Плач Иеремии 3
1 Я человек, испытавший горе от жезла гнева Его.
Jam jest ten mąż, którym widział utrapienie od rózgi rozgniewania Bożego.
2 Он повел меня и ввел во тьму, а не во свет.
Zaprowadził mię, i zawiódł do ciemności, a nie do światłości;
3 Так, Он обратился на меня и весь день обращает руку Свою;
Tylko się na mię obórzył, a obrócił rękę swoję przez cały dzień.
4 измождил плоть мою и кожу мою, сокрушил кости мои;
Do starości przywiódł ciało moje i skórę moję, a połamał kości moje.
5 огородил меня и обложил горечью и тяготою;
Obudował mię a ogarnął żółcią i pracą;
6 посадил меня в темное место, как давно умерших;
W ciemnych miejscach posadził mię, jako tych, którzy dawno pomarli.
7 окружил меня стеною, чтобы я не вышел, отяготил оковы мои,
Ogrodził mię, abym nie wyszedł, obciążył okowy moje;
8 и когда я взывал и вопиял, задерживал молитву мою;
A choć wołam i krzyczę, zatula uszy na modlitwę moję.
9 каменьями преградил дороги мои, извратил стези мои.
Ogrodził drogę moję ciosanym kamieniem, ścieszki moje wywrócił.
10 Он стал для меня как бы медведь в засаде, как бы лев в скрытном месте;
Jest jako niedźwiedziem czyhającym na mię, jako lwem w skrytościach.
11 извратил пути мои и растерзал меня, привел меня в ничто;
Drogi moje odwrócił, owszem, rozszarpał mię, i uczynił mię spustoszoną.
12 натянул лук Свой и поставил меня как бы целью для стрел;
Naciągnął łuk swój, a postawił mię jako cel strzałom swym.
13 послал в почки мои стрелы из колчана Своего.
Przestrzelił nerki moje strzałami z sajdaka swego.
14 Я стал посмешищем для всего народа моего, вседневною песнью их.
Jestem pośmiewiskiem ze wszystkim ludem moim, pieśnią ich przez cały dzień.
15 Он пресытил меня горечью, напоил меня полынью.
Nasyca mię gorzkościami; upija mię piołunem.
16 Сокрушил камнями зубы мои, покрыл меня пеплом.
Nadto pokruszył o kamyczki zęby moje, i pogrążył mię w popiele.
17 И удалился мир от души моей; я забыл о благоденствии,
Takeś oddalił, o Boże! od pokoju duszę moję, aż na wczasy zapominam.
18 и сказал я: погибла сила моя и надежда моя на Господа.
I mówię: Zginęła siła moja, i nadzieja moja, którąm miał w Panu.
19 Помысли о моем страдании и бедствии моем, о полыни и желчи.
Wszakże wspominając na utrapienie moje, i na płacz mój, na piołun, i na żółć.
20 Твердо помнит это душа моя и падает во мне.
Wspominając ustawicznie, uniża się we mnie dusza moja.
21 Вот что я отвечаю сердцу моему и потому уповаю:
Przywodząc to sobie do serca swego, mam nadzieję.
22 по милости Господа мы не исчезли, ибо милосердие Его не истощилось.
Wielkie jest miłosierdzie Pańskie, żeśmy do szczętu nie zginęli; nie ustawają zaiste litości jego.
23 Оно обновляется каждое утро; велика верность Твоя!
Ale się na każdy poranek odnawiają; wielka jest prawda twoja.
24 Господь часть моя, говорит душа моя, итак буду надеяться на Него.
Pan jest działem moim, mówi dusza moja, dlatego mam w nim nadzieję.
25 Благ Господь к надеющимся на Него, к душе, ищущей Его.
Dobry jest Pan tym, którzy nań oczekują, duszy takowej, która go szuka.
26 Благо тому, кто терпеливо ожидает спасения от Господа.
Dobrze jest, cierpliwie oczekiwać na zbawienie Pańskie.
27 Благо человеку, когда он несет иго в юности своей;
Dobrze jest mężowi nosić jarzmo od dzieciństwa swego;
28 сидит уединенно и молчит, ибо Он наложил его на него;
Który będąc opuszczony, cierpliwym jest w tem, co nań włożono;
29 полагает уста свои в прах, помышляя: “может быть, еще есть надежда”;
Kładzie w prochu usta swe, ażby się okazała nadzieja;
30 подставляет ланиту свою биющему его, пресыщается поношением,
Nadstawia bijącemu policzka, a nasycony bywa obelżeniem.
31 ибо не навек оставляет Господь.
Bo Pan na wieki nie odrzuca;
32 Но послал горе, и помилует по великой благости Своей.
Owszem, jeźli zasmuca, zasię się zmiłuje według mnóstwa miłosierdzia swego.
33 Ибо Он не по изволению сердца Своего наказывает и огорчает сынов человеческих.
Zaiste nie z serca trapi i zasmuca synów ludzkich.
