< John 21 >

1 Masuole chu, Tiberias dîla a ruoisingei kôm Jisua ânlâr nôka. Hi anghin neinun ahongtunga.
Después de estas cosas, Jesús se reveló de nuevo a los discípulos en el mar de Tiberias. Se reveló así.
2 Simon Peter, Thomas (Ânphîr an ti) Nathanael (Galilee ram Cana mi), Zebedee nâipasalngei le Jisua ruoisi dang inik ngei anrêngin an intûpa.
Estaban juntos Simón Pedro, Tomás, llamado Dídimo, Natanael, de Caná de Galilea, y los hijos de Zebedeo, y otros dos de sus discípulos.
3 Simon Peter'n adangngei kôm, “Nga sûr rangin se ki tih,” a tia. Anni han a kôm, “Keini khom juong sa kin tih,” an tipea. Masikin rukuonga an se zoia, aniatachu hani jâna han chu ite man mak ngei.
Simón Pedro les dijo: “Voy a pescar”. Le dijeron: “Nosotros también vamos contigo”. Inmediatamente salieron y entraron en la barca. Aquella noche no pescaron nada.
4 Nisa ahong suokin chu Jisua tuipanga ândinga, aniatachu ruoisingei han Jisua ani ti riet mak ngeia.
Pero cuando ya se hizo de día, Jesús se paró en la playa; pero los discípulos no sabían que era Jesús.
5 Hanchu Jisua'n an kôm, “Ruothartengei, ite man mak chei mo?” tiin a rekel ngeia. “Ite man mak me” tiin an thuona.
Entonces Jesús les dijo: “Hijos, ¿tenéis algo de comer?” Le respondieron: “No”.
6 Ama'n an kôm, “Rukuong changtieng han nin lên ha vôr ungla male man nin tih,” a tipe ngeia. Masikin an lên hah an vôra nga an man tam rai sikin rukuong sûnga kai nôk thei khâi mak ngeia.
Les dijo: “Echad la red a la derecha de la barca y encontraréis algunos”. Así pues, lo echaron, y entonces no pudieron sacarla por la multitud de peces.
7 Jisua'n a lungkham ngâipu ruoisi han Peter kôm, “Pumapa kêng ani ngaso!” a tipea. Peter'n Pumapa ke ani ti a rietin chu a puon a bomduopa (korongin aom ani sikin) male tuia ânchôm zoia.
Aquel discípulo al que Jesús amaba dijo a Pedro: “¡Es el Señor!” Cuando Simón Pedro oyó que era el Señor, se envolvió con su capa (pues estaba desnudo) y se arrojó al mar.
8 Ruoisi dangngei chu rukuong leh tuirakham tieng an honga, lêna nga sipmatin an kaisuoa, tâng renga hah la bâk maka meter razakhat dôr ani.
Pero los demás discípulos venían en la barca pequeña (pues no estaban lejos de la tierra, sino a unos doscientos codos), arrastrando la red llena de peces.
9 Tuirakham an hong suokin chu rohol leh mei tho, le achunga nga le vâipôl alekti aom an hong mua.
Cuando salieron a tierra, vieron allí un fuego de brasas, con peces y panes puestos sobre él.
10 Hanchu Jisua'n an kôm, “Atûn renga nin nga sûr senkhat hah hin hong chôi ta u,” a tipe ngeia.
Jesús les dijo: “Traed algunos de los peces que acabáis de pescar”.
11 Simon Peter'n rukuonga chuongin nga lienpapa lên sipmatin tânga a kaisuoa, anrêngin razakhat sômrangnga inthum ani; madôra nga tam khom nisenla lên chu chet mak.
Simón Pedro subió y sacó la red a tierra, llena de ciento cincuenta y tres peces grandes. A pesar de ser tantos, la red no se rompió.
12 Jisua'n an kôm, “Hong ungla, sâk roi” a tipe ngeia. Ruoisingei lâia tutên “Tumo ni ni?” ti luo rekel ngam mak ngei Pumapa ani tiin an riet minthâr sikin.
Jesús les dijo: “¡Vengan a desayunar!” Ninguno de los discípulos se atrevió a preguntarle: “¿Quién eres tú?”, sabiendo que era el Señor.
13 Hanchu Jisua a sea, vaîpôl a lâka a sem pe ngeia, ma angdên han nga khom a sem pe ngei nôka.
Entonces Jesús se acercó, tomó el pan y se lo dio, y el pescado también.
14 Ma hah Jisua'n thina renga ânthoinôk suole a ruoisingei kôma ânlâr avoithumna ani.
Esta es la tercera vez que Jesús se revela a sus discípulos después de haber resucitado.
