< 1 Korinth 13 >

1 Miriem chongngei le vântîrtonngei chongin thurchi misîr thei khom ronga lungkhamna ko dôn nônchu, ko chongngei hih jâmluong miring aninônchu sûmeng tôk miring angin kêng ani rang.
SI yo hablase lenguas humanas y angélicas, y no tengo caridad, vengo á ser [como] metal que resuena, ó címbalo que retiñe.
2 Thurchi misîr theina neinunpêk dôn khom ronga; chong inthupngei murdi rietheina le rietnangei nâm dôn khom ronga; muolngei thînpai theina taksônna dôn khom ronga aniatachu lungkhamna ko dôn nônchu, ite ni mu-ung.
Y si tuviese profecía, y entendiese todos los misterios y toda ciencia; y si tuviese toda la fe, de tal manera que traspasase los montes, y no tengo caridad, nada soy.
3 Inriengngei rangin ko dôn murdi pêk khom inlang, male ka takpum tena khom kâng let rangin ka takpumpui pêk khom inlang, lungkhamna ko dôn nônchu ite a satna om mak.
Y si repartiese toda mi hacienda para dar de comer [á pobres], y si entregase mi cuerpo para ser quemado, y no tengo caridad, de nada me sirve.
4 Lungkhamna chu atuongdiera male moroina adôna; narsa ngâi maka, inpâk ngâi maka, omin-ân tho ngâi maka;
La caridad es sufrida, es benigna; la caridad no tiene envidia, la caridad no hace sinrazón, no se ensancha;
5 Lungkhamnân chu omsaloingei tho ngâi maka, ama satna rang rok ngâi mak, a ningthik ngâi mak; dikloinangei mindon tit ngâi mak;
No es injuriosa, no busca lo suyo, no se irrita, no piensa el mal;
6 Lungkhamnân chu saloina arâisân ngâi mak, aniatachu, chongdika kêng arâisân ngâi.
No se huelga de la injusticia, mas se huelga de la verdad;
7 Lungkhamnân chu atuong zajâma; a taksônna ngei, a sabeina ngei le atuongtheina ngeia duoi ngâi mak.
Todo lo sufre, todo lo cree, todo lo espera, todo lo soporta.
8 Lungkhamna hih kumtuonga om ani. Thurchi misîrnangei hih om khom senla la min mong nîng atih; rietloi chongngeia manboipêkngei hih om khom senla, la mong an tih; rietna hih om khom senla lan mang atih.
La caridad nunca deja de ser: mas las profecías se han de acabar, y cesarán las lenguas, y la ciencia ha de ser quitada;
9 Akiploiin ei rieta akiploiin thurchingei ei misîr ngâia;
Porque en parte conocemos, y en parte profetizamos;
10 hannirese akipphar hih ajuong tika chu akiploi hih inmang atih zoi.
Mas cuando venga lo que es perfecto, entonces lo que es en parte será quitado.
11 Nâipang ki ni lâihan chu, ko chongngei, ko khorietnangei le ki mindonnangei khom nâi ânpanga; aniatachu atûn chu ulien ki ni zoi sikin nâipang tho ngâi hah chu ka mâk zoi ani.
Cuando yo era niño, hablaba como niño, pensaba como niño, juzgaba como niño; mas cuando ya fuí hombre hecho, dejé lo que era de niño.
12 Atûna ei mu hih chu lîmena rimil ânlangdap angin ania; nangkana chu mâi-intongin la mûng ei tih. Atûna ki riet hih chu akiploi ania; nangkana chu kip atih zoi, Pathien'n keima ni rietna akipphar anghan.
Ahora vemos por espejo, en obscuridad; mas entonces [veremos] cara á cara: ahora conozco en parte; mas entonces conoceré como soy conocido.
13 Mangei inthum: taksôna, sabeina, le lungkhamna ngei hi chu omtit atih; male mangei lâia aroiinpuitak chu lungkhamna hih ani.
Y ahora permanecen la fe, la esperanza, y la caridad, estas tres: empero la mayor de ellas es la caridad.

< 1 Korinth 13 >