Иов 30
1 А ныне смеются надо мною младшие меня летами, те, которых отцов я не согласился бы поместить с псами стад моих.
Nguni't ngayo'y silang bata kay sa akin ay nagsisitawa sa akin, na ang mga magulang ay di ko ibig na malagay na kasama ng mga aso ng aking kawan.
2 И сила рук их к чему мне? Над ними уже прошло время.
Oo, ang kalakasan ng kanilang kamay, sa ano ko mapapakinabangan? Mga taong ang kalusugan ng gulang ay lumipas na.
3 Бедностью и голодом истощенные, они убегают в степь безводную, мрачную и опустевшую;
Sila'y lata sa pangangailangan at sa kagutom; kanilang nginangata ang tuyong lupa, sa kadiliman ng kasalatan at kapahamakan.
4 щиплют зелень подле кустов, и ягоды можжевельника - хлеб их.
Sila'y nagsisibunot ng mga malvas sa tabi ng mabababang punong kahoy; at ang mga ugat ng enebro ay siyang kanilang pinakapagkain.
5 Из общества изгоняют их, кричат на них, как на воров,
Sila'y pinalayas mula sa gitna ng mga tao; sila'y sumisigaw sa likuran nila, na gaya ng sa likuran ng isang magnanakaw.
6 чтобы жили они в рытвинах потоков, в ущельях земли и утесов.
Upang sila'y magsitahan sa nakatatakot na mga libis, sa mga puwang ng lupa, at ng mga bato.
7 Ревут между кустами, жмутся под терном.
Sa gitna ng mabababang punong kahoy ay nagsisiangal; sa ilalim ng mga tinikan ay nangapipisan.
8 Люди отверженные, люди без имени, отребье земли!
Mga anak ng mga mangmang, oo, mga anak ng mga walang puring tao; sila'y mga itinapon mula sa lupain.
9 Их-то сделался я ныне песнью и пищею разговора их.
At ngayon ay naging kantahin nila ako, Oo, ako'y kasabihan sa kanila.
10 Они гнушаются мною, удаляются от меня и не удерживаются плевать пред лицом моим.
Kanilang kinayayamutan ako, nilalayuan nila ako, at hindi sila nagpipigil ng paglura sa aking mukha.
11 Так как Он развязал повод мой и поразил меня, то они сбросили с себя узду пред лицом моим.
Sapagka't kinalag niya ang kaniyang panali, at pinighati ako, at kanilang inalis ang paningkaw sa harap ko.
12 С правого боку встает это исчадие, сбивает меня с ног, направляет гибельные свои пути ко мне.
Sa aking kanan ay tumatayo ang tanga; itinutulak nila ang aking mga paa, at kanilang pinapatag laban sa akin ang kanilang mga paraan ng paghamak.
13 А мою стезю испортили: все успели сделать к моей погибели, не имея помощника.
Kanilang sinisira ang aking landas, kanilang isinusulong ang aking kapahamakan, mga taong walang tumulong.
14 Они пришли ко мне, как сквозь широкий пролом; с шумом бросились на меня.
Tila dumarating sila sa isang maluwang na pasukan: sa gitna ng kasiraan ay nagsisigulong sila.
15 Ужасы устремились на меня; как ветер, развеялось величие мое, и счастье мое унеслось, как облако.
Mga kakilabutan ay dumadagan sa akin, kanilang tinatangay ang aking karangalan na gaya ng hangin; at ang aking kaginhawahan ay napaparam na parang alapaap.
16 И ныне изливается душа моя во мне: дни скорби объяли меня.
At ngayo'y nanglulupaypay ang aking kaluluwa sa loob ko; mga kaarawan ng pagkapighati ay humawak sa akin.
17 Ночью ноют во мне кости мои, и жилы мои не имеют покоя.
Sa gabi ay nagaantakan ang aking mga buto, at ang mga antak na nagpapahirap sa akin ay hindi nagpapahinga.
18 С великим трудом снимается с меня одежда моя; края хитона моего жмут меня.
Sa matinding karahasan ng aking sakit ay nagiging katuwa ang aking suot: tumatali sa akin sa palibot na gaya ng leeg ng aking baro.
19 Он бросил меня в грязь, и я стал, как прах и пепел.
Inihahagis niya ako sa banlik, at ako'y naging parang alabok at mga abo.
20 Я взываю к Тебе, и Ты не внимаешь мне, - стою, а Ты только смотришь на меня.
Ako'y dumadaing sa iyo, at hindi mo ako sinasagot: ako'y tumatayo, at minamasdan mo ako.
21 Ты сделался жестоким ко мне, крепкою рукою враждуешь против меня.
Ikaw ay naging mabagsik sa akin: sa pamamagitan ng kapangyarihan ng iyong kamay ay hinahabol mo ako.
22 Ты поднял меня и заставил меня носиться по ветру и сокрушаешь меня.
Itinataas mo ako sa hangin, pinasasakay mo ako roon; at tinutunaw mo ako sa bagyo.
23 Так, я знаю, что Ты приведешь меня к смерти и в дом собрания всех живущих.
Sapagka't talastas ko na iyong dadalhin ako sa kamatayan, at sa bahay na takda sa lahat na may buhay.
24 Верно, Он не прострет руки Своей на дом костей: будут ли они кричать при своем разрушении?
Gayon man ang isa ay di ba naguunat ng kamay sa kaniyang pagkahulog? O sa kaniyang kasakunaan kung kaya sisigaw ng tulong?
25 Не плакал ли я о том, кто был в горе? не скорбела ли душа моя о бедных?
Hindi ko ba iniyakan yaong nasa kabagabagan? Hindi ba ang aking kaluluwa ay nakikidamay sa mapagkailangan?
26 Когда я чаял добра, пришло зло; когда ожидал света, пришла тьма.
Pagka ako'y humahanap ng mabuti, ang kasamaan nga ang dumarating: at pagka ako'y naghihintay ng liwanag ay kadiliman ang dumarating.
27 Мои внутренности кипят и не перестают; встретили меня дни печали.
Ang aking puso'y nababagabag at walang pahinga; mga araw ng kapighatian ay dumating sa akin.
28 Я хожу почернелый, но не от солнца; встаю в собрании и кричу.
Ako'y yumayaong tumatangis na walang araw; ako'y tumatayo sa kapulungan at humihinging tulong.
29 Я стал братом шакалам и другом страусам.
Ako'y kapatid ng mga chakal, at mga kasama ng mga avestruz.
30 Моя кожа почернела на мне, и кости мои обгорели от жара.
Ang aking balat ay maitim, at natutuklap, at ang aking mga buto ay nagpapaltos.
31 И цитра моя сделалась унылою, и свирель моя - голосом плачевным.
Kaya't ang aking alpa ay naging panangis, at ang aking flauta ay naging tinig ng umiiyak.
