Иов 7
1 Не определено ли человеку время на земле, и дни его не то же ли, что дни наемника?
Izali czas nie jest zamierzony człowiekowi na ziemi? a jako dni najemnicze nie są dni jego?
2 Как раб жаждет тени, и как наемник ждет окончания работы своей,
Jako sługa pragnie cienia, a jako najemnik czeka końca pracy swojej:
3 так я получил в удел месяцы суетные, и ночи горестные отчислены мне.
Takiem ja prawem dziedzicznem wziął miesiące próżne, a nocy boleśne są mi naznaczone.
4 Когда ложусь, то говорю: “когда-то встану?”, а вечер длится, и я ворочаюсь досыта до самого рассвета.
Układęli się, tedy mówię: Kiedyż wstanę? a rychło pominie noc? i pełen bywam myślenia aż do świtania.
5 Тело мое одето червями и пыльными струпами; кожа моя лопается и гноится.
Obleczone jest ciało moje w robaki i w plugastwo z prochu; skóra moja popadała się, i rozsiadła się.
6 Дни мои бегут скорее челнока и кончаются без надежды.
Dni moje prędsze są, niż czółnek tkacki, i strawione są bez nadziei.
7 Вспомни, что жизнь моя дуновение, что око мое не возвратится видеть доброе.
Wspomnij, o Panie! iż wiatrem jest żywot mój, nie wróci się oko moje, aby widziało dobre rzeczy.
8 Не увидит меня око видевшего меня; очи Твои на меня, - и нет меня.
Ani mię ogląda oko, które mię widywało; oczy twoje obrócone będą na mię, a mnie nie będzie.
Jako niszczeje obłok i przemija, tak zstępujący do grobu nie wynijdzie; (Sheol h7585)
10 не возвратится более в дом свой, и место его не будет уже знать его.
Nie wróci się więcej do domu swego, ani go więcej pozna miejsce jego.
11 Не буду же я удерживать уст моих; буду говорить в стеснении духа моего; буду жаловаться в горести души моей.
Przetoż ja nie mogę zawściągnąć ust moich; mówić będę w utrapieniu ducha mego, będę rozmawiał w gorzkości duszy mojej.
12 Разве я море или морское чудовище, что Ты поставил надо мною стражу?
Izażem ja jest morze, albo wieloryb, zasię mię osadził strażą?
13 Когда подумаю: утешит меня постель моя, унесет горесть мою ложе мое,
Gdym rzekł: Pocieszy mię łoże moje, i ulży mi narzekania mego pościel moja:
14 ты страшишь меня снами и видениями пугаешь меня;
Tedy mię straszysz przez sny, i przez widzenia trwożysz mną.
15 и душа моя желает лучше прекращения дыхания, лучше смерти, нежели сбережения костей моих.
A przetoż obrała sobie powieszenie dusz moja, a śmierć raczej, niż zostać w kościach.
16 Опротивела мне жизнь. Не вечно жить мне. Отступи от меня, ибо дни мои суета.
Sprzykrzyłem sobie żywot, nie wiecznie będę żyw. Zaniechajże mię, bo marnością są dni moje.
17 Что такое человек, что Ты столько ценишь его и обращаешь на него внимание Твое,
Cóż jest człowiek, że go tak wielce ważysz? a że przykładasz ku niemu serce twoje?
18 посещаешь его каждое утро, каждое мгновение испытываешь его?
A że go nawiedzasz na każdy zaranek? i na każdą chwilę doświadczasz go?
19 Доколе же Ты не оставишь, доколе не отойдешь от меня, доколе не дашь мне проглотить слюну мою?
Pokądże się nie odwrócisz odemnie? a nie zaniechasz mię, ażbym przełknął ślinę moję?
20 Если я согрешил, то что я сделаю Тебе, страж человеков! Зачем Ты поставил меня противником Себе, так что я стал самому себе в тягость?
Zgrzeszyłem, cóż mam czynić? o stróżu ludzki! czemuś mię sobie za cel położył, abym był sam sobie ciężarem?
21 И зачем бы не простить мне греха и не снять с меня беззакония моего? ибо, вот, я лягу в прахе; завтра поищешь меня, и меня нет.
Przecz nie odejmiesz przestępstwa mego, i nie przepuścisz nieprawości mojej? Bo się teraz w prochu położę, a choćbyś mię szukał rano, nie będzie mię.
