং স্ৱম্ ঈশ্ৱৰস্য পুত্ৰমৱদৎ|
Los líderes judíos respondieron: “Tenemos una ley, y de acuerdo a esa ley, él debe morir porque se proclamó a sí mismo como el Hijo de Dios”.
Cuando Pilato escuchó esto, tuvo más temor que nunca antes
9 ৯ সন্ পুনৰপি ৰাজগৃহ আগত্য যীশুং পৃষ্টৱান্ ৎৱং কুত্ৰত্যো লোকঃ? কিন্তু যীশস্তস্য কিমপি প্ৰত্যুত্তৰং নাৱদৎ|
y regresó al palacio del gobernador. Pilato le preguntó a Jesús, “¿De dónde vienes?” Pero Jesús no respondió.
10 ১০ ১ ততঃ পীলাৎ কথিতৱান ৎৱং কিং মযা সাৰ্দ্ধং ন সংলপিষ্যসি? ৎৱাং ক্ৰুশে ৱেধিতুং ৱা মোচযিতুং শক্তি ৰ্মমাস্তে ইতি কিং ৎৱং ন জানাসি? তদা যীশুঃ প্ৰত্যৱদদ্ ঈশ্ৱৰেণাদং মমোপৰি তৱ কিমপ্যধিপতিৎৱং ন ৱিদ্যতে, তথাপি যো জনো মাং তৱ হস্তে সমাৰ্পযৎ তস্য মহাপাতকং জাতম্|
“¿Estás negándote a hablarme?” le dijo Pilato. “¿No te das cuenta de que tengo el poder para liberarte o crucificarte?”
11 ১১ তদা যীশুঃ প্ৰত্যৱদদ্ ঈশ্ৱৰেণাদত্তং মমোপৰি তৱ কিমপ্যধিপতিৎৱং ন ৱিদ্যতে, তথাপি যো জনো মাং তৱ হস্তে সমাৰ্পযৎ তস্য মহাপাতকং জাতম্|
“Tú no tendrías ningún poder a menos que se te conceda desde arriba”, le respondió Jesús. “Así que el que me entregó en tus manos es culpable de mayor pecado”.
12 ১২ তদাৰভ্য পীলাতস্তং মোচযিতুং চেষ্টিতৱান্ কিন্তু যিহূদীযা ৰুৱন্তো ৱ্যাহৰন্ যদীমং মানৱং ত্যজসি তৰ্হি ৎৱং কৈসৰস্য মিত্ৰং ন ভৱসি, যো জনঃ স্ৱং ৰাজানং ৱক্তি সএৱ কৈমৰস্য ৱিৰুদ্ধাং কথাং কথযতি|
Cuando Pilato escuchó esto, trató de liberar a Jesús, pero los líderes judíos gritaban: “Si liberas a este hombre, no eres amigo del César. Cualquiera que se proclama a sí mismo como rey, se rebela contra el César”.
13 ১৩ এতাং কথাং শ্ৰুৎৱা পীলাতো যীশুং বহিৰানীয নিস্তাৰোৎসৱস্য আসাদনদিনস্য দ্ৱিতীযপ্ৰহৰাৎ পূৰ্ৱ্ৱং প্ৰস্তৰবন্ধননাম্নি স্থানে ঽৰ্থাৎ ইব্ৰীযভাষযা যদ্ গব্বিথা কথ্যতে তস্মিন্ স্থানে ৱিচাৰাসন উপাৱিশৎ|
Cuando Pilato escuchó esto, trajo a Jesús afuera y se sentó en el tribunal, en un lugar que se llamaba El Enlosado (“Gabata” en Hebreo).
Era casi la tarde del día de preparación para la Pascua. “Miren, aquí tienen a su rey”, le dijo a los judíos.
15 ১৫ কিন্তু এনং দূৰীকুৰু, এনং দূৰীকুৰু, এনং ক্ৰুশে ৱিধ, ইতি কথাং কথযিৎৱা তে ৰৱিতুম্ আৰভন্ত; তদা পীলাতঃ কথিতৱান্ যুষ্মাকং ৰাজানং কিং ক্ৰুশে ৱেধিষ্যামি? প্ৰধানযাজকা উত্তৰম্ অৱদন্ কৈসৰং ৱিনা কোপি ৰাজাস্মাকং নাস্তি|
“¡Mátalo! ¡Mátalo! ¡Crucifícalo!” gritaban ellos. “¿Quieren que crucifique a su rey?” preguntó Pilato. “El único rey que tenemos es el César”, respondieron los jefes de los sacerdotes.
Entonces Pilato les entregó a Jesús para que lo crucificaran.
