Иов 37

1 И от сего трепещет сердце мое и подвиглось с места своего.

دل من می‌لرزد؛

2 Слушайте, слушайте голос Его и гром, исходящий из уст Его.

گوش دهید و غرش صدای خدا را بشنوید.

3 Под всем небом раскат его, и блистание его - до краев земли.

او برق خود را به سراسر آسمان می‌فرستد.

4 За ним гремит глас; гремит Он гласом величества Своего и не останавливает его, когда голос Его услышан.

سپس غرش صدای او شنیده می‌شود، غرش مهیب رعد به گوش می‌رسد و باز برق، آسمان را روشن می‌کند.

5 Дивно гремит Бог гласом Своим, делает дела великие, для нас непостижимые.

صدای او در رعد باشکوه است. ما نمی‌توانیم عظمت قدرت او را درک کنیم.

6 Ибо снегу Он говорит: будь на земле; равно мелкий дождь и большой дождь в Его власти.

وقتی او برف و باران شدید بر زمین می‌فرستد،

7 Он полагает печать на руку каждого человека, чтобы все люди знали дело Его.

مردم از کار کردن باز می‌مانند و متوجه قدرت او می‌شوند،

8 Тогда зверь уходит в убежище и остается в своих логовищах.

حیوانات وحشی به پناهگاه خود می‌شتابند و در لانه‌های خویش پنهان می‌مانند.

9 От юга приходит буря, от севера - стужа.

از جنوب طوفان می‌آید و از شمال سرما.

10 От дуновения Божия происходит лед, и поверхность воды сжимается.

خدا بر آبها می‌دمد، به طوری که حتی وسیعترین دریاها نیز یخ می‌بندد.

11 Также влагою Он наполняет тучи, и облака сыплют свет Его,

او ابرها را از رطوبت، سنگین می‌کند و برق خود را به‌وسیلۀ آنها پراکنده می‌سازد.

12 и они направляются по намерениям Его, чтоб исполнить то, что Он повелит им на лице обитаемой земли.

آنها به دستور او به حرکت در می‌آیند و احکام او را در سراسر زمین به جا می‌آورند.

13 Он повелевает им идти или для наказания, или в благоволение, или для помилования.

او ابرها را برای مجازات مردم و یا برای سیراب کردن زمین و نشان دادن رحمتش به ایشان، می‌فرستد.

14 Внимай сему, Иов; стой и разумевай чудные дела Божии.

ای ایوب، گوش بده و دربارهٔ اعمال شگفت‌آور خدا تأمل و تفکر کن.

15 Знаешь ли, как Бог располагает ими и повелевает свету блистать из облака Своего?

آیا تو می‌دانی که خدا چگونه تمام طبیعت را اداره نموده، برق را از ابرها ساطع می‌کند؟

16 Разумеешь ли равновесие облаков, чудное дело Совершеннейшего в знании?

آیا تو می‌دانی چگونه ابرها در هوا معلق می‌مانند؟ آیا تو عظمت این کار خدا را می‌توانی درک کنی؟

17 Как нагревается твоя одежда, когда Он успокаивает землю от юга?

آیا وقتی زمین زیر وزش باد گرم جنوب قرار دارد و لباسهایت از گرما به تنت چسبیده است،

18 Ты ли с Ним распростер небеса, твердые, как литое зеркало?

تو می‌توانی به خدا کمک کنی تا وضع آسمان را که مانند فلز سخت است تغییر دهد؟

19 Научи нас, что сказать Ему? Мы в этой тьме ничего не можем сообразить.

آیا تو می‌توانی به ما بگویی چگونه باید با خدا مواجه شد؟ ما با این فکر تاریکمان نمی‌دانیم چگونه با او سخن گوییم.

20 Будет ли возвещено Ему, что я говорю? Сказал ли кто, что сказанное доносится Ему?

من با چه جرأتی با خدا صحبت کنم؟ چرا خود را به کشتن دهم؟

21 Теперь не видно яркого света в облаках, но пронесется ветер и расчистит их.

همان‌طور که در یک روز آفتابی بی‌ابر، نمی‌توانیم به تابش خورشید نگاه کنیم،

22 Светлая погода приходит от севера, и окрест Бога страшное великолепие.

همچنان نیز نمی‌توانیم به جلال پرشکوه خدا که از آسمان با درخشندگی خیره‌کننده‌ای بر ما نمایان می‌شود خیره شویم.

23 Вседержитель! мы не постигаем Его. Он велик силою, судом и полнотою правосудия. Он никого не угнетает.

ما نمی‌توانیم به قدرت خدای قادر مطلق پی ببریم. او نسبت به ما عادل و رحیم است و بر کسی ظلم نمی‌کند،

24 Посему да благоговеют пред Ним люди, и да трепещут пред Ним все мудрые сердцем!

و تحت تأثیر داناترین مردم جهان نیز قرار نمی‌گیرد، از این جهت ترس و احترام او در دل همهٔ مردم جا دارد.