Псалтирь 83
1 Песнь. Псалом Асафа. Боже! Не премолчи, не безмолвствуй и не оставайся в покое, Боже,
Асафниң күй-нахшиси: — И Худа, үн чиқармай турувалма, Җим турувалма, сүкүт қилип турувалма, и Тәңрим!
2 ибо вот, враги Твои шумят, и ненавидящие Тебя подняли голову;
Чүнки мана, Сениң дүшмәнлириң давраң қилмақта, Саңа өчмәнләр баш көтәрмәктә.
3 против народа Твоего составили коварный умысел и совещаются против хранимых Тобою;
Улар қувлуқ билән Сениң хәлқиңгә сүйқәст қилиду, Сениң һимайә қилип қәдирлигәнлириң билән қаршилишишни мәслиһәтлишиду.
4 сказали: “пойдем и истребим их из народов, чтобы не вспоминалось более имя Израиля.”
Улар: — «Жүрүңлар, уларни милләт қатаридин йоқ қилайли! Исраилниң нами иккинчи тилға елинмисун!» — демәктә.
5 Сговорились единодушно, заключили против Тебя союз:
Улар һәмнәпәс, һәмдил мәслиһәтләшти; Улар Саңа қарши иттипақ түзди.
6 селения Едомовы и Измаильтяне, Моав и Агаряне,
Мана, Едом вә Исмаилларниң чедирлири, Моаб һәм Һагрийлар;
7 Гевал и Аммон и Амалик, Филистимляне с жителями Тира.
Гәбал, Аммон, вә Амаләк; Филистийә һәмдә Тур аһалилири,
8 И Ассур пристал к ним: они стали мышцею для сынов Лотовых.
Асурийәму уларға қошулди; Улар Лут оғуллириға яр-йөләк болуп кәлгән. (Селаһ)
9 Сделай им то же, что Мадиаму, что Сисаре, что Иавину у потока Киссона,
Сән Кишон дәриясида Мидиянийларға, Сисераға вә Ябинға қандақ тақабил турған болсаң, Уларғиму шундақ қилғайсән;
10 которые истреблены в Аендоре, сделались навозом для земли.
Булар Ән-Дор йезисида қирилған еди, Йәр үчүн тизәк-оғутқа айланған еди.
11 Поступи с ними, с князьями их, как с Оривом и Зивом и со всеми вождями их, как с Зевеем и Салманом,
Уларниң әмирлирини Орәб вә Зеәбкә, Уларниң даһийлирини Зәбаһ һәм Залмуннаға охшаш қилғайсән;
12 которые говорили: “возьмем себе во владение селения Божии”.
Чүнки улар: «Худаниң чимән-яйлақлирини өзимизгә мүлүк қиливалайли!» — дәп ейтқан.
13 Боже мой! Да будут они, как пыль в вихре, как солома перед ветром.
И Худайим, уларни домилинидиған қамғақтәк, Шамалда учурулған саман кәби сорувәткәйсән.
14 Как огонь сжигает лес, и как пламя опаляет горы,
От орманлиққа туташқанға охшаш, Ялқун тағларни көйдүргәнгә охшаш,
15 так погони их бурею Твоею и вихрем Твоим приведи их в смятение;
Сән йәнә уларни бориниң билән қоғлиғайсән, Қара қуюниң билән вәһимигә салғайсән;
16 исполни лица их бесчестием, чтобы они взыскали имя Твое, Господи!
Уларниң Сениң намиңни издиши үчүн, Уларниң йүзлирини шәрм-һая билән чөмдүргәйсән, и Пәрвәрдигар!
17 Да постыдятся и смятутся на веки, да посрамятся и погибнут,
Улар номустин әбәдий шәрмәндә болсун, Җаһанға рәсва болуп йоқитилсун.
18 и да познают, что Ты, Которого одного имя Господь, Всевышний над всею землею.
Улар билсунки, Намиң Пәрвәрдигар болған Сәнла пүткүл җаһандики Әң Алий Болғучидурсән.