17 ১৭ ততঃ পৰং যীশুঃ ক্ৰুশং ৱহন্ শিৰঃকপালম্ অৰ্থাদ্ যদ্ ইব্ৰীযভাষযা গুল্গল্তাং ৱদন্তি তস্মিন্ স্থান উপস্থিতঃ|
Ellos condujeron a Jesús fuera de allí, cargando él su propia cruz, y se dirigió al lugar llamado “La Calavera”, (Gólgota en hebreo).
Lo crucificaron allí, y a otros dos con él: uno a cada lado, poniendo a Jesús en medio de ellos.
Pilato mandó a poner un letrero en la cruz que decía: “Jesús de Nazaret, el Rey de los Judíos”.
20 ২০ সা লিপিঃ ইব্ৰীযযূনানীযৰোমীযভাষাভি ৰ্লিখিতা; যীশোঃ ক্ৰুশৱেধনস্থানং নগৰস্য সমীপং, তস্মাদ্ বহৱো যিহূদীযাস্তাং পঠিতুম্ আৰভন্ত|
Muchas personas leyeron el letrero porque el lugar donde Jesús fue crucificado estaba cerca de la ciudad, y estaba escrito en hebreo, latín y griego.
21 ২১ যিহূদীযানাং প্ৰধানযাজকাঃ পীলাতমিতি ন্যৱেদযন্ যিহূদীযানাং ৰাজেতি ৱাক্যং ন কিন্তু এষ স্ৱং যিহূদীযানাং ৰাজানম্ অৱদদ্ ইত্থং লিখতু|
Entonces los jefes de los sacerdotes se acercaron a Pilato y le dijeron “No escribas ‘el Rey de los Judíos,’ sino ‘Este hombre decía: Yo soy el Rey de los Judíos’”.
Pilato respondió: “Lo que escribí, ya está escrito”.
23 ২৩ ইত্থং সেনাগণো যীশুং ক্ৰুশে ৱিধিৎৱা তস্য পৰিধেযৱস্ত্ৰং চতুৰো ভাগান্ কৃৎৱা একৈকসেনা একৈকভাগম্ অগৃহ্লৎ তস্যোত্তৰীযৱস্ত্ৰঞ্চাগৃহ্লৎ| কিন্তূত্তৰীযৱস্ত্ৰং সূচিসেৱনং ৱিনা সৰ্ৱ্ৱম্ ঊতং|
Cuando los soldados hubieron crucificado a Jesús, tomaron sus ropas y las dividieron en cuatro partes a fin de que cada soldado tuviera una. También estaba allí su túnica hecha sin costuras, tejida en una sola pieza.
24 ২৪ তস্মাত্তে ৱ্যাহৰন্ এতৎ কঃ প্ৰাপ্স্যতি? তন্ন খণ্ডযিৎৱা তত্ৰ গুটিকাপাতং কৰৱাম| ৱিভজন্তেঽধৰীযং মে ৱসনং তে পৰস্পৰং| মমোত্তৰীযৱস্ত্ৰাৰ্থং গুটিকাং পাতযন্তি চ| ইতি যদ্ৱাক্যং ধৰ্ম্মপুস্তকে লিখিতমাস্তে তৎ সেনাগণেনেত্থং ৱ্যৱহৰণাৎ সিদ্ধমভৱৎ|
Entonces ellos se dijeron unos a otros: “No la botemos, sino decidamos quién se quedará con ella lanzando un dado”. Esto cumplía la Escritura que dice: “Dividieron mis vestidos entre ellos y lanzaron un dado por mis vestiduras”.
25 ২৫ তদানীং যীশো ৰ্মাতা মাতু ৰ্ভগিনী চ যা ক্লিযপা ভাৰ্য্যা মৰিযম্ মগ্দলীনী মৰিযম্ চ এতাস্তস্য ক্ৰুশস্য সন্নিধৌ সমতিষ্ঠন্|
Y así lo hicieron. Junto a la cruz estaba la madre de Jesús, la hermana de su madre, María la esposa de Cleofás y María Magdalena.
26 ২৬ ততো যীশুঃ স্ৱমাতৰং প্ৰিযতমশিষ্যঞ্চ সমীপে দণ্ডাযমানৌ ৱিলোক্য মাতৰম্ অৱদৎ, হে যোষিদ্ এনং তৱ পুত্ৰং পশ্য,
Cuando Jesús vio a su madre, y al discípulo que él amaba junto a ella, le dijo a su madre: “Madre, este es tu hijo”.
Luego le dijo al discípulo: “Esta es tu madre”. Desde ese momento el discípulo se la llevó a su casa.
28 ২৮ অনন্তৰং সৰ্ৱ্ৱং কৰ্ম্মাধুনা সম্পন্নমভূৎ যীশুৰিতি জ্ঞাৎৱা ধৰ্ম্মপুস্তকস্য ৱচনং যথা সিদ্ধং ভৱতি তদৰ্থম্ অকথযৎ মম পিপাসা জাতা|
Jesús se dio cuenta entonces que había completado todo lo que había venido a hacer. En cumplimiento de la Escritura, dijo: “Tengo sed”.
