Псалтирь 2

1 Псалом Давида. Зачем мятутся народы, и племена замышляют тщетное?

Przeczże się poganie buntują, a narody przemyślają próżne rzeczy?

2 Восстают цари земли, и князья совещаются вместе против Господа и против Помазанника Его.

Schodzą się królowie ziemscy, a książęta radzą społem przeciwko Panu, i przeciw pomazańcowi jego, mówiąc:

3 “Расторгнем узы их, и свергнем с себя оковы их”.

Potargajmy związki ich, a odrzućmy od siebie powrozy ich.

4 Живущий на небесах посмеется, Господь поругается им.

Ale ten, który mieszka w niebie, śmieje się; Pan szydzi z nich.

5 Тогда скажет им во гневе Своем и яростью Своею приведет их в смятение:

Tedy będzie mówił do nich w popędliwości swojej, a w gniewie swoim przestraszy ich,

6 “Я помазал Царя Моего над Сионом, святою горою Моею;

Mówiąc: Jamci postanowił króla mojego nad Syonem, górą świętą moją.

7 возвещу определение: Господь сказал Мне: Ты Сын Мой; Я ныне родил Тебя;

Opowiem ten dekret: Pan rzekł do mnie: Syn mój jesteś ty, Jam ciebie dziś spłodził.

8 проси у Меня, и дам народы в наследие Тебе и пределы земли во владение Тебе;

Żądaj odemnie, a dam ci narody dziedzictwo twoje; a osiadłość twoję, granice ziemi.

9 Ты поразишь их жезлом железным; сокрушишь их, как сосуд горшечника”.

Potrzesz ich laską żelazną, a jako naczynie zduńskie pokruszysz ich.

10 Итак вразумитесь, цари; научитесь, судьи земли!

Terazże tedy zrozumiejcie, królowie, nauczcie się sędziowie ziemi!

11 Служите Господу со страхом и радуйтесь с трепетом.

Służcie Panu w bojaźni, a rozradujcie się ze drżeniem.

12 Почтите Сына, чтобы Он не прогневался, и чтобы вам не погибнуть в пути вашем, ибо гнев Его возгорится вскоре. Блаженны все, уповающие на Него.

Pocałujcie syna, by się snać nie rozgniewał, i zginęlibyście w drodze, gdyby się najmniej zapaliła popędliwość jego. Błogosławieni wszyscy, którzy w nim ufają.