Псалтирь 66
1 Начальнику хора. Песнь. Воскликните Богу, вся земля.
Нәғмичиләрниң бешиға тапшурулуп, тарлиқ сазлар билән оқулсун дәп, күй-нахша: — Пүткүл җаһан, хошаллиқ билән Худаға тәнтәнә қилиңлар!
2 Пойте славу имени Его, воздайте славу, хвалу Ему.
Униң наминиң улуқлуғини нахша қилип җакалаңлар, Униң мәдһийилирини шәрәплик қилиңлар!
3 Скажите Богу: как страшен Ты в делах Твоих! По множеству силы Твоей, покорятся Тебе враги Твои.
Худаға: «Сениң қилғанлириң нәқәдәр қорқунучлуқтур! Қудритиң зор болғач, Дүшмәнлириң алдиңда зәиплишип тәслим болиду;
4 Вся земля да поклонится Тебе и поет Тебе, да поет имени Твоему!
Барлиқ йәр йүзидикиләр Саңа сәҗдә қилип, Сени күйләп, нахша ейтишиду; Улар намиңни күйләп нахша қилип ейтиду» — дәңлар! (Селаһ)
5 Придите и воззрите на дела Бога, страшного в делах над сынами человеческими.
Келиңлар, Худаниң қилғанлирини көрүңлар; Инсан балилири алдида қилған карамәтлири қорқунучлуқтур.
6 Он превратил море в сушу; через реку перешли стопами, там веселились мы о Нем.
У деңизни қуруқлуққа айландурди; [Әҗдатлиримиз] дәриядинму пиядә өтти; Биз у йәрдә униңдин хурсән болдуқ.
7 Могуществом Своим владычествует Он вечно; очи Его зрят на народы, да не возносятся мятежники.
У қудрити билән мәңгү һөкүм сүриду; Униң көзлири әлләрни күзитип туриду; Асийлиқ қилғучилар мәғрурланмисун! (Селаһ)
8 Благословите, народы, Бога нашего и провозгласите хвалу Ему.
И қовмлар, Худайимизға тәшәккүр-мәдһийә ейтиңлар; Униңға болған мәдһийә-һәмдусаналарни яңритиңлар!
9 Он сохранил душе нашей жизнь и ноге нашей не дал поколебаться.
У җенимизни һаятлиқ ичигә тиккән, Путлиримизни тейилдурушларға йол қоймайду.
10 Ты испытал нас, Боже, переплавил нас, как переплавляют серебро.
Чүнки Сән, и Худа, бизни синидиң; Күмүчни отта тавлиғандәк бизни тавлидиң.
11 Ты ввел нас в сеть, положил оковы на чресла наши,
Сән бизни торға чүшүрдуң; Белимизгә еғир жүкни жүклидиң.
12 посадил человека на главу нашу. Мы вошли в огонь и в воду, и Ты вывел нас на свободу.
Хәқләрни бешимизға миндүрдүң; Биз от вә кәлкүнни бесип өттуқ; Сән ахир бизни кәңричиликкә чиқардиң.
13 Войду в дом Твой со всесожжениями, воздам Тебе обеты мои,
Мән көйдүрмә қурбанлиқларни елип өйүңгә кирәй; Саңа қилған қәсәмлиримгә әмәл қилимән;
14 которые произнесли уста мои и изрек язык мой в скорби моей.
Бәрһәқ, бешимға күн чүшкәндә ләвлирим чиқарған, Еғизим ейтқан вәдилиримни әмәлгә ашуримән.
15 Всесожжения тучные вознесу Тебе с воскурением тука овнов, принесу в жертву волов и козлов.
Мән Саңа бордақ малларни көйдүрмә қурбанлиқ қилип сунимән, Қочқарларниң йеғини хуш пуритип көйдүримән; Өкүз вә өшкиләрни әкилип сунимән. (Селаһ)
16 Придите, послушайте, все боящиеся Бога, и я возвещу вам, что сотворил Он для души моей.
Худадин әймингүчи һәммиңлар, келиңлар, қулақ селиңлар! Униң мән үчүн қилған карамәтлирини баян қилимән;
17 Я воззвал к Нему устами моими и превознес Его языком моим.
Ағзим ечип униңға пәряд көтәрдим, Униң улуқлуғини җакалиған мәдһийиләр тилимда болди.
18 Если бы я видел беззаконие в сердце моем, то не услышал бы меня Господь.
Көңлүмдә гунани көзләп жүргән болсам, Рәб [дуайимни] аңлимиған болатти.
19 Но Бог услышал, внял гласу моления моего.
Бирақ Худа аңлиди; У дуайимға қулақ салди.
20 Благословен Бог, Который не отверг молитвы моей и не отвратил от меня милости Своей.
Худаға тәшәккүр-мәдһийә яғдурулсун! У мениң дуайимни яндурмиди, Һәм мәндин өзгәрмәс муһәббитини елип кәтмиди!
