Псалтирь 126

1 Песнь восхождения. Когда возвращал Господь плен Сиона, мы были как бы видящие во сне:

«Ωιδή των Αναβαθμών.» Ότε ο Κύριος επανέφερε τους αιχμαλώτους της Σιών, ήμεθα ως οι ονειρευόμενοι.

2 тогда уста наши были полны веселья, и язык наш пения; тогда между народами говорили: “великое сотворил Господь над ними!”

Τότε ενεπλήσθη το στόμα ημών από γέλωτος και η γλώσσα ημών από αγαλλιάσεως· τότε έλεγον μεταξύ των εθνών, Μεγαλεία έκαμε δι' αυτούς ο Κύριος.

3 Великое сотворил Господь над нами: мы радовались.

Μεγαλεία έκαμεν ο Κύριος δι' ημάς· ενεπλήσθημεν χαράς.

4 Возврати, Господи, пленников наших, как потоки на полдень.

Επίστρεψον, Κύριε, τους αιχμαλώτους ημών, ως τους χειμάρρους εν τω νότω.

5 Сеявшие со слезами будут пожинать с радостью.

Οι σπείροντες μετά δακρύων εν αγαλλιάσει θέλουσι θερίσει.

6 С плачем несущий семена возвратится с радостью, неся снопы свои.

Όστις εξέρχεται και κλαίει, βαστάζων σπόρον πολύτιμον, ούτος βεβαίως θέλει επιστρέψει εν αγαλλιάσει, βαστάζων τα χειρόβολα αυτού.