Иов 31
1 Завет положил я с глазами моими, чтобы не помышлять мне о девице.
Uczyniłem przymierze z oczyma swemi, abym nie pomyślał o pannie.
2 Какая же участь мне от Бога свыше? И какое наследие от Вседержителя с небес?
Bo cóż za dział od Boga z góry? a co za dziedzictwo Wszechmocnego z wysokości?
3 Не для нечестивого ли гибель, и не для делающего ли зло напасть?
Azaż nie nagotowane zginienie złośnikom, a sroga pomsta czyniącym nieprawość?
4 Не видел ли Он путей моих, и не считал ли всех моих шагов?
Azaż on nie widzi dróg moich, a wszystkich kroków moich nie liczy?
5 Если я ходил в суете, и если нога моя спешила на лукавство, -
Jeźlim chodził w kłamstwie, a spieszyła się na zdradę noga moja:
6 пусть взвесят меня на весах правды, и Бог узнает мою непорочность.
Niech mię zważy na wadze sprawiedliwej, a niech Bóg pozna szczerość moję.
7 Если стопы мои уклонялись от пути и сердце мое следовало за глазами моими, и если что-либо нечистое пристало к рукам моим,
Jeźliż ustąpiła noga moja z drogi, a za oczyma memi szłoli serce moje, i do rąk moich jeźliż przylgnęła jaka zmaza:
8 то пусть я сею, а другой ест, и пусть отрасли мои искоренены будут.
Tedy niechże ja sieję, a inszy niech pożywa, a moje latorośle niech będą wykorzenione.
9 Если сердце мое прельщалось женщиною и я строил ковы у дверей моего ближнего, -
Jeźli zwiedzione jest serce moje do niewiasty, i jeźlim czyhał u drzwi przyjaciela mego:
10 пусть моя жена мелет на другого, и пусть другие издеваются над нею,
Niechajże mele innemu żona moja, a niechaj się nad nią inni schylają.
11 потому что это - преступление, это - беззаконие, подлежащее суду;
Boć to jest sprosny występek, a nieprawość osądzenia godna,
12 это - огонь, поядающий до истребления, который искоренил бы все добро мое.
Gdyż ten ogień aż do zatracenia pożera, a dochody moje wszystkie wykorzenić może.
13 Если я пренебрегал правами слуги и служанки моей, когда они имели спор со мною,
Jeźlim stronił od sądu z sługą moim, albo z służebnicą moją, gdy ze mną sprzeczkę mieli,
14 то что стал бы я делать, когда бы Бог восстал? И когда бы Он взглянул на меня, что мог бы я отвечать Ему?
(Bo cóżbym czynił, gdyby powstał Bóg? albo gdyby pytał, cobym mu odpowiedział?
15 Не Он ли, Который создал меня во чреве, создал и его и равно образовал нас в утробе?
Izaż nie ten, który mię w żywocie uczynił, nie uczynił też i onego? a nie onże nas sam w żywocie wykształtował?)
16 Отказывал ли я нуждающимся в их просьбе и томил ли глаза вдовы?
Jeźliżem odmówił ubogim, czego chcieli, a oczy wdowy jeźliżem zasmucił;
17 Один ли я съедал кусок мой, и не ел ли от него и сирота?
Jeźliżem jadł sztuczkę swoję sam, a nie jadała i sierota z niej;
18 Ибо с детства он рос со мною, как с отцом, и от чрева матери моей я руководил вдову.
(Albowiem sierota z młodości mojej rosła ze mną, jako u ojca; a jakom wyszedł z żywota matki mojej, byłem wdowie za wodza.)
19 Если я видел кого погибавшим без одежды и бедного без покрова, -
Jeźliżem widział kogo ginącego dla tego, że szaty nie miał, a nie dałem żebrakowi odzienia;
20 не благословляли ли меня чресла его, и не был ли он согрет шерстью овец моих?
