Плач Иеремии 5
1 Вспомни, Господи, что над нами совершилось; призри и посмотри на поругание наше.
Бешимизға чүшкәнләрни есиңгә кәлтүргәйсән, и Пәрвәрдигар; Қара, бизниң рәсвачилиқта қалғинимизни нәзириңгә алғайсән!
2 Наследие наше перешло к чужим, домы наши - к иноплеменным;
Мирасимиз ятларға, Өйлиримиз яқа жутлуқларға тапшурулди.
3 мы сделались сиротами, без отца; матери наши - как вдовы.
Биз житим-йесирләр, атисизлар болуп қалдуқ; Анилиримизму тул қалди.
4 Воду свою пьем за серебро, дрова наши достаются нам за деньги.
Ичидиған суни сетивелишимиз керәк; Отунни пәқәт пулға алғили болиду.
5 Нас погоняют в шею, мы работаем, и не имеем отдыха.
Бизни қоғлиғучилар тап бастуруп келиватиду; Һалсирап, һеч арам тапалмаймиз.
6 Протягиваем руку к Египтянам, к Ассириянам, чтобы насытиться хлебом.
Җан сақлиғидәк бир чишләм нанни дәп, Мисир һәм Асурийәгә қол берип бойсунғанмиз.
7 Отцы наши грешили: их уже нет, а мы несем наказание за беззакония их.
Ата-бовилиримиз гуна садир қилип дуниядин кәтти; Биз болсақ, уларниң қәбиһлигиниң җазасини көтиришкә қалдуқ.
8 Рабы господствуют над нами, и некому избавить от руки их.
Үстимиздин һөкүм сүргүчиләр қуллардур; Бизни уларниң қолидин азат қилғучи йоқтур.
9 С опасностью жизни от меча, в пустыне достаем хлеб себе.
Далада қилич түпәйлидин, Ненимизни тепишқа җенимизни тәвәккул қилмақтимиз.
10 Кожа наша почернела, как печь, от жгучего голода.
Теримиз тонурдәк қизиқ, Ачлиқ түпәйлидин қизитма бизни басмақта.
11 Жен бесчестят на Сионе, девиц - в городах Иудейских.
Зионда аяллар, Йәһуда шәһәрлиридә пак қизлар аяқ асти қилинди.
12 Князья повешены руками их, лица старцев не уважены.
Әмирләр қолидин дарға есип қоюлди; Ақсақалларниң һөрмити һеч қилинмиди.
13 Юношей берут к жерновам, и отроки падают под ношами дров.
Яш жигитләр ярғунчақта җапа тартмақта, Оғул балилиримиз отун жүкләрни йүдүп дәлдәңшип маңмақта.
14 Старцы уже не сидят у ворот; юноши не поют.
Ақсақаллар шәһәр дәрвазисида олтармас болди; Жигитләр нәғмә-навадин қалди.
15 Прекратилась радость сердца нашего; хороводы наши обратились в сетование.
Шат-хурамлиқ көңлимиздин кәтти, Уссул ойнишимиз матәмгә айланди.
16 Упал венец с головы нашей; горе нам, что мы согрешили!
Бешимиздин таҗ жиқилди; Һалимизға вай! Чүнки биз гуна садир қилдуқ!
17 От сего-то изнывает сердце наше; от сего померкли глаза наши.
Буниң түпәйлидин жүрәклиримиз муҗулди; Булар түпәйлидин көзлиримиз қараңғулашти —
18 Оттого, что опустела гора Сион, лисицы ходят по ней.
— Зион теғиға қарап көзлиримиз қараңғулашти, Чүнки у чөлдәрәп кәтти, Чилбөрә униңда пайлап жүрмәктә.
19 Ты, Господи, пребываешь во веки; престол Твой - в род и род.
Сән, и Пәрвәрдигар, мәңгүгә һөкүм сүрисән; Тәхтиң дәвирдин-дәвиргә давамлишиду.
20 Для чего совсем забываешь нас, оставляешь нас на долгое время?
Сән немишкә бизни дайим унтуйсән? Немишкә шунчә узунғичә биздин ваз кечисән?
21 Обрати нас к Тебе, Господи, и мы обратимся; обнови дни наши, как древле.
Бизни йениңға қайтурғайсән, и Пәрвәрдигар! Шундақ болғанда биз қайталаймиз! Күнлиримизни қедимкидәк әслигә кәлтүргәйсән,
22 Неужели Ты совсем отверг нас, прогневался на нас безмерно?
— Әгәр сән бизни мутләқ чәткә қақмиған болсаң, Әгәр биздин чәксиз ғәзәпләнмигән болсаң!
