Псалтирь 144

1 Давида. Против Голиафа. Благословен Господь, твердыня моя, научающий руки мои битве и персты мои брани,

۱ مزمور داود خداوند که صخره من است، متبارک باد! که دستهای مرا به جنگ وانگشتهای مرا به حرب تعلیم داد!

2 милость моя и ограждение мое, прибежище мое и Избавитель мой, щит мой, - и я на Него уповаю; Он подчиняет мне народ мой.

۲ رحمت من اوست و ملجای من و قلعه بلند من و رهاننده من وسپر من و آنکه بر او توکل دارم، که قوم مرا در زیراطاعت من می‌دارد.

3 Господи! что есть человек, что Ты знаешь о нем, и сын человеческий, что обращаешь на него внимание?

۳ ‌ای خداوند، آدمی چیست که او را بشناسی؟ و پسر انسان که او را به حساب بیاوری؟

4 Человек подобен дуновению; дни его - как уклоняющаяся тень.

۴ انسان مثل نفسی است و روزهایش مثل سایه‌ای است که می‌گذرد.

5 Господи! Приклони небеса Твои и сойди; коснись гор, и воздымятся;

۵ ‌ای خداوند آسمانهای خود را خم ساخته، فرود بیا. و کوهها را لمس کن تا دود شوند.

6 блесни молниею и рассей их; пусти стрелы Твои и расстрой их;

۶ رعدرا جهنده ساخته، آنها را پراکنده ساز. تیرهای خود را بفرست و آنها را منهزم نما.

7 простри с высоты руку Твою, избавь меня и спаси меня от вод многих, от руки сынов иноплеменных,

۷ دست خودرا از اعلی بفرست، و مرا رهانیده، از آبهای بسیارخلاصی ده، یعنی از دست پسران اجنبی.

8 которых уста говорят суетное и которых десница - десница лжи.

۸ که دهان ایشان به باطل سخن می‌گوید، و دست راست ایشان، دست دروغ است.

9 Боже! новую песнь воспою Тебе, на десятиструнной псалтири воспою Тебе,

۹ ‌ای خدا، تو راسرودی تازه می‌سرایم. با بربط ذات ده تار، تو راترنم خواهم نمود.

10 дарующему спасение царям и избавляющему Давида, раба Твоего, от лютого меча.

۱۰ که پادشاهان را نجات می‌بخشی، و بنده خود داود را از شمشیر مهلک می‌رهانی.

11 Избавь меня и спаси меня от руки сынов иноплеменных, которых уста говорят суетное и которых десница - десница лжи.

۱۱ مرا از دست اجنبیان برهان و خلاصی ده، که دهان ایشان به باطل سخن می‌گوید. و دست راست ایشان دست دروغ است.

12 Да будут сыновья наши, как разросшиеся растения в их молодости; дочери наши - как искусно изваянные столпы в чертогах.

۱۲ تا پسران ما در جوانی خود نمو کرده، مثل نهالها باشند. ودختران ما مثل سنگهای زاویه تراشیده شده به مثال قصر.

13 Да будут житницы наши полны, обильны всяким хлебом; да плодятся овцы наши тысячами и тьмами на пажитях наших;

۱۳ و انبارهای ما پر شده، به انواع نعمت ریزان شوند. و گله های ما هزارها و کرورهادر صحراهای ما بزایند.

14 да будут волы наши тучны; да не будет ни расхищения, ни пропажи, ни воплей на улицах наших.

۱۴ و گاوان ما باربردارشوند و هیچ رخنه و خروج و ناله‌ای درکوچه های ما نباشد.

15 Блажен народ, у которого это есть. Блажен народ, у которого Господь есть Бог.

۱۵ خوشابحال قومی که نصیب ایشان این است. خوشابحال آن قوم که یهوه خدای ایشان است.