Псалтирь 139
1 Начальнику хора. Псалом Давида. Господи! Ты испытал меня и знаешь.
Een psalm van David, voor den opperzangmeester. HEERE! Gij doorgrondt en kent mij.
2 Ты знаешь, когда я сажусь и когда встаю; Ты разумеешь помышления мои издали.
Gij weet mijn zitten en mijn opstaan; Gij verstaat van verre mijn gedachten.
3 Иду ли я, отдыхаю ли - Ты окружаешь меня, и все пути мои известны Тебе.
Gij omringt mijn gaan en mijn liggen; en Gij zijt al mijn wegen gewend.
4 Еще нет слова на языке моем, - Ты, Господи, уже знаешь его совершенно.
Als er nog geen woord op mijn tong is, zie, Heere! Gij weet het alles.
5 Сзади и спереди Ты объемлешь меня, и полагаешь на мне руку Твою.
Gij bezet mij van achteren en van voren, en Gij zet Uw hand op mij.
6 Дивно для меня ведение Твое, - высоко, не могу постигнуть его!
De kennis is mij te wonderbaar, zij is hoog, ik kan er niet bij.
7 Куда пойду от Духа Твоего, и от лица Твоего куда убегу?
Waar zou ik heengaan voor Uw Geest en waar zou ik heenvlieden voor Uw aangezicht?
Zo ik opvoer ten hemel, Gij zijt daar; of bedde ik mij in de hel, zie, Gij zijt daar. (Sheol h7585)
9 Возьму ли крылья зари и переселюсь на край моря, -
Nam ik vleugelen des dageraads, woonde ik aan het uiterste der zee;
10 и там рука Твоя поведет меня, и удержит меня десница Твоя.
Ook daar zou Uw hand mij geleiden, en Uw rechterhand zou mij houden.
11 Скажу ли: “может быть, тьма скроет меня, и свет вокруг меня сделается ночью”;
Indien ik zeide: De duisternis zal mij immers bedekken; dan is de nacht een licht om mij.
12 но и тьма не затмит от Тебя, и ночь светла, как день: как тьма, так и свет.
Ook verduistert de duisternis voor U niet; maar de nacht licht als de dag; de duisternis is als het licht.
13 Ибо Ты устроил внутренности мои и соткал меня во чреве матери моей.
Want Gij bezit mijn nieren; Gij hebt mij in mijner moeders buik bedekt.
14 Славлю Тебя, потому что я дивно устроен. Дивны дела Твои, и душа моя вполне сознает это.
Ik loof U, omdat ik op een heel vreselijke wijze wonderbaarlijk gemaakt ben; wonderlijk zijn Uw werken! ook weet het mijn ziel zeer wel.
15 Не сокрыты были от Тебя кости мои, когда я созидаем был в тайне, образуем был во глубине утробы.
Mijn gebeente was voor U niet verholen, als ik in het verborgene gemaakt ben, en als een borduursel gewrocht ben, in de nederste delen der aarde.
16 Зародыш мой видели очи Твои; в Твоей книге записаны все дни, для меня назначенные, когда ни одного из них еще не было.
Uw ogen hebben mijn ongevormden klomp gezien; en al deze dingen waren in Uw boek geschreven, de dagen als zij geformeerd zouden worden, toen nog geen van die was.
17 Как возвышенны для меня помышления Твои, Боже, и как велико число их!
Daarom, hoe kostelijk zijn mij, o God, Uw gedachten! hoe machtig veel zijn haar sommen!
18 Стану ли исчислять их, но они многочисленнее песка; когда я пробуждаюсь, я все еще с Тобою.
Zoude ik ze tellen? Harer is meer, dan des zands; word ik wakker, zo ben ik nog bij U.
19 О, если бы Ты, Боже, поразил нечестивого! Удалитесь от меня, кровожадные!
O God! dat Gij den goddeloze ombracht! en gij, mannen des bloeds, wijkt van mij!
20 Они говорят против Тебя нечестиво; суетное замышляют враги Твои.
Die van U schandelijk spreken, en Uw vijanden ijdellijk verheffen.
21 Мне ли не возненавидеть ненавидящих Тебя, Господи, и не возгнушаться восстающими на Тебя?
Zou ik niet haten, HEERE! die U haten? en verdriet hebben in degenen, die tegen U opstaan?
22 Полною ненавистью ненавижу их: враги они мне.
Ik haat hen met volkomen haat, tot vijanden zijn zij mij.
23 Испытай меня, Боже, и узнай сердце мое; испытай меня и узнай помышления мои;
Doorgrond mij, o God! en ken mijn hart; beproef mij, en ken mijn gedachten.
24 и зри, не на опасном ли я пути, и направь меня на путь вечный.
En zie, of bij mij een schadelijke weg zij; en leid mij op den eeuwigen weg.