Jeźliże mi nie błogosławiły biodra jego, że się wełną owiec moich zagrzał;
21 Если я поднимал руку мою на сироту, когда видел помощь себе у ворот,
Jeźliżem podniósł przeciwko sierocie rękę swoję, gdym widział w bramie pomoc moję:
22 то пусть плечо мое отпадет от спины, и рука моя пусть отломится от локтя,
Tedy niech odpadnie łopatka moja od plec swych, a ramię moje z stawu swego niech wytracone będzie.
23 ибо страшно для меня наказание от Бога: пред величием Его не устоял бы я.
Albowiem lękałem się skruszenia od Boga, a przed jego zacnością nie mógłbym się ostać.
24 Полагал ли я в золоте опору мою и говорил ли сокровищу: ты - надежда моя?
Jeźlim pokładał w złocie nadzieję moję, a do bryły złota mawiałem: Tyś ufanie moje;
25 Радовался ли я, что богатство мое было велико, и что рука моя приобрела много?
Jeźlim się weselił z wielu bogactw moich, a iż wiele nabyła ręka moja;
26 Смотря на солнце, как оно сияет, и на луну, как она величественно шествует,
Jeźlim patrzał na światłość słońca, gdy świeciło, a na miesiąc, gdy wspaniało chodził;
27 прельстился ли я в тайне сердца моего, и целовали ли уста мои руку мою?
I dało się uwieść potajemnie serce moje, a całowały rękę moję usta moje:
28 Это также было бы преступление, подлежащее суду, потому что я отрекся бы тогда от Бога Всевышнего.
I toćby była nieprawość osądzenia godna; bobym się tem zaprzał Boga z wysokości.
29 Радовался ли я погибели врага моего и торжествовал ли, когда несчастье постигало его?
Jeźliżem się weselił z upadku nienawidzącego mię, a jeźlim się cieszył, gdy mu się źle powodziło.
30 Не позволял я устам моим грешить проклятием души его.
(I owszem nie dałem zgrzeszyć ustom moim, abym miał żądać przeklęstwa duszy jego.)
31 Не говорили ли люди шатра моего: о, если бы мы от мяс его не насытились?
Azaż nie mawiali domownicy moi: Oby nam kto dał mięsa tego, nie możemy się i najeść?
32 Странник не ночевал на улице; двери мои я отворял прохожему.
Bo gość nie nocował na dworze, a drzwi moje otwierałem podróżnemu.
33 Если бы я скрывал проступки мои, как человек, утаивая в груди моей пороки мои,
Jeźlim zakrywał, jako ludzie zwykli, przestępstwa moje, i chowałem w skrytości mojej nieprawość moję;
34 то я боялся бы большого общества, и презрение одноплеменников страшило бы меня, и я молчал бы и не выходил бы за двери.
I choćbym był mógł potłumić zgraję wielką, jednak i najpodlejszy z domu ustraszył mię; przetożem milczał, i nie wychodziłem ze drzwi.
35 О, если бы кто выслушал меня! Вот мое желание, чтобы Вседержитель отвечал мне, и чтобы защитник мой составил запись.
Obym miał kogo, coby mię wysłuchał; ale oto ten jest znak mój, że Wszechmogący sam odpowie za mię, i księga, którą napisał przeciwnik mój.
36 Я носил бы ее на плечах моих и возлагал бы ее, как венец;
Czylibym jej na ramieniu swojem nie nosił? a nie przywiązałbym jej sobie miasto korony?
37 объявил бы ему число шагов моих, сблизился бы с ним, как с князем.
Liczbę kroków moich oznajmiłbym mu; jako do książęcia przystąpiłbym do niego.
38 Если вопияла на меня земля моя и жаловались на меня борозды ее;
Jeźliż przeciw mnie ziemia moja wołała, a jeźliże z nią społem zagony jej płakały;
39 если я ел плоды ее без платы и отягощал жизнь земледельцев,
Jeźliżem pożytków jej używał bez pieniędzy, i jeźlim do wzdychania przywodził dzierżawców jej:
40 то пусть вместо пшеницы вырастает волчец и вместо ячменя куколь. Слова Иова кончились.
Miasto pszenicy niech wznijdzie oset, a miasto jęczmienia kąkol. Tu się skończyły słowa Ijobowe.
