< Chongphuong 10 >

1 Hanchu vântîrton râttak dang invân renga juong chum ku mua. Ama hah sûm leh ân pholoma, a lua sûminsâng ânjâma; a mâi hah nisa angin aoma, male a kengei hah mei lungchopuingei angin aoma.
[Na visão ]eu vi outro poderoso anjo que descia do céu. Uma nuvem [o envolvia]. Por cima da cabeça dele havia um arco-íris. O rosto dele [brilhava ][SIM] como o sol. As pernas pareciam pilares de fogo.
2 A kuta han lekhazuot chînte pharsai a choia. A ke chang tieng tuikhangliena a sira, a ke voi tieng tânga a sira,
Ele tinha na mão um pequeno pergaminho aberto. Firmou o pé direito no mar e o pé esquerdo na terra.
3 male ikeibakneingei an inrâm angin rôl inringtakin ân ieka. Ân iek suole chu mechêk sari ngei hong inringin an thuona.
Ele gritou algo em voz alta como a voz de um leão que ruge. Quando ele assim bradou, trovejou sete [vezes], dizendo [palavras que consegui entender].
4 Mechêk sari ngei an hong chong lehan, miziek rang ko bôka. Aniatachu, “Mechêk sari ngei chong an ti hah ip tit roh; miziek no roh!” tiin invân renga ahong chong rôl ki rieta.
Quando [assim ]trovejou, eu estava para escrever [aquelas palavras, ]mas ouvi uma voz do céu que me dizia: “Mantenha em segredo aquilo que o trovão falou! Não o escreva!”
5 Hanchu vântîrton tuikhanglien le tânga ânding ku mupu han a kut chang tieng invân tieng a phara
Então o anjo que eu tinha visto antes com os pés no mar e na terra levantou a mão direita ao céu,
6 invân, pilchung le tuikhanglien male an sûnga omngei murdi sinpu Pathien tuonsôt tuonsôta om titpu rimingin khomâkinsâmin, “Mahan innuna rang reng om khâi noni! Vântîrtonin a tia. (aiōn g165)
pedindo que aquele que vive para sempre, o mesmo que criou o céu e tudo que há nele, e [que também criou ]a terra e tudo que há nela e [que criou também ]o mar e tudo que há nele, afirmasse ser verdade aquilo que ele dizia. (aiōn g165)
7 Aniatachu vântîrton sarina han a bekul a tum tena chu Pathien'n a mintuo inthup hah mikhip atih zoi, a tîrlâmngei, dêipungei kôma thurchi sa a lei phuong anghan.”
Ele disse que não adiaria mais [aquilo que tinha determinado]. Pelo contrário, [chegado ]o momento de o sétimo anjo tocar a trombeta, o plano secreto de Deus ia ser completado {ele completaria o plano secreto de Deus}, bem como tinha anunciado [há muito tempo ]aos seus servos, os profetas.
8 Hanchu invân renga hong chong rôl ki riet han mo rokôk nôka, “Tuikhanglien le tânga ânding vântîrton kuta lekhazuot pharsaia om so sên la va lâk roh,” a tia.
Aquele cuja voz eu tinha ouvido do céu me falou novamente. Ele disse: “Vá pegar o pergaminho aberto da mão do anjo que está em pé no mar e na terra”.
9 Vântîrton kôm han ke sea male lekhazuot te hah ni pêk rangin ke ngêna. Ama han ko kôm, “Lâk inla male sâk roh; no von sûnga han hong thûr a ta, aniatachu na bâi sûnga han khuoilutui anghan hong thum atih,” a tia.
Assim, eu me aproximei do anjo e pedi que ele me entregasse o pequeno pergaminho. Ele me disse: “Pegue e coma. Na boca [terá sabor ]doce como mel, mas lhe amargará o estômago”.
10 Lekhazuot te hah vântîrton kut renga ka lâka male ka sâka, male ka bâi sûnga khuoilutui angin athuma. Aninâka ke melem suole chu ko von sûnga han ahong thûr zoia.
Tirei o pequeno pergaminho da mão do anjo e o comi. Senti na boca um [sabor ]doce como de mel, mas depois de comer, senti o estômago amargo.
11 Hanchu “Namtinngei, chitinngei, chongtinngei le rêngngei tamtak kôm Pathien chong vêlkhat na la misîr nôk ngêt rang tiin rilin ko om ani.”
Aquele cuja [voz falava do céu me disse]: “Você deve profetizar novamente sobre muitos [povos], muitas nações, [falantes de ]muitas línguas [MTY] e muitos reis”.

< Chongphuong 10 >