Псалтирь 22
1 Начальнику хора. При появлении зари. Псалом Давида. Боже мой! Боже мой! для чего Ты оставил меня? Далеки от спасения моего слова вопля моего.
Guð minn, Guð minn, hví hefur þú yfirgefið mig? Hví ert þú þögull og hjálpar ekki þegar ég hrópa til þín í neyð minni?
2 Боже мой! я вопию днем, - и Ты не внемлешь мне, ночью, - и нет мне успокоения.
Daga og nætur græt ég og ákalla þig, en fæ ekkert svar!
3 Но Ты, Святый, живешь среди славословий Израиля.
– En samt ert þú hinn heilagi og lofsöngvar Ísraels óma umhverfis hásæti þitt.
4 На Тебя уповали отцы наши; уповали, и Ты избавлял их;
Feðurnir treystu þér og þú frelsaðir þá.
5 к Тебе взывали они, и были спасаемы; на Тебя уповали, и не оставались в стыде.
Þú heyrðir er þeir hrópuðu til þín, brást við og bjargaðir þeim. Vonir þeirra brugðust ekki þegar þeir leituðu til þín.
6 Я же червь, а не человек, поношение у людей и презрение в народе.
En ég er maðkur en ekki maður! Hræddur og fyrirlitinn af minni eigin þjóð – já öllum mönnum.
7 Все, видящие меня, ругаются надо мною, говорят устами, кивая головою:
Þeir sem sjá mig hrista höfuðið og senda mér tóninn.
8 “он уповал на Господа; пусть избавит его, пусть спасет, если он угоден Ему”.
„Er þetta sá sem treysti Drottni fyrir málum sínum?“segja þeir og hlæja. „Sá sem taldi sig öruggan um velþóknun Guðs? Því trúum við ekki fyrr en við sjáum Drottin hjálpa honum.“
9 Но Ты извел меня из чрева, вложил в меня упование у грудей матери моей.
Drottinn, oft hefur þú hjálpað mér. Móðir mín fæddi mig heilbrigðan í heiminn og þar varst þú til staðar og gættir mín, eins og öll mín bernskuár.
10 На Тебя оставлен я от утробы; от чрева матери моей Ты - Бог мой.
Frá fæðingu hef ég átt allt undir þér. Þú varst minn Guð allt frá fyrstu stundu.
11 Не удаляйся от меня, ибо скорбь близка, а помощника нет.
Yfirgef mig ekki nú, nei ekki núna á neyðarstundu þegar enginn getur hjálpað nema þú!
12 Множество тельцов обступили меня; тучные Васанские окружили меня,
Ég er umkringdur illmennum. Þeir líkjast sterkum basan – uxum.
13 раскрыли на меня пасть свою, как лев, алчущий добычи и рыкающий.
Þeir æða að mér með opinn skoltinn, eins og öskrandi ljón sem ræðst á bráðina.
14 Я пролился, как вода; все кости мои рассыпались; сердце мое сделалось, как воск, растаяло посреди внутренности моей.
Þrek mitt fjaraði út, rann út í sandinn og bein mín gliðnuðu sundur. Hjartað er bráðnað í brjósti mér
15 Сила моя иссохла, как черепок; язык мой прильнул к гортани моей, и Ты свел меня к персти смертной.
og tungan þurr eins og brenndur leir. Þú lætur mig horfast í augu við dauðann.
16 Ибо псы окружили меня, скопище злых обступило меня, пронзили руки мои и ноги мои.
Hópur illvirkja hefur umkringt mig. Eins og hundar slá þeir hring um mig. Hendur mínar og fætur hafa þeir gegnumstungið.
17 Можно было бы перечесть все кости мои; а они смотрят и делают из меня зрелище;
Ég get talið öll mín bein. Þeir stara á mig og senda mér háðsglósur.
18 делят ризы мои между собою и об одежде моей бросают жребий.
Þeir skipta á milli sín klæðum mínum og varpa hlutkesti um kyrtil minn.
19 Но Ты, Господи, не удаляйся от меня; сила моя! поспеши на помощь мне;
Ó, Drottinn, vertu ekki fjarri! Drottinn, styrkur minn, skunda mér til hjálpar!
20 избавь от меча душу мою и от псов одинокую мою;
Bjargaðu mér frá dauða, frá því að falla fyrir hendi kúgarans.
21 спаси меня от пасти льва и от рогов единорогов, услышав, избавь меня.
Frelsaðu mig úr gini þessara varga, undan hornum uxanna!
22 Буду возвещать имя Твое братьям моим, посреди собрания восхвалять Тебя.
Ég vil lofa þig meðal bræðra minna, standa upp í söfnuðinum og vitna um þín undursamlegu verk.
23 Боящиеся Господа! восхвалите Его. Все семя Иакова! прославь Его. Да благоговеет пред Ним все семя Израиля,
Ég segi: „Lofið Drottin, allir þið sem óttist hann, hver og einn ykkar heiðri hann og tigni. Allur Ísrael lofsyngi honum,
24 ибо Он не презрел и не пренебрег скорби страждущего, не скрыл от него лица Своего, но услышал его, когда сей воззвал к Нему.
því að hann hefur ekki fyrirlitið ákall mitt um hjálp, ekki snúið við mér baki í eymd minni. Hann heyrði hróp mitt og kom!“
25 О Тебе хвала моя в собрании великом; воздам обеты мои пред боящимися Его.
Ég vil rísa á fætur og vegsama þig fyrir augum þjóðar minnar. Heit mín vil ég efna í áheyrn allra þeirra sem elska þig og heiðra.
26 Да едят бедные и насыщаются; да восхвалят Господа ищущие Его; да живут сердца ваши во веки!
Fátæklingurinn mun eta sig saddan og allir þeir sem leita Drottins munu finna hann og vegsama nafn hans. Hjörtu þeirra munu fagna að eilífu.
27 Вспомнят, и обратятся к Господу все концы земли, и поклонятся пред Тобою все племена язычников,
Öll jörðin mun sjá það og snúa sér til Drottins, og fólk af öllum þjóðum mun vegsama hann.
28 ибо Господне есть царство, и Он - Владыка над народами.
Því að Drottinn er konungur yfir öllum þjóðum.
29 Будут есть и поклоняться все тучные земли; преклонятся пред Ним все нисходящие в персть и не могущие сохранить жизни своей.
Jafnt háir sem lágir, allir dauðlegir menn, lúti honum og lofi hann.
30 Потомство мое будет служить Ему, и будет называться Господним вовек:
Og börnin okkar, – einnig þau munu þjóna honum því þau hafa heyrt vitnisburð okkar um hann.
31 придут и будут возвещать правду Его людям, которые родятся, что сотворил Господь.
Ófæddar kynslóðir munu heyra um máttarverk hans okkar á meðal.
