Псалтирь 104

1 Благослови, душа моя, Господа! Господи, Боже мой! Ты дивно велик, Ты облечен славою и величием;

ای جان من، خداوند را ستایش کن! ای یهوه، ای خدای من، تو چه عظیمی!

2 Ты одеваешься светом, как ризою, простираешь небеса, как шатер;

تو خود را با عزت و جلال آراسته و خویشتن را با نور پوشانیده‌ای. آسمان را مثل خیمه گسترانیده‌ای

3 устрояешь над водами горние чертоги Твои, делаешь облака Твоею колесницею, шествуешь на крыльях ветра.

و خانهٔ خود را بر آبهای آن بنا کرده‌ای. ابرها را ارابه خود نموده‌ای و بر بالهای باد می‌رانی.

4 Ты творишь ангелами Твоими духов, служителями Твоими - огонь пылающий.

بادها فرستادگان تو هستند و شعله‌های آتش خدمتگزاران تو.

5 Ты поставил землю на твердых основах: не поколеблется она во веки и веки.

ای خداوند، تو زمین را بر اساسش استوار کردی تا هرگز از مسیرش منحرف نشود.

6 Бездною, как одеянием, покрыл Ты ее, на горах стоят воды.

دریاها همچون ردایی آن را در برگرفت و آب دریاها کوهها را پوشاند.

7 От прещения Твоего бегут они, от гласа грома Твоего быстро уходят;

اما آبها از هیبت صدای تو گریختند و پراکنده شدند.

8 восходят на горы, нисходят в долины, на место, которое Ты назначил для них.

به فراز کوهها برآمدند و به دشتها سرازیر شده، به مکانی که برای آنها ساخته بودی، جاری شدند.

9 Ты положил предел, которого не перейдут, и не возвратятся покрыть землю.

برای دریاها حدی تعیین نموده‌ای تا از آنها نگذرند و زمین را دوباره نپوشانند.

10 Ты послал источники в долины: между горами текут воды,

در دره‌ها، چشمه‌ها به وجود آورده‌ای تا آب آنها در کوهپایه‌ها جاری شود.

11 поят всех полевых зверей; дикие ослы утоляют жажду свою.

تمام حیوانات صحرا از این چشمه‌ها آب می‌نوشند و گورخرها تشنگی خود را برطرف می‌سازند.

12 При них обитают птицы небесные, из среды ветвей издают голос.

پرندگان بر شاخه‌های درختان لانه می‌سازند و آواز می‌خوانند.

13 Ты напояешь горы с высот Твоих, плодами дел Твоих насыщается земля.

از آسمان بر کوهها باران می‌بارانی و زمین از نعمتهای گوناگون تو پر می‌شود.

14 Ты произращаешь траву для скота, и зелень на пользу человека, чтобы произвести из земли пищу,

تو علف را برای خوراک چارپایان، و گیاهان را برای استفاده انسان، از زمین می‌رویانی.

15 и вино, которое веселит сердце человека, и елей, от которого блистает лице его, и хлеб, который укрепляет сердце человека.

تا دل انسان از شراب شاد گردد، روغن روی او را شاداب سازد و نان به جان او نیرو بخشد.

16 Насыщаются древа Господа, кедры Ливанские, которые Он насадил;

درختان سرو لبنان که تو ای خداوند، آنها را کاشته‌ای سبز و خرمند.

17 на них гнездятся птицы: ели - жилище аисту,

مرغان هوا در درختان سرو لانه می‌سازند و لک‌لک‌ها بر شاخه‌های درختان صنوبر.

18 высокие горы - сернам; каменные утесы - убежище зайцам.

کوههای بلند، چراگاه بزهای کوهی است و صخره‌ها، پناهگاه خرگوشان.

19 Он сотворил луну для указания времен, солнце знает свой запад.

ماه را برای تعیین ماههای سال آفریدی و آفتاب را برای تعیین روزها.

20 Ты простираешь тьму и бывает ночь: во время нее бродят все лесные звери;

به فرمان تو شب می‌شود. در تاریکی شب همهٔ حیوانات وحشی از لانه‌های خود بیرون می‌آیند.

21 львы рыкают о добыче и просят у Бога пищу себе.

شیربچگان برای شکار غرش می‌کنند و روزی خود را از خدا می‌خواهند.

22 Восходит солнце, и они собираются и ложатся в свои логовища;

هنگامی که آفتاب طلوع می‌کند، آنها به لانه‌های خود برمی‌گردند و می‌خوابند.

23 выходит человек на дело свое и на работу свою до вечера.

آنگاه انسانها برای کسب معاش، از خانه بیرون می‌روند و تا شامگاه کار می‌کنند.

24 Как многочисленны дела Твои, Господи! Все соделал Ты премудро; земля полна произведений Твоих.

خداوندا، کارهای دست تو چه بسیارند. همه آنها را از روی حکمت انجام داده‌ای. زمین از مخلوقات تو پر است.

25 Это - море великое и пространное: там пресмыкающиеся, которым нет числа, животные малые с большими;

در دریاهای بزرگی که آفریده‌ای جانوران بزرگ و کوچک به فراوانی یافت می‌شوند.

26 там плавают корабли, там этот левиафан, которого Ты сотворил играть в нем.

کشتیها بر روی آب می‌روند، و لِویاتان، که تو برای بازی در دریا ساختی، در آن بازی می‌کند.

27 Все они от Тебя ожидают, чтобы Ты дал им пищу их в свое время.

تمام مخلوقات تو منتظرند تا تو روزی‌شان را به آنها بدهی.

28 Даешь им - принимают, отверзаешь руку Твою - насыщаются благом;

تو دست خود را باز می‌کنی، به آنها روزی می‌دهی و آنها را با چیزهای نیکو سیر می‌کنی.

29 скроешь лице Твое - мятутся, отнимешь дух их - умирают и в персть свою возвращаются;

هنگامی که روی خود را از آنها برمی‌گردانی مضطرب می‌شوند؛ و وقتی جان آنها را می‌گیری، می‌میرند و به خاکی که از آن ساخته شده‌اند، برمی‌گردند.

30 пошлешь дух Твой - созидаются, и Ты обновляешь лице земли.

اما زمانی که به مخلوقات جان می‌بخشی، زنده می‌شوند و به زمین طراوت می‌بخشند.

31 Да будет Господу слава во веки; да веселится Господь о делах Своих!

شکوه و عظمت خداوند جاودانی است و او از آنچه آفریده است خشنود می‌باشد.

32 Призирает на землю, и она трясется; прикасается к горам, и дымятся.

خداوند به زمین نگاه می‌کند و زمین می‌لرزد؛ کوهها را لمس می‌نماید و دود از آنها بلند می‌شود.

33 Буду петь Господу во всю жизнь мою, буду петь Богу моему, доколе есмь.

تا زنده‌ام، خداوند را با سرود، پرستش خواهم کرد و تا وجود دارم او را ستایش خواهم نمود.

34 Да будет благоприятна Ему песнь моя; буду веселиться о Господе.

باشد که او از تفکرات من خشنود شود، زیرا او سرچشمه همهٔ خوشیهای من است.

35 Да исчезнут грешники с земли, и беззаконных да не будет более. Благослови, душа моя, Господа! Аллилуия!

باشد که همهٔ گناهکاران نابود شوند و بدکاران دیگر وجود نداشته باشند. ای جان من، خداوند را ستایش کن! سپاس بر خداوند!