29 ২৯ ততস্তস্মিন্ স্থানে অম্লৰসেন পূৰ্ণপাত্ৰস্থিত্যা তে স্পঞ্জমেকং তদম্লৰসেনাৰ্দ্ৰীকৃত্য এসোব্নলে তদ্ যোজযিৎৱা তস্য মুখস্য সন্নিধাৱস্থাপযন্|
Y allí había una tinaja llena de vinagre de vino; así que ellos mojaron una esponja en el vinagre, la pusieron en una vara de hisopo, y la acercaron a sus labios.
Después que bebió el vinagre, Jesús dijo: “¡Está terminado!” Entonces inclinó su cabeza y dio su último respiro.
31 ৩১ তদ্ৱিনম্ আসাদনদিনং তস্মাৎ পৰেঽহনি ৱিশ্ৰামৱাৰে দেহা যথা ক্ৰুশোপৰি ন তিষ্ঠন্তি, যতঃ স ৱিশ্ৰামৱাৰো মহাদিনমাসীৎ, তস্মাদ্ যিহূদীযাঃ পীলাতনিকটং গৎৱা তেষাং পাদভঞ্জনস্য স্থানান্তৰনযনস্য চানুমতিং প্ৰাৰ্থযন্ত|
Era el día de la preparación, y los líderes judíos no querían dejar los cuerpos en la cruz durante el día sábado (de hecho, este era un sábado especial), así que le pidieron a Pilato que mandara a partirles las piernas para poder quitar los cuerpos.
Entonces los soldados vinieron y partieron las piernas del primero y luego del otro, de los dos hombres crucificados con Jesús,
pero cuando se acercaron a Jesús, vieron que ya estaba muerto, así que no le partieron sus piernas.
Sin embargo, uno de los soldados clavó una lanza en su costado, y salió sangre mezclada con agua.
35 ৩৫ যো জনোঽস্য সাক্ষ্যং দদাতি স স্ৱযং দৃষ্টৱান্ তস্যেদং সাক্ষ্যং সত্যং তস্য কথা যুষ্মাকং ৱিশ্ৱাসং জনযিতুং যোগ্যা তৎ স জানাতি|
El que vio esto dio testimonio de ello, y su testimonio es verdadero. Él está seguro de que lo que dice es verdadero a fin de que ustedes crean también.
Ocurrió así para que se cumpliera la Escritura: “Ninguno de sus huesos será partido”,
y como dice otra Escritura: “Ellos mirarán al que traspasaron”.
38 ৩৮ অৰিমথীযনগৰস্য যূষফ্নামা শিষ্য এক আসীৎ কিন্তু যিহূদীযেভ্যো ভযাৎ প্ৰকাশিতো ন ভৱতি; স যীশো ৰ্দেহং নেতুং পীলাতস্যানুমতিং প্ৰাৰ্থযত, ততঃ পীলাতেনানুমতে সতি স গৎৱা যীশো ৰ্দেহম্ অনযৎ|
Después de esto, José de Arimatea le preguntó a Pilato si podría bajar el cuerpo de Jesús, y Pilato le dio su permiso. José era un discípulo de Jesús, pero en secreto porque tenía miedo de los judíos. Así que José fue y se llevó el cuerpo.
39 ৩৯ অপৰং যো নিকদীমো ৰাত্ৰৌ যীশোঃ সমীপম্ অগচ্ছৎ সোপি গন্ধৰসেন মিশ্ৰিতং প্ৰাযেণ পঞ্চাশৎসেটকমগুৰুং গৃহীৎৱাগচ্ছৎ|
Con él estaba Nicodemo, el hombre que había visitado de noche a Jesús anteriormente. Él trajo consigo una mezcla de mirra y aloes que pesaba aproximadamente setenta y cinco libras.
40 ৪০ ততস্তে যিহূদীযানাং শ্মশানে স্থাপনৰীত্যনুসাৰেণ তৎসুগন্ধিদ্ৰৱ্যেণ সহিতং তস্য দেহং ৱস্ত্ৰেণাৱেষ্টযন্|
Ellos se llevaron el cuerpo de Jesús y lo envolvieron en un paño de lino junto con la mezcla de especias, conforme a la costumbre judía de sepultura. Cerca del lugar donde Jesús había sido crucificado, había un jardín;
41 ৪১ অপৰঞ্চ যত্ৰ স্থানে তং ক্ৰুশেঽৱিধন্ তস্য নিকটস্থোদ্যানে যত্ৰ কিমপি মৃতদেহং কদাপি নাস্থাপ্যত তাদৃশম্ একং নূতনং শ্মশানম্ আসীৎ|
y en ese jardín había una tumba nueva, sin usar.
Como era el día de la preparación y la tumba estaba cerca, ellos pusieron allí a Jesús.
