Псалтирь 77
1 Начальнику хора Идифумова. Псалом Асафа. Глас мой к Богу, и я буду взывать; глас мой к Богу, и Он услышит меня.
Нәғмичиләрниң беши Йәдутунға тапшурулған, Асаф язған күй: — Авазим Худаға көтирилди, мән пәряд қилимән; Авазим Худаға көтирилди, У маңа қулақ салиду.
2 В день скорби моей ищу Господа; рука моя простерта ночью и не опускается; душа моя отказывается от утешения.
Бешимға күн чүшкәндә, мән Рәбни издидим; Кечичә қолумни [дуаға] көтирип, бош қоймидим; Җеним тәсәллини халимай рәт қилди.
3 Вспоминаю о Боге и трепещу; помышляю, и изнемогает дух мой.
Мән Худани әсләп сеғиндим, аһ-зар қилдим; Сеғинип ойлинип, роһум паракәндә болди. (Селаһ)
4 Ты не даешь мне сомкнуть очей моих; я потрясен и не могу говорить.
Сән мениң көзүмни жумдурмидиң; Чоңқур ғәшлик илкидә болғанлиғимдин сөзләлмәйттим.
5 Размышляю о днях древних, о летах веков минувших;
Мән: «Кона замандики күнләрни, Қедимки жилларни хиял қилимән;
6 припоминаю песни мои в ночи, беседую с сердцем моим, и дух мой испытывает:
Кечиләрдә ейтқан нахшамни әсләймән; Көңлүмдә чоңқур хиял сүримән» — [дедим]; Роһум интилип издимәктә еди;
7 неужели навсегда отринул Господь, и не будет более благоволить?
— «Рәб мәңгүгә ташливетәмду? У қайтидин илтипат көрсәтмәмду?
8 неужели навсегда престала милость Его, и пресеклось слово Его в род и род?
Униң өзгәрмәс муһәббити әнди мәңгүгә түгәп кәттиму? Униң вәдиси әвлаттин-әвлатқичә инавәтсиз боламду?
9 неужели Бог забыл миловать? Неужели во гневе затворил щедроты Свои?
Тәңри меһри-шәпқитини көрситишни үнтудиму? У ғәзәплинип Өз рәһимдиллиғини тохтитивәттиму?». (Селаһ)
10 И сказал я: “вот мое горе - изменение десницы Всевышнего”.
Андин мән мундақ дедим: — «Бундақ десәм болмайду, бу [етиқатимниң] аҗизлиғи әмәсму! Һәммидин Алий Болғучиниң оң қолиниң жиллирини, Йәни Яһниң қилғанлирини — яд етимән; Қедимдин буянқи карамәтлириңни әсләймән.
11 Буду вспоминать о делах Господа; буду вспоминать о чудесах Твоих древних;
12 буду вникать во все дела Твои, размышлять о великих Твоих деяниях.
Сениң барлиқ ишлигәнлириң үстидә сеғинип ойлинимән; Сениң қилғанлириң үстидә истиқамәт қилимән;
13 Боже! свят путь Твой. Кто Бог так великий, как Бог наш!
И Худа, йолуң болса пак-муқәддәсликтидур; Худадәк улуқ бир илаһ бармидур?
14 Ты - Бог, творящий чудеса; Ты явил могущество Свое среди народов;
Мөҗизиләр Яратқучи Илаһдурсән; Әл-милләтләр ара Сән күчүңни намайән қилдиң.
15 Ты избавил мышцею народ Твой, сынов Иакова и Иосифа.
Өз билигиң билән Өз хәлқиңни, Йәни Яқуп вә Йүсүпниң пәрзәнтлирини һөрлүккә чиқарғансән; (Селаһ)
16 Видели Тебя, Боже, воды, видели Тебя воды и убоялись, и вострепетали бездны.
Сулар Сени көрди, и Худа, сулар Сени көрди; Титрәк уларни басти, Деңиз тәглири патипарақ болди.
17 Облака изливали воды, тучи издавали гром, и стрелы Твои летали.
Қара булутлар суларни төкүвәтти; Асманлар зор садасини аңлатти; Бәрһәқ, Сениң оқлириң тәрәп-тәрәпкә етилди.
18 Глас грома Твоего в круге небесном; молнии освещали вселенную; земля содрогалась и тряслась.
Гүлдүрмамаңниң авази қара қуюнда еди, Чақмақлар җаһанни йорутти; Йәр йүзи алақзадә болуп тәврәнди.
19 Путь Твой в море, и стезя Твоя в водах великих, и следы Твои неведомы.
Сениң йолуң океан-деңизларда, Қәдәмлириң чоңқур сулардидур, Аяқ излириңни тапқили болмайду.
20 Как стадо, вел Ты народ Твой рукою Моисея и Аарона.
Сән қой падисини баққандәк, Муса вә Һарунниң қоли билән Өз хәлқиңни йетәклидиң».
