Иов 3
1 После того открыл Иов уста свои и проклял день свой.
Potem otworzył Ijob usta swoje, i złorzeczył dniowi swemu.
2 И начал Иов и сказал:
I zawołał Ijob, mówiąc:
3 погибни день, в который я родился, и ночь, в которую сказано: зачался человек!
Bodaj był zginął dzień, któregom się urodził! i noc, w którą rzeczono: Począł się mężczyzna!
4 День тот да будет тьмою; да не взыщет его Бог свыше, и да не воссияет над ним свет!
Bodaj się był on dzień obrócił w ciemność! By się był o nim nie pytał Bóg z wysokości, i nie był oświecony światłością!
5 Да омрачит его тьма и тень смертная, да обложит его туча, да страшатся его, как палящего зноя!
Bodaj go była zaćmiła ciemność i cień śmierci! by go był ogarnął obłok, i ustraszyła go gorącość dzienna!
6 Ночь та, - да обладает ею мрак, да не сочтется она в днях года, да не войдет в число месяцев!
Bodaj była noc onę osiadła ciemność, aby nie szła w liczbę dni rocznych, i w liczbę miesięcy nie przyszła!
7 О! ночь та - да будет она безлюдна; да не войдет в нее веселье!
Bodaj noc ona była samotna, a śpiewania aby nie było w niej!
8 Да проклянут ее проклинающие день, способные разбудить левиафана!
Bodaj ją byli przeklęli, którzy przeklinają dzień, którzy są gotowi, wzruszać płacz swój!
9 Да померкнут звезды рассвета ее: пусть ждет она света, и он не приходит, и да не увидит она ресниц денницы
Bodaj się były zaćmiły gwiazdy przy zmierzkaniu jej! a czekając światła, aby się go była nie doczekała, ani nie oglądała zorzy porannej!
10 за то, что не затворила дверей чрева матери моей и не сокрыла горести от очей моих!
Iż nie zawarła drzwi żywota mego, a nie skryła boleści od oczu moich.
11 Для чего не умер я, выходя из утробы, и не скончался, когда вышел из чрева?
Przeczżem w żywocie nie umarł, albo, gdym z żywota wyszedł, czemum nie zginął?
12 Зачем приняли меня колени? зачем было мне сосать сосцы?
Przeczże mię piastowano na kolanach? a przeczżem ssał piersi?
13 Теперь бы лежал я и почивал; спал бы, и мне было бы покойно
Albowiembym teraz leżał i odpoczywał; spałbym i miałbym pokój,
14 с царями и советниками земли, которые застраивали для себя пустыни,
Z królmi i z radcami ziemi, którzy sobie budowali na miejscach pustych;
15 или с князьями, у которых было золото, и которые наполняли дома свои серебром;
Albo z książętami, którzy mieli złoto, a napełniali domy swe srebrem,
16 или, как выкидыш сокрытый, я не существовал бы, как младенцы, не увидевшие света.
Albo czemum się nie stał jako martwy płód skryty? albo jako niemowlątka, które nie oglądały światłości?
17 Там беззаконные перестают наводить страх, и там отдыхают истощившиеся в силах.
Tam niepobożni przestawają straszyć, i tam odpoczywają zwątleni w siłę.
18 Там узники вместе наслаждаются покоем и не слышат криков приставника.
Tamże więźniowie sobie wydychają, a nie słyszą głosu trapiącego ich,
19 Малый и великий там равны, и раб свободен от господина своего.
Mały i wielki tam sobie są równi a niewolnik wolny od pana swego.
20 На что дан страдальцу свет, и жизнь огорченным душою,
Przecz nędznemu dana jest światłość, a żywot tym, którzy są utrapionego ducha?
21 которые ждут смерти, и нет ее, которые вырыли бы ее охотнее, нежели клад,
Którzy czekają śmierci, a nie przychodzi, choć jej pilniej szukają niż skarbów skrytych;
22 обрадовались бы до восторга, восхитились бы, что нашли гроб?
Którzyby się z radością weselili, pląsając, gdyby znaleźli grób.
23 На что дан свет человеку, которого путь закрыт, и которого Бог окружил мраком?
Przecz dana jest światłość mężowi, którego droga skryta jest, a którego Bóg ciężkościami ogarnął?
24 Вздохи мои предупреждают хлеб мой, и стоны мои льются, как вода,
Albowiem kiedy mam jeść, wzdychanie moje przychodzi, a rozchodzi się jako woda ryczenie moje;
25 ибо ужасное, чего я ужасался, то и постигло меня; и чего я боялся, то и пришло ко мне.
Bo strach, któregom się lękał, przyszedł na mię, a czegom się obawiał, przydało mi się.
26 Нет мне мира, нет покоя, нет отрады: постигло несчастье.
Nie byłem bezpieczny, anim się uspokoił, anim odpoczywał, a przecież na mię przyszła trwoga.
