Притчи 17
1 Лучше кусок сухого хлеба, и с ним мир, нежели дом, полный заколотого скота, с раздором.
Қурбанлиқ гөшлиригә толған җедәллик өйдин, Бир чишләм қуруқ нан йәп, көңүл течлиқта болған әвзәл.
2 Разумный раб господствует над беспутным сыном и между братьями разделит наследство.
Хизмәткар чевәр болса, ғоҗисиниң номуста қойғучи оғлини башқурар; Кәлгүсидә у ғоҗиниң оғли қатарида туруп униң мирасни тәқсим қилар.
3 Плавильня - для серебра, и горнило - для золота, а сердца испытывает Господь.
Сапал қазан күмүчни тавлар, чанақ алтунни тавлар, Бирақ адәмниң қәлбини Пәрвәрдигар синар.
4 Злодей внимает устам беззаконным, лжец слушается языка пагубного.
Қәбиһ киши яман сөзләргә ишинәр; Ялғанчи питничиләрниң сөзигә қулақ салар.
5 Кто ругается над нищим, тот хулит Творца его; кто радуется несчастью, тот не останется ненаказанным.
Мискинләрни мәсқирә қилғучи, өзини Яратқучини һақарәтлигүчидур; Башқиларниң бәхитсизлигидин хошал болған киши җазасиз қалмас.
6 Венец стариков - сыновья сыновей, и слава детей - родители их.
Қериларниң нәврилири уларниң таҗидур; Пәрзәнтләрниң пәхри уларниң атилиридур.
7 Неприлична глупому важная речь, тем паче знатному - уста лживые.
Ахмақ яришиқ гәп қилса униңға ярашмас; Мөтивәр ялған сөзлисә униңға техиму ярашмас.
8 Подарок - драгоценный камень в глазах владеющего им: куда ни обратится он, успеет.
Пара — уни бәргүчиниң нәзиридә есил бир гөһәрдур; Гоя уни нәгила ишләтсә мувәппәқийәткә еришидиғандәк.
9 Прикрывающий проступок ищет любви; а кто снова напоминает о нем, тот удаляет друга.
Башқиларниң хаталиқини йопутуп кәчүргән киши меһир-муһәббәтни көзләр; Кона хаманни сориған киши йеқин достларни дүшмән қилар.
10 На разумного сильнее действует выговор, нежели на глупого сто ударов.
Ақиланигә сиңгән бир еғиз тәнбиһ, Ахмаққа урулған йүз дәрридин үнүмлүктур.
11 Возмутитель ищет только зла; поэтому жестокий ангел будет послан против него.
Яманлар пәқәт асийлиқни көзләр; Уни җазалашқа рәһимсиз бир әлчи әвәтиләр.
12 Лучше встретить человеку медведицу, лишенную детей, нежели глупца с его глупостью.
Әхмиқанә иш қиливатқан надан кишигә учрап қалғандин көрә, Балилиридин айрилған ейиққа йолуғуп қалған яхши.
13 Кто за добро воздает злом, от дома того не отойдет зло.
Кимки яхшилиққа яманлиқ қилса, Ишигидин балайиқаза нери кәтмәс.
14 Начало ссоры - как прорыв воды; оставь ссору прежде, нежели разгорелась она.
Җедәлниң башлиниши тосмини су елип кәткәнгә охшайду; Шуңа җедәл партлаштин авал талаш-тартиштин қол үзгин.
15 Оправдывающий нечестивого и обвиняющий праведного - оба мерзость пред Господом.
Яманни ақлиған, Һәққанийға қара чаплиған, Охшашла Пәрвәрдигарға жиркиничликтур.
16 К чему сокровище в руках глупца? Для приобретения мудрости у него нет разума.
Ахмақниң көңли даналиқни әтиварлимиса, Қандақму униң қолида даналиқни сетивалғидәк пули болсун?
17 Друг любит во всякое время и, как брат, явится во время несчастья.
[Һәқиқий] дост һәрдайим саңа муһәббәт көрситәр, [Һәқиқий] қериндаш яман күнүң үчүн ярдәмгә дунияға кәлгәндур.
18 Человек малоумный дает руку и ручается за ближнего своего.
Әқилсиз киши қол берип, Йеқини үчүн кепил болиду.
19 Кто любит ссоры, любит грех, и кто высоко поднимает ворота свои, тот ищет падения.
Җедәлгә амрақ гунаға амрақтур; Босуғини егиз қилған һалакәтни издәр.
20 Коварное сердце не найдет добра, и лукавый язык попадет в беду.
Нийити бузулған яхшилиқ көрмәс; Тилида һәқ-наһәқни астин-үстүн қилғучи балаға йолуқар.
21 Родил кто глупого, - себе на горе, и отец глупого не порадуется.
Бала ахмақ болса, ата ғәм-қайғуға патар; Һамақәтниң атиси хушаллиқ көрмәс.
22 Веселое сердце благотворно, как врачевство, а унылый дух сушит кости.
Шат көңүл шипалиқ доридәк тәнгә давадур; Сунуқ роһ-дил адәмниң илигини қурутар.
23 Нечестивый берет подарок из пазухи, чтобы извратить пути правосудия.
Чирик адәм йәң ичидә парини қобул қилар; У адаләтниң йолини бурмилар.
24 Мудрость - пред лицoм у разумного, а глаза глупца - на конце земли.
Даналиқ йорутулған кишиниң көз алдида турар; Бирақ әқилсизниң көзи хиялкәшлик қилип қутупта жүрәр.
25 Глупый сын - досада отцу своему и огорчение для матери своей.
Галваң бала атини азапға салар; Уни туққучиниңму дәрди болар.
26 Нехорошо и обвинять правого, и бить вельмож за правду.
Һәққанийларға җәриманә қоюшқа қәтъий болмас; Әмирләрни адаләтни қоллиғини үчүн думбалашқа болмас.
27 Разумный воздержан в словах своих, и благоразумный хладнокровен.
Билими бар киши кам сөзлүк болар; Йорутулған адәм қалтис еғир-бесиқ болар.
28 И глупец, когда молчит, может показаться мудрым, и затворяющий уста свои - благоразумным.
Һәтта ахмақму аз сөзлисә дана һесаплинар; Тилини тизгинлигән киши данишмән санилар.
