Псалтирь 137

1 Давида. При реках Вавилона, там сидели мы и плакали, когда вспоминали о Сионе;

Babil torpağında olanda Sionu yada salardıq, Çay kənarında oturaraq ağlayardıq,

2 на вербах, посреди его, повесили мы наши арфы.

Liralarımızı söyüd ağaclarından asardıq.

3 Там пленившие нас требовали от нас слов песней, и притеснители наши - веселья: “пропойте нам из песней Сионских”.

Bizi əsir edənlər Nəğmə oxumağımızı əmr edirdilər, Bizə zülm verənlər Onları şənləndirməyimizi istəyirdilər, «Bizim üçün Sion nəğmələrini oxuyun» deyirdilər.

4 Как нам петь песнь Господню на земле чужой?

Axı yad ölkədə Rəbbin nəğmələrini necə oxuyaq?

5 Если я забуду тебя, Иерусалим, - забудь меня десница моя;

Ey Yerusəlim, əgər səni unutsam, Qoy sağ əlim qurusun.

6 прилипни язык мой к гортани моей, если не буду помнить тебя, если не поставлю Иерусалима во главе веселия моего.

Ey Yerusəlim, Səni anmasam, ən böyük sevincim olmasan, Qoy dilim damağıma yapışsın.

7 Припомни, Господи, сынам Едомовым день Иерусалима, когда они говорили: “разрушайте, разрушайте до основания его”.

Ya Rəbb, Edomluları bir yada sal, Məğlubiyyət günü Yerusəlimdən danışırdılar, Deyirdilər: «Gəlin oranı uçuraq, təməlindən dağıdaq!»

8 Дочь Вавилона, опустошительница! блажен, кто воздаст тебе за то, что ты сделала нам!

Ey Babil qızı, xaraba qalacaqsan. Bizə etdiyinin əvəzini sənə verən qoy bəxtiyar olsun!

9 Блажен, кто возьмет и разобьет младенцев твоих о камень!

Körpələrini daşa çırpıb öldürən bəxtiyar olsun!