Песни Песней 2
1 Я нарцисс Саронский, лилия долин!
Jam jest jako róża Sarońska, a lilija przy dolinach.
2 Что лилия между тернами, то возлюбленная моя между девицами.
Jako lilija między cierniem, tak przyjaciółka moja między pannami.
3 Что яблоня между лесными деревьями, то возлюбленный мой между юношами. В тени ее люблю я сидеть, и плоды ее сладки для гортани моей.
Jako jabłoń między drzewem leśnem, tak miły mój między młodzieńcami. Pragnęłam siedzieć w cieniu jego, i siedzę; bo owoc jego słodki jest ustom moim.
4 Он ввел меня в дом пира, и знамя его надо мною - любовь.
Wprowadził mię w dom wina, mając za chorągiew miłość przeciwko mnie.
5 Подкрепите меня вином, освежите меня яблоками, ибо я изнемогаю от любви.
Oczerstwijcie mię temi flaszami, posilcie mię temi jabłkami; boć omdlewam od miłości.
6 Левая рука его у меня под головою, а правая обнимает меня.
Lewica jego pod głową moją, a prawica jego obłapia mię.
7 Заклинаю вас, дщери Иерусалимские, сернами или полевыми ланями: не будите и не тревожьте возлюбленной, доколе ей угодно.
Poprzysięgam was, córki Jeruzalemskie! przez sarny i łanie polne, abyście nie budziły i nie przerywały snu miłego mego, dokąd nie zechce.
8 Голос возлюбленного моего! вот, он идет, скачет по горам, прыгает по холмам.
Głos miłego mego! oto on idzie skacząc po tych górach, a poskakując po tych pagórkach.
9 Друг мой похож на серну или на молодого оленя. Вот, он стоит у нас за стеною, заглядывает в окно, мелькает сквозь решетку.
Miły mój podobny jest sarnie, albo młodemu jelonkowi; oto on stoi za ścianą naszą, wygląda z okien, patrzy przez kraty.
10 Возлюбленный мой начал говорить мне: встань, возлюбленная моя, прекрасная моя, выйди!
Ozwał się miły mój, a rzekł mi: Wstań, przyjaciółko moja! piękna moja! a pójdź.
11 Вот, зима уже прошла; дождь миновал, перестал;
Albowiem oto minęła zima! deszcz przeszedł, i przestał.
12 цветы показались на земле; время пения настало, и голос горлицы слышен в стране нашей;
Kwiatki się ukazują na ziemi; czas śpiewania przyszedł, a głos synogarlicy słychać w ziemi naszej.
13 смоковницы распустили свои почки, и виноградные лозы, расцветая, издают благовоние. Встань, возлюбленная моя, прекрасная моя, выйди!
Figowe drzewo wypuściło niedojrzałe figi swoje, a macice winne rozkwitłe, wonią wydały; wstańże przyjaciółko moja, piękna moja! a pójdź.
14 Голубица моя в ущелье скалы под кровом утеса! покажи мне лице твое, дай мне услышать голос твой, потому что голос твой сладок и лице твое приятно.
Gołębico moja mieszkająca w rozpadlinach skalnych, w skrytościach przykrych! okaż mi oblicze twoje, niech usłyszę głos twój; albowiem głos twój wdzięczny, a oblicze twoje pożądane.
15 Ловите нам лисиц, лисенят, которые портят виноградники, а виноградники наши в цвете.
Połapcie nam liszki, liszki małe, które psują winnice; ponieważ winnice nasze kwitną.
16 Возлюбленный мой принадлежит мне, а я ему; он пасет между лилиями.
Miły mój jest mój, a jam jest jego, który pasie między lilijami;
17 Доколе день дышит прохладою, и убегают тени, возвратись, будь подобен серне или молодому оленю на расселинах гор.
Ażby się okazał ten dzień, a cienie przeminęły. Nawróć się, bądź podobny, miły mój! sarnie albo jelonkowi młodemu na górach Beter.
