Иов 30
1 А ныне смеются надо мною младшие меня летами, те, которых отцов я не согласился бы поместить с псами стад моих.
Ale teraz śmieją się ze mnie młodsi nad mię w latach, których ojcówbym ja był nie chciał położyć ze psami trzody mojej.
2 И сила рук их к чему мне? Над ними уже прошло время.
Acz na cóżby mi się była siła rąk ich przydała? bo przy nich starość ich zginęła.
3 Бедностью и голодом истощенные, они убегают в степь безводную, мрачную и опустевшую;
Albowiem dla niedostatku i głodu samotni byli, i uciekali na niepłodne, ciemne, osobne, i puste miejsce;
4 щиплют зелень подле кустов, и ягоды можжевельника - хлеб их.
Którzy sobie rwali chwasty po chróstach, a korzonki jałowcowe były pokarmem ich.
5 Из общества изгоняют их, кричат на них, как на воров,
Z pośrodku ludzi wyganiano ich; wołano za nimi jako za złodziejem,
6 чтобы жили они в рытвинах потоков, в ущельях земли и утесов.
Tak, iż w łożyskach potoków mieszkać musieli, w jamach podziemnych i w skałach.
7 Ревут между кустами, жмутся под терном.
Między chróstami ryczeli, pod pokrzywy zgromadzali się.
8 Люди отверженные, люди без имени, отребье земли!
Synowie ludzi wzgardzonych, i synowie ludzi bezecnych, podlejsi byli nad proch ziemi.
9 Их-то сделался я ныне песнью и пищею разговора их.
Alem teraz pieśnią ich, i stałem się im przypowieścią.
10 Они гнушаются мною, удаляются от меня и не удерживаются плевать пред лицом моим.
Brzydzą się mną, a oddalają się odemnie, i na twarz moję plwać się nie wstydzą.
11 Так как Он развязал повод мой и поразил меня, то они сбросили с себя узду пред лицом моим.
Bo Bóg powagę moję odjął i utrapił mię; dlatego oni wędzidło przed twarzą moją odrzucili.
12 С правого боку встает это исчадие, сбивает меня с ног, направляет гибельные свои пути ко мне.
Po prawicy mojej młodzikowie powstawają, nogi moje potrącają, i torują na przeciwko mnie drogi zginienia swego.
13 А мою стезю испортили: все успели сделать к моей погибели, не имея помощника.
Popsuli ścieszkę moję, i nędzy do nędzy mojej przyczynili, a nie potrzebują do tego pomocnika.
14 Они пришли ко мне, как сквозь широкий пролом; с шумом бросились на меня.
Jako przerwą szeroką napadają na mię, i na spustoszenie moje walą się.
15 Ужасы устремились на меня; как ветер, развеялось величие мое, и счастье мое унеслось, как облако.
Obróciły się przeciwko mnie strachy, jako wiatr ściągają duszę moję; bo jako obłok przemija zdrowie moje.
16 И ныне изливается душа моя во мне: дни скорби объяли меня.
A teraz we mnie rozlała się dusza moja; ogarnęły mię dni utrapienia;
17 Ночью ноют во мне кости мои, и жилы мои не имеют покоя.
Które w nocy wiercą kości moje we mnie, skąd żyły moje nie mają odpoczynku.
18 С великим трудом снимается с меня одежда моя; края хитона моего жмут меня.
Dla wielkiej boleści zmieniła się szata moja, a jako kołnierz sukni mojej ściska mię.
19 Он бросил меня в грязь, и я стал, как прах и пепел.
Wrzucił mię w błoto, a jestem podobien prochowi i popiołowi.
20 Я взываю к Тебе, и Ты не внимаешь мне, - стою, а Ты только смотришь на меня.
Wołam do ciebie, a nie wysłuchujesz mię; stoję przed tobą, a nie patrzysz na mię.
21 Ты сделался жестоким ко мне, крепкою рукою враждуешь против меня.
Odmieniłeś mi się w okrutnego, a mocą ręki twej sprzeciwiasz mi się.
22 Ты поднял меня и заставил меня носиться по ветру и сокрушаешь меня.
Podnosisz mię na wiatr, i wsadzasz mię nań, a zdrowemu rozsądkowi rozpłynąć się dopuszczasz.
23 Так, я знаю, что Ты приведешь меня к смерти и в дом собрания всех живущих.
Wiemci, że mię na śmierć podasz, i do domu wszystkim żyjącym naznaczonego.
24 Верно, Он не прострет руки Своей на дом костей: будут ли они кричать при своем разрушении?
Wszakże na grób nie ściągnie ręki swej, a gdy ich niszczyć będzie, wołać nie będą.
25 Не плакал ли я о том, кто был в горе? не скорбела ли душа моя о бедных?
Izalim nie płakał nad dniem utrapionego? izali się nie smuciła dusza moja nad ubogim?
26 Когда я чаял добра, пришло зло; когда ожидал света, пришла тьма.
Gdym dobrego oczekiwał, oto przyszło złe; a gdym się spodziewał światłości, przyszła ciemność.
27 Мои внутренности кипят и не перестают; встретили меня дни печали.
Wnętrzności moje wezwrzały, a nie uspokoiły się, i ubieżały mię dni utrapienia.
28 Я хожу почернелый, но не от солнца; встаю в собрании и кричу.
Chodzę szczerniawszy, ale nie od słońca; powstaję i wołam w zgromadzeniu.
29 Я стал братом шакалам и другом страусам.
Stałem się bratem smoków, a towarzyszem strusiów młodych.
30 Моя кожа почернела на мне, и кости мои обгорели от жара.
Skóra moja poczerniała na mnie, i kości moje wypiekły się od upalenia.
31 И цитра моя сделалась унылою, и свирель моя - голосом плачевным.
Obróciła się w lament harfa moja, a instrument mój w głos płaczących.
