Псалтирь 73
1 Как благ Бог к Израилю, к чистым сердцем!
Psalm Asafowy. Zaisteć dobry jest Bóg Izraelowi, tym, którzy są czystego serca.
2 А я - едва не пошатнулись ноги мои, едва не поскользнулись стопы мои, -
Ale nogi moje mało się były nie potknęły, a blisko tego było, że mało nie szwankowały kroki moje,
3 я позавидовал безумным, видя благоденствие нечестивых,
Gdym był zawiścią poruszon przeciwko szalonym, widząc szczęście niepobożnych.
4 ибо им нет страданий до смерти их, и крепки силы их;
Bo nie mają związków aż do śmierci, ale w całości zostaje siła ich.
5 на работе человеческой нет их, и с прочими людьми не подвергаются ударам.
W pracy ludzkiej nie są, a kaźni, jako inni ludzie, nie doznawają.
6 Оттого гордость, как ожерелье, обложила их, и дерзость, как наряд, одевает их;
Przetoż otoczeni są pychą, jako łańcuchem złotym, a przyodziani okrutnością, jako szatą ozdobną.
7 выкатились от жира глаза их, бродят помыслы в сердце;
Wystąpiły od tłustości oczy ich, a więcej mają nad pomyślenie serca.
8 над всем издеваются, злобно разглашают клевету, говорят свысока;
Rozpuścili się, i mówią złośliwie, o uciśnieniu bardzo hardzie mówią.
9 поднимают к небесам уста свои, и язык их расхаживает по земле.
Wystawiają przeciwko niebu usta swe, a język ich krąży po ziemi.
10 Потому туда же обращается народ Его, и пьют воду полною чашею,
A przetoż na to przychodzi lud jego, gdy się im wody już wierzchem leją,
11 и говорят: “как узнает Бог? и есть ли ведение у Вышнего?”
Że mówią: Jakoż ma Bóg o tem wiedzieć? albo mali o tem wiadomość Najwyższy?
12 И вот, эти нечестивые благоденствуют в веке сем, умножают богатство.
Albowiem, oto ci niezbożnymi będąc, mają pokój na świecie, i nabywają bogactw.
13 Так не напрасно ли я очищал сердце мое и омывал в невинности руки мои,
Próżno tedy w czystości chowam ręce moje, a w niewinności serce moje omywam.
14 и подвергал себя ранам всякий день и обличениям всякое утро?
Ponieważ mię cały dzień biją, a karanie cierpię na każdy poranek.
15 Но если бы я сказал: “буду рассуждать так”, - то я виновен был бы пред родом сынов Твоих.
Rzekęli: Będę też tak o tem mówił, tedy rodzaj synów twoich rzecze, żem im niepraw.
16 И думал я, как бы уразуметь это, но это трудно было в глазах моих,
Chciałemci tego rozumem doścignąć, ale mi się tu trudno zdało;
17 доколе не вошел я во святилище Божие и не уразумел конца их.
Ażem wszedł do świątnicy Bożej, a tum porozumiał dokończenie ich.
18 Так! на скользких путях поставил Ты их и низвергаешь их в пропасти.
Zprawdęś ich na miejscach śliskich postawił, a podajesz ich na spustoszenie.
19 Как нечаянно пришли они в разорение, исчезли, погибли от ужасов!
Oto jakoć przychodzą na spustoszenie! niemal w okamgnieniu niszczeją i giną od strachu.
20 Как сновидение по пробуждении, так Ты, Господи, пробудив их, уничтожишь мечты их.
Są jako sen temu, co ocucił; Panie! gdy ich obudzisz obraz ich lekce poważysz.
21 Когда кипело сердце мое, и терзалась внутренность моя,
Gdy zgorzkło serce moje, a nerki moje cierpiały kłucie:
22 тогда я был невежда и не разумел; как скот был я пред Тобою.
Zgłupiałem był, a nicem nie rozumiał, byłem przed tobą jako bydlę.
23 Но я всегда с Тобою: Ты держишь меня за правую руку;
A wszakże zawżdy byłem z tobą; boś mię trzymał za prawą rękę moję.
24 Ты руководишь меня советом Твоим и потом примешь меня в славу.
Według rady swej prowadź mię, a potem do chwały przyjmiesz mię.
25 Кто мне на небе? и с Тобою ничего не хочу на земле.
Kogożbym innego miał na niebie? I na ziemi oprócz ciebie w nikim innym upodobania nie mam.
26 Изнемогает плоть моя и сердце мое: Бог твердыня сердца моего и часть моя вовек.
Choć ciało moje, i serce moje ustanie, jednak Bóg jest skałą serca mego, i działem moim na wieki.
27 Ибо вот, удаляющие себя от Тебя гибнут; Ты истребляешь всякого отступающего от Тебя.
Gdyż oto ci, którzy się oddalają od ciebie, zginą; wytracasz tych, którzy cudzołożą odstępowaniem od ciebie.
28 А мне благо приближаться к Богу! На Господа Бога я возложил упование мое, чтобы возвещать все дела Твои.
Aleć mnie najlepsza jest trzymać się Boga; przetoż pokładam w Panu panującym nadzieję moję, abym opowiadał wszystkie sprawy jego.