34 Но, когда попирают ногами своими всех узников земли,
Aby kto starł nogami swemi wszystkich więźniów w ziemi;
35 когда неправедно судят человека пред лицoм Всевышнего,
Aby kto niesprawiedliwie sądził męża przed obliczem Najwyższego;
36 когда притесняют человека в деле его: разве не видит Господь?
Aby kto wywrócił człowieka w sprawie jego, Pan się w tem nie kocha.
37 Кто это говорит: “и то бывает, чему Господь не повелел быть”?
Któż jest, coby rzekł: Stało się, a Pan nie przykazał?
38 Не от уст ли Всевышнего происходит бедствие и благополучие?
Izali z ust Najwyższego nie pochodzi złe i dobre?
39 Зачем сетует человек живущий? всякий сетуй на грехи свои.
Przeczżeby tedy sobie utyskiwać miał człowiek żyjący, a mąż nad kaźnią za grzechy swoje.
40 Испытаем и исследуем пути свои, и обратимся к Господу.
Dowiadujmy się raczej, a badajmy się dróg naszych, nawróćmy się do Pana;
41 Вознесем сердце наше и руки к Богу, сущему на небесах:
Podnieśmy serca i ręce nasze w niebo do Boga.
42 мы отпали и упорствовали; Ты не пощадил.
Myśmy wstąpili i staliśmy się odpornymi; przetoż ty nie odpuszczasz.
43 Ты покрыл Себя гневом и преследовал нас, умерщвлял, не щадил;
Okryłeś się zapalczywością, i gonisz nas, mordujesz, a nie szanujesz.
44 Ты закрыл Себя облаком, чтобы не доходила молитва наша;
Okryłeś się obłokiem, aby cię nie dochodziła modlitwa.
45 сором и мерзостью Ты сделал нас среди народов.
Za śmieci i za pomiotło położyłeś nas w pośrodku tych narodów.
46 Разинули на нас пасть свою все враги наши.
Otworzyli na nas usta swoje wszyscy nieprzyjaciele nasi.
47 Ужас и яма, опустошение и разорение - доля наша.
Strach i dół przyszedł na nas, spustoszenie i skruszenie.
48 Потоки вод изливает око мое о гибели дщери народа моего.
Strumienie wód płyną z oczów moich, dla skruszenia córki ludu mojego.
49 Око мое изливается и не перестает, ибо нет облегчения,
Oczy moje płyną bez przestanku, przeto, że niemasz żadnej ulgi,
50 доколе не призрит и не увидит Господь с небес.
Ażby wejrzał i obaczył Pan z nieba.
51 Око мое опечаливает душу мою ради всех дщерей моего города.
Oczy moje trapią duszę moję dla wszystkich córek miasta mojego.
52 Всячески усиливались уловить меня, как птичку, враги мои, без всякой причины;
Łowili mię ustawicznie jako ptaka nieprzyjaciele moi bez przyczyny.
53 повергли жизнь мою в яму и закидали меня камнями.
Wrzucili do dołu żywot mój, a przywalili mię kamieniem.
54 Воды поднялись до головы моей; я сказал: “погиб я”.
Wezbrały wody nad głową moją, i rzekłem: Jużci po mnie!
55 Я призывал имя Твое, Господи, из ямы глубокой.
Wzywam imienia twego, o Panie! z dołu bardzo głębokiego.
56 Ты слышал голос мой; не закрой уха Твоего от воздыхания моего, от вопля моего.
Głos mój wysłuchiwałeś; nie zatulajże ucha twego przed wzdychaniem mojem, i przed wołaniem mojem.
57 Ты приближался, когда я взывал к Тебе, и говорил: “не бойся”.
Przybliżając się do mnie w dzień, któregom cię wzywał, mawiałeś: Nie bój się.
58 Ты защищал, Господи, дело души моей; искуплял жизнь мою.
Zastawiałeś się, Panie! o sprawę duszy mojej, a wybawiałeś żywot mój.
59 Ты видишь, Господи, обиду мою; рассуди дело мое.
Widzisz, o Panie! bezprawie, które mi się dzieje, osądźże sprawę moję.
60 Ты видишь всю мстительность их, все замыслы их против меня.
Widzisz wszystkę pomstę ich, i wszystkie zamysły ich przeciwko mnie.
61 Ты слышишь, Господи, ругательство их, все замыслы их против меня,
Słyszysz urąganie ich, o Panie! i wszystkie zamysły ich przeciwko mnie.
62 речи восстающих на меня и их ухищрения против меня всякий день.
Słyszysz wargi powstawających przeciwko mnie, i przemyśliwanie ich przeciwko mnie przez cały dzień.
63 Воззри, сидят ли они, встают ли, я для них - песнь.
Obacz siadanie ich, i wstawanie ich; jam zawżdy jest pieśnią ich.
64 Воздай им, Господи, по делам рук их;
Oddajże im nagrodę, Panie! według sprawy rąk ich;
65 пошли им помрачение сердца и проклятие Твое на них;
Dajże im zatwardziałe serce, i przeklęstwo swe na nich;
66 преследуй их, Господи, гневом, и истреби их из поднебесной.
Goń ich w zapalczywości, a zgładź ich, aby nie byli pod niebem twojem, o Panie!
