К Евреям 4
1 Посему будем опасаться, чтобы, когда еще остается обетование, войти в покой Его, не оказался кто из вас опоздавшим.
Әнди Униң арамлиғиға кирип бәһримән болуш тоғрисидики вәдиси [бизгә] қалдурулғандин кейин, араңлардики бирәрсиниңму униң несивисидин чүшүп қелишидин қорқунучта еһтият қилайли.
2 Ибо и нам оно возвещено, как и тем; но не принесло им пользы слово слышанное, не растворенное верою слышавших.
Чүнки хуш хәвәр худди [чөлдики Исраилларға] аңлитилғандәк бизләргиму аңлитилди. Лекин уларниң аңлиғанлири етиқат билән жуғурулмиғанлиқтин, сөз-каламниң уларға һеч қандақ пайдиси болмиған еди.
3 А входим в покой мы уверовавшие, так как Он сказал: “Я поклялся в гневе Моем, что они не войдут в покой Мой”, хотя дела Его были совершены еще в начале мира.
Чүнки бу арамлиққа киргәнләр болса — етиқат қилған бизләрмиз. Худди Худаниң ейтқинидәк: «Шуңа мән ғәзәплинип қәсәм ичип: — «Улар Мениң арамлиғимға қәтъий кирмәйду — дегән». Худаниң әмәллири болса дуния апиридә болғандила һәммиси тамамланған еди;
4 Ибо негде сказано о седьмом дне так: “и почил Бог в седьмой день от всех дел Своих”.
чүнки яритилишниң йәттинчи күни һәққидә муқәддәс язмиларниң бир йеридә мундақ дейилгән: «Йәттинчи күни кәлгәндә, Худа һәммә әмәллиридин арам алди».
5 И еще здесь: “не войдут в покой Мой”.
Йәнә келип жуқурида ейтилғандәк Худа: «Улар Мениң арамлиғимға қәтъий кирмәйду» дегән еди.
6 Итак, как некоторым остается войти в него, а те, которым прежде возвещено, не вошли в него за непокорность,
Буниңдин көрүнәрликки, Худаниң арамлиғиға кирәләйдиғанлар бар, амма униң тоғрисидики хуш хәвәрни авал аңлиғанлар итаәтсизлик қилғанлиғи үчүн, униңға кирәлмиди.
7 То еще определяет некоторый день, “ныне”, говоря чрез Давида, после столь долгого времени, как выше сказано: “ныне, когда услышите глас Его, не ожесточите сердец ваших”.
Шуниң үчүн, Худа әнә шу [арамлиқ тоғрисида] узақ вақиттин кейинки мәлум бир күнни «бүгүн» дәп бекитип, Давут [пәйғәмбәр] арқилиқ йәнә шундақ ейтқан: — «Бүгүн униң авазини аңлисаңлар, Жүригиңларни қаттиқ қилмаңлар!»
8 Ибо, если бы Иисус Навин доставил им покой, то не было бы сказано после того о другом дне.
Әгәр Йәшуа [пәйғәмбәр] [Исраилларни] арамлиққа киргүзгән болса еди, Худа кейин йәнә бир [арамлиқ] күни тоғрилиқ демигән болатти.
9 Посему для народа Божия еще остается субботство.
Қисқиси, шабат күнидики бир арамлиқ Худаниң хәлқини күтмәктә.
10 Ибо, кто вошел в покой Его, тот и сам успокоился от дел своих, как и Бог от Своих.
Чүнки Худаниң арамлиғиға киргүчиләр худди Худа «Өз әмәл-ишлиридин арам алған»дәк, өзлириниң ишлиридин арам алиду.
11 Итак постараемся войти в покой оный, чтобы кто по тому же примеру не впал в непокорность.
Шуңа һеч қайсимизниң әнә шу [Исраиллардәк] итаәтсизлик қилған һалитидә жиқилип чүшмәслиги үчүн, һәр биримиз бу арамлиққа киришкә интиләйли.
12 Ибо слово Божее живо и действенно, и острее всякого меча обоюдоострого: оно проникает до разделения души и духа, составов и мозгов, и судит намерения и помышления сердечные.
Чүнки Худаниң сөз-калами җанлиқтур вә күчкә егидур, һәтта җан билән роһни, илик билән боғумларни бир-биридин айриветәлигидәк дәриҗидә, һәр қандақ қош бислиқ қиличтин иштиктур, қәлбдики ой-пикир вә арзу-нийәтләрниң үстидин һөкүм чиқарғучидур.
13 И нет твари, сокровенной от Него, но все обнажено и открыто пред очами Его: Ему дадим отчет.
Униң алдида һеч қандақ мәвҗудат ғайип әмәстур; бәлки биздин һесап Алғучиниң көзлири алдида һәммә иш очуқ-ашкаридур.
14 Итак, имея Первосвященника великого, прошедшего небеса, Иисуса Сына Божия, будем твердо держаться исповедания нашего,
Шундақ болған екән, шундақла әрш-асманлардин өтүп чиққан улуқ Баш Қаһинимиз, йәни Худаниң Оғли Әйса болған екән, биз етирап қилған етиқатимизда чиң турайли.
15 Ибо мы имеем не такого первосвященника, который не может сострадать нам в немощах наших, но Который, подобно нам, искушен во всем, кроме греха.
Чүнки бизгә тайинланған баш каһинимиз аҗизлиқлиримизға һесдашлиқ қилмиғучи әмәс, бәлки бизгә охшаш һәр хил аздуруш-синақларға дуч кәлгән, лекин гуна садир қилип бақмиғучидур.
16 Посему да приступаем с дерзновением к престолу благодати, чтобы получить милость и обрести благодать для благовременной помощи.
Шуңа жүригимиз тоқ һалда рәһим-шәпқәткә еришиш вә ярдәмгә еһтияҗлиқ вақтимизда шапаәт тепиш үчүн меһри-шәпқәт [аян қилинғучи] тәхткә йеқинлишайли.