15 An sâk suole chu Jisua'n Simon Peter kôm, “Simon John nâipasal, hi adangngei min lungkham nêkin mi ni lungkham uol mo?” a tia. Ama'n a kôm, “O, Pumapa, nang ku lungkham tiin ni riet,” tiin a thuona. Jisua'n a kôm, “Ke belringei donsûi roh,” a tipea.
Cuando hubieron desayunado, Jesús dijo a Simón Pedro: “Simón, hijo de Jonás, ¿me amas más que éstos?” Le dijo: “Sí, Señor; tú sabes que te tengo afecto”. Le dijo: “Apacienta mis corderos”.
16 Avoiniknân Jisua'n a kôm, “Simon John nâipasal, mi ni lungkham mo?” a tia. “O, Pumapa, nang ku lungkham ti ni riet,” tiin a thuona. Jisua'n a kôm, “Ke belringei donsûi roh,” a tipea.
Le volvió a decir por segunda vez: “Simón, hijo de Jonás, ¿me amas?” Le dijo: “Sí, Señor; tú sabes que te tengo afecto”. Le dijo: “Cuida mis ovejas”.
17 Avoithumnân Jisua'n a kôm, “Simon John nâipasal, mi ni lungkham mo?” a tipea. Jisua'n vêlthum, “Mi ni lungkham mo?” tiin a rekel sikin Peter ahong innguikhak zoia, masikin, “Pumapa neinuntin ni riet leta; nang ku lungkham ti khom ni riet!” a tia. Jisua'n a kôm, “Ke belri donsûi roh.
Le dijo por tercera vez: “Simón, hijo de Jonás, ¿me tienes afecto?” Pedro se afligió porque le preguntó por tercera vez: “¿Me tienes afecto?”. Él le dijo: “Señor, tú lo sabes todo. Sabes que te tengo afecto”. Jesús le dijo: “Apacienta mis ovejas.
18 Chongdiktak nang ki ril: na nâipang lâihan chu nên thoka nu nuomna titieng ne se thei ngâia; aniatachu ulien ni ni tikin chu nu kutngei mazar na ta, tûn mini nang khit pe an ta nu nuom loina titieng nang tuong an tih,” a tipea.
De cierto te digo que cuando eras joven te vestías solo y andabas por donde querías. Pero cuando seas viejo, extenderás tus manos, y otro te vestirá y te llevará donde no quieras.”
19 (Hi chong hih Jisua'n a ti pena chu Pathien roiinpuina rangin Peter thi rang tie rietna ranga ani.) Hanchu Jisua'n a kôm, “Mi jûi roh!” a tipea.
Y dijo esto, dando a entender con qué clase de muerte glorificaría a Dios. Cuando hubo dicho esto, le dijo: “Sígueme”.
20 Peter a hônheiin chu ruoisi dang, Jisua'n a lungkham ngâipu, jânbu an nêk lâia Jisua tieng hôn ôna, “Pumapa, tumo nang a minsûr rang?” tia rekelpu hah a nûk a jûi a mua.
Entonces Pedro, volviéndose, vio que le seguía un discípulo. Este era el discípulo al que Jesús amaba, el que también se había apoyado en el pecho de Jesús en la cena y había preguntado: “Señor, ¿quién te va a entregar?”
21 Peter'n ama hah a mûn chu Jisua kôm, “Pumapa hipa hi rêkte imo a tho rang?” tiin a rekela.
Pedro, al verlo, dijo a Jesús: “Señor, ¿y éste?”
22 Jisua'n a kôm, “Ku juong nôk mâka lei ring tit rangin nuom ngân inlang imo no lo rang? Mi jûi roh!” tiin a thuona.
Jesús le dijo: “Si quiero que se quede hasta que yo venga, ¿qué te importa? Sígueme”.
23 Masikin ha ruoisi hah thi no nih tiin, Jisua nûkjûingei lâia ânthang zoi. Aniatachu Jisua'n thi no nih a tina nimaka; “Ku juong nôk mâka lei ring tit rangin nuom ngân inlang imo no lo rang?” kêng a ti ani.
Así pues, se difundió entre los hermanos el dicho de que este discípulo no moriría. Pero Jesús no le dijo que no moriría, sino: “Si quiero que se quede hasta que yo venga, ¿qué te importa?”
24 Ama hih ruoisi, hi neinunngei a tipu le a miziekpu khom ania; male a ti ngei khom hih adik ani tiin ei riet.
Este es el discípulo que da testimonio de estas cosas, y escribió estas cosas. Sabemos que su testimonio es verdadero.
25 Atûn, Jisua sintho neinun dang tamtak aoma. Mangei murdi hah miziek var rang nisenla chu, mizieka om lekhabungei chu rammuol pumpui khom keng rangin minhoi mu-ung.
Hay también muchas otras cosas que hizo Jesús, que si se escribieran todas, supongo que ni el mundo mismo tendría espacio para los libros que se escribirían.

< John 21 >