Псалтирь 74
1 Учение Асафа. Для чего, Боже, отринул нас навсегда? возгорелся гнев Твой на овец пажити Твоей?
Pieśń wyuczająca, podana Asafowi. Przeczżeś nas, o Boże! do końca odrzucił? Przeczże się rozpaliła zapalczywość twoja przeciwko owcom pastwiska twego?
2 Вспомни сонм Твой, который Ты стяжал издревле, искупил в жезл достояния Твоего, - эту гору Сион, на которой Ты веселился.
Wspomnij na zgromadzenie twoje, któreś sobie zdawna nabył i odkupił, na pręt dziedzictwa twego, na tę górę Syon, na której mieszkasz.
3 Подвигни стопы Твои к вековым развалинам: все разрушил враг во святилище.
Pospieszże się na srogie popustoszenie; a jako wszystko poburzył nieprzyjaciel w świątnicy!
4 Рыкают враги Твои среди собраний Твоих; поставили знаки свои вместо знамений наших;
Ryczeli nieprzyjaciele twoi w pośrodku zgromadzenia twego, a na znak tego zostawili wiele chorągwi swoich.
5 показывали себя подобными поднимающему вверх секиру на сплетшиеся ветви дерева;
Za rycerza miano tego, który się z wysoka z siekierą zanosił, rąbiąc drzewo wiązania jego.
6 и ныне все резьбы в нем в один раз разрушили секирами и бердышами;
A teraz już i rzezania jego na porząd siekierami i młotami tłuką.
7 предали огню святилище Твое; совсем осквернили жилище имени Твоего;
Założyli ogień w świątnicy twojej, a obaliwszy na ziemię, splugawili przybytek imienia twego.
8 сказали в сердце своем: “разорим их совсем”, - и сожгли все места собраний Божиих на земле.
Mówili w sercu swojem: Zburzmy je pospołu; popalili wszystkie przybytki Boże w ziemi.
9 Знамений наших мы не видим, нет уже пророка, и нет с нами, кто знал бы, доколе это будет.
Znaków naszych nie widzimy: już niemasz proroka, i niemasz między nami, któryby wiedział, póki to ma trwać.
10 Доколе, Боже, будет поносить враг? вечно ли будет хулить противник имя Твое?
Dokądże, o Boże! przeciwnik będzie urągać? izali nieprzyjaciel będzie bluźnił imię twoje aż na wieki?
11 Для чего отклоняешь руку Твою и десницу Твою? Из среды недра Твоего порази их.
Przeczże zstrzymujesz rękę twoję; a prawicy swej z zanadrza swego cale nie dobędziesz?
12 Боже, Царь мой от века, устрояющий спасение посреди земли!
Wszakeś ty, Boże! zdawna królem moim; ty sprawujesz hojne zbawienie w pośród ziemi.
13 Ты расторг силою Твоею море, Ты сокрушил головы змиев в воде;
Tyś mocą twoją rozdzielił morze, a potarłeś głowy wielorybów w wodach.
14 Ты сокрушил голову левиафана, отдал его в пищу людям пустыни;
Tyś skruszył głowę Lewiatana, dałeś go za pokarm ludowi na puszczy.
15 Ты иссек источник и поток, Ты иссушил сильные реки.
Tyś przerwał źródła i potoki; tyś osuszył rzeki bystre.
16 Твой день и Твоя ночь: Ты уготовал светила и солнце;
Twójci jest dzień, twoja też i noc; tyś uczynił światło i słońce.
17 Ты установил все пределы земли, лето и зиму Ты учредил.
Tyś założył wszystkie granice ziemi; lato i zimę tyś sprawił.
18 Вспомни же: враг поносит Господа, и люди безумные хулят имя Твое.
Wspomnijże na to, że nieprzyjaciel zelżył Pana, a lud szalony jako urąga imieniowi twemu.
19 Не предай зверям душу горлицы Твоей; собрания убогих Твоих не забудь навсегда.
Nie podawajże tej kupie duszy synogarlicy twojej; na stadko ubogich twoich nie zapominaj na wieki.
20 Призри на завет Твой; ибо наполнились все мрачные места земли жилищами насилия.
Obejrzyj się na przymierze twoje; albowiem i najciemniejsze kąty ziemi pełne jaskiń drapiestwa.
21 Да не возвратится угнетенный посрамлен-ным; нищий и убогий да восхвалят имя Твое.
Niechajże nędznik nie odchodzi z hańbą; ubogi i żebrak niechaj chwali imię twoje.
22 Восстань, Боже, защити дело Твое, вспомни вседневное поношение Твое от безумного;
Powstańże, o Boże! ujmij się o sprawę twoję; wspomnij na pohańbienie twoje, które się dzieje od szalonych na każdy dzień.
23 не забудь крика врагов Твоих; шум восстающих против Тебя непрестанно поднимается.
Nie zapominajże wykrzykania nieprzyjaciół twoich, i huku tych, co przeciwko tobie powstawają, który się ustawicznie sili.
