Псалтирь 102
1 Молитва страждущего, когда он унывает и изливает пред Господом печаль свою. Господи! услышь молитву мою, и вопль мой да придет к Тебе.
Dinggin mo ang dalangin ko, Oh Panginoon, at dumating nawa ang daing ko sa iyo.
2 Не скрывай лица Твоего от меня; в день скорби моей приклони ко мне ухо Твое; в день, когда воззову к Тебе, скоро услышь меня;
Huwag mong ikubli ang mukha mo sa akin sa kaarawan ng aking kahirapan: ikiling mo ang iyong pakinig sa akin; sa araw na ako'y tumawag, ay sagutin mo akong madali.
3 ибо исчезли, как дым, дни мои, и кости мои обожжены, как головня;
Sapagka't ang mga kaarawan ko'y nangapapawi na parang usok, at ang mga buto ko'y nangasusunog na parang panggatong.
4 сердце мое поражено, и иссохло, как трава, так что я забываю есть хлеб мой;
Ang puso ko'y nasaktan na parang damo, at natuyo; sapagka't nalimutan kong kanin ang aking tinapay.
5 от голоса стенания моего кости мои прильпнули к плоти моей.
Dahil sa tinig ng aking daing ang mga buto ko'y nagsisidikit sa aking laman.
6 Я уподобился пеликану в пустыне; я стал как филин на развалинах;
Ako'y parang pelikano sa ilang; ako'y naging parang kuwago sa kaparangan.
7 не сплю и сижу, как одинокая птица на кровле.
Ako'y umaabang, at ako'y naging parang maya na nagiisa sa bubungan.
8 Всякий день поносят меня враги мои, и злобствующие на меня клянут мною.
Dinudusta ako ng aking mga kaaway buong araw; silang nangauulol laban sa akin ay nagsisisumpa sa akin.
9 Я ем пепел, как хлеб, и питье мое растворяю слезами,
Sapagka't kinain ko ang mga abo na parang tinapay, at hinaluan ko ang aking inumin ng iyak.
10 от гнева Твоего и негодования Твоего, ибо Ты вознес меня и низверг меня.
Dahil sa iyong galit at iyong poot: sapagka't ako'y iyong itinaas, at inihagis.
11 Дни мои - как уклоняющаяся тень, и я иссох, как трава.
Ang aking mga kaarawan ay parang lilim na kumikiling; at ako'y natuyo na parang damo.
12 Ты же, Господи, вовек пребываешь, и память о Тебе в род и род.
Nguni't ikaw, Oh Panginoon, ay mamamalagi magpakailan man; at ang alaala sa iyo ay sa lahat ng sali't saling lahi.
13 Ты восстанешь, умилосердишься над Сионом, ибо время помиловать его, - ибо пришло время;
Ikaw ay babangon at maaawa sa Sion: sapagka't kapanahunan ng pagkaawa sa kaniya, Oo, ang takdang panahon ay dumating.
14 ибо рабы Твои возлюбили и камни его, и о прахе его жалеют.
Sapagka't nililigaya ang iyong mga lingkod sa kaniyang mga bato, at nanghihinayang sa kaniyang alabok.
15 И убоятся народы имени Господня, и все цари земные - славы Твоей.
Sa gayo'y katatakutan ng mga bansa ang pangalan ng Panginoon. At ng lahat ng hari sa lupa ang iyong kaluwalhatian;
16 Ибо созиждет Господь Сион и явится во славе Своей;
Sapagka't itinayo ng Panginoon ang Sion, siya'y napakita sa kaniyang kaluwalhatian;
17 призрит на молитву беспомощных и не презрит моления их.
Kaniyang dininig ang dalangin ng tapon, at hindi hinamak ang kanilang dalangin.
18 Напишется о сем для рода последующего, и поколение грядущее восхвалит Господа,
Ito'y isusulat na ukol sa lahing susunod: at ang bayang lalalangin ay pupuri sa Panginoon.
19 ибо Он приникнул со святой высоты Своей, с небес призрел Господь на землю,
Sapagka't siya'y tumungo mula sa kaitaasan ng kaniyang santuario; tumingin ang Panginoon sa lupa mula sa langit;
20 чтобы услышать стон узников, разрешить сынов смерти,
Upang dinggin ang buntong hininga ng bilanggo: upang kalagan yaong nangaitakdang patayin;
21 дабы возвещали на Сионе имя Господне и хвалу Его - в Иерусалиме,
Upang maipahayag ng mga tao ang pangalan ng Panginoon sa Sion, at ang kaniyang kapurihan sa Jerusalem;
22 когда соберутся народы вместе и царства для служения Господу.
Nang ang mga bayan ay mapisan, at ang mga kaharian, upang maglingkod sa Panginoon.
23 Изнурил Он на пути силы мои, сократил дни мои.
Kaniyang pinahina ang aking kalakasan sa daan; kaniyang pinaikli ang mga kaarawan ko.
24 Я сказал: Боже мой! не восхити меня в половине дней моих. Твои лета в роды родов.
Aking sinabi, Oh Dios ko, huwag mo akong kunin sa kalagitnaan ng aking mga kaarawan; ang mga taon mo'y lampas sa mga sali't saling lahi.
25 В начале Ты, Господи, основал землю, и небеса - дело Твоих рук;
Nang una ay inilagay mo ang patibayan ng lupa; at ang mga langit ay gawa ng iyong mga kamay.
26 они погибнут, а Ты пребудешь; и все они, как риза, обветшают, и, как одежду, Ты переменишь их, и изменятся;
Sila'y uuwi sa wala, nguni't ikaw ay mananatili: Oo, silang lahat ay maluluma na parang bihisan; parang isang kasuutan na iyong mga papalitan, at sila'y mga mapapalitan:
27 но Ты - тот же, и лета Твои не кончатся.
Nguni't ikaw rin, at ang mga taon mo'y hindi magkakawakas.
28 Сыны рабов Твоих будут жить, и семя их утвердится пред лицем Твоим.
Ang mga anak ng iyong mga lingkod ay mangamamalagi, at ang kanilang binhi ay matatatag sa harap mo.
