Иов 7
1 Не определено ли человеку время на земле, и дни его не то же ли, что дни наемника?
| زندگی انسان روی زمین مثل زندگی یک برده، طولانی و طاقت فرساست. |
2 Как раб жаждет тени, и как наемник ждет окончания работы своей,
| مانند زندگی غلامی است که آرزو می‌کند زیر سایه‌ای بیارامد، و مثل زندگی کارگری است که منتظر است مزدش را بگیرد. |
3 так я получил в удел месяцы суетные, и ночи горестные отчислены мне.
| ماههای عمر من بی‌ثمر می‌گذرد؛ شبهای من طولانی و خسته کننده است. |
4 Когда ложусь, то говорю: “когда-то встану?”, а вечер длится, и я ворочаюсь досыта до самого рассвета.
| شب که سر بر بالین می‌گذارم می‌گویم: «ای کاش زودتر صبح شود.» و تا سپیده دم از این پهلو به آن پهلو می‌غلتم. |
5 Тело мое одето червями и пыльными струпами; кожа моя лопается и гноится.
| بدنم پر از کرم و زخم است. پوست بدنم ترک خورده و پر از چرک است. |
6 Дни мои бегут скорее челнока и кончаются без надежды.
| روزهای عمرم به سرعت می‌گذرد و با نومیدی سپری می‌شود. |
7 Вспомни, что жизнь моя дуновение, что око мое не возвратится видеть доброе.
| به یاد آورید که عمر من دمی بیش نیست و چشمانم دیگر روزهای خوش را نخواهد دید. |
8 Не увидит меня око видевшего меня; очи Твои на меня, - и нет меня.
| چشمان شما که الان مرا می‌بیند دیگر مرا نخواهد دید. به دنبال من خواهید گشت، ولی من دیگر نخواهم بود. |
| کسانی که می‌میرند مثل ابری که پراکنده و ناپدید می‌شود، برای همیشه از این دنیا می‌روند. (Sheol h7585) |
10 не возвратится более в дом свой, и место его не будет уже знать его.
| تا به ابد از خانه و خانوادهٔ خود دور می‌شوند و دیگر هرگز کسی آنها را نخواهد دید. |
11 Не буду же я удерживать уст моих; буду говорить в стеснении духа моего; буду жаловаться в горести души моей.
| پس بگذارید غم و غصه‌ام را بیان کنم؛ بگذارید از تلخی جانم سخن بگویم. |
12 Разве я море или морское чудовище, что Ты поставил надо мною стражу?
| مگر من جانور وحشی هستم که مرا در بند گذاشته‌ای؟ |
13 Когда подумаю: утешит меня постель моя, унесет горесть мою ложе мое,
| حتی وقتی در بسترم دراز می‌کشم تا بخوابم و بدبختی‌ام را فراموش کنم، تو با کابوس شب مرا می‌ترسانی. |
14 ты страшишь меня снами и видениями пугаешь меня;
15 и душа моя желает лучше прекращения дыхания, лучше смерти, нежели сбережения костей моих.
| برایم بهتر می‌بود گلویم را می‌فشردند و خفه‌ام می‌کردند تا اینکه به چنین زندگی نکبت‌باری ادامه بدهم. |
16 Опротивела мне жизнь. Не вечно жить мне. Отступи от меня, ибо дни мои суета.
| از زندگی بیزارم و نمی‌خواهم زنده بمانم. مرا به حال خود رها کن زیرا روزهایم دمی بیش نیست. |
17 Что такое человек, что Ты столько ценишь его и обращаешь на него внимание Твое,
| انسان چیست که او را به حساب آوری، و این همه به او فکر کنی؟ |
18 посещаешь его каждое утро, каждое мгновение испытываешь его?
| هر روز صبح از او بازجویی کنی و هر لحظه او را بیازمایی؟ |
19 Доколе же Ты не оставишь, доколе не отойдешь от меня, доколе не дашь мне проглотить слюну мою?
| چرا حتی یک لحظه تنهایم نمی‌گذاری تا آب دهانم را فرو برم؟ |
20 Если я согрешил, то что я сделаю Тебе, страж человеков! Зачем Ты поставил меня противником Себе, так что я стал самому себе в тягость?
| ای خدایی که ناظر بر اعمال آدمیان هستی، اگر مرتکب گناهی شده‌ام، آیا آن گناه به تو لطمه‌ای زده است؟ برای چه مرا هدف تیرهای خود قرار داده‌ای؟ آیا من برای تو باری سنگین شده‌ام؟ |
21 И зачем бы не простить мне греха и не снять с меня беззакония моего? ибо, вот, я лягу в прахе; завтра поищешь меня, и меня нет.
| چرا گناهم را نمی‌بخشی و از تقصیر من در نمی‌گذری؟ من به‌زودی زیر خاک خواهم رفت و تو به دنبالم خواهی گشت، ولی من دیگر نخواهم بود. |
